บททั้งหมดของ หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: บทที่ 181 - บทที่ 190

ผู้หญิงแบบนี้ยังกล้าทำตัวหยิ่งยโส ต้องมีคนมาจัดการ ไม่งั้นเธอก็จะทำอะไรตามใจชอบไปเรื่อย ๆ!“ฮัลโหล?”ซ่งจั่วกดรับสายผู้จัดการเล่าเรื่องของหลินเซียงอย่างเกินจริง แล้วพูดอย่างอ้อมค้อมว่า “คุณซ่ง หลินเซียงอาจจะถูกทางเฉิงต๋าทาบทาม วิสัยการทำงานเลยเปลี่ยนไป ผมเลยมาขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณว่าควรจะทำยังไงดี?”ซ่งจั่วถามกลับ “เธอขอลาหยุดหรือเปล่า?”ผู้จัดการ “ลาครับ”ซ่งจั่ว “งั้นมีปัญหาอะไรอีก?”ฮะ?ผู้จัดการตกใจ แค่นี้เองเหรอ? ไม่ตำหนิ? ไม่พูดถึงการไล่หลินเซียงออก?นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ผู้จัดการไม่แน่ใจ “คุณซ่ง นี่…”ซ่งจั่วกล่าวว่า “เธอไม่ได้ทำผิดพลาดร้ายแรงถึงขั้นที่ทำให้บริษัทเสียหายอะไร การที่เธอลาหยุดแสดงว่ามีธุระ เรื่องแบบนี้แม้แต่คุณยังจัดการไม่ได้ งั้นคุณยังนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้เพื่ออะไรกัน?”ผู้จัดการตกใจ รีบพูดว่า “คุณซ่ง ผมเข้าใจแล้ว ผมจะจัดการเอง ขอโทษที่รบกวนครับ!”พูดจบ เธอก็รีบวางสาย!เขาคิดว่าหลินเซียง ‘ตกกระป๋อง’ แล้วซะอีก คิดว่าซ่งจั่วคงสั่งลงโทษเธออย่างหนัก แต่กลับกลายเป็นว่าเขาถูกดุแทน!หรือว่าหลินเซียงจะยังไม่ ‘ตกกระป๋อง’ จริง ๆ?แล้วทำไมก่อนหน้านี้ซ่งจั่

เมื่อเห็นเธอ ใบหน้าของเจิ้งซินเอ้อร์ก็แสดงความโกรธออกมาทันที เธอเดินเข้ามาอย่างดุเดือด ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าหลินเซียงอย่างแรง“นังผู้หญิงใจร้าย! กล้าส่งคนไปลักพาตัวหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างแกมันใจไม้ไส้ระกำ!”หลินเซียงเบืกตากว้างทันที รีบยกมือขึ้นมาขวาง แล้วก็ผลักออกไปอย่างแรง “เธอเป็นหมาหรือไง? เห็นคนแล้วก็บ้าคลั่ง? ไปฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าหน่อยไหม?”“นังหน้าด้าน!”เจิ้งซินเอ้อร์เสียหลัก หลังจากทรงตัวได้ก็จ้องมองหลินเซียงด้วยความโกรธแค้น ราวกับอยากจะกินเธอทั้งเป็น“เพราะแกไม่ยอมหย่ากับลู่สือเยี่ยน เป็นแค่เมียน้อย แต่กลับครอบครองตำแหน่งภรรยาตระกูลลู่ แกมันหน้าด้านหน้าทนจริง ๆ!”หลินเซียงโมโหเพราะลู่สือเยี่ยนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้เจิ้งซินเอ้อร์มาทำให้เธอโมโหยิ่งขึ้นไปอีกเธอพูดเสียงเย็นชา “ฉันกับลู่สือเยี่ยนเป็นนสามีภรรยากันถูกต้องตามกฎหมาย ใครเป็นเมียน้อย กฎหมายเป็นคนตัดสิน ถ้าเธอจะมาหาเรื่องฉันอีก ฉันก็ไม่กลัวที่จะทะเลาะกับเธอ ถ้าเธอรู้จักฉันดีก็ควรจะรู้ว่าคนอย่างฉันมันไม่มีอะไรจะเสีย ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”เธอแสดงท่าทีแข็งกร้าวอย่างดุเดือด ทำให้เจิ้งซินเอ้อร์ตกใจ พูดไม่ออกไปสักพ

หลินเซียงสูดหายใจเข้าลึก ๆ ดีเลย ถ้าอวิ๋นหลานเป็นคนอัดเสียงจริง นี่คือโอกาสที่ดีที่จะสอบถามอีกฝ่าย “ได้ค่ะ”อวิ๋นหลานถามว่า “ตอนนี้เธออยู่ไหน? เดี๋ยวฉันไปรับ”หลินเซียงบอกที่อยู่ของเธอ หลังจากนั้นประมาณ 15 นาที รถคันหนึ่งก็ค่อย ๆ ขับมา เมื่อกระจกรถเลื่อนลง เผยให้เห็นใบหน้าที่ได้รับการดูแลอย่างดีของอวิ๋นหลาน“สวัสดีค่ะ คุณนายลู่”หลินเซียงยิ้มอย่างสุภาพอวิ๋นหลานบอก “ขึ้นรถเถอะ”หลินเซียงเปิดประตูแล้วก้าวขึ้นรถอวิ๋นหลานถามทันที “ทำไมสีหน้าเธอดูไม่ค่อยดีเลย? ช่วงนี้พักผ่อนไม่เพียงพอหรือเปล่า?”หลินเซียงกล่าวว่า “เรื่องที่ลู่สือเยี่ยนถูกวางยาค่อนข้างกดดันฉันมาก ฉันเลยนอนไม่หลับค่ะ”อวิ๋นหลานออกความเห็น “จริง ๆ แล้ว ฉันก็ไม่ค่อยเชื่อว่าเธอจะทำเรื่องแบบนี้ แต่อาหารพวกนั้นเธอก็เป็นคนปรุงเอง ไม่แปลกที่คนอื่นจะสงสัย เธอไปแจ้งความแล้วใช่ไหม? เชื่อเถอะว่าตำรวจต้องหาหลักฐานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอได้แน่”“ค่ะ”หลินเซียงพยักหน้า ไม่พูดอะไรอีกเมื่อถึงร้านเสริมสวย ทั้งสองคนเข้าไปในห้องส่วนตัวตามที่ช่างแนะนำ หลินเซียงและอวิ๋นหลานขึ้นไปนอนบนเตียงอวิ๋นหลานถาม “สองวันนี้เธอได้ไปหาสือ

หลินเซียงไม่ปล่อยให้ตัวเองคิดมาก กดโทรเบอร์ 110 แต่ในวินาทีถัดมา โทรศัพท์ของเธอก็ถูกแย่งไป!“รู้ตัวแล้วเหรอ?”เสียงเย็นชาของคนขับดังขึ้นหลินเซียงรู้สึกว่าทุกอย่างเบลอไปหมด พยายามเปิดประตูรถ แต่ประตูรถก็ล็อกไว้“นาย… เป็นใคร?”หลินเซียงถามอย่างยากลำบาก ใช้มือบีบต้นขาตัวเอง บังคับตัวเองให้มีสติแต่คนขับกลับจ้องมองเธออย่างเย็นชา “เธอลืมฉันไปแล้ว ฮ่าฮ่า นังผู้หญิงใจร้าย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันก็คงไม่ต้องติดคุก!”สมองของหลินเซียงฉายแวบขึ้นมาหนึ่งชื่อ ฉีเจี้ยนเย่!เป็นคนที่ลู่สือเยี่ยนสืบเจอ!แต่เธอไม่รู้จักเขานี่ ทำไมเขาถึงได้เกลียดเธอขนาดนี้?หลินเซียงไม่ตกใจกรีดร้องโวยวาย แต่พยายามรักษาความสงบ และพูดว่า “มีเรื่องเข้าใจผิดกันหรือเปล่า? นายต้องการอะไร? เงิน รถ หรือบ้าน? ขอแค่นายต้องการ ฉันจะให้นายทั้งหมด ไม่ปิดบังแล้วกันนะ สามีฉันคือลู่สือเยี่ยน ลู่สือเยี่ยนแห่งตระกูลลู่ของเมืองอวิ๋นเฉิง เขารวยมากเลยนะ”“ฉันต้องการชีวิตเธอ!”ฉีเจี้ยนเย่พูดจบก็เหยียบคันเร่ง รถพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว!แรงเหวี่ยงทำให้ร่างหลินเซียงกระแทกกับเบาะหน้า ทำให้มึนหัวมองอะไรไม่ชัดอีกต่อไป เธอยังอยากจะพูด

ดวงตาของฉีเจี้ยนเย่ฉายแววโหดเหี้ยม ทันใดนั้นเขาก็เงื้อมือขึ้น หมายจะแทงใบหน้าของหลินเซียงทันที!ท้องฟ้าด้านนอกมืดมิด แต่แสงจันทร์สาดส่องลงมาด้านหนึ่ง เมื่อมีดถูกชูขึ้นสูง แสงเย็นวาบก็ปรากฏขึ้นบนมีดทำเอาหัวใจของหลินเซียงเต้นแรง เธอตะโกนลั่นว่า “ก่อนตาย นายก็ควรทำให้ฉันเข้าใจก่อนสิว่าฉันไปทำอะไรให้!”ฉีเจี้ยนเย่ชะงักไป แล้วก็ยิ้มเยาะอย่างเย็นชา ถอดหน้ากากและหมวกออก แล้วกระชากผมหลินเซียงด้วยท่าทีดุร้าย “มองฉันสิ ดูหน้าฉันให้ดี ๆ แกจำฉันไม่ได้จริง ๆ เหรอ?”หลินเซียงถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น เธอเบิกตาโพลง มองใบหน้าฉีเจี้ยนเย่ ฉีเจี้ยนเย่มีใบหน้าคมคาย สมัยหนุ่ม ๆ คงหล่อเหลาไม่น้อยเลย แต่ตอนนี้ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียม สายตาอัดแน่นไปด้วยความโกรธแค้นและความดุร้ายหลินเซียงรู้สึกสับสน เธอจำคนคนนี้ไม่ได้จริง ๆ!เมื่อเห็นความสับสนในดวงตาของเธอ ฉีเจี้ยนเย่ก็ยิ่งโกรธจัด ฟาดฝ่ามือตบหน้าเธออีกครั้ง “นังเวรเอ๊ย แกทำให้ฉันต้องตกอับขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะแก ตอนนี้ฉันคงได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายอยู่ต่างประเทศไปแล้ว!”เขาไม่อยากพูดมาก เงื้อมีดขึ้นตั้งใจลงแทงใบหน้าหลินเซียงอีกครั้ง“โครม!”ท