Anonymous POV:Naglakad ako sa apartment ko at hindi mapakali. Sinubukan kong tumawag sa walang hiyang yun, peroi ayaw niyang sumagot.Naging tahimik siya simula noong sinunog niya ang bahay ni Ava. Dahil dito, takot ako dahil hindi ko alam kung ano ang binabalak niya.Kung hindi ko alam kung ano ang plano niya, hindi ako makakagawa ng pangontra kung sakali na magkamali siya tulad ni Black Serpent.Sinagot ko ang phone ko, tumawag ako sa isa sa mga tauhan ko.“Boss?” Ang sagot ni Blake sa unang ring.“Nahanap mo ba siya?” Ang tanong ko sa kanya.HIndi ako nag aalala sa mga bagay. Hindi ako balisa sa mga bagay-bagay, pero hindi ngayon. May kutob lang ako na may bagay na mangyayari.Hindi ko maalis ang pakiramdam na matatapos na ako at sumisira ito sa loob ko.“Hindi po… para bang naglaho siya sa radar.” Ang sagot niya, nagmura ako dahil dito. “Wala pa pong nakakahanap sa kanya.”Noong nalaman ko na nahuli si Black Serpent, alam ko na kailangan ko siyang patayin.Hindi na mat
“Wala… kailangan ko lang po marinig ang boses niyo.” Ang simpleng sagot ko, pumiyok ako sa huli.“Ayos ka lang ba, sweetie?” Ang tanong niya ng nag aalala. Nasa boses niya iot.Ngumiti ako sa palayaw na binigay niya sa akin simula pa noong bata ako. “Ayos lang po ako, stressed lang po ako sa trabaho. Yun lang po.”“Masyado kang maraming trabaho. Kailangan mo magbakasyon. Hindi naman sa hindi mo kayang gumastos para dito.” Tumawa siya.Narinig ko ang pagkilos sa kabilang linya, pagkatapos ay narinig ko ang tunog ng mga kawali at kaldero. Malamang ay nagluluto o nagb-bake siya. Sigurado ako na nagb-bake siya. Mahilig siya sa pag-bake kaysa sa anumang bagay.“Magbabakasyon po ako kapag naging maayos ang lahat… masyado lang po maraming nangyayari ngayon.” Nagsinungaling ng konti.Dahil sa kutob na matatapos na ako, nagdududa ako na makakapag bakasyon pa ako. Hindi ako isang mabuting tao. Alam ko ito, pero hindi ako tumigil sa pagdarasal na ang mga bagay ay masunod sa gusto ko.“Sige
Ava:Dalawang buwan na simula noong masunog ang bahay ko. Sa ngayon, wala pang nangyari sa akin sa mga buwan na yun.Wala nang iba pang mga atake. Tahimik at umaasa ako na sumuko na ang walang hiyang yun sa pagpatay sa akin.Sinabi sa akin ng chief na wag akong umasa. Ang payo niya ay mag ingat ako at bantayan ang paligid ko.Ayon sa kanya, hindi sumusuko ng basta-basta ang mga taong ganito. Sinabi niya sa akin na malamang ay naghihintay ang taong yun. Gumagawa ng plano. Naghihintay ng tamang pagkakataon para umatake.Naiintindihan ko ang sinabi niya, pero mahirap na hindi umasa kapag naging tahimik sila. Madali lang mag relax at hindi mag ingat kapag parang wala nang pakialam sa akin ang walang hiyang yun.Ang nakalipas na mga buwan ay ang pinakamagandang parte ng buhay ko. Syempre, hindi ito maikukumpara sa panahon na kasama ko si Noah, pero maganda pa rin ito.Ang pinakamagandang parte nito ay si Ethan. Ang bawat sandali na kasama ko siya ay nagturo sa akin ng bagong bagay tu
Dapat masaya ako. Ako ang unang dumating sa ideyang iyon, ngunit ang isang bagay tungkol dito ay hindi nararamdaman ng tama. Ito ay tulad ng iniiwasan niya ako at para sa buhay ko, hindi ko maintindihan kung bakit.Bumuntong hininga ako. "Hindi. Ayaw niyang kausapin ako at hindi ko pipilitin ang mga isyu... atsaka, ako ang humiling sa kanya na panatilihin ang kanyang distansya. Marahil ay isang beses niya na iginagalang ang aking mga kagustuhan ”"Talagang nagdududa ako dito" Bulong niya ng nakatingin sa malayo."May alam ka?""Hindi talaga, ngunit pinaghihinalaan ko ang nangyari"Tinitingnan ko siya sa pagdududa. Ang tanging bagay na maaaring nangyari ay kung tinanong siya ni Emma na lumayo sa akin. Nagdududa ako doon. Si Rowan ay hindi isang tao na gagawin tulad ng sinabi niya. Lalo na kung anuman ang sinabi sa kanya ay nagsasangkot kay Noah.Umiling iling ako upang malinis ito. "Hindi ko mahalaga. Wala sa mga ito ang mahalaga para sa ngayon. Narito kami upang magsaya at magdiw
Rowan.Ako ay duwag. Payak at simple. Dalawang buwan ng fucking at hindi ko pa rin ako sarili na harapin si Ava o makausap pa siya.Ano ang dapat kong sabihin sa kanya? Ano ang masasabi ko sa babaeng akala ko ay niloko ako nang ito ay hindi siya nagkamali?Nahihiya ako sa aking sarili. Nahihiya sa lahat ng mga bagay na ginawa ko sa kanya. Nahihiya sa pagpapaalam sa kanya na masisi. Nahihiya ako na tumayo ako habang tinatrato siya ng lahat tulad ng tae, dahil naisip ko na karapat dapat siya.Hindi ko alam kung paano siya haharapin. Paano siya tumingin sa mga mata at humingi ng tawad. Hindi ko alam kung paano humingi ng tawad sa sinuman dahil hindi pa ako nagkakamali. Palagi akong nakikipagtalik ng tama maliban pagdating kay Ava.Niagok ko ang aking whisky habang sinusubukan kong malunod ang pagkakasala na iyon. Hindi ito magagawa ngunit hindi bababa sa ilang minuto maaari kong magpanggap na ang aking buong mundo ng pakikipagtalik ay hindi nakabaligtad sa katotohanan."Sir, narito
Ava.Nakatitig ako. Ang aking puso ay matalo nang hindi wasto at karera ng aking isip. Paano ako nakarating dito? Paano ko ito hindi nakita ito darating?Nanigas ako. Takot. Hindi makapagsabi ng isang salita. Ang aking mundo ay gumuho sa paligid ko. Nabasag ng pira piraso.'Boss'Ang isang salita na iyon ay patuloy na naglalaro sa aking ulo. Pagmamaneho ako sa bingit ng kabaliwan pagkatapos ay bumalik. Sa lahat ng oras na ito. Nagtataka. Paghuhula. Naghahanap. Ang aking kaaway ay tama sa ilalim ng aking fucking ilong."Ano ang nangyayari" Ang galit na sigaw ay hinila ako pabalik sa masakit na katotohanan na ito.Tumalikod ako sa likuran ko, para lang mabigla.Si Letty ay nakatali sa isang upuan. Mukha siyang natatakot at naiirita ng sabay. Siya ay dumudugo mula sa kanyang ulo. Sa palagay ko ang g*go na kumidnap sa amin ay pinalo din siya sa ulo.Sobrang nasakop ako sa aking takot na mamatay at sinisikap na makalabas sa sitwasyong ito na hindi ko napansin na narito siya. Sa akin
Ava"Fuck" Ang ungol na sigaw ay nagpapabukas sa akin ng aking mga mata.Hinawakan ni Ethan ang kanyang balikat, na dumudugo."Bitawan mo ang p*tanginang baril Ethan o sinusumpa ko na sasabog ko ang iyong utak" Ang galit na tinig ni Rowan ay tumagos sa aking malabo na utak.Siya ang huling taong nais kong makita ngayon. Pangunahin dahil nahihiya ako. Sinubukan niya akong babala, ngunit hindi ko siya nakikinig sa kanya."Napapaligiran ako ng buong gusali, Ethan. Ikaw ay outnumbered” Dagdag ni Rowan.Pagkatapos ay naririnig ko ang mga sirena ng pulisya at nagbuntong hininga.Ibinababa ni Ethan ang kanyang baril, bago ilagay ito sa lupa. Ang kanyang mga mata ay naka lock sa akin. Gusto kong hilahin sila, ngunit hindi ko magagawa. Nais kong paalalahanan kung ano ang isang hangal na ako sa buong oras na ito."Ava, Darling tumingin sa akin" Hinila ako ng boses niya mula sa nanlalamig na titig ni Ethan. Noon lamang napagtanto ko na si Rowan ay nakatayo sa harap ko.Ang nakakakita ng
Alam ko kung ano ang dapat niyang maramdaman. Ipinakilala ko siya kay Ethan at nag kasama din kami ng lahat ng tatlo sa amin ng ilang beses. Dapat din siyang makaramdam ng pagtataksil tulad ko."Hindi, tumanggi siyang sabihin ang isang bagay" Umiling iling si Brian.Lumingon ako kay Ethan lamang upang hanapin siyang nakatitig sa akin. Ang kanyang walang emosyong titig ay sinipsip ako kaagad."Bakit? Bakit mo ito ginawa sa akin, Ethan? " Nanginginig ang boses ko habang nagsalita ako.Tinitigan niya ako. Sinunog ako ng malamig niyang titig. Binigyan ako ng hamog na nagyelo. Hindi ko pa rin alam kung saan ang lahat ng init na dati niyang napunta. Mayroon ba siyang switch para sa kanyang emosyon, at maaari niya lamang buksan ito at patayin kapag gusto niya ito? O wala ba sa mga ito? Kung ganoon siya ay isang halimaw na artista."Gusto ko ang kumpanya." Simpleng sinabi niya.Nabigla ako na talagang sumagot na siya. Hindi ko siya inaasahanAng pagkabigla ay itinulak pabalik tulad ng s
“Asawa?” Inuulit ni Milly ang mga salita na parang hindi niya maintindihan.“Nauutal ba ako?” Tanong ni Gabriel na may talim sa tono niya.Tahimik ngayon ang buong kwarto. Lahat ng kanina pa nagbubulungan at nakaturo sa akin ay nakatingin na sa lupa.Hindi ko talaga kailangan ni Gabriel na lumaban sa mga laban ko para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa insecure at mahiyain na batang babae na magpapahintulot sa mga tao na libutin siya. Sinabi iyon, hindi mahalaga na hindi ko gusto kung paano siya lumapit sa aking pagtatanggol.Nanginginig si Milly. Parang nanginginig ang buong katawan. Tahimik ang katawan niya at bakas sa mukha niya ang takot. Sa unang beses simula ng dumating ako para magtrabaho dito, hindi siya kamukha ng mayabang na babaeng nakasanayan ko.Sa paraan ng dinadala niya ang kanyang sarili, aakalain mong pag aari niya ang bwisit na company. Siya ay namumuno sa iba sa paligid, siya ay bastos at malisyoso, palaging tinatrato ang iba (lalo na ang mga babae) na p
Kakababa ko pa lang ng sasakyan ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ito ng mahigpit. Nagulat ako sa kilos at nataranta kong inangat ang ulo ko para lang makita ang mata niya na nagaalab."Nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya, nanlilisik ang mga mata niya sa akin.Langya! Anong kalokohan?Dahan dahan akong tumingin sa kanya, papunta sa walang laman na ring finger ko. Nalilito ka na ba sa isang sitwasyon? Para bang alam mo kung ano ang tinatanong sayo, alam mo ang sagot, ngunit nalilito ka pa rin? Well, ako yan ngayon."Harper, nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya habang bumababa ng sasakyan.Pinagmamasdan ko ang pagbuka ng kanyang katawan mula sa kotse at pagkatapos ay tumataas siya sa akin. Ang kanyang napakaraming presensya ay nagpapatahimik sa akin.Ang kaunting iling niya ay nagpabalik sa akin sa kasalukuyan."Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari ngayon," Bulong ko, hindi pa rin sigurado kung bakit siya nagalit sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga.Ma
Pilit kong inaalis ang kamay ko, pero walang silbi. Matatag ang pagkakalagay niya, ayaw bitawan. Hindi masakit ang pagkakahawak niya, pero sapat na ang higpit kaya hindi ko maalis ang kamay ko sa kanya."Harper" Babala niya nang subukan kong hilahin muli ang kamay ko.Bakit niya ito pinaghirapan? Hindi kaya hinayaan na lang niya ang isyu?"Walang dapat pag usapan" Umangal ako, nakatitig sa kanyang gwapong mukha.Nakakahiya na ang katotohanang muntik na akong sumuko sa haplos niya. Ngayon ay gusto niya akong ipahiya pa ngunit hinahagis ito sa aming pagpunta sa trabaho."Dyan ka nagkakamali." Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. "Marami tayong pag uusapan."Anong kalokohan ang ginagawa niya? Nawala na ba ang kanyang katinuan? Siguradong may mali kay Gabriel, dahil napaka out of character niya.Sinubukan niya bang paglaruan ako? Iyan ba ang nangyari noon? Isang laro para sa kanya."Bitawan mo ako Gabriel," Sumisitsit ako, habang ang mga nakakaligalig na kai
Sa oras na aalis kami, kontrolado ko na ang aking emosyon.Ayokong aminin, pero nandoon pa rin ang pagkahumaling ko kay Gabriel. Ito ay mga taon. Halos isang dekada na gayunpaman, kaunti lang mula sa kanya para ma excite ako.Kinasusuklaman ko iyon. Kinasusuklaman ito dahil habang kasal ako kay Liam, kinailangan ng kaunting pagsuyo para mapukaw ako ng sapat para sa pagkilos. Huwag magkakamali, hindi masamang kasosyo si Liam. Hindi siya kumapit sa sex, ngunit ang aking pagpukaw ay hindi madaling dumating kapag gusto niya kaming maging intimate.Hindi ito gaanong kinuha kay Gabriel. Isang matinding tingin at ang mga magaspang na kamay na iyon sa aking balat at basang basa ako dahil sa kanya. Handa siyang ihatid ako. Ano ang sinasabi nito tungkol sa akin? Na ang aking dating asawa ay hindi nakuha ang bahaging ito sa akin, samantalang ang lalaking dumurog sa akin, di ba?Pagkatapos ng mabilis na malamig na shower, para maalis ang aking pagkapukaw at kahihiyan, nagbihis ako at nagtungo
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk
Calvin."Anong ginagawa mo sa bahay ko, Emma?" Sabi ko habang nagngangalit ang mga ngipin.Abala kami ni Gunner sa pagpipintura ng kwarto niya, bago tumunog ang doorbell. Ang huling bagay na gusto ko ay marinig niya akong sumisigaw at bumaba para lang makita ang asong ito.Sinamaan ko siya ng tingin habang nararamdaman ko ang galit ko sa loob ko. Nakakuyom ang aking mga kamao at ang aking panga ay mahigpit na nakaipit sa pagsisikap na pigilan ako sa pagsabog."Ako-ako" Hindi niya natapos ang pangungusap at mas lalo lang akong naasar.T*ngina nito! Lumabas ako ng bahay at isinara ang pinto sa likod ko. Kinailangan ko siyang paalisin."May tanong ako sayo, Emma!" Nagalit ako, nakakapit sa hawakan ng pintuan na parang vise grip, para lang pakalmahin ang sarili ko.Matapos ang lahat ng kalokohan na pinagdaanan namin ni Gunner sa kanya, may lakas ng loob siya ngayon na magpakita sa harap ng pintuan ko?Ang sakit at sakit sa loob ng mahigit halos isang dekada. Akala niya ba madali ko
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu
Tumango ako, saka humiga sa sofa habang binuhusan niya ako ng baso. Isa na kailangan ko.“Kailangan kong sumang ayon sa sinabi ni mom, si Lilly ay katulad mo. Nagulat ako sa sobrang talino niya. Kung paanong marami siyang alam pagdating sa pera.” Sabi niya pagkatapos lumagok sa baso niya.Napangiti ako ng may pagmamalaki. “Ganyan din si Noah na mini me mo. Napaka spot on niya pagdating sa pag alam kung aling mga kumpanya ang may potensyal."At ito ay totoo. Matalas si Noah pagdating sa mga potensyal ng kumpanya, tulad ni Rowan. Mababasa ni Rowan ang bagong potensyal ng kumpanya, kahit na ang mga nakatatag ng kumpanya.Ito ay dahil sa kanya na hindi kami gumawa ng isang masamang pamumuhunan kapag nakakuha ng isang bagong kumpanya.“Pakiramdam ko, dadalhin ng dalawa ang business world. Dadalhin nila ang korporasyon ng Woods sa mas mataas na taas. Katulad natin, magiging perfect duo sila." Binibigkas niya ang parehong bagay na iniisip ko.Kinuha ko ang aking baso, nilagok ko ang buo
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal