All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 161 - Chapter 170

แค่คิดถึงฟู่จิ่นซิ่ว เธอก็อดคิดถึงผู้ชายสารเลวลู่สือเยี่ยนคนนั้นไม่ได้ ถ้าฟู่จิ่นซิ่วเป็นเพื่อนกับลู่สือเยี่ยนได้ แสดงว่าตัวเขาก็คงไม่ดีไปกว่ากันเท่าไหร่นักหรอก!ซ่งซ่งหัวเราะเยาะทันที “อยากฟ้องฉันก็เชิญเลย ฉันไม่ขออยู่รองมือรองเท้าเขาแล้ว!” พูดจบเธอก็วางสายทันที บล็อกหมายเลขโทรศัพท์ของฟู่จิ่นซิ่วโรงพยาบาลฟู่จิ่นซิ่วมองโทรศัพท์ที่ถูกวางสายไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ นี่เขา...ถูกพาลใส่เหรอ? เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของลู่สือเยี่ยน มันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วยล่ะ?ฟู่จิ่นซิ่วถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็ส่งข้อความไปหาซ่งซ่ง แล้วก็พบว่าหมายเลขของเขาถูกบล็อกแล้วฟู่จิ่นซิ่ว “…”ผู้หญิงคนนี้ เกินไปแล้ว!เขาหัวเราะเยาะ ค้นหาหมายเลขโทรศัพท์หนึ่งหมายเลข จากนั้นก็กดโทรออก “ไปช่วยฉันจัดการเรื่องหนึ่งให้หน่อย”…ซ่งซ่งอยู่ที่เฟิงหลินหย่วนคอยดูแลหลินเซียง กลัวว่าเธอจะมีอันตราย แต่ตอนบ่าย เธอรับโทรศัพท์จากหัวหน้างาน“ซ่งซ่ง ได้ยินว่าคุณไปทำร้ายคุณฟู่จิ่นซิ่วเหรอ?” เสียงหัวหน้างานสั่นเครือสีหน้าของซ่งซ่งเปลี่ยนไปทันที “ผู้จัดการ คุณรู้ได้ยังไงคะ?”ผู้จัดการตอบกลับ “ยังมีหน้ามาถามผมอีกเหรอ?

หลินเซียงได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย ถึงตอนนี้เธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเรื่องนี้ยังไม่ได้จัดการ จึงส่ายหน้า “ขอผัดไปก่อนแล้วกันค่ะ”ฉินโหย่วหานตอบรับ ดวงตาจ้องมองเธอ เหมือนมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะพูดหลินเซียงพูดต่อ “ฉันไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันใหม่”ฉินโหย่วหาน “ได้ครับ”เขาหันหลังกลับ เดินไปหาผู้ชายกลุ่มนั้นหลินเซียงถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะหันเดินไปในอีกทิศทางหนึ่งตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอหวังพึ่งได้ก็คือผลการทดสอบ ถ้าผลการทดสอบยังไม่ออกมา เธอก็จะยังลบล้างข้อกล่าวหาไม่ได้ตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอทำได้ก็คือรอเดินไปได้ไม่กี่นาที ก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังจากด้านหลังเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หลินเซียงจึงหลบไปด้านข้างเล็กน้อย เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกชน“บี๊บ!”แต่รถคันนั้นกลับชะลอความเร็วลงข้าง ๆ เธอและบีบแตรหลินเซียงหันไปมองด้วยความสงสัย เห็นใบหน้าที่งดงามและอ่อนโยนของฉินโหย่วหานโผล่ออกมาจากในรถ มือข้างหนึ่งวางอยู่บนกระจกรถ ยิ้มบาง ๆ “ขึ้นรถสิ ผมไปส่ง”หลินเซียงประหลาดใจ คิดว่าเขาจะเดินจากไป ไม่คิดว่าเขาจะไปเอารถมา“คุณฉิน จริง ๆ แล้วไม่ต้องหรอกค่ะ บ้านฉันอยู

หลินเซียงกลายเป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบในบริษัทเธอถูกถอดออกจากทีมโปรเจ็กต์ที่เธอทำงานร่วมมือกับเฉิงต๋า เนื่องจากโปรเจ็กต์ดำเนินมาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว นั่นหมายความว่าเธอไม่มีบทบาทสำคัญอีกต่อไปเมื่อหลินเซียงได้รับแจ้งเรื่องนี้ เธอกลับไม่ได้รู้สึกว่านี่อยู่เหนือความคาดหมายอะไรในใจเธอสงบนิ่ง พร้อมจัดการงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแต่ละวัน อย่างไรก็ตาม เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ที่เห็นว่าหลินเซียงถูกปลด คนที่เคยประจบประแจงเธอก่อนหน้านี้ก็เริ่มตีตัวออกห่างตรงกันข้าม สิ่งนี้กลับทำให้เธอสบายใจมากช่วงเที่ยง มีพนักงานส่งของเดินเข้ามาประกาศเสียงดังว่า "พัสดุส่งด่วนถึงคุณหลินเซียงครับ!"สีหน้าของหลินเซียงชะงักค้างชั่วคราว เธอไม่ได้สั่งซื้ออะไรมาซะหน่อยเธอเอื้อมมือไปรับมันมา มันเป็นกล่องเล็ก ๆ เขย่าเบา ๆ เมื่อเธอเขย่าดู เสียงในกล่องฟังดูเหมือนมีอะไรบางอย่างกระจัดกระจายอยู่ข้างใน หลินเซียงมองไปที่ชื่อผู้ส่ง เป็นบุคคลนิรนามอีกแล้วเธอลังเล ไม่ยอมเปิดมันทันทีเมื่อพิจารณาว่าเธอถูกสะกดรอยตาม ถูกลากเข้าไปในป่า และเกือบโดนฆ่าตาย หลังจากนั้นยังได้รับรูปถ่ายนองเลือดอีก เธอจึงไม่รีบเปิดพัสดุนี้จากแหล่

หลินเซียงหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเดินผ่านไปโดยไม่เหลียวมอง ซ่งจั่วหายใจเข้าลึก แล้วเดินตามไป “คุณหลินครับ”หลินเซียงหยุดเดิน “มีอะไรคะ?”ซ่งจั่วนำเอกสารออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเป็นมืออาชีพเช่นเคย “คุณเซ็นชื่อเถอะครับ จะดีต่อทั้งตัวคุณและประธานลู่”สีหน้าหลินเซียงเปลี่ยนไปทันที จ้องมองเอกสารในมือซ่งจั่ว “หมายความว่ายังไงคะ? ถ้าฉันไม่เซ็น คุณก็จะส่งมาให้ทุกวัน แล้วก็คอยจ้องจะเล่นงานฉันตอนอยู่ในบริษัทด้วยอย่างนั้นเหรอ?”ซ่งจั่วกล่าว “อย่างที่บอกครับ แต่ผมไม่ได้สั่งให้ใครไปเล่นงานคุณนะ” (ในใจคิด : อย่ามาใส่ร้ายผมนะ)หลินเซียงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ถ้าไม่ใช่คุณก็ต้องเป็นลู่สือเยี่ยน ไม่ต่างกัน”ซ่งจั่ว “...” (คิดในใจ คุณหลินคงเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว เราควรอธิบายไหมนะ? ช่างเถอะ ไปรายงานประธานลู่ก่อนดีกว่า เดี๋ยวประธานรู้เข้าคงไม่พอใจแน่)ซ่งจั่วส่งเอกสารให้หลินเซียง “คุณหลินครับ เซ็นชื่อเถอะครับ”หลินเซียงรับเอกสารไปซ่งจั่วเริ่มรู้สึกกังวลกลัวว่าเธออาจจะฉีกเอกสารอีกแต่แล้วหลินเซียงก็หันหลังเดินจากไปดื้อ ๆ“เดี๋ยวก่อนครับ คุณหลิน!”ซ่งจั่วตกใจ รีบเดินตามไปสองสามก้าว “จะไปไหนค

ลู่สือเยี่ยนมองเข้าไปในดวงตาที่กระจ่างใสของเธอ ใบหน้าเธอยังคงซีดเซียวเล็กน้อย แต่แววตาเริ่มเปลี่ยนเป็นหม่นหมองลงทุกขณะทันใดนั้น หลินเซียงก็นั่งลงแล้วพูดว่า "ช่างมันเถอะ คุณมีมิลทินแล้ว ฉันไม่ชอบอีกต่อไป"ลู่สือเยี่ยน: "..."น้ำเสียงของเขาฟังดูน่ากลัว “หมายความว่าไง?”หลินเซียง "ถึงตอนนี้ไม่มี แต่เดี๋ยวมันก็จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้ว ฉันพูดอะไรผิดตรงไหนมิทราบ?"ลู่สือเยี่ยนมองเธอที่ทำท่าทีไม่ใส่ใจอะไรและเต็มไปด้วยการกล่าวโทษของเธอ ทำให้เขาจนแทบจะระเบิด!เขาพูดขึ้น "คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อคุยเรื่องหย่าหรอกเหรอ?"หลินเซียงทำท่าเหมือนสมองช้า "จริงด้วย ฉันคงลืมไปแล้วถ้าคุณไม่เตือน"เธอหยิบเอกสารหย่าออกมาเปิดดู แสยะยิ้มเยาะเย้ย แล้วฉีกเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าเขาอีกครั้ง"ฉันยังยืนยันคำเดิมว่า ไม่หย่า!"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็โยนกระดาษที่ฉีกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ลงในถังขยะ หันหลังกลับและจากไปโดยไม่คำนึงถึงสีหน้าเย็นชาของลู่สือเยี่ยนใช่แล้วเธอแค่มายั่วให้เขาโกรธทำไมเธอต้องหย่าทันทีที่เขาบอกว่าต้องการหย่า และหย่าไม่ได้ตราบใดที่เขาไม่ยินยอมด้วยเล่า?เขากลายเป็นคนควบคุมทุกสิ่งในโลกให้หม