บทที่ 174

หลินเซียงรับสายด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฮัลโหล?”

เสียงของลู่สือเยี่ยนกลับเย็นชาเข้าไปอีก “อยู่ไหน?”

หลินเซียงนิ่งชะงักไปชั่วครู่ “มีอะไร?”

หรือว่าจะเป็นเรื่องหย่าอีกแล้ว? ท่าทีของเธอออกจะชัดเจน ก่อนที่เรื่องจะถูกตรวจสอบให้กระจ่าง เธอจะไม่หย่าเด็ดขาด เขามาตามตื๊อทำไมกัน?

อยู่ดี ๆ หลินเซียงนึกถึงท่าทีของเขาในอดีต แล้วก็เริ่มเข้าใจเรื่องราวขึ้นมาบ้างแล้ว เห็นอีกฝ่ายเป็นห่วงเรื่องนี้มาก ในขณะที่ตัวเธอกลับเหมือนคนนอกที่แค่มองความวุ่นวายอย่างไม่ใส่ใจ

“มาโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ผมมีเรื่องจะถาม”

ลู่สือเยี่ยนพูดจบก็วางสายไปทันที น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำสั่งและความเย็นชา ราวกับไม่ยอมให้ปฏิเสธ

หลินเซียงขมวดคิ้วมองโทรศัพท์ที่ถูกวางสายไป คนคนนี้เป็นอะไรกัน? พูดอะไรก็ไม่พูดให้ชัดเจน ทำไมต้องให้เธอไปด้วย?

หลินเซียงเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า ไม่ได้คิดจะไปโรงพยาบาล เธอต้องกลับไปทำงานที่บริษัทต่อ ก่อนหน้านี้เธอเถียงกับผู้จัดการไปแล้ว ผู้จัดการคงโมโหจนตาย อาจจะหักเงินเดือนเธอไปหลายเท่า ฉะนั้นเธอต้องหาเงินมาทดแทนให้ได้

แต่พอมาถึงชั้นล่างของตึกบริษัท เธอก็เห็นซือเยี่ยนยืนอยู่ไม่ไกล ใบหน้าเรียบเฉย มองเห็นเธอตั้งแต่