Binuksan ko ang kandado, bago ako humarap sa kanila. Mas maganda ang anim na kamay kaysa sa apat. Bukod pa dito, may ilang piraso na mukhang mabigat. Mas madali na buhatin nila ito kaysa sa amin lang ni Ethan.“Pwede bang tumigil kayo sa pagtitig at tumulong kayo sa akin?” Ang tanong ko noong walang kumilos sa kanila.Nainis si Rowan at lumapit siya sa akin. Pagkatapos ay sumunod si Ethan.“So ano ang unang bubuhatin niyo?” Ang sabi ko noong walang kahit sino sa kanila ang kumilos.Naiinis na ako sa kanila. Sigurado ako na walang aalis kapag sinabi ko sa kanila, pero hindi sila tumutulong. Kung alam ko lang na mangyayari ito, nag-hire na lang sana ako ng tao.Sa huli, si Ethan ang unang kumilos at hinawakan niya ang isang dulo ng sofa. Pagkatapos kagabitn ang ngipin niya, si Rowan ang humawak sa kabilang dulo.Tahimik silang kumilos at dinala nila ang sofa sa sala. Pinulot ko ang kung anong madaling buhatin, dinala ko ang mga ito sa loob.Nagtrabaho kami ng tahimik. Sinubukan ko
Rowan:“Ano ang nangyari sayo?” Ang tanong ni Gabe habang nakatingin siya sa ice pack na nasa mukha ko.“Si Ethan.” Ang sabi ko. Wala ako sa mood para harapin ang kapatid ko.P*ta! Hindi pa rin ako makapaniwala na nakipag laban ako sa tanga na yun. Sobrang galit lang ako at hinayaan ko na maapektuhan ako ng mga salita niya.“Yung pulis?” Ang tanong niya. “Ang bagong lalaki ni Ava?”Nainis ako dahil dito. Kinuha ko ang ice pack at hinagis ko ito sa pader.“Hindi siya ang lalaki ni Ava.” Ang galit kong sinabi at tumayo ako.Lumalabas ang mga emosyon ko. Hindi ko pa rin maintindihan kung ano ang nakikita ni Ava sa peke na yun.Wala pa akong nakukuha na kahit anong mas malalim na impormasyon tungkol sa kanya. Ang mga report ay nagsasabi na isa siyang mabuting lalaki. Walang kahit anong hindi ordinaryo, pero iba ang kutob ko. May tungkol sa kanya na hindi maayos para sa akin. May itinatago siya. Hindi pa ako nagkakamali sa mga kutob ko noon.“Mula sa narinig ko, lalaki siya ni Ava…
Nababaliw na siguro siya. Hindi bihira para sa mga tao na manatiling kasal kahit na wala silang nararamdaman para sa isa’t isa. Ang siyam na taon ay hindi kayang baguhin na hindi ko gusto si Ava. Lalo na pagkatapos ng ginawa niya para makipagtalik siya sa akin.“Ipaliwanag mo pala kung bakit emosyonal ka sa pagiging mag kasintahan nila ni Ethan?” Ang tanong niya.“Sinabi ko na ito! Wala akong pakialam kung makipag-date siya sa ibang lalaki, may masamang kutob lang ako sa pulis na yun.”Paikot-ikot kami at mas lalo lang akong naiinis. Naisip ko na at least ay maiintindihan niya ito, pero mukhang hindi. Sa halip, akala niya ay galit ako dahil may nararamdaman ako para kay Ava at dahil nagseselos ako.“Ako ang unang aamin na mali ang ginawa ni Ava noong siyam na taon na ang nakalipas. Trinato natin siya ng masama dahil dito, pero paano kung hindi siya nagsisinungaling noong sinabi niya na lasing siya? Paano kong totoo ang sinasabi niya?”“Imposible yun.”“Imposible ba? Lahat tayo ay
Anonymous POV:Naglakad ako sa apartment ko at hindi mapakali. Sinubukan kong tumawag sa walang hiyang yun, peroi ayaw niyang sumagot.Naging tahimik siya simula noong sinunog niya ang bahay ni Ava. Dahil dito, takot ako dahil hindi ko alam kung ano ang binabalak niya.Kung hindi ko alam kung ano ang plano niya, hindi ako makakagawa ng pangontra kung sakali na magkamali siya tulad ni Black Serpent.Sinagot ko ang phone ko, tumawag ako sa isa sa mga tauhan ko.“Boss?” Ang sagot ni Blake sa unang ring.“Nahanap mo ba siya?” Ang tanong ko sa kanya.HIndi ako nag aalala sa mga bagay. Hindi ako balisa sa mga bagay-bagay, pero hindi ngayon. May kutob lang ako na may bagay na mangyayari.Hindi ko maalis ang pakiramdam na matatapos na ako at sumisira ito sa loob ko.“Hindi po… para bang naglaho siya sa radar.” Ang sagot niya, nagmura ako dahil dito. “Wala pa pong nakakahanap sa kanya.”Noong nalaman ko na nahuli si Black Serpent, alam ko na kailangan ko siyang patayin.Hindi na mat
“Wala… kailangan ko lang po marinig ang boses niyo.” Ang simpleng sagot ko, pumiyok ako sa huli.“Ayos ka lang ba, sweetie?” Ang tanong niya ng nag aalala. Nasa boses niya iot.Ngumiti ako sa palayaw na binigay niya sa akin simula pa noong bata ako. “Ayos lang po ako, stressed lang po ako sa trabaho. Yun lang po.”“Masyado kang maraming trabaho. Kailangan mo magbakasyon. Hindi naman sa hindi mo kayang gumastos para dito.” Tumawa siya.Narinig ko ang pagkilos sa kabilang linya, pagkatapos ay narinig ko ang tunog ng mga kawali at kaldero. Malamang ay nagluluto o nagb-bake siya. Sigurado ako na nagb-bake siya. Mahilig siya sa pag-bake kaysa sa anumang bagay.“Magbabakasyon po ako kapag naging maayos ang lahat… masyado lang po maraming nangyayari ngayon.” Nagsinungaling ng konti.Dahil sa kutob na matatapos na ako, nagdududa ako na makakapag bakasyon pa ako. Hindi ako isang mabuting tao. Alam ko ito, pero hindi ako tumigil sa pagdarasal na ang mga bagay ay masunod sa gusto ko.“Sige
Ava:Dalawang buwan na simula noong masunog ang bahay ko. Sa ngayon, wala pang nangyari sa akin sa mga buwan na yun.Wala nang iba pang mga atake. Tahimik at umaasa ako na sumuko na ang walang hiyang yun sa pagpatay sa akin.Sinabi sa akin ng chief na wag akong umasa. Ang payo niya ay mag ingat ako at bantayan ang paligid ko.Ayon sa kanya, hindi sumusuko ng basta-basta ang mga taong ganito. Sinabi niya sa akin na malamang ay naghihintay ang taong yun. Gumagawa ng plano. Naghihintay ng tamang pagkakataon para umatake.Naiintindihan ko ang sinabi niya, pero mahirap na hindi umasa kapag naging tahimik sila. Madali lang mag relax at hindi mag ingat kapag parang wala nang pakialam sa akin ang walang hiyang yun.Ang nakalipas na mga buwan ay ang pinakamagandang parte ng buhay ko. Syempre, hindi ito maikukumpara sa panahon na kasama ko si Noah, pero maganda pa rin ito.Ang pinakamagandang parte nito ay si Ethan. Ang bawat sandali na kasama ko siya ay nagturo sa akin ng bagong bagay tu
Dapat masaya ako. Ako ang unang dumating sa ideyang iyon, ngunit ang isang bagay tungkol dito ay hindi nararamdaman ng tama. Ito ay tulad ng iniiwasan niya ako at para sa buhay ko, hindi ko maintindihan kung bakit.Bumuntong hininga ako. "Hindi. Ayaw niyang kausapin ako at hindi ko pipilitin ang mga isyu... atsaka, ako ang humiling sa kanya na panatilihin ang kanyang distansya. Marahil ay isang beses niya na iginagalang ang aking mga kagustuhan ”"Talagang nagdududa ako dito" Bulong niya ng nakatingin sa malayo."May alam ka?""Hindi talaga, ngunit pinaghihinalaan ko ang nangyari"Tinitingnan ko siya sa pagdududa. Ang tanging bagay na maaaring nangyari ay kung tinanong siya ni Emma na lumayo sa akin. Nagdududa ako doon. Si Rowan ay hindi isang tao na gagawin tulad ng sinabi niya. Lalo na kung anuman ang sinabi sa kanya ay nagsasangkot kay Noah.Umiling iling ako upang malinis ito. "Hindi ko mahalaga. Wala sa mga ito ang mahalaga para sa ngayon. Narito kami upang magsaya at magdiw
Rowan.Ako ay duwag. Payak at simple. Dalawang buwan ng fucking at hindi ko pa rin ako sarili na harapin si Ava o makausap pa siya.Ano ang dapat kong sabihin sa kanya? Ano ang masasabi ko sa babaeng akala ko ay niloko ako nang ito ay hindi siya nagkamali?Nahihiya ako sa aking sarili. Nahihiya sa lahat ng mga bagay na ginawa ko sa kanya. Nahihiya sa pagpapaalam sa kanya na masisi. Nahihiya ako na tumayo ako habang tinatrato siya ng lahat tulad ng tae, dahil naisip ko na karapat dapat siya.Hindi ko alam kung paano siya haharapin. Paano siya tumingin sa mga mata at humingi ng tawad. Hindi ko alam kung paano humingi ng tawad sa sinuman dahil hindi pa ako nagkakamali. Palagi akong nakikipagtalik ng tama maliban pagdating kay Ava.Niagok ko ang aking whisky habang sinusubukan kong malunod ang pagkakasala na iyon. Hindi ito magagawa ngunit hindi bababa sa ilang minuto maaari kong magpanggap na ang aking buong mundo ng pakikipagtalik ay hindi nakabaligtad sa katotohanan."Sir, narito
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction