Chapter 162

Pinagmasdan ko si Kai na tahimik na nakaupo sa couch. Kanina pa kami nakauwi. Nasa mga gamit niya ang kaniyang atensiyon. Sinabihan ko siya na maligo upang makapag-ayos sa sarili niya, pero hindi siya nakikinig. Napasinghap ako nang mapansin ang pagpatak ng kaniyang luha na mabilis niya namang pinunasan. Nilabas niya ang mga gamit niya.

"Kai, mamaya mo na 'yan gawin. Mag-ayos ka muna," sabi ko, pero hindi niya ako pinapakinggan.

"Kailangan kong matapos 'to. Wala akong ipapasa kinabukasan," saad niya sabay punas ng mukha niya.

Humakbang ako papalapit sa kaniya at inagaw ang mga gamit niya. "Mag-ayos ka muna. Hindi mo 'yan matatapos kung ganiyan ang itsura mo. Magiging marumi ang kinalalabasan kung ipagpapatuloy mo."

"Huwag mo akong pakialaman, Theo. Kailangan kong -"

"I know, Kai. Hindi ako nangingialam sa 'yo. Concern ako sa 'yo - sa pag-aaral mo. Pakinggan mo naman ako, Kai, kahit ngayon lang."

Sinabunutan ko ang buhok ko. Naiirita ako sa sarili ko. Hindi sana siya mabubuyo ni