All Chapters of ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: Chapter 311 - Chapter 320

เซียวตั๋วพูดด้วยเสียงทุ้ม: "คุณไม่ได้ทําผิด คุณต้องไม่เมตตาเมื่อต้องรับมือกับคนเหล่านี้"เสิ่นม่านเข้าใจเลยทันทีก่อนหน้าเสิ่นเหวินฉวนต้องการฆ่าเธอ เธอก็ได้ใจอ่อนไปครั้งหนึ่งตอนนี้ สองแม่ลูกคุณฉินกล้าลงมือกับลุงรองเสิ่นสิ่งนี้ทําให้ความเมตตาของเธอก่อนหน้าเป็นเรื่องตลกไปเซียวตั๋วจับมือที่สั่นเล็กน้อยของเสิ่นม่าน และก็ได้มีเสียงอ่อนลง :"เชื่อผม ต้องไม่เป็นไร"เซียวตั๋วมักจะอวดดีและไม่ค่อยสนใจเรื่องอะไรเลยนั้น ในขณะนี้ เสิ่นม่านได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนที่ยากที่จะมีของเขาคนนอกคือว่ากันว่า เซียวตั๋วเป็นยมทูตที่ออกมาจากนรก และทุกที่ที่เขาไปนั้นมักนองเลือดแต่ในสายตาของเธอเซียวตั๋วมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ในดวงตาของเขาเสมอ แต่เขาแสร้งทําเป็นเย็นชา ไม่เต็มใจที่จะเข้าใกล้ใครในเวลาเดียวกัน ห้องหนังสือบ้านป๋อ เลขาหลี่พูดกับป๋อซือเหยียนซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทํางานว่า:"ได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ เสิ่นเหวินฉวนวน่าจะเป็นคนถ่ายรูปพวกนั้น"ป๋อซือเหยียนดูคอมพิวเตอร์ที่มีภาพว่าหลังจากที่เสิ่นเหวินฉวนส่งเสิ่นม่าน ไปที่ห้องเขาก็แอบเดินออกจากห้องพักในโรงแรม นอกจากเสิ่นเหวินฉวนแล้วไม่มีคนอื่นเห็นว่าป

เมื่อได้ยินข่าวของป๋อซือเหยียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเงยหน้าขึ้นทันที ตาได้เป็นประกาย เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้และถามว่า "พวกเธอพูดถึง ประธานของป๋อซือกรุ๊ป ป๋อซือเหยียนใช่ไหม?""ใครรู้ว่าเป็นป๋อซีเหยียนหรือป๋ออู๋เหยียน รู้แค่ว่าเป็นประธานของป๋อซือกรุ๊ป""อย่าคุยกับเธอ เดี๋ยวเธอจะพูดว่าตัวเองเป็นคุณหญิงของป๋อซือกรุีปอีก!"นักโทษหญิงคนหนึ่งมองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยใบหน้าเยาะเย้ย:"ได้ยินว่าประธานของป๋อซือกรุ๊ปคนนั้นพยายามข่มขืน แต่ถูกจับไม่ถึงชั่วโมงก็โดนปล่อยตัวแฃ้ว ถ้าเธอเป็นคุณหญิงป๋อจริงๆ ทำไมถูกขังมาหลายวันแล้วยังไม่โดนปล่อยอีกล่ะ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปาก เธออยู่ในคุกนี้มาหลายวันแล้ว ป๋อซือเหยียนไม่ได้ส่งคนมารับเธอออกไปเลย ก็ไม่แปลกที่ไม่มีคนใส่ใจเวลานี้ นักโทษหญิงที่มุมห้องร้องไห้หนักมาก และซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เห็นนักโทษหญิงกำแหวนในมือซูเฉี่ยนเฉี่ยนเคยติดตามป๋อซือเหยียน เธอคุ้นเคยกับการมองของมีค่า เมื่อมองแวบแรกเธอก็รู้ว่าแหวนไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะมีได้อย่างแน่นอน เธอจงใจก้าวไปชและถามว่า:"เธอร้องไห้อะไร?"นักโทษหญิงได้ยินว่ามีคนมาคุยกับเธอ ก็ถอยกลับทันทีด้วยความกลัว แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมอ

"นั่งดีๆ "เซียวตั๋วขับรถอย่างรวดเร็ว และเสิ่นม่านก็คาดเข็มขัดนิรภัยอีกครั้งกลางดึก มีแค่รถของเซียวตั๋วที่กําลังเร่งความเร็วไปทางบ้านตระกูลเสิ่น และเซียวตั๋วก็ฝ่าไฟแดงตลอดทางกว่าเสิ่นม่านถึงบ้านตระกูลเสิ่น ในเวลานั้นบ้านตระกูลเสิ่น อยู่ในความยุ่งเหยิง เลขาจางและกลุ่มบอดี้การ์ดที่ถูกตีกําลังนั่งอยู่ในห้องนั่งรับแขกบ้านตระกูลเสิ่น และทุกคนก็ยืนขึ้นทีละคนเมื่อเห็นเสิ่นม่านมา"ประธานเสิ่น!"เลขาจางก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า:"มีเพียงเสิ่นเหวินฉวนเท่านั้นที่หายไปและ ป๋อซือเหยียนทิ้งคุณฉินไว้ในห้องใต้ดินครับ""แล้วคุณฉินล่ะ?""ยังอยู่ในห้องใต้ดินครับ""ฉันไปดูหน่อย"เสิ่นม่านรีบไปที่ห้องใต้ดินเพื่อถามเรื่องราวความเป็นมา เซียวตั๋วเดินอยู่ข้างหน้าเสิ่นม่าน เพราะกลัวว่าคุณฉินจะร้อนใจ แล้วทำร้ายเสิ่นม่านห้องใต้ดินเสิ่นม่านเปิดประตู และคุณฉินก็กระโจนเข้าไปทันที แต่คุณฉินยังไม่ได้เข้าใกล้เสิ่นม่าน ก็ถูกเซียวตั๋วเตะออกไป"ขอร้องล่ะ! ได้โปรดปล่อยลูกชายของฉันไป!"คุณฉินกลัวมาก เธอแค่ถูกขังอยู่ที่นี่คนเดียวไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก้ได้ถูกความมืดของที่นี่ทำเอาจนแทบคลั่ง"ป๋อซือเหยียนพาตัวเสิ่นเห

ป๋อซือเหยียนนั่งตรงข้าม แสงสลัวของโรงงานสั่นไหว ทั้งหมดเผยให้เห็นอันตรายและผิดปรกติ"อื้อ! อื้อ！"เสิ่นเหวินฉวนอยากจะอ้าปากพูด แต่เขาอ้าปากไม่ได้เพราะมีเทปติดอยู่ป๋อซือเหยียนส่งสายตาให้เลขาหลี่ และเลขาหลี่ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อฉีกเทปที่ปากของเสิ่นเหวินฉวน"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!"เสิ่นเหวินฉวนกรีดร้อง แต่ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับเลยเลขาหลี่เตือนอย่างเย็นชาข้างๆ :"ที่นี่คือชานเมือง ตอนนี้ก็กลางดึก ไม่มีใครมาช่วยคุณหรอก และจะไม่มีใครได้ยินเสียงของคุณ""พวกแกต้องการจะทำอะไร! ป๋อซือเหยียน ฉันช่วยแกอยู่นะ! แกจะทรยศไม่ได้นะ!"ป๋อซือเหยียนขี้เกียจที่จะสนใจเด็กที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเสิ่นเหวินฉวน เลขาหลี่หยิบโทรศัพท์เสิ่นเหวินฉวนออกมา หลังจากล็อคสแกนหน้า แล้วก็ส่งให้กับป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนมองไปที่รูปในอัลบั้มรูป สายตาของเขาเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด เขาก็เอื้อมมือไปเปิดเครื่องบดด้านข้างแล้วโยนโทรศัพท์เข้าไปเครื่องบดส่งเสียงดังก้อง และน้ำมันดีเซลข้างในเป็นสีดํา ซึ่งทําให้ผู้คนรู้สึกกลัวเมื่อมองดูป๋อซือเหยียนไม่คิดที่จะพูดอะไรมาก เขาสั่งอย่างเย็นชา:"โยนเขาลงไป" "ครับประธานป

แขนของเซียวตั๋วนั้นแข็งแรงและทรงพลัง และกล้ามเนื้อก็แข็งเล็กน้อย ทั้งสองก็อยู่ใกล้กันมากจนเกือบจะสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจและการหายใจของกันและกันเสิ่นม่านถอนมือออกพูด:"ขอโทษ ฉันยืนไม่อยู่ ""ผมประคองคุณ คุณจะได้ไม่ล้ม"พูดไป สาวใช้นอกประตูยื่นเสื้อผ้าชุดใหม่เอี่ยมเข้ามา เซียวตั๋ววางเสื้อผ้าไว้บนโต๊ะข้างๆ แล้วพูดว่า:"ผมรอคุณอยู่ข้างนอก"เสิ่นม่านพยักหน้า เธอเป็นไข้มาเกือบทั้งคืน ทั้งตัวก็ได้มีเหงือ เธอเมื่อเห็นเซียวตั๋วเดินออกไปนอกประตู เสิ่นม่านเดินไปที่ห้องน้ําเพื่ออาบน้ำนอกประตู ความอบอุ่นที่เหลืออยู่บนแขนของเขายังคงอยู่ เซียวตั๋วก็ได้ยินเสียงน้ำในห้อง ก็ได้กลืนน้ำลายเล็กน้อยหลังจากนั้น เสิ่นม่านก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาดและออกมาเสิ่นม่านพูด:"ฉันเก็บของเสร็จแล้ว ไปได้แล้ว"ในขณะนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนส์ง่ายๆ ผมยังเปียกเล็กน้อยและในขณะนี้ผมหยักศกยาวพาดไหล่เซียวตั๋วเดินไปข้างหน้าเสิ่นม่าน จับผมของเสิ่นม่านขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นเขาก็จับข้อมือของเสิ่นม่านและเดินเข้ามาในห้อง"ไดร์เป่าผมอยู่ไหน?""……อยู่นี้ "เสิ่นม่านเอาไดร์เป่าผมที่ห้องน้ำมาให้เซียวตั๋วเซีย