Semua Bab The Billionaire's Substitute Bride: Bab 161 - Bab 170

Pinagmasdan ko si Kai na tahimik na nakaupo sa couch. Kanina pa kami nakauwi. Nasa mga gamit niya ang kaniyang atensiyon. Sinabihan ko siya na maligo upang makapag-ayos sa sarili niya, pero hindi siya nakikinig. Napasinghap ako nang mapansin ang pagpatak ng kaniyang luha na mabilis niya namang pinunasan. Nilabas niya ang mga gamit niya. "Kai, mamaya mo na 'yan gawin. Mag-ayos ka muna," sabi ko, pero hindi niya ako pinapakinggan. "Kailangan kong matapos 'to. Wala akong ipapasa kinabukasan," saad niya sabay punas ng mukha niya. Humakbang ako papalapit sa kaniya at inagaw ang mga gamit niya. "Mag-ayos ka muna. Hindi mo 'yan matatapos kung ganiyan ang itsura mo. Magiging marumi ang kinalalabasan kung ipagpapatuloy mo." "Huwag mo akong pakialaman, Theo. Kailangan kong -" "I know, Kai. Hindi ako nangingialam sa 'yo. Concern ako sa 'yo - sa pag-aaral mo. Pakinggan mo naman ako, Kai, kahit ngayon lang." Sinabunutan ko ang buhok ko. Naiirita ako sa sarili ko. Hindi sana siya mabubuyo ni

Patapos na ang klase sa panghuling subject ko sa umaga nang mahagip ng mga mata ko si Theo na nakatayo sa gilid ng pinto, sumisilip, at kumakaway sa akin. Pinanlakihan ko siya ng mga mata at pilit na nginitian ang mga kaklase kong nang-aasar sa akin. Tinatanong ako ng mga kaklase ko kung nililigawan daw ba ako ni Theo. Gusto kong matawa sa tanong nila kasi binibigyan nila ng ibang kahulugan ang treatment namin ni Theo sa isa't isa. Napag-usapan din namin ang nangyari kahapon. Nakita pala ako ng mga kaklase kong foreigners, pero hindi sila naglakas-loob na tulongan ako nang makitang si Rain Gazelles ang kaaway ko. Ngayon ko lang napagtanto, na kinakatakutan pala si Rain dito ng ibang mga estudyante kasi isa ang kaniyang mga magulang na tumutulong sa mga mahihirap na estudyante. At hindi ko makapaniwalang, isa ako sa mga scholars ng pamilya ni Rain. Mas lalo lang akong nakaramdam ng takot sa posibleng gagawin niya kapag makikita niya na naman kaming dalawa ni Theo na magkasama. Baka

"Ayos ka lang ba, Kai? Mukhang matamlay ka. Sigurado ka bang maayos na ang pakiramdam mo?" nag-aalalang tanong ni Tristan at hinawakan ang noo ko. "Wala ka namang lagnat," dagdag niya bago ipinagpatuloy ang paglilinis ng kitchen. "Huwag mo na akong alalahanin, Tristan. Kulang lang ako sa tulog," pagdadahilan ko. Ang totoo, kanina pa ako nakatunganga habang iniisip ang mga sinabi ni Theo kanina bago ko siya iniwan sa labas ng CR. Hindi ko na alam kung ano ang takbo ng isip niya kung bakit niya 'yon nasabi. Bakit naman siya magseselos sa tuwing may kasama o kausap akong ibang lalaki? Sa kaniya na mismo nanggaling na hindi niya ako gusto. Ginulo ko ang buhok ko at napahilamos ng mukha gamit ang mga kamay ko. Mas mabuti siguro kung kakalimutan ko na lang ang mga sinabi niya. Imbes mag-overthink, focus na lang ako sa trabaho ko. Kailangan kong makabawi kasi dalawang araw akong lumiban sa trabaho. Ayokong magkaroon ng bad record at mag-isip ng masama ang ibang mga empleyado sa resto la

Parang mga karayom ang mga salita ni Kaisha na tumutusok sa puso ko. Hindi ako makapagsalita kasi biglang nanuyo ang lalamunan ko. Wala akong ibang nagawa kundi titigan ang maamo niyang mukha. "Hindi kita gusto, Theo. Sorry. Kung ano man ang nangyari o nagpag-usapan natin ngayon, sana hindi maapektuhan ang pagkakaibigan natin." Suminghap siya at ibinalik sa TV ang atensiyon. Gusto kong tingnan niya ako sa mga mata, pero kahit isang salita ay nahihirapan akong bigkasin. "Let's be friends. Mas mabuti siguro kung hanggang doon lang. Alam mo naman kung gaano kahalaga sa akin ang scholarship na 'to, 'di ba?" Sinulyapan niya ako. "Gusto ko pang makapagtapos ng pag-aaral. At kapag nalaman ni Rain ang tungkol sa nararamdaman mo para sa akin, baka alisan ako ng mga magulang niya ng scholarship." "Kaisha..." namamaos kong sambit. "Look at me," pagmamakaawa ko, pero hindi niya ako pinakinggan. Nakatitig lang siya sa TV. "I don't like you, Theo. Sana tanggapin mo ang gusto kong mangyari. Kung

"Kumusta ang pag-aaral mo, hijo?" tanong ni Tita Rhian. Nasa isang fastfood restaurant kami ngayon. Gusto raw nila akong makausap ng maayos kaya lumabas muna kami saglit. "Ayos lang naman po," tamad kong sagot. Hindi maalis sa isipan ko si Kai kasi iniwan ko siya sa school clinic. Kasama niya si Rain at baka may gagawin na naman siyang masama. "Naikwento pala ni Rain sa amin ang tungkol sa kaibigan mo." Nag-angat ako ng tingin. Biglang sumeryoso ang mukha ng mag-asawa. Sumandal ako sa upoan. "May kinalaman po ba kay Kaisha ang pag-uusapan natin ngayon?" "Mukhang napapadalas na yata ang pagsama ninyong dalawa ni Kaisha kesa sa anak namin, TJ." Uminom ng tubig si Tita Rhian, habang ang asawa niya naman ay nakatitig lang sa akin. "Mas kumportable lang po talaga akong kasama si Kai kesa sa anak ninyo, Tita." "Bakit? Anong meron kay Kai na wala sa anak namin?" tanong ni Tito Archie. Tumayo ako. "Mawalang-galang na po. Kung wala tayong ibang pag-uusapan, babalik na po ako sa school