เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 163
บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 164
“พี่หาน ทำไมจู่ ๆ ถึงสนใจเรื่องของบ้านตระกูลลู่ขึ้นมาล่ะ?” อีกฝ่ายถามด้วยความประหลาดใจฉินโหย่วหานพูดอย่างใจเย็น “คุณปู่อยากให้ฉันสร้างผลงานที่น่าพอใจไม่ใช่เหรอ? มีเรื่องนี้เข้ามาพอดีเลยไง”อีกฝ่ายยิ่งประหลาดใจมากขึ้น “พี่หาน คุณจะกลับไปที่บ้านตระกูลฉินเหรอ? ไหนว่าไม่สนใจบ้านนั้นไง?”ฉินโหย่วหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตอนนี้สนใจแล้ว ไม่ได้หรือไง?”“ได้ได้ได้ ได้สิครับ! พี่หาน คุณรอฟังข่าวได้เลย ผมจะตรวจสอบให้เร็วที่สุด!”หลังจากวางสายดวงตาของฉินโหย่วหานฉายแววลึกล้ำเกิดอะไรขึ้นกันแน่?เมื่อนึกถึงใบหน้าซีดเซียวของหลินเซียง มือของฉินโหย่วหานที่จับพวงมาลัยก็กำแน่นขึ้น…หลินเซียงรออยู่สองวัน ผลการตรวจสอบก็ยังไม่ออกมา เช้าวันนี้เธอไปทำงานตามปกติ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับพบกับซ่งจั่วหลินเซียงถามอย่างสงสัย “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”ซ่งจั่วยิ้มอย่างมืออาชีพ ก่อนจะยื่นเอกสารให้เธอ แล้วกล่าวว่า “นี่คือเอกสารหย่า ประธานลู่เซ็นเรียบร้อยแล้ว แค่คุณลงนาม เอกสารก็จะมีผลทันที ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับคุณลู่ก็จะสิ้นสุดลง”หลินเซียงสีหน้าเปลี่ยนไป มือที่จับลูกบิดประตูกำแน่นขึ้น ข้อต่อนิ้วมือ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 165
หลินเซียงกลายเป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบในบริษัทเธอถูกถอดออกจากทีมโปรเจ็กต์ที่เธอทำงานร่วมมือกับเฉิงต๋า เนื่องจากโปรเจ็กต์ดำเนินมาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว นั่นหมายความว่าเธอไม่มีบทบาทสำคัญอีกต่อไปเมื่อหลินเซียงได้รับแจ้งเรื่องนี้ เธอกลับไม่ได้รู้สึกว่านี่อยู่เหนือความคาดหมายอะไรในใจเธอสงบนิ่ง พร้อมจัดการงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแต่ละวัน อย่างไรก็ตาม เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ที่เห็นว่าหลินเซียงถูกปลด คนที่เคยประจบประแจงเธอก่อนหน้านี้ก็เริ่มตีตัวออกห่างตรงกันข้าม สิ่งนี้กลับทำให้เธอสบายใจมากช่วงเที่ยง มีพนักงานส่งของเดินเข้ามาประกาศเสียงดังว่า "พัสดุส่งด่วนถึงคุณหลินเซียงครับ!"สีหน้าของหลินเซียงชะงักค้างชั่วคราว เธอไม่ได้สั่งซื้ออะไรมาซะหน่อยเธอเอื้อมมือไปรับมันมา มันเป็นกล่องเล็ก ๆ เขย่าเบา ๆ เมื่อเธอเขย่าดู เสียงในกล่องฟังดูเหมือนมีอะไรบางอย่างกระจัดกระจายอยู่ข้างใน หลินเซียงมองไปที่ชื่อผู้ส่ง เป็นบุคคลนิรนามอีกแล้วเธอลังเล ไม่ยอมเปิดมันทันทีเมื่อพิจารณาว่าเธอถูกสะกดรอยตาม ถูกลากเข้าไปในป่า และเกือบโดนฆ่าตาย หลังจากนั้นยังได้รับรูปถ่ายนองเลือดอีก เธอจึงไม่รีบเปิดพัสดุนี้จากแหล่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 166
หลินเซียงมองเธออย่างเย็นชา “เธอแกะพัสดุของของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต ยังมีหน้ามาโทษคนอื่นอีก ทำไมถึงได้หน้าไม่อายแบบนี้นะ?”สีหน้าโจวอิ่งเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด “กล้าดียังไงมาด่าฉัน?”“ถ้าเธอกล้าพูดอีกคำหนึ่ง ฉันจะไม่ทำแค่ด่า”หลินเซียงพูดอย่างเย็นชาใบหน้าของโจวอิ่งดูย่ำแย่ รีบออกไปตามผู้จัดการทันทีทันทีที่ผู้จัดการมาถึง เมื่อเขาเห็นสิ่งของในกล่องพัสดุส่งด่วน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป รีบหันไปมองหลินเซียง "นี่ของของคุณเหรอ?"หลินเซียงแสดงสีหน้าเย็นชา “พูดแบบนี้หมายความว่าไง?”ผู้จัดการกล่าว "ทำไมคุณถึงเอาของน่าขยะแขยงแบบนี้เข้ามาในบริษัท? คุณไม่มีงานทำคนเดียว คนอื่นก็ไม่ต้องทำงานด้วยงั้นเหรอ?"หากเป็นก่อนหน้านี้ผู้จัดการคงไม่กล้าพูดกับหลินเซียงแบบนี้เหตุผลเพราะหลินเซียงรับผิดชอบโปรเจ็กต์ความร่วมมือกับเฉิงต๋า และเพราะทัศนคติที่คลุมเครือของท่านประธานที่มีต่อเธออีกด้วยวันนี้ผู้จัดการได้รับการแจ้งเตือน ซึ่งส่งตรงมาจากซ่งจั่ว บอกให้เขาไล่หลินเซียงออกจากทีมโปรเจ็กต์ในตอนนั้นเขาตกใจมาก!หลังจากเลียบเคียงถามอย่างมีชั้นเชิง ซ่งจั่วก็วางสายโทรศัพท์โดยไม่พูดอะไรเดาว่าบางทีหลินเซียงอาจจะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 167
หลินเซียงหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเดินผ่านไปโดยไม่เหลียวมอง ซ่งจั่วหายใจเข้าลึก แล้วเดินตามไป “คุณหลินครับ”หลินเซียงหยุดเดิน “มีอะไรคะ?”ซ่งจั่วนำเอกสารออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเป็นมืออาชีพเช่นเคย “คุณเซ็นชื่อเถอะครับ จะดีต่อทั้งตัวคุณและประธานลู่”สีหน้าหลินเซียงเปลี่ยนไปทันที จ้องมองเอกสารในมือซ่งจั่ว “หมายความว่ายังไงคะ? ถ้าฉันไม่เซ็น คุณก็จะส่งมาให้ทุกวัน แล้วก็คอยจ้องจะเล่นงานฉันตอนอยู่ในบริษัทด้วยอย่างนั้นเหรอ?”ซ่งจั่วกล่าว “อย่างที่บอกครับ แต่ผมไม่ได้สั่งให้ใครไปเล่นงานคุณนะ” (ในใจคิด : อย่ามาใส่ร้ายผมนะ)หลินเซียงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ถ้าไม่ใช่คุณก็ต้องเป็นลู่สือเยี่ยน ไม่ต่างกัน”ซ่งจั่ว “...” (คิดในใจ คุณหลินคงเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว เราควรอธิบายไหมนะ? ช่างเถอะ ไปรายงานประธานลู่ก่อนดีกว่า เดี๋ยวประธานรู้เข้าคงไม่พอใจแน่)ซ่งจั่วส่งเอกสารให้หลินเซียง “คุณหลินครับ เซ็นชื่อเถอะครับ”หลินเซียงรับเอกสารไปซ่งจั่วเริ่มรู้สึกกังวลกลัวว่าเธออาจจะฉีกเอกสารอีกแต่แล้วหลินเซียงก็หันหลังเดินจากไปดื้อ ๆ“เดี๋ยวก่อนครับ คุณหลิน!”ซ่งจั่วตกใจ รีบเดินตามไปสองสามก้าว “จะไปไหนค
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 168
ดวงตาของหลินเซียงเย็นยะเยือก “คุณมีหลักฐานหรือเปล่า?”เซี่ยหว่าน “เขากินอาหารที่คุณทำ จากนั้นก็แสดงอาการว่าถูกพิษนี่ ยังต้องหาหลักฐานอะไรอีก?”หลินเซียง “อาหารก็เขาซื้อเองทั้งนั้น ถ้าอิงตามตรรกะของคุณ งั้นก็บอกได้ว่าเขาวางยาตัวเองแล้วมาใส่ร้ายฉันอย่างนั้นใช่ไหม?”“คุณ!”สีหน้าเซี่ยหว่านเปลี่ยนไป “คุณหลิน คุณกำลังบิดเบือนความจริงอยู่นะ!”หลินเซียง “มันก็ดีกว่าการที่คุณเอาข้อมูลแค่ส่วนหนึ่งมาตัดสินคนอื่น”บรรยากาศระหว่างทั้งสองเต็มไปด้วยความตึงเครียด“พอแล้ว!”ลู่สือเยี่ยนพูดขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่สู้ดีนัก ดวงตาจ้องมองหลินเซียงอย่างเย็นชา “ทำไมผมต้องหย่ากับคุณ คุณไม่รู้หรือไง? หลินเซียง ผมไม่อยากพูดให้มันดูรุนแรงไปกว่านี้ เซ็นชื่อเถอะ ไม่งั้น…”“ไม่งั้นยังไง?”หลินเซียงจ้องมองเขา มองผู้ชายที่เธอเคยรัก เคยใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกัน ใจของเธอเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน“จะฆ่าฉันเหรอ?”น้ำเสียงของเธอเบาเหมือนขนนกที่ลอยมาแตะใจลู่สือเยี่ยน แต่เขากลับรู้สึกหงุดหงิดโดยไม่รู้สาเหตุไม่ใช่ว่าเธออยากหย่ามาโดยตลอดหรอกเหรอ?ทำไมตอนนี้ถึงพูดแบบนี้?น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนหนักแน่นขึ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 169
ลู่สือเยี่ยนมองเข้าไปในดวงตาที่กระจ่างใสของเธอ ใบหน้าเธอยังคงซีดเซียวเล็กน้อย แต่แววตาเริ่มเปลี่ยนเป็นหม่นหมองลงทุกขณะทันใดนั้น หลินเซียงก็นั่งลงแล้วพูดว่า "ช่างมันเถอะ คุณมีมิลทินแล้ว ฉันไม่ชอบอีกต่อไป"ลู่สือเยี่ยน: "..."น้ำเสียงของเขาฟังดูน่ากลัว “หมายความว่าไง?”หลินเซียง "ถึงตอนนี้ไม่มี แต่เดี๋ยวมันก็จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้ว ฉันพูดอะไรผิดตรงไหนมิทราบ?"ลู่สือเยี่ยนมองเธอที่ทำท่าทีไม่ใส่ใจอะไรและเต็มไปด้วยการกล่าวโทษของเธอ ทำให้เขาจนแทบจะระเบิด!เขาพูดขึ้น "คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อคุยเรื่องหย่าหรอกเหรอ?"หลินเซียงทำท่าเหมือนสมองช้า "จริงด้วย ฉันคงลืมไปแล้วถ้าคุณไม่เตือน"เธอหยิบเอกสารหย่าออกมาเปิดดู แสยะยิ้มเยาะเย้ย แล้วฉีกเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าเขาอีกครั้ง"ฉันยังยืนยันคำเดิมว่า ไม่หย่า!"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็โยนกระดาษที่ฉีกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ลงในถังขยะ หันหลังกลับและจากไปโดยไม่คำนึงถึงสีหน้าเย็นชาของลู่สือเยี่ยนใช่แล้วเธอแค่มายั่วให้เขาโกรธทำไมเธอต้องหย่าทันทีที่เขาบอกว่าต้องการหย่า และหย่าไม่ได้ตราบใดที่เขาไม่ยินยอมด้วยเล่า?เขากลายเป็นคนควบคุมทุกสิ่งในโลกให้หม
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 170
หลินเซียงตอบรับ “ฟังดูแล้วก็ดูเป็นวิธีการที่ใช้ได้เหมือนกัน”รอยยิ้มบนริมฝีปากของอวิ๋นหลานหยักลึกขึ้นเล็กน้อย "จริง ๆ แล้ว ฉันค่อนข้างชอบเธอนะ คงจะดีไม่น้อยถ้าเธอได้อยู่กับสือเยี่ยนตลอดไป"หลินเซียงคลี่ยิ้มบาง “ฉันจะลองพิจารณาดูค่ะ”อวิ๋นหลานพยักหน้า “เอาล่ะ ถ้าเธอต้องการอะไร ขอแค่บอกฉัน แล้วฉันจะช่วยเธออย่างแน่นอน”"ขอบคุณค่ะ คุณนายลู่"หลินเซียงมีท่าทีสุภาพ แต่ภายในใจเธอพอจะคาดเดาได้อย่างคลุมเครือว่าอวิ๋นหลานมาคุยด้วยนัยแอบแฝงบางอย่าง แต่เมื่อพิจารณาจากสถานะของอวิ๋นหลานแล้ว เธอไม่มีต้นทุนที่จะต่อกรกับอีกฝ่ายดังนั้นไม่ว่าอวิ๋นหลานจะพูดอะไร เธอทำได้แค่แสดงท่าทีเห็นด้วย ส่วนจะทำหรือไม่นั่นเป็นเรื่องของเธอหลินเซียงลุกขึ้น พูดว่า "คุณนายลู่ ฉันต้องกลับบ้านแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"“โอเค เดินทางระวังด้วยล่ะ”อวิ๋นหลานเฝ้าดูการจากไปของเธอด้วยรอยยิ้ม จิบกาแฟช้า ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวางบนตัก แล้วกดปุ่มหยุดการบันทึกเสียงดวงตาของเธอฉายแววมาดร้าย แต่ก็เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว…เมื่อหลินเซียงกลับถึงบ้าน เธอได้รับสายจากซ่งซ่งเธอเปิดสปีกเกอร์โฟนและคุยกับซ่งซ่งขณะทำอาหารไปพลาง“เซียงเซี
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 171
หลินเซียงตกใจ ฉินโหย่วหานอยู่แถวนี้เหรอ?“อ๋อ ค่ะ”เธอวางสายโทรศัพท์ หลินเซียงเดินไปที่ประตู ไม่นานเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น เธอเปิดประตูออกไปก็พบกับฉินโหย่วหานที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับผมสั้นสีม่วงสะดุดตา“พี่หาน มาแล้วเหรอคะ”หลินเซียงยิ้มให้เขาเล็กน้อยฉินโหย่วหานยิ้มมุมปาก ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มยิ่งขึ้น ดวงตาที่สวยคมราวกับจะดึงดูดคนให้หลงใหล “สรุปมีเรื่องอะไร?”หลินเซียงเชิญเขาเข้ามา แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังโดยสังเขปฉินโหย่วหานเห็นผักที่วางอยู่บนโต๊ะ จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย “งั้นเหรอ ตอนที่คุณออกมาจากสถานีตำรวจ ก็เพราะเรื่องนี้?”หลินเซียงพยักหน้า “ค่ะ”ฉินโหย่วหาน “ตอนนั้นผมถามคุณ ทำไมคุณไม่ยอมบอก?”หลินเซียงรู้สึกเขินอาย ลูบจมูกแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่าเรื่องนี้น่าจะได้รับการแก้ไขโดยเร็วที่สุด แต่ปรากฏว่าสถานีตำรวจทำงานไม่เร็วอย่างที่คิด ฉันไม่อยากแบกรับความผิดนี้ไปเรื่อย ๆ เลยอยากจะสืบหาความจริงให้เร็วที่สุด”เธอชะงักไปเล็กน้อยแล้วพูดต่อ “ฉันแค่คิดว่า ถ้าบอกคุณเรื่องมันจะยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่ แต่ตอนนี้ ฉันจำเป็นต้องรบกวนคุณแล้วล่ะค่ะ”ฉินโหย่วหานหัวเราะเบา ๆ “ได้
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
