Share

บทที่ 184

หลินเซียงขมวดคิ้ว

เขาหมายความว่ายังไง?

ทั้งสั่งบอดี้การ์ดมาขวาง ทั้งไม่ยอมรับโทรศัพท์ แต่ตอนนี้กลับเข้ามาเบียดกับเธอในลิฟต์?

หลินเซียงหยุดนิ่ง ตั้งท่าจะเดินออกไป

“ไปไหน?”

เสียงทุ้มเย็นชาของลู่สือเยี่ยนดังขึ้น

หลินเซียงพูด “ไม่อยากอยู่ในที่เดียวกันกับถังขยะ”

ลู่สือเยี่ยนขมวดคิ้วทันที บรรยากาศอันตรายเริ่มแผ่กระจายไปทั่วลิฟต์แคบ ๆ เขาเอื้อมมือไปกดปุ่มปิดประตู ประตูลิฟต์ถูกปิดลงอย่างรวดเร็ว หลินเซียงอยากจะออกไป แต่ก็สายไปแล้ว

หลินเซียงมองเขาอย่างไม่พอใจ ยืนอยู่ตรงมุมลิฟต์ ทั้งตัวเต็มไปด้วยความห่างเหินและรังเกียจ

ก่อนหน้านี้เป็นเขาที่ไม่อยากเจอเธอ

ตอนนี้เป็นเธอที่ไม่อยากอยู่ใกล้เขา

น่ารำคาญสิ้นดี

ลู่สือเยี่ยนเหลือบมองสีหน้าเธอ ดวงตาดำขลับลึกล้ำมืดมน ทำให้มองไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่

เขาพูดเสียงเรียบ “หลักฐานล่ะ?”

หลินเซียงพูด “ฉันส่งให้แล้ว”

ลู่สือเยี่ยน “ผมปิดเครื่อง”

หลินเซียงหัวเราะเยาะ “งั้นไม่คิดจะเปิดเครื่องหน่อยหรือไง?”

ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง ก่อนจะถามขึ้นมาทันที “ตอนนี้ถ้ายื่นมีดให้คุณสักเล่ม คุณจะฆ่าผมให้ตายไหม?”

ความเย็นชาในดวงตาของเธอชัดเจนมาก

ทำให้เข
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status