Rowan:“Ano ang nangyari sayo?” Ang tanong ni Gabe habang nakatingin siya sa ice pack na nasa mukha ko.“Si Ethan.” Ang sabi ko. Wala ako sa mood para harapin ang kapatid ko.P*ta! Hindi pa rin ako makapaniwala na nakipag laban ako sa tanga na yun. Sobrang galit lang ako at hinayaan ko na maapektuhan ako ng mga salita niya.“Yung pulis?” Ang tanong niya. “Ang bagong lalaki ni Ava?”Nainis ako dahil dito. Kinuha ko ang ice pack at hinagis ko ito sa pader.“Hindi siya ang lalaki ni Ava.” Ang galit kong sinabi at tumayo ako.Lumalabas ang mga emosyon ko. Hindi ko pa rin maintindihan kung ano ang nakikita ni Ava sa peke na yun.Wala pa akong nakukuha na kahit anong mas malalim na impormasyon tungkol sa kanya. Ang mga report ay nagsasabi na isa siyang mabuting lalaki. Walang kahit anong hindi ordinaryo, pero iba ang kutob ko. May tungkol sa kanya na hindi maayos para sa akin. May itinatago siya. Hindi pa ako nagkakamali sa mga kutob ko noon.“Mula sa narinig ko, lalaki siya ni Ava…
Nababaliw na siguro siya. Hindi bihira para sa mga tao na manatiling kasal kahit na wala silang nararamdaman para sa isa’t isa. Ang siyam na taon ay hindi kayang baguhin na hindi ko gusto si Ava. Lalo na pagkatapos ng ginawa niya para makipagtalik siya sa akin.“Ipaliwanag mo pala kung bakit emosyonal ka sa pagiging mag kasintahan nila ni Ethan?” Ang tanong niya.“Sinabi ko na ito! Wala akong pakialam kung makipag-date siya sa ibang lalaki, may masamang kutob lang ako sa pulis na yun.”Paikot-ikot kami at mas lalo lang akong naiinis. Naisip ko na at least ay maiintindihan niya ito, pero mukhang hindi. Sa halip, akala niya ay galit ako dahil may nararamdaman ako para kay Ava at dahil nagseselos ako.“Ako ang unang aamin na mali ang ginawa ni Ava noong siyam na taon na ang nakalipas. Trinato natin siya ng masama dahil dito, pero paano kung hindi siya nagsisinungaling noong sinabi niya na lasing siya? Paano kong totoo ang sinasabi niya?”“Imposible yun.”“Imposible ba? Lahat tayo ay
Anonymous POV:Naglakad ako sa apartment ko at hindi mapakali. Sinubukan kong tumawag sa walang hiyang yun, peroi ayaw niyang sumagot.Naging tahimik siya simula noong sinunog niya ang bahay ni Ava. Dahil dito, takot ako dahil hindi ko alam kung ano ang binabalak niya.Kung hindi ko alam kung ano ang plano niya, hindi ako makakagawa ng pangontra kung sakali na magkamali siya tulad ni Black Serpent.Sinagot ko ang phone ko, tumawag ako sa isa sa mga tauhan ko.“Boss?” Ang sagot ni Blake sa unang ring.“Nahanap mo ba siya?” Ang tanong ko sa kanya.HIndi ako nag aalala sa mga bagay. Hindi ako balisa sa mga bagay-bagay, pero hindi ngayon. May kutob lang ako na may bagay na mangyayari.Hindi ko maalis ang pakiramdam na matatapos na ako at sumisira ito sa loob ko.“Hindi po… para bang naglaho siya sa radar.” Ang sagot niya, nagmura ako dahil dito. “Wala pa pong nakakahanap sa kanya.”Noong nalaman ko na nahuli si Black Serpent, alam ko na kailangan ko siyang patayin.Hindi na mat
“Wala… kailangan ko lang po marinig ang boses niyo.” Ang simpleng sagot ko, pumiyok ako sa huli.“Ayos ka lang ba, sweetie?” Ang tanong niya ng nag aalala. Nasa boses niya iot.Ngumiti ako sa palayaw na binigay niya sa akin simula pa noong bata ako. “Ayos lang po ako, stressed lang po ako sa trabaho. Yun lang po.”“Masyado kang maraming trabaho. Kailangan mo magbakasyon. Hindi naman sa hindi mo kayang gumastos para dito.” Tumawa siya.Narinig ko ang pagkilos sa kabilang linya, pagkatapos ay narinig ko ang tunog ng mga kawali at kaldero. Malamang ay nagluluto o nagb-bake siya. Sigurado ako na nagb-bake siya. Mahilig siya sa pag-bake kaysa sa anumang bagay.“Magbabakasyon po ako kapag naging maayos ang lahat… masyado lang po maraming nangyayari ngayon.” Nagsinungaling ng konti.Dahil sa kutob na matatapos na ako, nagdududa ako na makakapag bakasyon pa ako. Hindi ako isang mabuting tao. Alam ko ito, pero hindi ako tumigil sa pagdarasal na ang mga bagay ay masunod sa gusto ko.“Sige
Ava:Dalawang buwan na simula noong masunog ang bahay ko. Sa ngayon, wala pang nangyari sa akin sa mga buwan na yun.Wala nang iba pang mga atake. Tahimik at umaasa ako na sumuko na ang walang hiyang yun sa pagpatay sa akin.Sinabi sa akin ng chief na wag akong umasa. Ang payo niya ay mag ingat ako at bantayan ang paligid ko.Ayon sa kanya, hindi sumusuko ng basta-basta ang mga taong ganito. Sinabi niya sa akin na malamang ay naghihintay ang taong yun. Gumagawa ng plano. Naghihintay ng tamang pagkakataon para umatake.Naiintindihan ko ang sinabi niya, pero mahirap na hindi umasa kapag naging tahimik sila. Madali lang mag relax at hindi mag ingat kapag parang wala nang pakialam sa akin ang walang hiyang yun.Ang nakalipas na mga buwan ay ang pinakamagandang parte ng buhay ko. Syempre, hindi ito maikukumpara sa panahon na kasama ko si Noah, pero maganda pa rin ito.Ang pinakamagandang parte nito ay si Ethan. Ang bawat sandali na kasama ko siya ay nagturo sa akin ng bagong bagay tu
Dapat masaya ako. Ako ang unang dumating sa ideyang iyon, ngunit ang isang bagay tungkol dito ay hindi nararamdaman ng tama. Ito ay tulad ng iniiwasan niya ako at para sa buhay ko, hindi ko maintindihan kung bakit.Bumuntong hininga ako. "Hindi. Ayaw niyang kausapin ako at hindi ko pipilitin ang mga isyu... atsaka, ako ang humiling sa kanya na panatilihin ang kanyang distansya. Marahil ay isang beses niya na iginagalang ang aking mga kagustuhan ”"Talagang nagdududa ako dito" Bulong niya ng nakatingin sa malayo."May alam ka?""Hindi talaga, ngunit pinaghihinalaan ko ang nangyari"Tinitingnan ko siya sa pagdududa. Ang tanging bagay na maaaring nangyari ay kung tinanong siya ni Emma na lumayo sa akin. Nagdududa ako doon. Si Rowan ay hindi isang tao na gagawin tulad ng sinabi niya. Lalo na kung anuman ang sinabi sa kanya ay nagsasangkot kay Noah.Umiling iling ako upang malinis ito. "Hindi ko mahalaga. Wala sa mga ito ang mahalaga para sa ngayon. Narito kami upang magsaya at magdiw
Rowan.Ako ay duwag. Payak at simple. Dalawang buwan ng fucking at hindi ko pa rin ako sarili na harapin si Ava o makausap pa siya.Ano ang dapat kong sabihin sa kanya? Ano ang masasabi ko sa babaeng akala ko ay niloko ako nang ito ay hindi siya nagkamali?Nahihiya ako sa aking sarili. Nahihiya sa lahat ng mga bagay na ginawa ko sa kanya. Nahihiya sa pagpapaalam sa kanya na masisi. Nahihiya ako na tumayo ako habang tinatrato siya ng lahat tulad ng tae, dahil naisip ko na karapat dapat siya.Hindi ko alam kung paano siya haharapin. Paano siya tumingin sa mga mata at humingi ng tawad. Hindi ko alam kung paano humingi ng tawad sa sinuman dahil hindi pa ako nagkakamali. Palagi akong nakikipagtalik ng tama maliban pagdating kay Ava.Niagok ko ang aking whisky habang sinusubukan kong malunod ang pagkakasala na iyon. Hindi ito magagawa ngunit hindi bababa sa ilang minuto maaari kong magpanggap na ang aking buong mundo ng pakikipagtalik ay hindi nakabaligtad sa katotohanan."Sir, narito
Ava.Nakatitig ako. Ang aking puso ay matalo nang hindi wasto at karera ng aking isip. Paano ako nakarating dito? Paano ko ito hindi nakita ito darating?Nanigas ako. Takot. Hindi makapagsabi ng isang salita. Ang aking mundo ay gumuho sa paligid ko. Nabasag ng pira piraso.'Boss'Ang isang salita na iyon ay patuloy na naglalaro sa aking ulo. Pagmamaneho ako sa bingit ng kabaliwan pagkatapos ay bumalik. Sa lahat ng oras na ito. Nagtataka. Paghuhula. Naghahanap. Ang aking kaaway ay tama sa ilalim ng aking fucking ilong."Ano ang nangyayari" Ang galit na sigaw ay hinila ako pabalik sa masakit na katotohanan na ito.Tumalikod ako sa likuran ko, para lang mabigla.Si Letty ay nakatali sa isang upuan. Mukha siyang natatakot at naiirita ng sabay. Siya ay dumudugo mula sa kanyang ulo. Sa palagay ko ang g*go na kumidnap sa amin ay pinalo din siya sa ulo.Sobrang nasakop ako sa aking takot na mamatay at sinisikap na makalabas sa sitwasyong ito na hindi ko napansin na narito siya. Sa akin
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
“Subukan mo ako.”Kinagat niya ang kanyang labi, at upang patunayan ang aking punto, sinimulan kong hilahin ang aking daliri mula sa kanya."Ikaw," mahina ang boses niya, halos kinakabahan.Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, at kitang kita ko ang kaba doon. Nagulat ako pero masaya at the same time. Hindi ko maalala nang malinaw ang gabing iyon. Hindi ko talaga akalain na virgin siya noong una kaming natulog."Pagkatapos ni Liam, may iba na ba?"Umiling si Amelia, at muling namula ang pisngi. I really don't care if it's just Liam or three other guys, plus Liam pa. I feel territorial about her at gusto kong burahin ng tuluyan ang haplos niya sa katawan niya.Idinausdos ko pabalik ang aking mga daliri sa loob ng masikip na siwang niya, itinulak nang husto ang hiningang lumabas sa labi niya. Sabay slide ng palad ko sa clit niya, hanggang sa nakasakay na siya sa kamay ko at humihingal, namumula ang balat niya at bahagyang pawisan.Ang pagdinig sa kanya ay umamin na parang isang bala
Gabriel.Humiwalay ako kay Harper at tinitigan lang siya. Ang babaeng minahal ko ng ilang buwan lang ng bumalik siya sa buhay ko.Pagkatapos ni Ashley, akala ko patay na ang puso ko. Na hindi na ito magpapatalo para sa ibang babae. Nakuntento na lang ako sa paggamit lang ng mga iyon para sa kanilang mga katawan at pagkatapos ay itinapon kapag naiinip na ako bago tumalon sa isa pa.Hindi ko nakitang dumating si Harper. Hindi ako handa sa pagdating niya at sa mga pagbabagong ibabalik niya sa buhay ko. Siya ay isang tahimik na bagyo. One that consumed me and I let her, because there was just something about her that drew me in.Nakatingin ako sa kanya ngayon, at napuno ako ng pasasalamat. Nagpapasalamat siya na napagdesisyunan niyang bigyan ako ng pagkakataon. Para bigyan tayo ng pagkakataon. Siya ang lahat ng gusto ko. Hindi ko ito nakita noon dahil nabulag ako sa sakit at pagtataksil, ngunit nakikita ko na ito ngayon, at nagpapasalamat ako sa kung sino man ang nagbigay sa amin ng pa
Sa oras na matapos ko silang lampasan at ilagay sa mesa, nanginginig ang aking mga kamay, at ang puso ko ay tumatakbo. I’m render completely speechless as my shift from Gabriel’s face to the documents on the table."Gabriel" umiling ako. “Hindi ko maintindihan.”Kinuha niya ang mga kamay ko sa malaki niyang kamay. Walang ibang pinanghahawakan ang kanyang mga mata kundi init at pagmamahal.“Sinusuri ko ang utak ko, naghahanap ng mga paraan para patunayan sa iyo na gusto ko ito. Na gusto ko tayo. Ang ideya ay dumating sa akin habang kami ay nasa Tokyo. Pina-draft ko ang aking abogado ng dalawang bagong dokumento, pagkatapos ay ipinadala niya ito dito. Ang kailangan mo lang gawin ay pirmahan sila."“Pero sa iyo ang kumpanya, hindi pa tapos ang kontrata natin…” I rush through my words as my brain refused to function.“Gusto ko ng totoong pagkakataon kasama ka, Harper. Gusto ko ng totoong kasal. Kaya't napagpasyahan kong wakasan ang kontrata ng kasal... Para sa Unity Ventures, sa iyo i
“Ano ang iniisip mo?” Tanong ni Gabriel habang hinihila ako papasok sa ballroom kung saan nagsasayaw ang iba.Pagkatapos ng hapunan, nagkaroon ng mga talumpati at pagkatapos ay libre ang lahat na makisalamuha at magsaya sa party.Agad na nakita ng mga mata ko sina Ava at Rowan. Para silang nasa sarili nilang maliit na mundo habang dumadausdos sila sa sahig. Walang ibang pinanghahawakan ang kanilang mga mata kundi ang pagmamahal sa isa't isa.gusto ko yan. Gusto ko ng lalaking tumitingin sa akin na parang ako ang kanyang buong salita at ang tanging layunin niya para mabuhay. Gusto kong ako lang ang babaeng may hawak ng puso niya. Gusto kong mahalin ako ng malalim na nagniningning sa kanya sa mga alon.Ibinalik ko ang paningin ko kay Gabriel habang hinihila niya ako palapit. Hindi nararapat na sumayaw ng ganito kalapit sa ganoong kaganapan, ngunit tila wala talagang pakialam si Gabriel.Nakatitig ako sa mga mata niya at wala akong ibang makita doon kundi paghanga. Nakikita ko rin kun
Habang nag-uusap kami, bumabalik ang mga mata ni Ava kay Rowan. Makikita mo ang pagmamahal na naroroon. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya ay nagawa pa rin niyang bigyan siya ng isa pang pagkakataon.Ang mga mata ni Rowan, siyempre, ay patuloy na lumilipat din sa kanyang asawa. Parang hindi niya kayang itago ang mga mata sa kanya o sa kamay niya, dahil patuloy siyang naghahanap ng mga paraan para mahawakan siya.Alam ko kung gaano kalupit si Rowan kay Ava sa tatlong taong pagsasama ni Gabriel. Tinatrato niya ito na parang wala lang. Pero ngayon, parang siya na ang buong mundo niya. Ang pagmamahal niya sa kanya ay lantarang kumikinang. Hindi ko akalain na magbabago siya sa kanya, ngunit ang katibayan ng kanyang pagbabago at pagmamahal ay nakatitig sa akin nang diretso sa mukha."May bumabagabag sa iyo," bulong ni Ava, hinila ako mula sa aking pag-iisip.Lumingon ako sa kanya, hinahanap ng mga mata ko ang mukha niya. “Napatawad mo na ba talaga si Rowan? Paano mo ito nagawa? Paano
"Alis na tayo bago tayo mahuli," sabi ko sa kanya pagkatapos naming makabawi ng hininga.Tumango siya, habang ang kanyang kamay ay dumadampi sa akin kung saan pinagdikit niya ang aming mga daliri at hinila ako palabas ng aming silid-tulugan."Ang ganda-ganda mo, Mrs. Harper!" Sierra ay sumisigaw, ang kanyang boses ay puno ng kasiyahan nang makita niya ako.“Oo!” Oo, ikaw nga, nanay,” dagdag ni Lilly, tumatalon-talon.“Salamat, mga babae,”Aalis si Sierra mamaya dahil may pasok siya bukas. Dahil wala kaming dalawa ni Gabriel dito kapag aalis siya, inayos na namin sa aming driver na ihatid siya. Sisiguraduhin niyang makauwi siya nang ligtas."Ngayon, maging mabuti kayo kay Sharon at huwag siyang pasakitan, ha?" Binibiro ko sila bilang babala."Gagawin namin!" sumasabay sila.Ang mga mata ko, mula nang makilala ko si Sierra, ay laging bumabalik sa kanya. Tulad ng sinabi ko, mayroong isang bagay tungkol sa kanya na humihila sa akin patungo sa kanya. Isang bagay na pamilyar.Pagkat