Share

บทที่ 190

“คุณก็รู้ด้วยเหรอว่าเรายังไม่ได้หย่ากัน?”

สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลงกว่าเดิม ดวงตาสีดำสนิทราวกับท้องฟ้ายามราตรี เปล่งประกายความเย็นยะเยือก ออร่ารอบตัวช่างเย็นยะเยือกและทรงพลัง

มือของฉินโหย่วหานที่กำลังจับพวงมาลัยรถกระตุกเล็กน้อย เขาเหลือบมองหลินเซียง สภาพของเธอไม่ค่อยดี ปากซีดเซียว แก้มบวมแดง ไม่รู้ว่ามีรอยแผลอื่น ๆ ตามร่างกายอีกหรือไม่

ต่อหน้าลู่สือเยี่ยน หลินเซียงเต็มไปด้วยความรู้สึกต่อต้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้เมื่อเขายืนอยู่ข้าง ๆ เธอ ก่อนหน้านี้เธอโทรหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่กลับได้ยินแค่คำพูดไร้เยื่อใยว่า “วางสายซะ” จากเขา

ช่างเป็นเรื่องที่น่าสมเพชเสียจริง!

“พี่หาน เราไปกันเถอะค่ะ”

หลินเซียงไม่มองลู่สือเยี่ยน เอื้อมมือไปปิดประตูรถ

ลู่สือเยี่ยนได้ยินคำพูดของเธอ สีหน้ายิ่งแย่ลงไปอีก เขาคว้าข้อมือเธอไว้ทันที ฉุดกระชากลากเธอลงจากรถ กอดเอวเธอไว้อย่างแข็งกร้าว แล้วพาเธอขึ้นรถของเขาทันที

“ปล่อยฉันนะ!”

หลินเซียงดิ้นรนทันที ขณะที่เธอขยับตัว ร่างกายก็เสียดสีกับลู่สือเยี่ยน ทำให้บาดแผลเจ็บปวดขึ้นไปอีก

ลู่สือเยี่ยนผลักเธอเข้าไปในรถอย่างไม่ไยดี “โครม!” เสียงดังสนั่นเมื่อประ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status