บททั้งหมดของ หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: บทที่ 171 - บทที่ 180

หลินเซียงตกใจ ฉินโหย่วหานอยู่แถวนี้เหรอ?“อ๋อ ค่ะ”เธอวางสายโทรศัพท์ หลินเซียงเดินไปที่ประตู ไม่นานเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น เธอเปิดประตูออกไปก็พบกับฉินโหย่วหานที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับผมสั้นสีม่วงสะดุดตา“พี่หาน มาแล้วเหรอคะ”หลินเซียงยิ้มให้เขาเล็กน้อยฉินโหย่วหานยิ้มมุมปาก ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มยิ่งขึ้น ดวงตาที่สวยคมราวกับจะดึงดูดคนให้หลงใหล “สรุปมีเรื่องอะไร?”หลินเซียงเชิญเขาเข้ามา แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังโดยสังเขปฉินโหย่วหานเห็นผักที่วางอยู่บนโต๊ะ จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย “งั้นเหรอ ตอนที่คุณออกมาจากสถานีตำรวจ ก็เพราะเรื่องนี้?”หลินเซียงพยักหน้า “ค่ะ”ฉินโหย่วหาน “ตอนนั้นผมถามคุณ ทำไมคุณไม่ยอมบอก?”หลินเซียงรู้สึกเขินอาย ลูบจมูกแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่าเรื่องนี้น่าจะได้รับการแก้ไขโดยเร็วที่สุด แต่ปรากฏว่าสถานีตำรวจทำงานไม่เร็วอย่างที่คิด ฉันไม่อยากแบกรับความผิดนี้ไปเรื่อย ๆ เลยอยากจะสืบหาความจริงให้เร็วที่สุด”เธอชะงักไปเล็กน้อยแล้วพูดต่อ “ฉันแค่คิดว่า ถ้าบอกคุณเรื่องมันจะยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่ แต่ตอนนี้ ฉันจำเป็นต้องรบกวนคุณแล้วล่ะค่ะ”ฉินโหย่วหานหัวเราะเบา ๆ “ได้

วันรุ่งขึ้น หลินเซียงมาทำงานที่บริษัทอีกครั้ง งานมากมายรอเธออยู่ แต่เธอกลับไม่รู้สึกหงุดหงิดกับมัน แถมยังตั้งตารอเวลาพักเที่ยงอย่างใจจดใจจ่อเที่ยงวันนั้นเอง ฉินโหย่วหานโทรมาแจ้งผลการตรวจสอบ และส่งรายงานมาให้เธอทางอีเมล“ขอบคุณพี่หานค่ะ!” หลินเซียงพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแต่ฉินโหย่วหานกลับพูดช้า ๆ ว่า “ต่อให้รู้ว่าผักชนิดไหนมีพิษแล้วจะทำยังไง? นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะพ้นผิดหรอกนะ”หลินเซียงหน้าเสียเล็กน้อย “ฉันคิดว่าผักพวกนี้ซื้อมาจากซูเปอร์มาร์เก็ต อาจมีปัญหาตั้งแต่ในซูเปอร์มาร์เก็ต เดี๋ยวฉันไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเอาก็ได้”ฉินโหย่วหาน “เรื่องผ่านมานานขนาดนี้แล้ว คงจะยากหน่อยนะ”หลินเซียงเม้มริมฝีปาก รู้ว่าถ้าไปตรวจสอบตั้งแต่วันนั้นเลย คงจะง่ายกว่านี้ แต่เธอก็ต้องไปให้ได้ฉินโหย่วหานพูดอย่างใจเย็น “แน่ล่ะ ถ้าเพิ่มข้าวอีกสักสิบมื้อ ผมอาจจะลองหาวิธีช่วยดู”หลินเซียงถึงกับหัวเราะแห้ง ๆ “พี่หาน ที่บ้านพี่ไม่มีพ่อครัวเหรอคะ?”ฉินโหย่วหาน “ตอบมาแค่ว่าจะทำหรือไม่ทำ”“ทำค่ะ” หลินเซียงตอบตกลงทันทีสำหรับเธอ การทำกับข้าวหนึ่งมื้อหรือสิบมื้อก็เหมือนกัน ไม่ใช่เรื่อง

ลู่สือเยี่ยนยืนอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วย ใบหน้าเคร่งขรึมจ้องมองเธอ ดวงตาเรียวเล็กคมคายราวกับบ่อน้ำแข็งไร้ซึ่งอุณหภูมิ หลินเซียงรู้สึกว่าอากาศรอบตัวเย็นลงไปหลายองศา ความหนาวเย็นแผ่ขึ้นมาจากปลายเท้า รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นอย่างมากหลินเซียงใบหน้าเย็นชาลง “คุณเรียกฉันมาทำไมกัน?”หรือว่าจะเป็นเรื่องที่เซี่ยหว่านพูด? เอาเรื่องไร้สาระอะไรก็ไม่รู้มาโยนใส่หัวเธอ? หลินเซียงคิดพลางมองด้วยสายตาที่เย็นชาลู่สือเยี่ยนถามเสียงเข้ม “ทำไมต้องลักพาตัวหว่านหว่าน?”“ฮะ!”หลินเซียงหัวเราะเยาะทันที เป็นเพราะเรื่องนี้จริง ๆ ด้วย! เขากล้าที่จะเรียกเธอมาสอบสวนเพราะเรื่องที่ไม่มีมูลความจริงแบบนี้!หลินเซียงมองเขาอย่างเย็นชา “ลู่สือเยี่ยน คุณบ้าไปแล้วหรือไง? ฉันเป็นแค่เด็กกำพร้า ไม่มีที่พึ่ง ไม่มีอำนาจ ไม่มีเงินในเมืองอวิ๋นเฉิง ฉันจะเอาปัญญาที่ไหนไปลักพาตัวเธอ? ใช้เส้นผมจ่ายแทนค่าจ้างงั้นเหรอ?”พูดจบ เธอก็รู้สึกขำ และอดหัวเราะเยาะไม่ได้ แต่ขณะที่หัวเราะ น้ำตาแห่งความเศร้าก็ไหลออกมา!เขาไม่ไว้ใจเธอ… เขาไม่ไว้ใจเธอมาตั้งนานแล้วตอนที่เขาอาเจียนเป็นเลือดเพราะโดนวางยา แววตาที่มองเธอคมกริบราวกับมีด แท

เซี่ยหว่านส่ายหัว ไม่ยอมลงมา เธอมองลู่สือเยี่ยนด้วยน้ำตาคลอเบ้า "ฉันรู้แล้ว ฉันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ชีวิตของฉันมีไว้เพื่อคุณเท่านั้น ถ้าคุณไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป"พูดจบ เธอหันหลังและกางแขนออก ร่างกายเป็นเหมือนผีเสื้อที่กำลังจะปลิวหล่นลงมา"อย่า!"ลู่สือเยี่ยนร้องออกมาด้วยความตกใจ"อย่า!"วินาทีถัดมา เสียงร้องดังออกมาจากด้านข้าง"คุณหนูเซี่ย เธอยอมคุกเข่าขอโทษคุณแล้ว!"เสียงของซือเยี่ยนดังขึ้นทุกคนหันไปมอง เห็นว่าซือเยี่ยนได้จับหลินเซียงให้คุกเข่าลงกับพื้นไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ บังคับให้เธอคุกเข่าขอโทษเซี่ยหว่าน!หลินเซียงดิ้นรน "ปล่อย..."แต่เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซือเยี่ยน ร่างกายของเธอถูกกดไว้แน่น ไม่สามารถลุกยืนขึ้นได้!ซือเยี่ยนจ้องมองเซี่ยหว่าน "คุณหนูเซี่ย คนที่ทำผิดคือเธอ ไม่ใช่ท่านประธานลู่ คุณอย่าโกรธท่านประธานลู่เลย เธอต่างหากที่เอาแต่ใจไม่ยอมหย่ากับเขา!"หลินเซียงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ!เซี่ยหว่านมองไปที่ลู่สือเยี่ยน "สือเยี่ยน เป็นอย่างนั้นจริงเหรอ?"ลู่สือเยี่ยนไม่พูดอะไร ริมฝีปากบางของเขาเม้มเป็นเส้นตรง รอบตัวเขาเต็มไปด้วยควา

เขากลับไปที่ห้องพักผู้ป่วยเซี่ยหว่านได้รับการให้น้ำเกลือแล้ว หลังจากที่เมื่อคืนเพิ่งถูกลักพาตัวไป สภาพจิตใจของเธอไม่ค่อยดีอยู่แล้ว วันนี้ยังมาเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นอีก แค่หมดสติไปถือว่ายังเบาที่สุดแล้ว“ประธานลู่ครับ”ซือเยี่ยนยืนอยู่ที่ประตูเรียกเขาลู่สือเยี่ยนยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ เมื่อได้ยินเสียงก็หันมามอง ดวงตาดำขลับยาวรีที่คมกริบ จ้องมองซือเยี่ยนอย่างเย็นชาซือเยี่ยนรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แผ่มาจากปลายเท้าไปจนถึงทั่วร่างกาย ซึมลึกไปจนถึงจิตวิญญาณลู่สือเยี่ยนเดินออกมา ปิดประตูห้องพักผู้ป่วย แล้วเข้าไปในห้องใต้บันไดซือเยี่ยนเดินตามเขาไปเงียบ ๆเมื่อเข้าไปในห้องใต้บันได เขาก็พูดขึ้นมาว่า “ผมเห็นคุณหลินขึ้นรถไปกับฉินโหย่วหาน ประธานลู่ครับ คุณหลินไม่มีเจตนาบริสุทธิ์แน่นอน ฉินโหย่วหานเป็นหลานของ… และคุณหลินก็สนิทสนมกับเขาอย่างนี้ การที่คุณเซี่ยถูกจับตัวไป จะต้องเป็นเพราะ…”“ผัวะ!”แต่ยังพูดไม่จบ เขาก็โดนต่อยเข้าที่หน้าเต็มแรง!ซือเยี่ยนเซถอยหลังไปหลายก้าว แต่ไม่กล้าสู้กลับ ก้มหน้าลงทันทีลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามาสองก้าว เตะเข้าที่หัวเข่าของเขาอีกครั้ง ซือเยี่ยนหน้าซีดด้วยความ