LOGINShare
บทที่ 190
Related chapters
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 191
หลินเซียงมองแผ่นหลังเย็นชาของลู่สือเยี่ยนแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เขาทำอะไรอยู่กันแน่? ก่อนหน้านี้ยังพูดว่าจะหย่า ตอนนี้เธอยอมแล้ว เขากลับไม่ยอม ยังมาโทษเธอเรื่องที่เซี่ยหว่านถูกลักพาตัวไปอีก แถมตอนนี้เธอก็ถูกฉีเจี้ยนเย่ตามล่าอีก ชีวิตนี้ช่างยุ่งเหยิงเหลือเกิน!ลู่สือเยี่ยนเดินไปสักพัก เห็นหลินเซียงไม่ตามมาจึงขมวดคิ้ว จึงหันกลับมามองเธออย่างเย็นชา หลินเซียงถึงแม้จะไม่อยากไป แต่ก็จำใจลงจากรถ ตามเขาเข้าไปในวิลล่าตระกูลลู่“คุณชายสาม คุณหนูหลิน” คนรับใช้เห็นทั้งคู่เข้ามา จึงรีบพูดด้วยความเคารพลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็นชาว่า “เธอเป็นภรรยาฉัน”คนรับใช้ตกใจ รีบเปลี่ยนคำพูด “คุณผู้หญิงสาม”หลินเซียงขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร เขาคนนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้ เธอเหนื่อยที่จะอธิบาย เดินตามลู่สือเยี่ยนขึ้นไปชั้นบนเงียบ ๆ เข้าไปในห้องนอนทันทีหลินเซียงยืนอยู่ที่หน้าประตู ไม่ได้เข้าไปในทันที มองเขาหยิบกล่องปฐมพยาบาล เมื่อเห็นเธอยืนงงอยู่ที่ประตู เขาก็เชื้อเชิญว่า “เข้ามาสิ”หลินเซียงเยาะเย้ย ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณจะลงมือทายาให้ฉันเองเหรอ? ถ้าคุณหนูเซี่ยรู้เข้า ฉันต้อ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 192
เขายืนจ้องมองเธออยู่ข้าง ๆ ราวกับว่าถ้าเธอไม่ทำตามที่เขาพูด เขาก็จะจ้องมองเธอแบบนี้ต่อไปหลินเซียงหลับตาลง คิดถึงสภาพที่ย่ำแย่ของตัวเองในตอนนี้ รู้สึกขำตัวเองไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เขายังมีแก่ใจจะเสพสมได้ลง เขานี่มันไม่เลือกกินจริง ๆ แต่ในเมื่อไม่ใช่ครั้งแรก หลินเซียงไม่มีอะไรต้องเขินอาย สีหน้าของเธอกลับมาสงบ ยกมือขึ้นแกะกระดุมเสื้อออกข้างในเธอใส่สายเดี่ยวสีขาว สายบาง ๆ เกาะอยู่บนไหล่เรียวงาม ทำให้เธอดูบอบบางและงดงามอย่างยิ่งหลินเซียงวางเสื้อไว้ข้าง ๆ เงยหน้ามองลู่สือเยี่ยนสายตาของลู่สือเยี่ยนเบี่ยงเบนไปจากตัวเธอ หยิบกล่องปฐมพยาบาลแล้วนั่งลงข้าง ๆ จับแขนเธอไว้ จากนั้นเริ่มทำแผลถลอกหลินเซียงเบิกตาโพลง เขากำลังทำแผลให้เธอเหรอ? ตอนนี้เขาอยู่ใกล้มาก แสงไฟส่องลงมา ทำให้ใบหน้าที่หล่อเหลาและคมเข้มของเขาดูลึกลับยิ่งขึ้น ขนตายาว ดั้งโด่ง ตอนที่ก้มลงมองแผลถลอกบนแขนของเธอ เขามือเบามากริมฝีปากบางเม้มแน่น ซ้ำยังเอาแต่ขมวดคิ้ว อารมณ์ของเขาดูเศร้าหมองถ้าเป็นก่อนหน้านี้หลินเซียงคงจะอดใจไม่ไหว แต่ตอนนี้ หากในใจเธอมีความรู้สึกอะไร สมองของเธอจะนึกถึงคำพูดเย็นชาของเขา แล้วความร
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 193
เดิมทีคิดว่าจะนอนไม่หลับเมื่ออยู่ในวิลล่าตระกูลลู่ แต่กลับหลับไปอย่างง่ายดายเมื่อหัวถึงหมอน พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นเช้าวันใหม่ หลินเซียงล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็ออกมาจากห้อง พอดีกับลู่สือเยี่ยนที่ออกมาจากห้องนอนเช่นกัน สายตาของทั้งคู่สบกัน หลินเซียงหลบตาไปก่อนแล้วเดินลงบันไดลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยสายตาลุ่มลึก เมื่อเห็นว่าเธอจะไปก็พูดขึ้นอย่างใจเย็น “อยู่กินข้าวก่อนสิ”หลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย และพูดว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปทำงานสาย”ลู่สือเยี่ยนตอบกลับ “ตอนนี้คุณไม่มีงานที่ต้องทำซะหน่อย รีบไปทำงานทำไม?”เขาไม่พูดเรื่องนี้ก็ไม่เป็นไร แต่พอเขาพูดขึ้นมา ดวงตากลมใสของเธอก็เต็มไปด้วยความเย็นชา “คุณเป็นคนสั่งให้หัวหน้าฝ่ายเอาชื่อฉันออกจากทีมโปรเจกต์ของเฉิงต๋าใช่ไหม?”ลู่สือเยี่ยนสีหน้าเรียบเฉย “ใช่”หลังจากเกิดเรื่องวางยา เขาก็สั่งให้หลินเซียงหยุดทำงานสำคัญ เพราะตอนนั้นเขาคิดไปเองว่าหลินเซียงเป็นคนวางยา จึงอยากสั่งสอนบทเรียนให้กับเธอหลินเซียงหัวเราะเยาะ “ทำไมคุณไม่ไล่ฉันออกไปให้รู้แล้วรู้รอดซะเลยล่ะ?”จะได้ไม่ต้องไปทำงานทุกวัน ต้องเจอกับการกลั่นแกล้งจากคนอื่น ๆ มันน่าเบื่อเหลือเกิน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 194
หลินเซียงลุกขึ้นยืน ตั้งท่าจะออกไปลู่สือเยี่ยนไม่ได้ขัดขวางเธอไว้ จนกระทั่งไม่เหลือกลิ่นอายของเธออยู่ในห้องรับประทานอาหาร ดวงตาของเขาก็เริ่มอ่อนลงทันใดนั้น พ่อบ้านก็เข้ามาพูดว่า “คุณชายสาม ของพวกนั้นเก็บไว้ในโกดังแล้ว จะให้จัดการยังไงต่อครับ?”ลู่สือเยี่ยนพูดเบา ๆ ว่า “เก็บไว้ก่อน”พ่อบ้านพยักหน้า จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก…หลินเซียงออกจากวิลล่าตระกูลลู่ ที่นี่ค่อนข้างเปลี่ยว ต้องเดินประมาณสองกิโลเมตรถึงจะถึงป้ายรถเมล์เดินไปได้ประมาณห้านาที ก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถยนต์ดังมาจากด้านหลัง“บี๊บ!”เสียงแตรดังขึ้น หลินเซียงเหลือบมองไปด้านข้าง แล้วก็สบตากับใบหน้าที่เย็นชาและเฉียบคมของลู่สือเยี่ยน“ออกมาตั้งนานแล้ว มาถึงแค่ตรงนี้เองเหรอ?”สีหน้าของหลินเซียงดูไม่จืดเลย “บ้าหรือเปล่า?”ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ และเหยียบคันเร่ง รถแล่นฉิวออกไปอย่างรวดเร็วทิ้งควันไอเสียไว้ให้หลินเซียงสำลักเล่นหลินเซียงโกรธจนกระทืบเท้าเร่า ๆ แล้วเดินต่อไปอย่างไม่แสดงสีหน้าอะไรแต่เมื่อใกล้จะถึงป้ายรถเมล์ รถคันนั้นก็ถอยกลับมา ประตูรถเปิดออก ผู้ชายคนนั้นไม่ได้มองหน้าเธอด้วยซ้ำ แค่พูดอย่างเย็นชาว่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 195
ลู่สือเยี่ยนดึงร่างหลินเซียงเข้ามาจูบอย่างรุนแรง หลินเซียงพยายามผลักเขาออก แต่เขามีเรี่ยวแรงมากมายราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว กลิ่นกายหอมเย็นชุ่มฉ่ำของเขาโอบล้อมเธอจนแทบหายใจไม่ออก นานเข้าหลินเซียงแทบจะขาดอากาศหายใจ เขาปล่อยมือจากเธอ ปลายจมูกแนบชิดกับปลายจมูก มองดูเธอหายใจหอบ ดวงตาแดงก่ำ ลูกกระเดือกของเขาเคลื่อนไหวขึ้นลง ก่อนที่จะลงจากรถไปหลินเซียงอ่อนยวบลงไปเพราะถูกจูบ แม้แต่จะยกนิ้วขึ้นยังทำไม่ได้ ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความเย้ายวนและโกรธแค้น ไอ้บ้าเอ๊ย!แต่เขาก็ไม่ได้อนุญาตให้เธอลงจากรถ เธอเลยไม่ลง ไม่ทีทางไปขอโทษเซี่ยหว่านเป็นอันขาด!โชคร้ายที่ฉากจูบของพวกเขาถูกเจิ้งซินเอ้อร์เห็นเข้าพอดี สาวเจ้าโกรธจัด รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป ก่อนจะเดินไปที่ห้องพักของเซี่ยหว่านด้วยความโกรธเซี่ยหว่านเห็นเธอทำหน้าแบบนั้นจึงถามทันทีว่า “เกิดอะไรขึ้น?”“โมโหจะตายอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นมันช่างหน้าไม่อายจริง ๆ กลางวันแสก ๆ แท้ ๆ ยังมาล่อลวงลู่สือเยี่ยน!” เจิ้งซินเอ้อร์พูดพลางโชว์รูปที่ถ่ายให้เซี่ยหว่านดูเซี่ยหว่านมองดูรูปแอบถ่าย ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที แม้ว่าเธอและลู่สือเยี่ยนเกือบจ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 196
คิ้วของลู่สือเยี่ยนขมวดเข้าหากัน มองดูใบหน้าของเธอที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น จึงลุกขึ้นแล้วรับสาย“อืม รู้แล้ว”หลังจากคุยกับอีกฝ่ายสองสามคำ เขาก็วางสาย หันไปมองเซี่ยหว่าน “พักผ่อนดี ๆ ผมมีธุระ ขอตัวก่อน”ว่าแล้วก็หันหลัง เดินออกจากห้องไปทันที“สือเยี่ยน…”เซี่ยหว่านเห็นเขาจากไปโดยไม่ลังเล สีหน้าพลันเปลี่ยนไป อยากจะก้าวลงจากเตียงเพื่อไล่ตามเขา แต่เขาเดินเร็วมาก ไม่ทันไรประตูห้องก็ปิดลงแล้วมือของเธอจิกผ้าปูที่นอนแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา!น่าเกลียดที่สุด!ทำไมไม่ยอมจูบเธอกันล่ะ?!เขาสามารถจูบผู้หญิงคนนั้นได้ ทำไมถึงไม่จูบเธอ?ต้องเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นล่อลวงเขาแน่ ๆ เธอเกลียดหลินเซียง!…หลินเซียงยังคงนั่งอยู่ในรถเพื่อปรับลมหายใจ ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะกระจกรถ มองไปก็เห็นเจิ้งซินเอ้อร์ยืนอยู่ข้างรถ มองเธอด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรหลินเซียงหันกลับมา ไม่ให้ความสนใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมาดี เธอย่อมไม่ลดตัวลงไปหาเรื่องเจิ้งซินเอ้อร์เห็นว่ากระจกรถไม่เปิดจึงเคาะอีกครั้ง สีหน้าของเธอย่ำแย่ยิ่งกว่าเดิม ผู้หญิงคนนี้! กล้าทำ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 197
เขาเป็นคนประเภทไหนกันแน่? หลังจากเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ กลับยังพูดประโยคแบบนั้นออกมาได้อย่างหน้าตาเฉยหลินเซียงสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ไม่ไปบริษัทเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนมองดูเธอวางมือลง มีแววผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก หันไปสตาร์ทรถแทนบรรยากาศในรถแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูกพอมาถึงบริษัท หลินเซียงก็จัดการกับอารมณ์ตัวเองเรียบร้อยแล้ว ลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในตึกโดยไม่หันกลับมามองลู่สือเยี่ยนจ้องมองตามแผ่นหลังที่บอบบางของเธอ สายตาเหลือบไปที่เอวและสะโพกของเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวแบบเรียบง่ายแท้ ๆ แต่ท่าทางการเดินของเธอกลับดูเย้ายวนมากดวงตาของเขามืดมนตอนนี้เลยเวลางานมาแล้ว ทำให้มีคนน้อยมากประจำที่หน้าบริษัท จึงไม่มีใครเห็นหลินเซียงลงจากรถของลู่สือเยี่ยนพอออกมาจากลิฟต์ ผู้จัดการก็เดินผ่านมาพอดี เมื่อเห็นเธอ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ดูเหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็อดทนไว้หลินเซียงรู้สึกได้เช่นกันว่าวันนี้ท่าทีของผู้จัดการเปลี่ยนไปแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจเธอตั้งใจจะลาออกแล้วเนื่องจากเธอถูกถอดออกจากทีมโปรเจกต์ของเฉิงต๋าไปแล้ว ดังนั้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 198
หลินเซียงสูดหายใจเข้าลึก ๆ หลายครั้ง เพื่อปรับอารมณ์ให้สงบลง แล้วจึงเดินไปหาเขาเมื่อมาหยุดอยู่ข้างเขา เธอก็พูดเสียงแข็งทันที “มีอะไร?”ลู่สือเยี่ยนคว้าข้อมือเธอไว้ทันที แล้วดันเธอให้นั่งลงบนตักเขาหลินเซียงตกใจ ร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ก็ไม่ได้ดิ้นรนเมื่อเห็นความเย็นชาและการต่อต้านในแววตาของเธอ ลู่สือเยี่ยนก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเขาบีบคางเธอ แล้วพูดเสียงทุ้มว่า “หลินเซียง คุณอยากหนีไปจากผมเหรอ?”แพขนตาของหลินเซียงสั่นไหว แล้วพูดว่า “ใช่”นิ้วมือลู่สือเยี่ยนบีบคางแน่นขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขากะพริบปริบด้วยความโกรธ หัวแม่มือลูบไล้ริมฝีปากเธอ แล้วพูดว่า “ได้ ผมอนุมัติให้คุณลาออกก็ได้ แต่คุณต้องยอมทำตามเงื่อนไขของผมอย่างหนึ่ง”หลินเซียงรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี จึงถามอย่างระมัดระวัง “อะไร?”ลู่สือเยี่ยนพูด “นอนกับผมสักครั้ง”ดวงตาของหลินเซียงเบิกกว้างขึ้น “คุณมันหน้าด้าน!”เขาจะแต่งงานกับเซี่ยหว่าน และได้ตกลงกับเซี่ยหว่านเป็นมั่นเป็นเหมาะแล้ว แต่กลับพูดแบบนี้กับเธอ!เธอโกรธจนน้ำตาคลอ “คุณทำตัวแบบนี้คู่ควรกับคุณเซี่ยตรงไหน?”แต่ลู่สือเยี่ยนไม่สนใจคำพูดของเธอ ยังคงบ
Latest chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
