All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 91 - Chapter 100

Ako ay namimili ng furniture, pero ang isip ko ay wala dito. Bumili ako ng bagong bahay ito ay perpekto para sa akin at naaayon ito sa aking style. Simple pero maaliwalas. Nasa maganda itong neighborhood at mas malapit sa school ni Noah. Gusto ko ito sa sandaling nakita ko ito. Meron din itong malaking backyard kung saan makakapaglaro si Noah hindi tulad ng aming dating bahay.“Nakikinig ka pa ba?” Naiiritang tanong ni Letty.Tinutulungan niya ako na pumili ng furniture sa aking bagong bahay. Tatlong araw na simula ng binili ko ito at gayunpaman ito ay tuluyang walang laman. Wala man lang akong kama walang hiya. Natutulog ako sa pansamantalang kama sa sahig.“Pasensya na, Letty… sobrang dami lang ng nasa isip ko.” Humingi ako ng tawad.Kapag merong taong sinusubukan kang patayin, karamihan ng bagay ay madalas umaatras. Ang mga ito ay mukhang hindi mahalaga kaysa sa pananatiling buhay sapat para makitang lumaki ang anak mo.Kinikilabutan pa din ako alam na ako ay malapit na mamatay

”Umaasa ka na paniwalaan ko ang kalokohan na iyan? Lagi kang nahuhumaling sa kanya.” Nakangisi niyang sinabi at suminghal ako bilang tugon.“Ang ngayon mukhang ikaw ang siyang nahuhumaling sa kanya… ngayon kung maaari, kailangan kong umalis. Sapat mo ng sinayang ang oras ko.”“Hindi pa ako tapos kausapin ka, p*ta ka!”Hindi ko siya pinansin pero ang kanynag mga sinabi ay nagpahinto sa akin.“Sinusumpa ko, Ava. kung maglakad ka palayo, hahanapin ko ang bastardong anak mo at pagbabayarin siya para sa lahat. Kung sabagay, siya ay isa sa ibang rason bakit nawala ang lahat sa ”Nakarinig ako ng matalas na buntong hininga, pero hindi ito pumasok sa isipan ko.Hindi ako nagiisp kapag kumikilos ako.Tumalikod ako at tinulak siya. Hinampas siya sa van. Ginamit ko ang aking forearm sa kanyang leeg, tinulak siya sa van at nasasakal sa kahinaan.Ang self-defence class na kinuha ko ay nagbubunga at simula noong isang lingo, may lisensya akong magdala ng baril. Inabisuhan ako ni Ethan na mag

Binuksan ko ang kandado, bago ako humarap sa kanila. Mas maganda ang anim na kamay kaysa sa apat. Bukod pa dito, may ilang piraso na mukhang mabigat. Mas madali na buhatin nila ito kaysa sa amin lang ni Ethan.“Pwede bang tumigil kayo sa pagtitig at tumulong kayo sa akin?” Ang tanong ko noong walang kumilos sa kanila.Nainis si Rowan at lumapit siya sa akin. Pagkatapos ay sumunod si Ethan.“So ano ang unang bubuhatin niyo?” Ang sabi ko noong walang kahit sino sa kanila ang kumilos.Naiinis na ako sa kanila. Sigurado ako na walang aalis kapag sinabi ko sa kanila, pero hindi sila tumutulong. Kung alam ko lang na mangyayari ito, nag-hire na lang sana ako ng tao.Sa huli, si Ethan ang unang kumilos at hinawakan niya ang isang dulo ng sofa. Pagkatapos kagabitn ang ngipin niya, si Rowan ang humawak sa kabilang dulo.Tahimik silang kumilos at dinala nila ang sofa sa sala. Pinulot ko ang kung anong madaling buhatin, dinala ko ang mga ito sa loob.Nagtrabaho kami ng tahimik. Sinubukan ko

Nababaliw na siguro siya. Hindi bihira para sa mga tao na manatiling kasal kahit na wala silang nararamdaman para sa isa’t isa. Ang siyam na taon ay hindi kayang baguhin na hindi ko gusto si Ava. Lalo na pagkatapos ng ginawa niya para makipagtalik siya sa akin.“Ipaliwanag mo pala kung bakit emosyonal ka sa pagiging mag kasintahan nila ni Ethan?” Ang tanong niya.“Sinabi ko na ito! Wala akong pakialam kung makipag-date siya sa ibang lalaki, may masamang kutob lang ako sa pulis na yun.”Paikot-ikot kami at mas lalo lang akong naiinis. Naisip ko na at least ay maiintindihan niya ito, pero mukhang hindi. Sa halip, akala niya ay galit ako dahil may nararamdaman ako para kay Ava at dahil nagseselos ako.“Ako ang unang aamin na mali ang ginawa ni Ava noong siyam na taon na ang nakalipas. Trinato natin siya ng masama dahil dito, pero paano kung hindi siya nagsisinungaling noong sinabi niya na lasing siya? Paano kong totoo ang sinasabi niya?”“Imposible yun.”“Imposible ba? Lahat tayo ay

“Wala… kailangan ko lang po marinig ang boses niyo.” Ang simpleng sagot ko, pumiyok ako sa huli.“Ayos ka lang ba, sweetie?” Ang tanong niya ng nag aalala. Nasa boses niya iot.Ngumiti ako sa palayaw na binigay niya sa akin simula pa noong bata ako. “Ayos lang po ako, stressed lang po ako sa trabaho. Yun lang po.”“Masyado kang maraming trabaho. Kailangan mo magbakasyon. Hindi naman sa hindi mo kayang gumastos para dito.” Tumawa siya.Narinig ko ang pagkilos sa kabilang linya, pagkatapos ay narinig ko ang tunog ng mga kawali at kaldero. Malamang ay nagluluto o nagb-bake siya. Sigurado ako na nagb-bake siya. Mahilig siya sa pag-bake kaysa sa anumang bagay.“Magbabakasyon po ako kapag naging maayos ang lahat… masyado lang po maraming nangyayari ngayon.” Nagsinungaling ng konti.Dahil sa kutob na matatapos na ako, nagdududa ako na makakapag bakasyon pa ako. Hindi ako isang mabuting tao. Alam ko ito, pero hindi ako tumigil sa pagdarasal na ang mga bagay ay masunod sa gusto ko.“Sige