เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 303
บทที่เกี่ยวข้อง
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 304
"แก! นี่แกมีท่าทางยังไง? "คุณนายป๋อไม่เคยถูกคนนอกเรียกยายแก่อยากหมดความอดทนมาก่อน ความอับอายนี้ ทำให้เธอโมโหจนหายใจแรงๆ "ผมได้เกรงใจกับคุณมากแล้ว ! อยากเจอผู้กํากับตั้งแต่วินาทีที่คุณเข้าประตู ใครจะเจอผู้กํากับก็ได้เหรอ ? ยายแก่คนนี้ไร้เหตุผลซะจริง!" "คุณ…… "คุณนายป๋อชี้ไปที่คนตรงหน้าเธอ มือก็ได้สั่น "แกอะไรแกอะไร !นี่คือสถานีตํารวจ! ไม่ใช่สถานที่คุณจะมาโวยวายได้!"คุณนายป๋อก็ได้เวียนหัวเมื่อเห็นแบบนั้น เซียวตั๋วก็ยกมือขึ้นและหยุดตํารวจไว้เซียวตั๋วพูดเบา ๆ :"เราควรปฏิบัติกับผู้สูงอายุดีๆหน่อย""ครับครับครับ ท่านเซียวพูดถูก ท่าทางผมไม่ดีเอง"เซียวตั๋วยิ้มมุมปาก :"ไหนๆคุณนายป๋ออยากเจอผู้กํากับของพวกนาย ก็เรียกผู้กํากับของพวกนายมาเจอหน่อย""ครับท่านเซียว ผมจะโทรหาผู้กํากับเดี๋ยวนี้"เจ้าหน้าตำรวจก็รีบออกไปโทรหาผู้กำกับ และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็วิ่งเข้ามาและพูดว่า:"ท่านเซียว ผู้กำกับของเราบอกว่า ถ้านี่เป็นความตั้งใจของคุณ เขาก็จะรีบมาทันที ขอให้ท่านเซียวรอสักครู่"คุณนายป๋อเห็นปบบนั้น สีหน้าก็ได้เปลี่ยนไปเซียวตั๋วได้บอกเธออย่างชัดเจนแล้วว่า เอำนาจของเธอในเมืองไห่เฉิง
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 305
คุณนายป๋อไม่คิดว่าผู้กํากับหลิวไม่ให้หน้าขนาดนี้ ก็เบิกกว้างทันที: "แก!""ผู้กำกับหลิวก็อย่าโมโหไป"เซียวตั๋วพูดเบา ๆ อยู่ข้างๆ :"ป๋อซือเหยียนก็เป็นคนที่มีหน้ามีตา จับมาแบบนี้ก็มีผลกระทบที่ไม่ดี ผมว่า ทำการลงบันทึกแล้วถ้าไม่มีอะไรก็ปล่อยเถอะครับ"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้กํากับหลิวก็พูดตาม:"ท่านเซียวพูดถูก จะทำตามที่ท่านเซียวพูด"คุณนายป๋อเห็นแบบนั้น สีหน้าก็ได้เปลี่ยนไปแล้วเซียวตั๋วก็ได้พูดต่อว่า :"แต่ว่าคุณนายป๋อไม่เข้าใจกฎหมาย ก็ควรให้คนด้านล่างสอนเธอดีๆ"คุณนายป๋อได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกหนาวสั่นขึ้นบน ซึ่งทําให้เธอตัวสั่นไปหมดหลินหวั่นเอ๋อร์ขมวดคิ้วและพูดว่า:"คุณเซียว คุณนายอายุมากขนาดนี้แล้ว คุณอย่าทำเกินไปนะ!"เซียวตั๋วไม่สนใจหลินหวั่นเอ๋อร์ และเมื่อผู้กํากับหลิวเห็นแบบนั้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดว่า:"ยัยหนูนี้มาจากไหน? คุณนายของตระกูลป๋อไม่เข้าใจกฎ ฉันก็เห็นว่าเขาแก่แล้ว ไม่เอาเรื่องอะไร ยัยหนูอย่างเธอก็ไม่รู้จักกฎระเบียบเหรอ?" "ฉัน…… "หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่รู้จะตอบยังไงในเวลานี้ คุณนายป๋อยืนขึ้นและพูดว่า:"หลินหวั่นเอ๋อร์คือลูกสะใภ้ในอนาคตของตระกูลป๋อ! ผู้กํากับหลิ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 306
"ซือเหยียน! แกบ้าไปแล้วเหรอ!"สีหน้าคุณนายป๋อได้เปลี่ยนไปอย่างมาก และแม้แต่หลินหวั่นเอ๋อร์ที่ยังคงพยายามหาทางช่วยให้ป๋อซือเหยียนพ้นข้อกล่าวหาก็หน้าซีดเธอรวบรวมความกล้าที่จะพูดคําเหล่านั้น แต่คําพูดสั้น ๆ ของป๋อซือเหยียนทําให้เธอกลายเป็นตัวตลกในสายตาคนในนี้เพียงครู่เดียว หลินหวั่นเอ๋อร์ก็น้ําตาคลอเบ้าคุณนายป๋อก็ตะโกนใส่เธออย่างดุร้าย:"เสิ่นม่าน นี่เธอทำเสน่ห์ใส่หลานชายฉันเหรอ ? ทำให้เขาพูดแบบนี้ได้!""คุณย่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ"ดวงตาของป๋อซือเหยียนกําลังลุกเป็นไฟ เสิ่นม่านไม่ได้มองตาของป๋อซือเหยียนตํารวจที่อยู่ข้างๆ พูดว่า:"ตามที่คุณป๋อกล่าว คนที่ลักพาตัวเสิ่นม่านเป็นคนในครอบครัวเสิ่นม่านครับ เสิ่นเหวินฉวนและฉินลี่ฮวา""โอเค งั้นไปจับกุมเสิ่นเหวินฉวนและฉินลี่ฮวาทันที!""ครับ ผู้กำกับ"พวกตํารวจก็ได้ไปจัดการตั้งแต่ต้นป๋อซือเหยียนไม่ได้คิดปกป้องตัวเองคุณนายป๋อกัดฟันพูด :"ซือเหยียน เพื่อผู้หญิงคนเดียวชื่อเสียงของตระกูลป๋อแกจะไม่เอาแล้วเหรอ?""ถ้าผมกล้าทำ ผมก็กล้ารับ"ป๋อซือเหยียนพูดกับเลขาหลี่ซึ่งเดินตามมาข้างๆ:"เสี่ยวหลี่ส่งคุณย่ากลับไป" "ประธารป๋อ…… "เลขาหลี่อย
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 307
ผู้กํากับหลิวยังคงให้หน้าป๋อซือเหยียนเล็กน้อย เมื่อเห็นป๋อซือเหยียนพูด ผู้กํากับหลิวก็มองไปที่เซียวตั๋วที่ไม่พูดอะไร แล้วพูดว่า: "ประธานป๋อ ไม่ใช่ว่าผมไม่ให้หน้าคุณ แต่แค่……"ผู้กำกับหลิว ป๋อซือเหยียนมองไปที่เซียวตั๋ว และพูดอย่างเย็นชา:"ใครที่มีอำนาจในเมืองไห่เฉิง ผู้กํากับหลิว คุณควรจะคิดให้ดี"เซียวตั๋วพูดออกไปเรียบๆ :"เมื่อก่อนเมืองไห่เฉิงอาจเป็นของคุณป๋อซือเหยียน แต่ในอนาคตเป็นของผม เซียวตั๋วคนนี้เท่านั้น"บรรยากาศทั้งสองก็ได้แปลกไปทันใดนั้น เสิ่นม่านก็ได้รับรูปถ่ายหลายรูปบนโทรศัพท์มือถือหลังจากเห็นรูปถ่าย ดวงตาของเสิ่นม่านก็เย็นชาลง ตอนมองไปที่ป๋อซือเหยียน ก็มีความขยะแขยงมากขึ้น :"ประธานป๋อ นี่คือผลงานชิ้นเอกของคุณเหรอ?"ป๋อซือเหยียนไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้น เสิ่นม่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเนื้อหาของภาพถ่ายก็ถูกเปิดเผยเมื่อเห็นเสิ่นม่านในภาพเสื้อผ้าถูกฉีก แล้วเป็นลมในห้อง รูปพวกนี้ทำให้คนคิดลึก ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว:"ผมไม่ได้ทำ ม่านม่าน……""พอแล้ว!"เสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"ประธานป๋อ คิดว่ารูปภาพพวกนี้ก็สามารถขู่ฉันได้เหรอ?" "ฉัน…… "เซียวตั๋วหยิบโทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 308
ข้อสรุปสุดท้ายคือ เสิ่นม่านจงใจหาข้ออ้างในการปล่อยป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านเลิกคิ้วและพูดว่า:"เสี่ยวหลี่ไม่น่าโกหก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับป๋อซือเหยียน"เรื่องมันเกิดอย่างกะทันหัน ตอนนั้นเธอก็ตกใจเช่นกันที่ป๋อซือเหยียนใช้วิธีการที่น่ารังเกียจแบบนี้แต่ถ้าลองคิดดู มันมีช่องโหว่มากมายถ้าป๋อซือเหยียนต้องการจับเธอ ทําไมต้องร่วมมือกับคนอย่างคุณฉิน?ในนี้ต้องมีอะไรแน่แม้ว่าเธออยากหย่ากับป๋อซือเหยียน แต่เธอไม่ต้องการทําร้ายเขาโดยไม่มีเหตุผล"ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงฉันคืนนี้ ยังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแก้แค้นป๋อซือเหยียน จู่ๆฉันบอกว่าให้ปล่อยเขา ฉัน……"ไม่รอเสิ่นม่านพูด ทันใดนั้นเซียวตั๋วก็เอื้อมมือออกไปดีดหน้าผากของเสิ่นม่านเสิ่นม่านอึ้ง เห็นว่าเซียวตั๋วมองเธอ และดวงตาก็สะท้อนความเอาใจใส่ออกมา:"อธิบายอะไร?""……ฉันแค่ ฉันรู้สึกผิดต่อคุณ""ถ้าอยากทําอะไรก็ไปทํา ยังมีผมอยู่ข้างหลัง"คําพูดง่ายๆ ของเซียวตั๋วดูเหมือนจะให้การสนับสนุนเธออย่างหนักในเวลานั้น พวกแม่ลูกคุณฉินในบ้านตระกูลเสิ่นก็เหมือนมดในกระทะร้อนคุณฉินในห้องรับแขกได้เดินไปมา พูดอย่างกระวนกระวายใจ:"ทำไมป๋อซือเหยียนจะถูกจับไป
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 309
เสิ่นเหวินฉวนจ้องเสิ่นม่านอย่างโกรธรแค้น:"เป็นฉันแล้วไง! แกจะส่งฉันเข้าคุกอีกเหรอ? แกไอผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวและชั่วร้าย! ขโมยของของฉันไม่พอ ยังมาทําลายฉัน! ฉันบอกแกเลยนะ กูไม่ใช่คนที่ถูกรังแกง่ายๆ !"เสิ่นเหวินฉวนพยายามดิ้นให้หลุด แต่ถูกคนที่กดเขาไว้ตบอย่างแรง :"ดูนิ่งๆ !"เสิ่นเหวินฉวนที่ถูกต่อยก็ได้นิ่งทันทีมองเสิ่นเหวินฉวนที่ทำตัวเหมือนนังเลงไม่ได้เรื่อง เสิ่นม่านก็หัวเราะอย่างเย็นชา :"เมื่อก่อนเห็นแก่ว่าแกเป็นลูกชายของลุงรอง แค่แกไม่ทำอะไรที่แรงเกินไป ฉันก็ไม่เอาเรื่องแก แไม่ได้หมายความว่าแกจะทําอะไรก็ได้! แกฟังฉันให้ดีๆ ตระกูลเสิ่นเป็นรากฐานที่พ่อของฉันวางไว้ และฉันเสิ่นม่านเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลเสิ่น และตําแหน่งของฉัน ไม่ได้เป็นสิ่งที่แกแตะต้องได้""แกพูดมั่วๆ! ตระกูลเสิ่นเป็นของฉัน！ เสิ่นม่าน แกไม่มีจิตสํานึก! แกลืมไปแล้วเหรอใครเลี้ยงดูแกตอนที่พ่อแม่แกตายไป ? คือพ่อของฉัน! ตอนนี้แกทำกับฉันแบบนี้ แกมันเนรคุณ!"‘เพี๊ยะ——！’เสียงตบหน้าของเสิ่นเหวินฉวนก็ได้ดังอีกครั้ง ซึ่งทําให้คุณฉินปวดใจ คุณฉินได้วิ่งไปตรงหน้าเสิ่นเหวินฉวน ปกป้องหัวของเสิ่นเหวินฉวน และตะโกนโวยวายใส่เสิ่นม
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 310
เมื่อคุณฉินและเสิ่นเหวินฉวนถูกลากไปที่ห้องใต้ดิน ใบหน้าของพวกเขาก็ซีด เสิ่นม่านมองไปที่คุณฉิน คุณฉินก็ทรุดตัวลงบนพื้นด้วยความกลัว"ไม่ใช่ฉัน……ไม่ใช่ฉัน "คุณฉินรีบโบกมือและพูดกับเสิ่นม่าน:"คุณหนูใหญ่ พวกฉันไม่มีทางเลือก ……พวกฉัน……"เสิ่นม่านก้าวไปข้างหน้าและบีบคางของคุณฉิน คุณฉินไม่เคยเห็นสายตาที่น่ากลัวแบบนี้ของเสิ่นม่านมาก่อน"ลุงรองของฉันทำไม่ดีกับคุณตอนไหน? ตั้งแต่วินาทีที่คุณแต่งงานเข้าตระกูลเสิ่น มีตอนไหนบ้างที่ลุงรองไม่ได้ปกป้องคุณ? คุณชอบอะไรลุงรองของฉันก็จะซื้อให้โดยไม่พูดอะไร! เขาให้ทุกอย่างแก่คุณ แม้แต่ชื่อเสียงของเขาเอง! ให้คนอื่นว่าเขาว่าได้แต่งงานกับคนขายการแสดง! แล้วคุณล่ะ! ไอคนที่ไม่รู้จักสำนึก!"เสิ่นม่านผลักคุณฉินออกอย่างแรงคุณฉินน้ำตาคลอ เธอได้กลัวจนตัวสั่นไปหมดเสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลุงรองของฉัน คุณกับลูกชายสุดที่รักของคุณรอที่จะใช้ชีวิตที่เหลือในคุกได้เลย!""คุณหนูใหญ่!"คุณฉินอยากขอร้องให้เสิ่นม่านเห็นใจ แต่ตอนนี้เสิ่นม่านสนใจแต่ลุงรองเสิ่นเซียวตั๋วได้สั่งให้ลูกน้องส่งลุงรองเสิ่นออกจากห้องใต้ดิน และเขาพูดด้วยเสียงต่ำ:"ผมได้ติดต่อโร
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 311
เซียวตั๋วพูดด้วยเสียงทุ้ม: "คุณไม่ได้ทําผิด คุณต้องไม่เมตตาเมื่อต้องรับมือกับคนเหล่านี้"เสิ่นม่านเข้าใจเลยทันทีก่อนหน้าเสิ่นเหวินฉวนต้องการฆ่าเธอ เธอก็ได้ใจอ่อนไปครั้งหนึ่งตอนนี้ สองแม่ลูกคุณฉินกล้าลงมือกับลุงรองเสิ่นสิ่งนี้ทําให้ความเมตตาของเธอก่อนหน้าเป็นเรื่องตลกไปเซียวตั๋วจับมือที่สั่นเล็กน้อยของเสิ่นม่าน และก็ได้มีเสียงอ่อนลง :"เชื่อผม ต้องไม่เป็นไร"เซียวตั๋วมักจะอวดดีและไม่ค่อยสนใจเรื่องอะไรเลยนั้น ในขณะนี้ เสิ่นม่านได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนที่ยากที่จะมีของเขาคนนอกคือว่ากันว่า เซียวตั๋วเป็นยมทูตที่ออกมาจากนรก และทุกที่ที่เขาไปนั้นมักนองเลือดแต่ในสายตาของเธอเซียวตั๋วมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ในดวงตาของเขาเสมอ แต่เขาแสร้งทําเป็นเย็นชา ไม่เต็มใจที่จะเข้าใกล้ใครในเวลาเดียวกัน ห้องหนังสือบ้านป๋อ เลขาหลี่พูดกับป๋อซือเหยียนซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทํางานว่า:"ได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ เสิ่นเหวินฉวนวน่าจะเป็นคนถ่ายรูปพวกนั้น"ป๋อซือเหยียนดูคอมพิวเตอร์ที่มีภาพว่าหลังจากที่เสิ่นเหวินฉวนส่งเสิ่นม่าน ไปที่ห้องเขาก็แอบเดินออกจากห้องพักในโรงแรม นอกจากเสิ่นเหวินฉวนแล้วไม่มีคนอื่นเห็นว่าป
บทล่าสุด
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 505
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 504
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 503
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 502
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 501
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 500
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 499
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 498
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 497
