หลังจากที่ซือเยี่ยนพาเซี่ยหว่านมาส่งโรงพยาบาล เซี่ยหว่านตกใจมาก ร้องไห้จนสลบไปซือเยี่ยนจับคนร้ายที่ลักพาตัวเซี่ยหว่านได้แล้ว หลังจากสอบสวน พวกเขาก็สารภาพว่าเป็นหลินเซียงที่จ้างพวกเขาทำปฏิกิริยาแรกของลู่สือเยี่ยนคือเป็นไปไม่ได้ ต่อมา เขาก็ได้รับอีเมลที่มีไฟล์เสียงนี้ จากที่เป็นไปไม่ได้ กลายเป็นเป็นไปได้ทันที“สือเยี่ยน!”เซี่ยหว่านเห็นลู่สือเยี่ยนเงียบไป จึงทำท่าราวกับจะร้องไห้ “ฉันไม่โทษคุณที่รักผู้หญิงคนอื่น แต่คุณไม่ควรไปรักคนที่ใจร้ายแบบนี้ คนแบบเธอไม่สมควรอยู่เคียงข้างคุณเลยสักนิด!”ดวงตาสีดำสนิทของลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธอ “เมื่อคืนคุณพักผ่อนไม่เพียงพอ ผมจะให้ซือเยี่ยนพาคุณกลับบ้านไปนอนพัก ช่วงนี้ให้ซือเยี่ยนอยู่คุ้มครองคุณนะ”เซี่ยหว่านชี้ไปทางหลินเซียง “แล้วเธอล่ะ? คุณจะจัดการกับเธอยังไง?”จัดการ?ขนตาเรียวบางของหลินเซียงสั่นไหว แล้วหันไปมองเซี่ยหว่านและพูดว่า “ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ ฉันไม่ได้จ้างคนลักพาตัวคุณ”เซี่ยหว่านมองเธอ ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “หลินเซียง ก่อนหน้านี้ฉันรู้สึกขอบคุณคุณ เพราะคุณช่วยสือเยี่ยนไว้ แต่ตอนนี้ฉันอดคิดไม่ได้ คุณอาจจะรู้ตัวตน
เซี่ยหว่านส่ายหัว ไม่ยอมลงมา เธอมองลู่สือเยี่ยนด้วยน้ำตาคลอเบ้า "ฉันรู้แล้ว ฉันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ชีวิตของฉันมีไว้เพื่อคุณเท่านั้น ถ้าคุณไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป"พูดจบ เธอหันหลังและกางแขนออก ร่างกายเป็นเหมือนผีเสื้อที่กำลังจะปลิวหล่นลงมา"อย่า!"ลู่สือเยี่ยนร้องออกมาด้วยความตกใจ"อย่า!"วินาทีถัดมา เสียงร้องดังออกมาจากด้านข้าง"คุณหนูเซี่ย เธอยอมคุกเข่าขอโทษคุณแล้ว!"เสียงของซือเยี่ยนดังขึ้นทุกคนหันไปมอง เห็นว่าซือเยี่ยนได้จับหลินเซียงให้คุกเข่าลงกับพื้นไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ บังคับให้เธอคุกเข่าขอโทษเซี่ยหว่าน!หลินเซียงดิ้นรน "ปล่อย..."แต่เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซือเยี่ยน ร่างกายของเธอถูกกดไว้แน่น ไม่สามารถลุกยืนขึ้นได้!ซือเยี่ยนจ้องมองเซี่ยหว่าน "คุณหนูเซี่ย คนที่ทำผิดคือเธอ ไม่ใช่ท่านประธานลู่ คุณอย่าโกรธท่านประธานลู่เลย เธอต่างหากที่เอาแต่ใจไม่ยอมหย่ากับเขา!"หลินเซียงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ!เซี่ยหว่านมองไปที่ลู่สือเยี่ยน "สือเยี่ยน เป็นอย่างนั้นจริงเหรอ?"ลู่สือเยี่ยนไม่พูดอะไร ริมฝีปากบางของเขาเม้มเป็นเส้นตรง รอบตัวเขาเต็มไปด้วยควา
ลู่สือเยี่ยนชะงักไปครู่หนึ่ง มองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของเซี่ยหว่าน เธอหน้าซีดเผือด ชุดกระโปรงปลิวไสวตามสายลม เผยให้เห็นขาที่ใส่ขาเทียม เขาขยับลูกกระเดือก กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเปล่งเสียงออกมาคำเดียวว่า “ตกลง”เซี่ยหว่านยิ้มด้วยความดีใจ จากนั้นก็หลับตาลงแล้วหมดสติไปลู่สือเยี่ยนอุ้มเธอขึ้นทันที แล้วเดินกลับเข้าไปในอาคารอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นคนในโรงพยาบาล เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ปิดตายดาดฟ้าซะ!”“ครับ…”ผู้อำนวยการโรงพยาบาลพยักหน้าทันที เขาตกใจมาก เขาโบกมือแล้วพูดว่า “เร็ว ติดต่อทีมงานก่อสร้าง ปิดดาดฟ้าซะ ถ้าต่อไปนี้ใครเครียด ใครสิ้นหวัง แล้วมากระโดดตึกที่นี่อีก โรงพยาบาลผมจะเปิดกิจการต่อไปได้ยังไง?”ซือเยี่ยนปล่อยมือจากหลินเซียงแล้วเธอค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้น มองลู่สือเยี่ยนที่อุ้มเซี่ยหว่านวิ่งจากไปด้วยความงุนงงในขณะนั้น หัวใจของเธอเจ็บปวดราวกับถูกฉีกทึ้งเธอสูดลมหายใจเข้าลึก ต้องรู้ให้ได้ว่าไฟล์บันทึกเสียงนั้นและเหตุการณ์ที่เซี่ยหว่านถูกจับตัวไปเกี่ยวข้องกันอย่างไร!เรื่องที่เธอไม่ได้ทำ อย่าหวังว่าจะมาใส่ร้ายป้ายสีเธอ!หลินเซียงเจ็บเข่าเพราะถูกซือเยี่ยนบังคับให้เธอคุกเข่าลง
เขากลับไปที่ห้องพักผู้ป่วยเซี่ยหว่านได้รับการให้น้ำเกลือแล้ว หลังจากที่เมื่อคืนเพิ่งถูกลักพาตัวไป สภาพจิตใจของเธอไม่ค่อยดีอยู่แล้ว วันนี้ยังมาเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นอีก แค่หมดสติไปถือว่ายังเบาที่สุดแล้ว“ประธานลู่ครับ”ซือเยี่ยนยืนอยู่ที่ประตูเรียกเขาลู่สือเยี่ยนยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ เมื่อได้ยินเสียงก็หันมามอง ดวงตาดำขลับยาวรีที่คมกริบ จ้องมองซือเยี่ยนอย่างเย็นชาซือเยี่ยนรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แผ่มาจากปลายเท้าไปจนถึงทั่วร่างกาย ซึมลึกไปจนถึงจิตวิญญาณลู่สือเยี่ยนเดินออกมา ปิดประตูห้องพักผู้ป่วย แล้วเข้าไปในห้องใต้บันไดซือเยี่ยนเดินตามเขาไปเงียบ ๆเมื่อเข้าไปในห้องใต้บันได เขาก็พูดขึ้นมาว่า “ผมเห็นคุณหลินขึ้นรถไปกับฉินโหย่วหาน ประธานลู่ครับ คุณหลินไม่มีเจตนาบริสุทธิ์แน่นอน ฉินโหย่วหานเป็นหลานของ… และคุณหลินก็สนิทสนมกับเขาอย่างนี้ การที่คุณเซี่ยถูกจับตัวไป จะต้องเป็นเพราะ…”“ผัวะ!”แต่ยังพูดไม่จบ เขาก็โดนต่อยเข้าที่หน้าเต็มแรง!ซือเยี่ยนเซถอยหลังไปหลายก้าว แต่ไม่กล้าสู้กลับ ก้มหน้าลงทันทีลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามาสองก้าว เตะเข้าที่หัวเข่าของเขาอีกครั้ง ซือเยี่ยนหน้าซีดด้วยความ
ฟู่จิ่นซิ่วตอบ “เป็นบัญชีม้าโอนจากต่างประเทศ”หลังจากนั้น เขาก็พูดต่อ “ซับซ้อนยุ่งยากขนาดนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนลงมือ หรือว่าต้องฆ่าเธอให้ตายซะก่อน ถึงจะยอมเลิกรา?”ลู่สือเยี่ยนวางแท็บเล็ตไว้ข้างตัว แล้วพูดขึ้นทันทีว่า “ส่งคนไปตามหลินเซียงที”คิ้วของฟู่จิ่นซิ่วขมวดเข้าหากัน “เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้แล้ว นายยังจะปกป้องเธออยู่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ หรือว่านายไม่รู้?”ฟู่จิ่นซิ่วขยับริมฝีปาก สักพักจึงถอนหายใจ “ก็ได้ แต่เรื่องที่เธอวางยานาย ฉันยังไม่ยอมจบง่าย ๆ หรอก ฉันยังสงสัยว่าเธอเป็นคนของคนคนนั้น”ลู่สือเยี่ยนไม่พูดอะไรเธอ… ทำจริงหรือเปล่า?ในหัว ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดทั้งปีที่ผ่านมาปรากฏขึ้นมาทันทีถ้าเธอเป็นคนของคนคนนั้นจริง เธอก็มีโอกาสลงมือกับเขาหลายครั้งแต่เธอกลับไม่เคยทำดวงตาของเธอใสสะอาด รอยยิ้มแสนจะบริสุทธิ์ เขาไม่อยากเชื่อ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ นานาที่เคยเกิดขึ้นในอดีต เขาไม่กล้าเชื่อใจใครง่าย ๆฟู่จิ่นซิ่วเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเขา จึงครุ่นคิดอยู่สักพักแล้วถามว่า “นายจะแต่งงานกับเซี่ยหว่านจริง
ผู้หญิงแบบนี้ยังกล้าทำตัวหยิ่งยโส ต้องมีคนมาจัดการ ไม่งั้นเธอก็จะทำอะไรตามใจชอบไปเรื่อย ๆ!“ฮัลโหล?”ซ่งจั่วกดรับสายผู้จัดการเล่าเรื่องของหลินเซียงอย่างเกินจริง แล้วพูดอย่างอ้อมค้อมว่า “คุณซ่ง หลินเซียงอาจจะถูกทางเฉิงต๋าทาบทาม วิสัยการทำงานเลยเปลี่ยนไป ผมเลยมาขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณว่าควรจะทำยังไงดี?”ซ่งจั่วถามกลับ “เธอขอลาหยุดหรือเปล่า?”ผู้จัดการ “ลาครับ”ซ่งจั่ว “งั้นมีปัญหาอะไรอีก?”ฮะ?ผู้จัดการตกใจ แค่นี้เองเหรอ? ไม่ตำหนิ? ไม่พูดถึงการไล่หลินเซียงออก?นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ผู้จัดการไม่แน่ใจ “คุณซ่ง นี่…”ซ่งจั่วกล่าวว่า “เธอไม่ได้ทำผิดพลาดร้ายแรงถึงขั้นที่ทำให้บริษัทเสียหายอะไร การที่เธอลาหยุดแสดงว่ามีธุระ เรื่องแบบนี้แม้แต่คุณยังจัดการไม่ได้ งั้นคุณยังนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้เพื่ออะไรกัน?”ผู้จัดการตกใจ รีบพูดว่า “คุณซ่ง ผมเข้าใจแล้ว ผมจะจัดการเอง ขอโทษที่รบกวนครับ!”พูดจบ เธอก็รีบวางสาย!เขาคิดว่าหลินเซียง ‘ตกกระป๋อง’ แล้วซะอีก คิดว่าซ่งจั่วคงสั่งลงโทษเธออย่างหนัก แต่กลับกลายเป็นว่าเขาถูกดุแทน!หรือว่าหลินเซียงจะยังไม่ ‘ตกกระป๋อง’ จริง ๆ?แล้วทำไมก่อนหน้านี้ซ่งจั่
หลินเซียงยิ้มให้เขาเล็กน้อย “เปล่าค่ะ ฉันแค่สังเกตดูว่าถ้าคุณมีอาการอะไร เราจะได้ไปโรงพยาบาลทันที”ฉินโหย่วหาน “ไม่ต้องหรอก”หลินเซียงหยิบตะเกียบขึ้นมาใหม่ “งั้นเรามากินข้าวกันก่อนเถอะ”พูดจบก็เริ่มกินก่อนจริง ๆ แล้วเธอไม่ค่อยอยากกินเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่กินก็ไม่ได้ เธอยังมีเรื่องอีกหลายอย่างที่ต้องจัดการอีกมากมายดวงตาสีพีชของฉินโหย่วหานมองเธออย่างลึกซึ้ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมหลังจากกินข้าวเสร็จ หลินเซียงไปจ่ายเงิน แต่พนักงานบอกว่าโต๊ะนี้มีคนจ่ายไปแล้วเธองงเล็กน้อย หันไปมองฉินโหย่วหาน “พี่หาน ไม่ใช่ว่าตกลงกันแล้วว่ามื้อนี้ฉันเป็นคนเลี้ยงหรอกเหรอ?”ฉินโหย่วหานพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ออกไปกินข้าวกับพี่หานทั้งที จะให้คุณจ่ายได้ยังไง?”หลินเซียงกะพริบตาปริบ “งั้นต่อไปฉันมาขอให้คุณเลี้ยงข้าวบ่อย ๆ ได้ไหม?”มุมปากของฉินโหย่วหานกระตุกเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ได้สิ”หลินเซียงยิ้มจาง ๆ แล้วนั่งลงฉินโหย่วหานโชว์โทรศัพท์ให้เธอ “ส่งคลิปไปที่อีเมลคุณแล้ว”หลินเซียงเปิดดูทันที เมื่อเห็นผู้หญิงอีกคนที่มาชนเธอแอบทำอะไรบางอย่างกับวัตถุดิบที่ร่วงพื้น สีหน้าของเธอก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันทีมีค
เมื่อเห็นเธอ ใบหน้าของเจิ้งซินเอ้อร์ก็แสดงความโกรธออกมาทันที เธอเดินเข้ามาอย่างดุเดือด ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าหลินเซียงอย่างแรง“นังผู้หญิงใจร้าย! กล้าส่งคนไปลักพาตัวหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างแกมันใจไม้ไส้ระกำ!”หลินเซียงเบืกตากว้างทันที รีบยกมือขึ้นมาขวาง แล้วก็ผลักออกไปอย่างแรง “เธอเป็นหมาหรือไง? เห็นคนแล้วก็บ้าคลั่ง? ไปฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าหน่อยไหม?”“นังหน้าด้าน!”เจิ้งซินเอ้อร์เสียหลัก หลังจากทรงตัวได้ก็จ้องมองหลินเซียงด้วยความโกรธแค้น ราวกับอยากจะกินเธอทั้งเป็น“เพราะแกไม่ยอมหย่ากับลู่สือเยี่ยน เป็นแค่เมียน้อย แต่กลับครอบครองตำแหน่งภรรยาตระกูลลู่ แกมันหน้าด้านหน้าทนจริง ๆ!”หลินเซียงโมโหเพราะลู่สือเยี่ยนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้เจิ้งซินเอ้อร์มาทำให้เธอโมโหยิ่งขึ้นไปอีกเธอพูดเสียงเย็นชา “ฉันกับลู่สือเยี่ยนเป็นนสามีภรรยากันถูกต้องตามกฎหมาย ใครเป็นเมียน้อย กฎหมายเป็นคนตัดสิน ถ้าเธอจะมาหาเรื่องฉันอีก ฉันก็ไม่กลัวที่จะทะเลาะกับเธอ ถ้าเธอรู้จักฉันดีก็ควรจะรู้ว่าคนอย่างฉันมันไม่มีอะไรจะเสีย ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”เธอแสดงท่าทีแข็งกร้าวอย่างดุเดือด ทำให้เจิ้งซินเอ้อร์ตกใจ พูดไม่ออกไปสักพ