บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 301 - บทที่ 310

เสิ่นม่านไม่สามารถหลบการมองของเซียวตั๋ว ดวงตาของเซียวตั๋วจริงจังได้:"ผมคนนี้ไม่ชอบเป็นหนี้ แน่นอนว่าไม่เคยมีหนี้หัวใจ เสิ่นม่าน หัวใจของผมเป็นของคุณคนเดียว ไม่ว่าอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต""เซียวตั๋ว ฉันไม่เชื่อในความรัก"เสิ่นม่านพูดเสียงเบา :"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันอาจจะหลงรักคุณ แต่ตอนนี้ ฉันไม่อยากตกหลุมรักใครง่ายๆ"บทเรียนของชาติที่แล้วก็ได้เจ็บปวดพอแล้วเธอยอมรับ ว่าเธอได้หวั่นไหวกับเซียวตั๋วเล็กน้อย แต่นี่ไม่เพียงพอสําหรับเธอที่จะเอาชีวิตที่เหลือมาเสี่ยงชีวิตคนมีค่า กว่าเธอจะได้เกิดใหม่ ไม่มีทางที่จะจมดิ่งกับความรักอย่างเดียวไม่ได้"ได้ งั้นผมจะอยู่กับคุณตลอด เคียงข้างคุณจนถึงวินาทีที่คุณยอมรับผม" "คุณ…… "เสิ่นม่านอยากจะเกลี้ยกล่อมเขา แต่คนขับขึ้นรถในเวลานี้และทําลายบรรยากาศวาบหวิวนี้ไป"ท่านเซียว คุณหนูเสิ่นแค่รบกวนพวกคุณไปกับพวกเราก็พอครับ"เจ้าหน้าที่ตํารวจที่นั่งข้างคนขับก็มีท่าทางสุภาพและเป็นมิตรทันใดนั้นเสิ่นม่านก็นึกได้ว่า ตระกูลเซียวเคยเป็นตระกูลทหารมาก่อน อำนาจของแวดวงทหารกว้างมาก และมีอํานาจมากในเมืองไห่เฉิง แต่ต่อมาคุณท่านเซียวเกษียณ ลูกน้องเก่ามากมายก็เกษ

"หยุดก่อน"อยู่ๆ เซียวตั๋วก็ได้เรียกคุณนายป๋ออย่างเย็นชา คุณนายป๋อหันหน้าอย่างสงสัย เมื่อเธอมองไปที่เซียวตั๋วดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยการดูถูก:"ทำไม แกก็แค่รุ่นหลัง ก็แค่ลูกชายนอกสมรสของตระกูลเซียว แกจะสั่งสอนฉันเหรอ?""คุณพูดถูก"คําพูดที่ดูเหมือนสบายๆ ของเซียวตั๋ว ทําให้เกิดคลื่นนับพันในหัวใจของเสิ่นม่านคุณนายป๋อเป็นผู้อาวุโส ในเมืองไห่เฉิงก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงแตกต่างกับผู้ชายที่ทำสงครามธุรกิจนี่เป็นเรื่องระหว่างผู้หญิงของพวกเขา แต่เซียวตั๋วจะยังคงยืนหยัดเพื่อเธอคุณนายป๋อมองเซียวตั๋วแล้วมองไปที่เสิ่นม่าน พูดว่า:"โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว พวกแกมันพวกเดียวกัน! สมคบคิดกัน! เสิ่นม่านแกนี่ดีจริงๆ แกได้ทรยศต่อซือเหยียนของเรา แล้วไปกอดขาเซียวตั๋วตั้งนานแล้วใช่ไหม ? ไม่น่าแปลกใจเลย ที่แกอยากจะหย่า ที่แท้แกได้คนที่เก่งกว่าแล้ว !""คุณนายป๋อฉันเคารพที่คุณเป็นผู้อาวุโสกว่า ดังนั้นฉันก็มักจะหลีกทางให้ แต่คุณก็อย่าทำตัวไร้เหตุผลสิคะ ถ้าทำเกินไปกว่านี้ ฉันก็ไม่ไว้นะคุณนะคะ"ชาติที่แล้ว เธอก็ได้ทำเพื่อคุณนายป๋อทุกอย่าง และสุดท้ายเธอก็ไม่ได้จบลงด้วยดีคนในตระกูลป๋อเป็นคนเย็นชายัดกระดูกเมื่อก

คุณนายป๋อไม่คิดว่าผู้กํากับหลิวไม่ให้หน้าขนาดนี้ ก็เบิกกว้างทันที: "แก!""ผู้กำกับหลิวก็อย่าโมโหไป"เซียวตั๋วพูดเบา ๆ อยู่ข้างๆ :"ป๋อซือเหยียนก็เป็นคนที่มีหน้ามีตา จับมาแบบนี้ก็มีผลกระทบที่ไม่ดี ผมว่า ทำการลงบันทึกแล้วถ้าไม่มีอะไรก็ปล่อยเถอะครับ"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้กํากับหลิวก็พูดตาม:"ท่านเซียวพูดถูก จะทำตามที่ท่านเซียวพูด"คุณนายป๋อเห็นแบบนั้น สีหน้าก็ได้เปลี่ยนไปแล้วเซียวตั๋วก็ได้พูดต่อว่า :"แต่ว่าคุณนายป๋อไม่เข้าใจกฎหมาย ก็ควรให้คนด้านล่างสอนเธอดีๆ"คุณนายป๋อได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกหนาวสั่นขึ้นบน ซึ่งทําให้เธอตัวสั่นไปหมดหลินหวั่นเอ๋อร์ขมวดคิ้วและพูดว่า:"คุณเซียว คุณนายอายุมากขนาดนี้แล้ว คุณอย่าทำเกินไปนะ!"เซียวตั๋วไม่สนใจหลินหวั่นเอ๋อร์ และเมื่อผู้กํากับหลิวเห็นแบบนั้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดว่า:"ยัยหนูนี้มาจากไหน? คุณนายของตระกูลป๋อไม่เข้าใจกฎ ฉันก็เห็นว่าเขาแก่แล้ว ไม่เอาเรื่องอะไร ยัยหนูอย่างเธอก็ไม่รู้จักกฎระเบียบเหรอ?" "ฉัน…… "หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่รู้จะตอบยังไงในเวลานี้ คุณนายป๋อยืนขึ้นและพูดว่า:"หลินหวั่นเอ๋อร์คือลูกสะใภ้ในอนาคตของตระกูลป๋อ! ผู้กํากับหลิ

ผู้กํากับหลิวยังคงให้หน้าป๋อซือเหยียนเล็กน้อย เมื่อเห็นป๋อซือเหยียนพูด ผู้กํากับหลิวก็มองไปที่เซียวตั๋วที่ไม่พูดอะไร แล้วพูดว่า: "ประธานป๋อ ไม่ใช่ว่าผมไม่ให้หน้าคุณ แต่แค่……"ผู้กำกับหลิว ป๋อซือเหยียนมองไปที่เซียวตั๋ว และพูดอย่างเย็นชา:"ใครที่มีอำนาจในเมืองไห่เฉิง ผู้กํากับหลิว คุณควรจะคิดให้ดี"เซียวตั๋วพูดออกไปเรียบๆ :"เมื่อก่อนเมืองไห่เฉิงอาจเป็นของคุณป๋อซือเหยียน แต่ในอนาคตเป็นของผม เซียวตั๋วคนนี้เท่านั้น"บรรยากาศทั้งสองก็ได้แปลกไปทันใดนั้น เสิ่นม่านก็ได้รับรูปถ่ายหลายรูปบนโทรศัพท์มือถือหลังจากเห็นรูปถ่าย ดวงตาของเสิ่นม่านก็เย็นชาลง ตอนมองไปที่ป๋อซือเหยียน ก็มีความขยะแขยงมากขึ้น :"ประธานป๋อ นี่คือผลงานชิ้นเอกของคุณเหรอ?"ป๋อซือเหยียนไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้น เสิ่นม่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเนื้อหาของภาพถ่ายก็ถูกเปิดเผยเมื่อเห็นเสิ่นม่านในภาพเสื้อผ้าถูกฉีก แล้วเป็นลมในห้อง รูปพวกนี้ทำให้คนคิดลึก ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว:"ผมไม่ได้ทำ ม่านม่าน……""พอแล้ว!"เสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"ประธานป๋อ คิดว่ารูปภาพพวกนี้ก็สามารถขู่ฉันได้เหรอ?" "ฉัน…… "เซียวตั๋วหยิบโทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่

เสิ่นเหวินฉวนจ้องเสิ่นม่านอย่างโกรธรแค้น:"เป็นฉันแล้วไง! แกจะส่งฉันเข้าคุกอีกเหรอ? แกไอผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวและชั่วร้าย! ขโมยของของฉันไม่พอ ยังมาทําลายฉัน! ฉันบอกแกเลยนะ กูไม่ใช่คนที่ถูกรังแกง่ายๆ !"เสิ่นเหวินฉวนพยายามดิ้นให้หลุด แต่ถูกคนที่กดเขาไว้ตบอย่างแรง :"ดูนิ่งๆ !"เสิ่นเหวินฉวนที่ถูกต่อยก็ได้นิ่งทันทีมองเสิ่นเหวินฉวนที่ทำตัวเหมือนนังเลงไม่ได้เรื่อง เสิ่นม่านก็หัวเราะอย่างเย็นชา :"เมื่อก่อนเห็นแก่ว่าแกเป็นลูกชายของลุงรอง แค่แกไม่ทำอะไรที่แรงเกินไป ฉันก็ไม่เอาเรื่องแก แไม่ได้หมายความว่าแกจะทําอะไรก็ได้! แกฟังฉันให้ดีๆ ตระกูลเสิ่นเป็นรากฐานที่พ่อของฉันวางไว้ และฉันเสิ่นม่านเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลเสิ่น และตําแหน่งของฉัน ไม่ได้เป็นสิ่งที่แกแตะต้องได้""แกพูดมั่วๆ! ตระกูลเสิ่นเป็นของฉัน！ เสิ่นม่าน แกไม่มีจิตสํานึก! แกลืมไปแล้วเหรอใครเลี้ยงดูแกตอนที่พ่อแม่แกตายไป ? คือพ่อของฉัน! ตอนนี้แกทำกับฉันแบบนี้ แกมันเนรคุณ!"‘เพี๊ยะ——！’เสียงตบหน้าของเสิ่นเหวินฉวนก็ได้ดังอีกครั้ง ซึ่งทําให้คุณฉินปวดใจ คุณฉินได้วิ่งไปตรงหน้าเสิ่นเหวินฉวน ปกป้องหัวของเสิ่นเหวินฉวน และตะโกนโวยวายใส่เสิ่นม