ผู้กํากับหลิวยังคงให้หน้าป๋อซือเหยียนเล็กน้อย เมื่อเห็นป๋อซือเหยียนพูด ผู้กํากับหลิวก็มองไปที่เซียวตั๋วที่ไม่พูดอะไร แล้วพูดว่า: "ประธานป๋อ ไม่ใช่ว่าผมไม่ให้หน้าคุณ แต่แค่……"ผู้กำกับหลิว ป๋อซือเหยียนมองไปที่เซียวตั๋ว และพูดอย่างเย็นชา:"ใครที่มีอำนาจในเมืองไห่เฉิง ผู้กํากับหลิว คุณควรจะคิดให้ดี"เซียวตั๋วพูดออกไปเรียบๆ :"เมื่อก่อนเมืองไห่เฉิงอาจเป็นของคุณป๋อซือเหยียน แต่ในอนาคตเป็นของผม เซียวตั๋วคนนี้เท่านั้น"บรรยากาศทั้งสองก็ได้แปลกไปทันใดนั้น เสิ่นม่านก็ได้รับรูปถ่ายหลายรูปบนโทรศัพท์มือถือหลังจากเห็นรูปถ่าย ดวงตาของเสิ่นม่านก็เย็นชาลง ตอนมองไปที่ป๋อซือเหยียน ก็มีความขยะแขยงมากขึ้น :"ประธานป๋อ นี่คือผลงานชิ้นเอกของคุณเหรอ?"ป๋อซือเหยียนไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้น เสิ่นม่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเนื้อหาของภาพถ่ายก็ถูกเปิดเผยเมื่อเห็นเสิ่นม่านในภาพเสื้อผ้าถูกฉีก แล้วเป็นลมในห้อง รูปพวกนี้ทำให้คนคิดลึก ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว:"ผมไม่ได้ทำ ม่านม่าน……""พอแล้ว!"เสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"ประธานป๋อ คิดว่ารูปภาพพวกนี้ก็สามารถขู่ฉันได้เหรอ?" "ฉัน…… "เซียวตั๋วหยิบโทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่
ข้อสรุปสุดท้ายคือ เสิ่นม่านจงใจหาข้ออ้างในการปล่อยป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านเลิกคิ้วและพูดว่า:"เสี่ยวหลี่ไม่น่าโกหก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับป๋อซือเหยียน"เรื่องมันเกิดอย่างกะทันหัน ตอนนั้นเธอก็ตกใจเช่นกันที่ป๋อซือเหยียนใช้วิธีการที่น่ารังเกียจแบบนี้แต่ถ้าลองคิดดู มันมีช่องโหว่มากมายถ้าป๋อซือเหยียนต้องการจับเธอ ทําไมต้องร่วมมือกับคนอย่างคุณฉิน?ในนี้ต้องมีอะไรแน่แม้ว่าเธออยากหย่ากับป๋อซือเหยียน แต่เธอไม่ต้องการทําร้ายเขาโดยไม่มีเหตุผล"ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงฉันคืนนี้ ยังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแก้แค้นป๋อซือเหยียน จู่ๆฉันบอกว่าให้ปล่อยเขา ฉัน……"ไม่รอเสิ่นม่านพูด ทันใดนั้นเซียวตั๋วก็เอื้อมมือออกไปดีดหน้าผากของเสิ่นม่านเสิ่นม่านอึ้ง เห็นว่าเซียวตั๋วมองเธอ และดวงตาก็สะท้อนความเอาใจใส่ออกมา:"อธิบายอะไร?""……ฉันแค่ ฉันรู้สึกผิดต่อคุณ""ถ้าอยากทําอะไรก็ไปทํา ยังมีผมอยู่ข้างหลัง"คําพูดง่ายๆ ของเซียวตั๋วดูเหมือนจะให้การสนับสนุนเธออย่างหนักในเวลานั้น พวกแม่ลูกคุณฉินในบ้านตระกูลเสิ่นก็เหมือนมดในกระทะร้อนคุณฉินในห้องรับแขกได้เดินไปมา พูดอย่างกระวนกระวายใจ:"ทำไมป๋อซือเหยียนจะถูกจับไป
เสิ่นเหวินฉวนจ้องเสิ่นม่านอย่างโกรธรแค้น:"เป็นฉันแล้วไง! แกจะส่งฉันเข้าคุกอีกเหรอ? แกไอผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวและชั่วร้าย! ขโมยของของฉันไม่พอ ยังมาทําลายฉัน! ฉันบอกแกเลยนะ กูไม่ใช่คนที่ถูกรังแกง่ายๆ !"เสิ่นเหวินฉวนพยายามดิ้นให้หลุด แต่ถูกคนที่กดเขาไว้ตบอย่างแรง :"ดูนิ่งๆ !"เสิ่นเหวินฉวนที่ถูกต่อยก็ได้นิ่งทันทีมองเสิ่นเหวินฉวนที่ทำตัวเหมือนนังเลงไม่ได้เรื่อง เสิ่นม่านก็หัวเราะอย่างเย็นชา :"เมื่อก่อนเห็นแก่ว่าแกเป็นลูกชายของลุงรอง แค่แกไม่ทำอะไรที่แรงเกินไป ฉันก็ไม่เอาเรื่องแก แไม่ได้หมายความว่าแกจะทําอะไรก็ได้! แกฟังฉันให้ดีๆ ตระกูลเสิ่นเป็นรากฐานที่พ่อของฉันวางไว้ และฉันเสิ่นม่านเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลเสิ่น และตําแหน่งของฉัน ไม่ได้เป็นสิ่งที่แกแตะต้องได้""แกพูดมั่วๆ! ตระกูลเสิ่นเป็นของฉัน! เสิ่นม่าน แกไม่มีจิตสํานึก! แกลืมไปแล้วเหรอใครเลี้ยงดูแกตอนที่พ่อแม่แกตายไป ? คือพ่อของฉัน! ตอนนี้แกทำกับฉันแบบนี้ แกมันเนรคุณ!"‘เพี๊ยะ——!’เสียงตบหน้าของเสิ่นเหวินฉวนก็ได้ดังอีกครั้ง ซึ่งทําให้คุณฉินปวดใจ คุณฉินได้วิ่งไปตรงหน้าเสิ่นเหวินฉวน ปกป้องหัวของเสิ่นเหวินฉวน และตะโกนโวยวายใส่เสิ่นม
เมื่อคุณฉินและเสิ่นเหวินฉวนถูกลากไปที่ห้องใต้ดิน ใบหน้าของพวกเขาก็ซีด เสิ่นม่านมองไปที่คุณฉิน คุณฉินก็ทรุดตัวลงบนพื้นด้วยความกลัว"ไม่ใช่ฉัน……ไม่ใช่ฉัน "คุณฉินรีบโบกมือและพูดกับเสิ่นม่าน:"คุณหนูใหญ่ พวกฉันไม่มีทางเลือก ……พวกฉัน……"เสิ่นม่านก้าวไปข้างหน้าและบีบคางของคุณฉิน คุณฉินไม่เคยเห็นสายตาที่น่ากลัวแบบนี้ของเสิ่นม่านมาก่อน"ลุงรองของฉันทำไม่ดีกับคุณตอนไหน? ตั้งแต่วินาทีที่คุณแต่งงานเข้าตระกูลเสิ่น มีตอนไหนบ้างที่ลุงรองไม่ได้ปกป้องคุณ? คุณชอบอะไรลุงรองของฉันก็จะซื้อให้โดยไม่พูดอะไร! เขาให้ทุกอย่างแก่คุณ แม้แต่ชื่อเสียงของเขาเอง! ให้คนอื่นว่าเขาว่าได้แต่งงานกับคนขายการแสดง! แล้วคุณล่ะ! ไอคนที่ไม่รู้จักสำนึก!"เสิ่นม่านผลักคุณฉินออกอย่างแรงคุณฉินน้ำตาคลอ เธอได้กลัวจนตัวสั่นไปหมดเสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลุงรองของฉัน คุณกับลูกชายสุดที่รักของคุณรอที่จะใช้ชีวิตที่เหลือในคุกได้เลย!""คุณหนูใหญ่!"คุณฉินอยากขอร้องให้เสิ่นม่านเห็นใจ แต่ตอนนี้เสิ่นม่านสนใจแต่ลุงรองเสิ่นเซียวตั๋วได้สั่งให้ลูกน้องส่งลุงรองเสิ่นออกจากห้องใต้ดิน และเขาพูดด้วยเสียงต่ำ:"ผมได้ติดต่อโร
เซียวตั๋วพูดด้วยเสียงทุ้ม: "คุณไม่ได้ทําผิด คุณต้องไม่เมตตาเมื่อต้องรับมือกับคนเหล่านี้"เสิ่นม่านเข้าใจเลยทันทีก่อนหน้าเสิ่นเหวินฉวนต้องการฆ่าเธอ เธอก็ได้ใจอ่อนไปครั้งหนึ่งตอนนี้ สองแม่ลูกคุณฉินกล้าลงมือกับลุงรองเสิ่นสิ่งนี้ทําให้ความเมตตาของเธอก่อนหน้าเป็นเรื่องตลกไปเซียวตั๋วจับมือที่สั่นเล็กน้อยของเสิ่นม่าน และก็ได้มีเสียงอ่อนลง :"เชื่อผม ต้องไม่เป็นไร"เซียวตั๋วมักจะอวดดีและไม่ค่อยสนใจเรื่องอะไรเลยนั้น ในขณะนี้ เสิ่นม่านได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนที่ยากที่จะมีของเขาคนนอกคือว่ากันว่า เซียวตั๋วเป็นยมทูตที่ออกมาจากนรก และทุกที่ที่เขาไปนั้นมักนองเลือดแต่ในสายตาของเธอเซียวตั๋วมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ในดวงตาของเขาเสมอ แต่เขาแสร้งทําเป็นเย็นชา ไม่เต็มใจที่จะเข้าใกล้ใครในเวลาเดียวกัน ห้องหนังสือบ้านป๋อ เลขาหลี่พูดกับป๋อซือเหยียนซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทํางานว่า:"ได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ เสิ่นเหวินฉวนวน่าจะเป็นคนถ่ายรูปพวกนั้น"ป๋อซือเหยียนดูคอมพิวเตอร์ที่มีภาพว่าหลังจากที่เสิ่นเหวินฉวนส่งเสิ่นม่าน ไปที่ห้องเขาก็แอบเดินออกจากห้องพักในโรงแรม นอกจากเสิ่นเหวินฉวนแล้วไม่มีคนอื่นเห็นว่าป
"ฉัน…… "หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่เคยว่าจะถูกป๋อซือเหยียนเยาะเย้ย ใบหน้าของเธอก็แดงด้วยความละอายตระกูลหลินเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ คุณหนูคนไหนบ้างในเมืองไห่เฉิงไม่อยากแต่งเข้าตระกูลป๋อเพื่อเป็นคุณหญิงป๋อ? และเธอนับว่าเป็นตัวอะไร?ป๋อซือเหยียนมองหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ตอนนี้ได้อับอาย ก็ได้พูดอย่างเย็นชาว่า:"ออกไป ฉันจะไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง"หลินหวั่นเอ๋อร์กัดริมฝีปาก ในที่สุดก็ได้วิ่งออกจากห้องหนังสือ"ประธานป๋อ คุณหนูหลินเป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ยังไม่ได้ออกสังคม คุณไม่ต้องดุขนาดนั้นก็ได้""นายกําลังสอนฉัน?""……ไม่กล้าครับ"เแต่ว่า เมื่อก่อนประธานป๋อมักจะอดทนกับผู้หญิงในวัยนี้มากเสมอ แม้ว่าจะเป็นเพียงผิวเผิน แต่จะไม่พูดกับผู้หญิงด้วยน้ําเสียงที่ใจร้ายแบบนี้ยิ่งไปกว่านั้น ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหลินและตระกูลป๋อก็ไม่เลว ป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา:"ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันไม่อยากให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลป๋อปรากฏตัวที่ห้องนี้ นายเข้าใจไหม?""ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"เลขาหลี่ก็ได้ออกไปอย่างรวดเร็วชั้นล่างแม่บ้านหลิวก็ได้เก็บของให้หลินหวั่นเอ๋อร์ หลินหวั่นเอ๋อร์เพิ่งย้ายเข้ามา
เมื่อได้ยินข่าวของป๋อซือเหยียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเงยหน้าขึ้นทันที ตาได้เป็นประกาย เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้และถามว่า "พวกเธอพูดถึง ประธานของป๋อซือกรุ๊ป ป๋อซือเหยียนใช่ไหม?""ใครรู้ว่าเป็นป๋อซีเหยียนหรือป๋ออู๋เหยียน รู้แค่ว่าเป็นประธานของป๋อซือกรุ๊ป""อย่าคุยกับเธอ เดี๋ยวเธอจะพูดว่าตัวเองเป็นคุณหญิงของป๋อซือกรุีปอีก!"นักโทษหญิงคนหนึ่งมองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยใบหน้าเยาะเย้ย:"ได้ยินว่าประธานของป๋อซือกรุ๊ปคนนั้นพยายามข่มขืน แต่ถูกจับไม่ถึงชั่วโมงก็โดนปล่อยตัวแฃ้ว ถ้าเธอเป็นคุณหญิงป๋อจริงๆ ทำไมถูกขังมาหลายวันแล้วยังไม่โดนปล่อยอีกล่ะ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปาก เธออยู่ในคุกนี้มาหลายวันแล้ว ป๋อซือเหยียนไม่ได้ส่งคนมารับเธอออกไปเลย ก็ไม่แปลกที่ไม่มีคนใส่ใจเวลานี้ นักโทษหญิงที่มุมห้องร้องไห้หนักมาก และซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เห็นนักโทษหญิงกำแหวนในมือซูเฉี่ยนเฉี่ยนเคยติดตามป๋อซือเหยียน เธอคุ้นเคยกับการมองของมีค่า เมื่อมองแวบแรกเธอก็รู้ว่าแหวนไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะมีได้อย่างแน่นอน เธอจงใจก้าวไปชและถามว่า:"เธอร้องไห้อะไร?"นักโทษหญิงได้ยินว่ามีคนมาคุยกับเธอ ก็ถอยกลับทันทีด้วยความกลัว แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมอ
หมอกดโทรเบอร์ของป๋อซือเหยียนอย่างร้อนรน"ประธานป๋อครับ คุณหญิงมีเลือดออกมาก แต่เลือดจากธนาคารเลือดถูกย้ายไปแล้ว ได้โปรด! มาดูคุณหญิงกันเป็นครั้งสุดท้ายด้วยครับ!"แพทย์และพยาบาลที่เตียงผ่าตัดก็ได้ร้อนรนเธอได้แต่นอนรอความตายบนเตียงผ่าตัด เธอคิด รอน้ำเสียงที่ป๋อซือเหยียนเป็นห่วงก็ยังดีแต่ก็ได้ยินเพียงเสียงที่เย็นชาและไร้หัวใจของป๋อซือเหยียน:"ยังไม่ตาย? เธอตายแล้วค่อยโทนหาฉัน"ยังไม่ตาย เธอตายค่อยโทรหาฉัน……ทันใดนั้น เสิ่นม่านลืมตาขึ้นหลังของเธอก็เปียกไปหมดเลือดหนืดร้อน มีดผ่าตัดเย็น กลิ่นน้ำฆ่าเชื้อ เมื่อกี้เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอได้ตายไปแล้วอีกครั้ง"ฝันร้ายเหรอ?"เสียงที่ทุ้มต่ำของเซียวตั๋วก็ดังมาจากข้างๆเสิ่นม่านถึงสังเกตเห็นว่า เมื่อกี้เธอกําลังพิงไหล่ของเซียวตั๋ว"ฉันผล็อยหลับไปค่ะ……"ดวงตาของเสิ่นม่านเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าการผ่าตัดยังไม่เสร็จ เซียวตั๋วพูดเบา ๆ :"ผมส่งคุณกลับไปก่อน ที่นี่มีคนของผมเฝ้าอยู่"เสิ่นม่านส่ายหน้า:"ฉันกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับลุงรอง"ลุงรอง เป็นครอบครัวคนเดียวของเธอที่เหลืออยู่เซียวตั๋วเคาะหน้าผากของเสิ่นม่าน เสิ่นม่านลูบหน้าผาและถาม