ป๋อซือเหยียนนั่งตรงข้าม แสงสลัวของโรงงานสั่นไหว ทั้งหมดเผยให้เห็นอันตรายและผิดปรกติ"อื้อ! อื้อ!"เสิ่นเหวินฉวนอยากจะอ้าปากพูด แต่เขาอ้าปากไม่ได้เพราะมีเทปติดอยู่ป๋อซือเหยียนส่งสายตาให้เลขาหลี่ และเลขาหลี่ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อฉีกเทปที่ปากของเสิ่นเหวินฉวน"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!"เสิ่นเหวินฉวนกรีดร้อง แต่ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับเลยเลขาหลี่เตือนอย่างเย็นชาข้างๆ :"ที่นี่คือชานเมือง ตอนนี้ก็กลางดึก ไม่มีใครมาช่วยคุณหรอก และจะไม่มีใครได้ยินเสียงของคุณ""พวกแกต้องการจะทำอะไร! ป๋อซือเหยียน ฉันช่วยแกอยู่นะ! แกจะทรยศไม่ได้นะ!"ป๋อซือเหยียนขี้เกียจที่จะสนใจเด็กที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเสิ่นเหวินฉวน เลขาหลี่หยิบโทรศัพท์เสิ่นเหวินฉวนออกมา หลังจากล็อคสแกนหน้า แล้วก็ส่งให้กับป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนมองไปที่รูปในอัลบั้มรูป สายตาของเขาเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด เขาก็เอื้อมมือไปเปิดเครื่องบดด้านข้างแล้วโยนโทรศัพท์เข้าไปเครื่องบดส่งเสียงดังก้อง และน้ำมันดีเซลข้างในเป็นสีดํา ซึ่งทําให้ผู้คนรู้สึกกลัวเมื่อมองดูป๋อซือเหยียนไม่คิดที่จะพูดอะไรมาก เขาสั่งอย่างเย็นชา:"โยนเขาลงไป" "ครับประธานป
เสิ่นเหวินฉวนตกตะลึง ยังไม่ทันรู้สึกตัวว่าเซียวตั๋วจะทำอะไร พวกคนก็ได้รอบเสิ่นเหวินฉวนไว้เซียวตั๋วไม่สนใจฉากนี้ เขาเดินออกไปข้างนอกและพูดไปเรียบๆ ว่า:"พวกนายจัดการที่นี่ สั่งสอนคุณชายเสิ่นให้ดีๆ ""ครับ!"เซียวตั๋วเดินออกจากโรงงานร้าง และมีเสียงคร่ำครวญจากข้างในท้องฟ้าสว่าง และหลังจากที่เสิ่นม่านตื่นขึ้นจากเตียงด้วยความงวงเงีย ก็ได้เห็นคนใบหน้าบวมช้ำคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ เสิ่นม่านตกตะลึง และขยี้ตาถึงเห็นว่าคนที่คุกเข่าอยู่ข้างเตียงขึ้นเสิ่นเหวินฉวนเสิ่นเหวินฉวนถูกมัดหนาแน่น และได้ถูกตีจนหน้าบวมเหมือนหัวหมู ท่าทางที่คุกเข่าตอนนี้เหมือนสาวน้อยที่โดนรังแก"เสิ่นเหวินฉวน?"เสิ่นม่านเกือบจะจำคนตรงหน้าไม่ได้เสิ่นเหวินฉวนได้ถูกเลี้ยงมาอย่างดีตั้งแต่เด็ก นอกจากคุกเข่าในช่วงหนึ่ง นอกนั้นไม่ได้เจอความลำบากอะไรเลยนี่เป็นครั้งแรกที่ใบหน้าหล่อของเขาได้ถูกต่อยจนเป็นแบบนี้"คนผมก็ได้จับกลับมาแล้ว อยากจะจัดการยังไง แล้วแต่คุณ"เซียวตั๋วนั่งอยู่บนขอบเตียงของเสิ่นม่านเสิ่นเหวินฉวนมองเห็นเซียวตั๋ว เขาก็ไม่กล้าทำตัวอวดดีอะไรคนที่ทําให้เสิ่นเหวินฉวนตกใจแบบนี้ในคืนเดียวได้ เกรงว่าจะมีแต่
แขนของเซียวตั๋วนั้นแข็งแรงและทรงพลัง และกล้ามเนื้อก็แข็งเล็กน้อย ทั้งสองก็อยู่ใกล้กันมากจนเกือบจะสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจและการหายใจของกันและกันเสิ่นม่านถอนมือออกพูด:"ขอโทษ ฉันยืนไม่อยู่ ""ผมประคองคุณ คุณจะได้ไม่ล้ม"พูดไป สาวใช้นอกประตูยื่นเสื้อผ้าชุดใหม่เอี่ยมเข้ามา เซียวตั๋ววางเสื้อผ้าไว้บนโต๊ะข้างๆ แล้วพูดว่า:"ผมรอคุณอยู่ข้างนอก"เสิ่นม่านพยักหน้า เธอเป็นไข้มาเกือบทั้งคืน ทั้งตัวก็ได้มีเหงือ เธอเมื่อเห็นเซียวตั๋วเดินออกไปนอกประตู เสิ่นม่านเดินไปที่ห้องน้ําเพื่ออาบน้ำนอกประตู ความอบอุ่นที่เหลืออยู่บนแขนของเขายังคงอยู่ เซียวตั๋วก็ได้ยินเสียงน้ำในห้อง ก็ได้กลืนน้ำลายเล็กน้อยหลังจากนั้น เสิ่นม่านก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาดและออกมาเสิ่นม่านพูด:"ฉันเก็บของเสร็จแล้ว ไปได้แล้ว"ในขณะนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนส์ง่ายๆ ผมยังเปียกเล็กน้อยและในขณะนี้ผมหยักศกยาวพาดไหล่เซียวตั๋วเดินไปข้างหน้าเสิ่นม่าน จับผมของเสิ่นม่านขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นเขาก็จับข้อมือของเสิ่นม่านและเดินเข้ามาในห้อง"ไดร์เป่าผมอยู่ไหน?""……อยู่นี้ "เสิ่นม่านเอาไดร์เป่าผมที่ห้องน้ำมาให้เซียวตั๋วเซีย
"ลุงรองค่ะ ลุงคิดดีแล้วเหรอคะ?"เสิ่นม่านมองไปที่ลุงรองเสิ่นอย่างกังวล เพราะกลัวว่าลุงรองเสิ่นจะเสียใจทีหลังลุงรองเสิ่นตัดสินใจที่จะตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับเสิ่นเหวินฉวน เขาพูดว่า:"ไอเดรัจฉานนี้มันทำร้ายแม้กระทั้งพ่อตัวเอง ยังมีอะไรที่มันทำไม่ได้? วันนี้ลุงไม่เพียง จะตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับมัน ลุงยังจะจัดงานแถลงข่าวด้วย! ประกาศหย่ากับฉินลี่ฮวา! ในอนาคต มรดกของลุงพวกมันแม่ลูกจะไม่ได้แม้แต่นิดเดียว!"เมื่อได้ยินแบบนั้น เสิ่นเหวินฉวนก็ตะโกนอย่างสิ้นหวัง:"พ่อ! พ่อทำแบบนี้กับผมไม่ได้ ! ทุกอย่างในตระกูลเสิ่นควรเป็นของผม! พ่อจะให้คนนอกได้ไง?""คนนอก? ไม่มีสิ่งไหนในตระกูลเสิ่นนี้ที่ไม่ใช่มรดกที่พี่ชายคนโตของฉันทิ้งไว้! เงินทั้งหมดที่แกกินและดื่มในช่วงหลายปีที่ผ่านมาคือเงินที่พี่สาวแกขเอามา แกกล้าดียังไงลงมือกับพี่สาวแก?"เมื่อก่อนลุงรองเสิ่นแค่คิดว่าเสิ่นเหวินฉวนดื้อ แต่เขาไม่รู้ว่าเสิ่นเหวินฉวนจะทําเรื่องที่เนรคุณแบบนี้ได้ลุงรองเสิ่นพูดอย่างเย็นชา :"ฉันไม่มีลูกชายแบบแก ตอนนี้แกไสหัวไปได้แล้ว!""พ่อ!"เซียวตั๋วพูดอย่างเย็นชา:"ไม่ได้ยินที่ท่านประธานเสิ่นพูดเหรอ ? พาคนออกไป""ครับ "
"ลุงรองค่ะ หนูกับเซียวตั๋ว ไม่ใช่อย่างที่ลุงคิด""ความรู้สึกที่เซียวตั๋วมีให้เธอ แค่มองก็มองออก แต่เซียวตั๋ว……เขาฆ่าคนมามากเกินไป"ลุงรองเสิ่นพูดพร้อมดวงตาที่เป็นกังวล"ลุงรองหวังเพียงว่าอนาคตของเราจะมีความสุข อยู่กับเซียวตั๋ว ต้องไม่สงบสุขแน่ ถ้าไม่เจอจริงๆ ไม่แต่งงานก็ได้ ไม่ว่ายังไงตระกูลเสิ่นของเรามีเงิน รับรองได้เลยว่าอนาคตเรามีกินมีดื่มแน่""ลุงรองค่ะ หนูเข้าใจความหมายของคุณค่ะ ลุงไม่ต้องกังวลนะคะ พักผ่อนให้ดีๆ "ลุงรองเสิ่นพยักหน้าเสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้ เห็นเซียวตั๋วและฟู่ฉือโจวคุยกันที่ทางเดินอีกด้าน เธอก็ไม่ได้เลือกที่จะเดินไปหาในหัวก็มีแต่คำพูดของลุงรองเสิ่นเซียวตั๋ว……มันไม่ใช่คู่ชีวิตที่ดีจริงๆ เหรอ"ม่านม่าน! "เสียงของเจียงฉินมาดังมาจากด้านหลัง เธอสวมส้นสูงเสียดฟ้าวิ่งเข้ามา ยังไม่ทันได้เปลี่ยนชุดออกงานของเธอ เธอก็ได้โผล่กอดเสิ่นม่าน พูด:"ฉันได้ดูข่าวแล้ว! เธอเป็นไงบ้าง? ไอเวรป๋อซือเหยียนได้รังแกเธอไหม?""ไม่ค่ะ พี่ดูสิฉันไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ?"เจียงฉินเห็นว่าเสิ่นม่านไม่เป็นอะไร ก็ได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก:"เธอไม่รู้ เมื่อคืนฉันกังวลแค่ไหน ฉันบอกว่าจะ
เซียวตั๋วหันไป ขมวดคิ้วเล็กน้อยไป๋ซูหยวนต้องการเข้าใกล้เซียวตั๋ว แต่ถูกฟู่ฉือโจวขวางไว้:"คุณหนูไป๋ คุณออกมาทำไม? หมอบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า คุณอย่าลุกจากเตียง? เร็ว ๆ ผมส่งคุณกลับไป!"ฟู่ฉือโจวกลัวว่าไป๋ซูหยวนจะถูกอะไรมากระทบกระเทือนเข้าอีกครั้ง เขาไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้ว ถ้าไป๋ซูหยวนเป็นลมอีก เขาเฝ้าอีหไม่ไหวแล้ว!"อาตั๋ว ฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวได้ไหม"น้ำเสียงของไป๋ซูหยวนดูอ่อนแอ ดวงตาของเธอก็แดง ราวกับว่าจะร้องไห้ในวินาทีถัดมาสายตาของเซียวตั๋วมองไปที่เสิ่นม่านที่อยู่ตรงข้าม และก็ไม่ได้ตอบไป๋ซูหยวนไป๋ซูหยวนมองตามที่เซียวตั๋วมองก็เห็นเสิ่นม่านไป๋ซูหยวนเม้มปากฟู่ฉือโจวมองไปที่เสิ่นม่าน ก็ได้ปิดปากอย่างอดไม่อยู่แม่เจ้า สนามรบชัดๆ……ไป๋ซูหยวนเดินตรงหน้าเสิ่นม่าน ไม่พูดอะไรสักคําเธอคุกเข่าลงบนพื้น เธอคว้ามือของเสิ่นม่าน ร้องไห้และพูดว่า:"คุณหญิงป๋อ คุณให้อาตั๋วพูดกับฉันสักสองสามคําใช่ไหม? ฉันมีเรื่องอยากจะถามจริงๆ!"ไป๋ซูหยวนคุกเข่าแบบนี้ ก็ได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบตัวทันทีผู้คนพบเห็นก็กระซิบ คนที่มุงก็ได้มากขึ้นเรื่อยเมื่อเห็นแบบนั้น ฟู่ฉือโจวก็ได้รีบวิ่งเข้าไป
เสิ่นม่านพูดเรียบ ๆ :"นี่คือเรื่องของเธอกับเซียวตั๋ว พวกเราเข้าไปยุ่งไม่ได้""แต่คนที่อาตั๋วชอบคือเธอ ยัยไป๋ซูหยวนนั่นโวยวายไม่มีเหตุผล! อาตั๋วไม่เคยบอกเลยว่าจะแต่งงานกับเธอ และเขาไม่เคยบอกว่าชอบเธอเลย!"เจียงฉินพูด :"เธอนั้นเอาศีลธรรมมาผูกมักเธอ และแสร้งทําเหมือนว่าโดนรังแกต่อหน้าคนนอก คุณไม่เห็นหรือว่าคนที่เดินผ่านไปมาเหล่านั้นมองเธอยังไงเมื่อกี้?"สายตตาที่คนเหล่านั้นมองเสิ่นม่าน ราวกับว่าเสิ่นม่านได้ทําผิดต่อไป๋ซูหยวนแต่สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเสิ่นม่านตั้งแต่แรกเจียงฉินโกรธจนกระทืบเท้า พูดว่า:"ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของ ไป๋ซูหยวนมีบุญคุณกับอาตั๋ว อาตั๋วคงไม่สนใจหรอว่าเธอจะเป็นหรือตาย"แม้เสิ่นม่านบอกว่าไม่สนใจ แต่สายตาก็ได้มองไปทางเซียวตั๋วกับไป๋ซูหยวนไป๋ซูหยวนต้องการดึงแขนของเซียวตั๋ว แต่เซียวตั๋วก็หลบอย่างเงียบ ๆไป๋ซูหยวนลดสายตาลง:"คุณไม่อยากให้ฉันจับคุณขนาดนี้เลยเหรอ?""ฉันได้รับปากไป๋เจิ้นหนานว่าจะดูแลเธอในชีวิตที่เหลือ แต่ถ้าเธอยังมายั่วความอดทนของฉัน ฉันจะไม่รักษาสัญญาก็ได้"ไป๋ซูหยวนตกตะลึงเธอรู้เซียวตั๋วมีชื่อเสียงแบบไหนเมื่อก่อนตอนที่พ่อยังอยู่ ก็มักจะให้เซียวต
"ตามใจ"เซียวตั๋วพูดประโยคนี้อย่างเย็นชา หันหลังกลับและจากไปฟู่ฉือโจวเห็นว่าเซียวตั๋วหนีไปแล้ว คราวนี้เขาก็ไม่อยากอยู่ต่อ ฟู่ฉือโจวรีบตามเซียวตั๋วไป โดยปล่อยให้ไป๋ซูหยวนอยู่คนเดียวเมื่อเสิ่นม่านเห็นแบบนั้น ก็หันหลังกลับและจากไปเจียงฉินอยู่ด้านข้างพูด :"เมื่อกี้เธอได้ยินสิ่งที่พวกเขาเพิ่งพูดไหม?""ได้ยินแล้ว"เสียงของฟู่ฉือโจวดังมาก เธอไม่อยากฟังก็ไม่ได้แต่แค่ ไป๋ซูหยวนก็ได้สร้างความเดือดร้อนให้เธอเงียบๆ เห็นสีหน้าของเสิ่นม่านเคร่งเครียด เจียงฉินก็จริงจังเช่นกัน:"ไป๋ซูหยวนเข้าร่วมกับบริษัทป๋อซือฟิล์ม มันทําให้เธอเดือดร้อนใช่ไหม?"เสิ่นม่านเงียบแ เจียงฉินเห็นสีหน้าของเสิ่นม่านก็เข้าใจ"ร้ายแรงมาก? ""ฉันหวังว่าจะไม่ร้ายแรง "แต่ในต่างประเทศตระกูลไป๋ก็ถือว่าได้อยู่ในจุดสูงสุดในตอนนั้น บวกกับตอนนี้มีเซียวตั๋วดูแล ก็ทำให้คนไม่กล้าแหย่ในเวลานี้การที่ป๋อซือกรุ๊ปเชิญไป๋ซูหยวนมาเข้าร่วมป๋อซือฟิล์ม เห็นได้ชัดว่าเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และปกปิดเรื่องของเห่อหยวนก่อนหน้าและไป๋ซูหยวนมีตระกูลไป๋เป็นภูมิหลัง ถึงตอนนั้นจะดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศจํานวนมากไม่น่าแปลกใจที่ไป๋ซูหย