All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 191 - Chapter 200

หลินเซียงมองแผ่นหลังเย็นชาของลู่สือเยี่ยนแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เขาทำอะไรอยู่กันแน่? ก่อนหน้านี้ยังพูดว่าจะหย่า ตอนนี้เธอยอมแล้ว เขากลับไม่ยอม ยังมาโทษเธอเรื่องที่เซี่ยหว่านถูกลักพาตัวไปอีก แถมตอนนี้เธอก็ถูกฉีเจี้ยนเย่ตามล่าอีก ชีวิตนี้ช่างยุ่งเหยิงเหลือเกิน!ลู่สือเยี่ยนเดินไปสักพัก เห็นหลินเซียงไม่ตามมาจึงขมวดคิ้ว จึงหันกลับมามองเธออย่างเย็นชา หลินเซียงถึงแม้จะไม่อยากไป แต่ก็จำใจลงจากรถ ตามเขาเข้าไปในวิลล่าตระกูลลู่“คุณชายสาม คุณหนูหลิน” คนรับใช้เห็นทั้งคู่เข้ามา จึงรีบพูดด้วยความเคารพลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็นชาว่า “เธอเป็นภรรยาฉัน”คนรับใช้ตกใจ รีบเปลี่ยนคำพูด “คุณผู้หญิงสาม”หลินเซียงขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร เขาคนนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้ เธอเหนื่อยที่จะอธิบาย เดินตามลู่สือเยี่ยนขึ้นไปชั้นบนเงียบ ๆ เข้าไปในห้องนอนทันทีหลินเซียงยืนอยู่ที่หน้าประตู ไม่ได้เข้าไปในทันที มองเขาหยิบกล่องปฐมพยาบาล เมื่อเห็นเธอยืนงงอยู่ที่ประตู เขาก็เชื้อเชิญว่า “เข้ามาสิ”หลินเซียงเยาะเย้ย ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณจะลงมือทายาให้ฉันเองเหรอ? ถ้าคุณหนูเซี่ยรู้เข้า ฉันต้อ

เดิมทีคิดว่าจะนอนไม่หลับเมื่ออยู่ในวิลล่าตระกูลลู่ แต่กลับหลับไปอย่างง่ายดายเมื่อหัวถึงหมอน พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นเช้าวันใหม่ หลินเซียงล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็ออกมาจากห้อง พอดีกับลู่สือเยี่ยนที่ออกมาจากห้องนอนเช่นกัน สายตาของทั้งคู่สบกัน หลินเซียงหลบตาไปก่อนแล้วเดินลงบันไดลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยสายตาลุ่มลึก เมื่อเห็นว่าเธอจะไปก็พูดขึ้นอย่างใจเย็น “อยู่กินข้าวก่อนสิ”หลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย และพูดว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปทำงานสาย”ลู่สือเยี่ยนตอบกลับ “ตอนนี้คุณไม่มีงานที่ต้องทำซะหน่อย รีบไปทำงานทำไม?”เขาไม่พูดเรื่องนี้ก็ไม่เป็นไร แต่พอเขาพูดขึ้นมา ดวงตากลมใสของเธอก็เต็มไปด้วยความเย็นชา “คุณเป็นคนสั่งให้หัวหน้าฝ่ายเอาชื่อฉันออกจากทีมโปรเจกต์ของเฉิงต๋าใช่ไหม?”ลู่สือเยี่ยนสีหน้าเรียบเฉย “ใช่”หลังจากเกิดเรื่องวางยา เขาก็สั่งให้หลินเซียงหยุดทำงานสำคัญ เพราะตอนนั้นเขาคิดไปเองว่าหลินเซียงเป็นคนวางยา จึงอยากสั่งสอนบทเรียนให้กับเธอหลินเซียงหัวเราะเยาะ “ทำไมคุณไม่ไล่ฉันออกไปให้รู้แล้วรู้รอดซะเลยล่ะ?”จะได้ไม่ต้องไปทำงานทุกวัน ต้องเจอกับการกลั่นแกล้งจากคนอื่น ๆ มันน่าเบื่อเหลือเกิน

ลู่สือเยี่ยนดึงร่างหลินเซียงเข้ามาจูบอย่างรุนแรง หลินเซียงพยายามผลักเขาออก แต่เขามีเรี่ยวแรงมากมายราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว กลิ่นกายหอมเย็นชุ่มฉ่ำของเขาโอบล้อมเธอจนแทบหายใจไม่ออก นานเข้าหลินเซียงแทบจะขาดอากาศหายใจ เขาปล่อยมือจากเธอ ปลายจมูกแนบชิดกับปลายจมูก มองดูเธอหายใจหอบ ดวงตาแดงก่ำ ลูกกระเดือกของเขาเคลื่อนไหวขึ้นลง ก่อนที่จะลงจากรถไปหลินเซียงอ่อนยวบลงไปเพราะถูกจูบ แม้แต่จะยกนิ้วขึ้นยังทำไม่ได้ ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความเย้ายวนและโกรธแค้น ไอ้บ้าเอ๊ย!แต่เขาก็ไม่ได้อนุญาตให้เธอลงจากรถ เธอเลยไม่ลง ไม่ทีทางไปขอโทษเซี่ยหว่านเป็นอันขาด!โชคร้ายที่ฉากจูบของพวกเขาถูกเจิ้งซินเอ้อร์เห็นเข้าพอดี สาวเจ้าโกรธจัด รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป ก่อนจะเดินไปที่ห้องพักของเซี่ยหว่านด้วยความโกรธเซี่ยหว่านเห็นเธอทำหน้าแบบนั้นจึงถามทันทีว่า “เกิดอะไรขึ้น?”“โมโหจะตายอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นมันช่างหน้าไม่อายจริง ๆ กลางวันแสก ๆ แท้ ๆ ยังมาล่อลวงลู่สือเยี่ยน!” เจิ้งซินเอ้อร์พูดพลางโชว์รูปที่ถ่ายให้เซี่ยหว่านดูเซี่ยหว่านมองดูรูปแอบถ่าย ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที แม้ว่าเธอและลู่สือเยี่ยนเกือบจ

เขาเป็นคนประเภทไหนกันแน่? หลังจากเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ กลับยังพูดประโยคแบบนั้นออกมาได้อย่างหน้าตาเฉยหลินเซียงสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ไม่ไปบริษัทเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนมองดูเธอวางมือลง มีแววผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก หันไปสตาร์ทรถแทนบรรยากาศในรถแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูกพอมาถึงบริษัท หลินเซียงก็จัดการกับอารมณ์ตัวเองเรียบร้อยแล้ว ลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในตึกโดยไม่หันกลับมามองลู่สือเยี่ยนจ้องมองตามแผ่นหลังที่บอบบางของเธอ สายตาเหลือบไปที่เอวและสะโพกของเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวแบบเรียบง่ายแท้ ๆ แต่ท่าทางการเดินของเธอกลับดูเย้ายวนมากดวงตาของเขามืดมนตอนนี้เลยเวลางานมาแล้ว ทำให้มีคนน้อยมากประจำที่หน้าบริษัท จึงไม่มีใครเห็นหลินเซียงลงจากรถของลู่สือเยี่ยนพอออกมาจากลิฟต์ ผู้จัดการก็เดินผ่านมาพอดี เมื่อเห็นเธอ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ดูเหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็อดทนไว้หลินเซียงรู้สึกได้เช่นกันว่าวันนี้ท่าทีของผู้จัดการเปลี่ยนไปแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจเธอตั้งใจจะลาออกแล้วเนื่องจากเธอถูกถอดออกจากทีมโปรเจกต์ของเฉิงต๋าไปแล้ว ดังนั้

หลินเซียงกลับไปที่โต๊ะทำงาน รู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดไร้สาระเหลือเกินไม่เข้าใจเลยว่าลู่สือเยี่ยนคิดอะไรอยู่เขาไม่ได้ห่วงใยเซี่ยหว่านหรอกเหรอ?แล้วทำไมถึงมาผูกมัดเธอแบบนี้?ความโกรธ ความเสียใจ และความรู้สึกต่าง ๆ ผสมปนเปกัน ทำให้เธอรู้สึกหมดหนทางอย่างที่สุดทันใดนั้นเธอก็รับโทรศัพท์จากซ่งซ่ง“เซียงเซียงคนสวย ทำงานหรือยังจ๊ะ?”เสียงของซ่งซ่งฟังดูอ่อนล้าหลินเซียงถามกลับ “อืม กำลังทำงานเลย มีอะไรหรือเปล่า?”ซ่งซ่งเริ่มคร่ำครวญ ระบายยาวเหยียดว่า “ฉันทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนเรื่องมากขนาดนี้มาก่อนเลย เขาออกจากโรงพยาบาลแล้วแท้ ๆ แต่ที่อยู่ของฉันกับเขาไกลกันมาก เขาเลยขอให้ฉันย้ายไปอยู่ด้วย ฉันไม่ไปแน่นอน ถ้าสาวสวยแบบฉันไปอยู่ร่วมชายคาเดียวกันเขา ก็ไม่ต่างอะไรกับแกะเข้าปากหมาป่าสิ รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”หลินเซียง “เกิดอะไรขึ้น?”ซ่งซ่งตัดพ้ออีกครั้ง พูดว่า “เขาโทรมาหาฉันตอนตีสองครึ่ง บอกว่าอยากกินบะหมี่เส้นเล็กต้มเลือดหมู ฉันจะไปหาบะหมี่เส้นเล็กต้มเลือดหมูมาให้เขาจากไหนล่ะ ก็เลยโมโห ไม่ซื้อให้ แล้วเขาก็ขู่ฉัน ผู้ชายประสาอะไรวะเนี่ย!”หลินเซียงไม่คิดว่าฟู่จิ่นซิ่วจ