Ako ay medyo naiirita ng dumating ako sa bago kong bahay. Aabutin ng ilang oras para masanay na tawagin ko itong sariling bahay ko.Pinarada ko ang truck at lumabas lang para magulat. Si Rowan sa lahat ng tao ay nakaupo sa labas ng aking bahay. Nilapitan ko siya ng nakatitig sa kanyang mukha.“Kung nandito ka para pagalitan ako tungkol kay Emma, pwede mo na lang hatakin ang iyon sarili pabalik sa iyong sasakyan at umalis.” Sinabi ko sa kanya habang nakaturo sa kanyang magarang itim na Ashton Martian.Sinusumpa ko, kung nandito siya para gumawa ng gulo, gugulpihin ko siya papunta sa space at pabalik.“Anong tinutukoy mo?” Tanong niya tumatayo. May tingin ng kalituhan sa kanyang mukha.“Sigurado ako na ang maliit na p*tang iyon ay tinawagan ka at nagsabi ng ilang kasinungalingan hindi ba?” Umangal ako, inaalala ang sinabi ni Emma.Tinapik ko ang paa ko at nakaabang para sa kanya na kumpirmahin ito. Ibig kong sabihin bakit siya dumating dito sa loob ng ilang minuto matapos ang tapat
Binuksan ko ang kandado, bago ako humarap sa kanila. Mas maganda ang anim na kamay kaysa sa apat. Bukod pa dito, may ilang piraso na mukhang mabigat. Mas madali na buhatin nila ito kaysa sa amin lang ni Ethan.“Pwede bang tumigil kayo sa pagtitig at tumulong kayo sa akin?” Ang tanong ko noong walang kumilos sa kanila.Nainis si Rowan at lumapit siya sa akin. Pagkatapos ay sumunod si Ethan.“So ano ang unang bubuhatin niyo?” Ang sabi ko noong walang kahit sino sa kanila ang kumilos.Naiinis na ako sa kanila. Sigurado ako na walang aalis kapag sinabi ko sa kanila, pero hindi sila tumutulong. Kung alam ko lang na mangyayari ito, nag-hire na lang sana ako ng tao.Sa huli, si Ethan ang unang kumilos at hinawakan niya ang isang dulo ng sofa. Pagkatapos kagabitn ang ngipin niya, si Rowan ang humawak sa kabilang dulo.Tahimik silang kumilos at dinala nila ang sofa sa sala. Pinulot ko ang kung anong madaling buhatin, dinala ko ang mga ito sa loob.Nagtrabaho kami ng tahimik. Sinubukan ko
Rowan:“Ano ang nangyari sayo?” Ang tanong ni Gabe habang nakatingin siya sa ice pack na nasa mukha ko.“Si Ethan.” Ang sabi ko. Wala ako sa mood para harapin ang kapatid ko.P*ta! Hindi pa rin ako makapaniwala na nakipag laban ako sa tanga na yun. Sobrang galit lang ako at hinayaan ko na maapektuhan ako ng mga salita niya.“Yung pulis?” Ang tanong niya. “Ang bagong lalaki ni Ava?”Nainis ako dahil dito. Kinuha ko ang ice pack at hinagis ko ito sa pader.“Hindi siya ang lalaki ni Ava.” Ang galit kong sinabi at tumayo ako.Lumalabas ang mga emosyon ko. Hindi ko pa rin maintindihan kung ano ang nakikita ni Ava sa peke na yun.Wala pa akong nakukuha na kahit anong mas malalim na impormasyon tungkol sa kanya. Ang mga report ay nagsasabi na isa siyang mabuting lalaki. Walang kahit anong hindi ordinaryo, pero iba ang kutob ko. May tungkol sa kanya na hindi maayos para sa akin. May itinatago siya. Hindi pa ako nagkakamali sa mga kutob ko noon.“Mula sa narinig ko, lalaki siya ni Ava…
Nababaliw na siguro siya. Hindi bihira para sa mga tao na manatiling kasal kahit na wala silang nararamdaman para sa isa’t isa. Ang siyam na taon ay hindi kayang baguhin na hindi ko gusto si Ava. Lalo na pagkatapos ng ginawa niya para makipagtalik siya sa akin.“Ipaliwanag mo pala kung bakit emosyonal ka sa pagiging mag kasintahan nila ni Ethan?” Ang tanong niya.“Sinabi ko na ito! Wala akong pakialam kung makipag-date siya sa ibang lalaki, may masamang kutob lang ako sa pulis na yun.”Paikot-ikot kami at mas lalo lang akong naiinis. Naisip ko na at least ay maiintindihan niya ito, pero mukhang hindi. Sa halip, akala niya ay galit ako dahil may nararamdaman ako para kay Ava at dahil nagseselos ako.“Ako ang unang aamin na mali ang ginawa ni Ava noong siyam na taon na ang nakalipas. Trinato natin siya ng masama dahil dito, pero paano kung hindi siya nagsisinungaling noong sinabi niya na lasing siya? Paano kong totoo ang sinasabi niya?”“Imposible yun.”“Imposible ba? Lahat tayo ay
Anonymous POV:Naglakad ako sa apartment ko at hindi mapakali. Sinubukan kong tumawag sa walang hiyang yun, peroi ayaw niyang sumagot.Naging tahimik siya simula noong sinunog niya ang bahay ni Ava. Dahil dito, takot ako dahil hindi ko alam kung ano ang binabalak niya.Kung hindi ko alam kung ano ang plano niya, hindi ako makakagawa ng pangontra kung sakali na magkamali siya tulad ni Black Serpent.Sinagot ko ang phone ko, tumawag ako sa isa sa mga tauhan ko.“Boss?” Ang sagot ni Blake sa unang ring.“Nahanap mo ba siya?” Ang tanong ko sa kanya.HIndi ako nag aalala sa mga bagay. Hindi ako balisa sa mga bagay-bagay, pero hindi ngayon. May kutob lang ako na may bagay na mangyayari.Hindi ko maalis ang pakiramdam na matatapos na ako at sumisira ito sa loob ko.“Hindi po… para bang naglaho siya sa radar.” Ang sagot niya, nagmura ako dahil dito. “Wala pa pong nakakahanap sa kanya.”Noong nalaman ko na nahuli si Black Serpent, alam ko na kailangan ko siyang patayin.Hindi na mat
“Wala… kailangan ko lang po marinig ang boses niyo.” Ang simpleng sagot ko, pumiyok ako sa huli.“Ayos ka lang ba, sweetie?” Ang tanong niya ng nag aalala. Nasa boses niya iot.Ngumiti ako sa palayaw na binigay niya sa akin simula pa noong bata ako. “Ayos lang po ako, stressed lang po ako sa trabaho. Yun lang po.”“Masyado kang maraming trabaho. Kailangan mo magbakasyon. Hindi naman sa hindi mo kayang gumastos para dito.” Tumawa siya.Narinig ko ang pagkilos sa kabilang linya, pagkatapos ay narinig ko ang tunog ng mga kawali at kaldero. Malamang ay nagluluto o nagb-bake siya. Sigurado ako na nagb-bake siya. Mahilig siya sa pag-bake kaysa sa anumang bagay.“Magbabakasyon po ako kapag naging maayos ang lahat… masyado lang po maraming nangyayari ngayon.” Nagsinungaling ng konti.Dahil sa kutob na matatapos na ako, nagdududa ako na makakapag bakasyon pa ako. Hindi ako isang mabuting tao. Alam ko ito, pero hindi ako tumigil sa pagdarasal na ang mga bagay ay masunod sa gusto ko.“Sige
Ava:Dalawang buwan na simula noong masunog ang bahay ko. Sa ngayon, wala pang nangyari sa akin sa mga buwan na yun.Wala nang iba pang mga atake. Tahimik at umaasa ako na sumuko na ang walang hiyang yun sa pagpatay sa akin.Sinabi sa akin ng chief na wag akong umasa. Ang payo niya ay mag ingat ako at bantayan ang paligid ko.Ayon sa kanya, hindi sumusuko ng basta-basta ang mga taong ganito. Sinabi niya sa akin na malamang ay naghihintay ang taong yun. Gumagawa ng plano. Naghihintay ng tamang pagkakataon para umatake.Naiintindihan ko ang sinabi niya, pero mahirap na hindi umasa kapag naging tahimik sila. Madali lang mag relax at hindi mag ingat kapag parang wala nang pakialam sa akin ang walang hiyang yun.Ang nakalipas na mga buwan ay ang pinakamagandang parte ng buhay ko. Syempre, hindi ito maikukumpara sa panahon na kasama ko si Noah, pero maganda pa rin ito.Ang pinakamagandang parte nito ay si Ethan. Ang bawat sandali na kasama ko siya ay nagturo sa akin ng bagong bagay tu
Dapat masaya ako. Ako ang unang dumating sa ideyang iyon, ngunit ang isang bagay tungkol dito ay hindi nararamdaman ng tama. Ito ay tulad ng iniiwasan niya ako at para sa buhay ko, hindi ko maintindihan kung bakit.Bumuntong hininga ako. "Hindi. Ayaw niyang kausapin ako at hindi ko pipilitin ang mga isyu... atsaka, ako ang humiling sa kanya na panatilihin ang kanyang distansya. Marahil ay isang beses niya na iginagalang ang aking mga kagustuhan ”"Talagang nagdududa ako dito" Bulong niya ng nakatingin sa malayo."May alam ka?""Hindi talaga, ngunit pinaghihinalaan ko ang nangyari"Tinitingnan ko siya sa pagdududa. Ang tanging bagay na maaaring nangyari ay kung tinanong siya ni Emma na lumayo sa akin. Nagdududa ako doon. Si Rowan ay hindi isang tao na gagawin tulad ng sinabi niya. Lalo na kung anuman ang sinabi sa kanya ay nagsasangkot kay Noah.Umiling iling ako upang malinis ito. "Hindi ko mahalaga. Wala sa mga ito ang mahalaga para sa ngayon. Narito kami upang magsaya at magdiw
"Kailan ka pa naging mature?" Pang aasar ko, binangga ang balikat ko sa balikat niya. "Ako ay mas matanda, dapat akong maging mas matalino.""Ang maturity ay may karanasan, alam mo." Nagkibit balikat siya at ngumiti. “Ang pag ibig ang nagtutulak sa atin na gawin ang pinakamabuti para sa ating mga anak. Kaya't hangga't ikaw ay hinihimok ng pag ibig, palagi mong gugustuhin kung ano ang pinakamahusay para sa iyong mga bata at gagawa ka ng mga desisyon batay doon."Natahimik kami saglit, natulala lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi ako ganoon kapalpak na alam na si Ava ay may pagdududa kung para sa akin siya ang isang halimbawa ng isang perpektong ina."Nasaan pala si Iris?" Nagtatanong ako sa paligid, napansin kong hindi ko pa nakikita ang maliit mula noong dumating ako."Nasa kwarto nila si Rowan, naglalaro ng tea party." Ang sagot niya na may kasamang ngisi.Hindi ko napigilan nang humagalpak ako ng tawa. “Si Rowan? Naglalaro ng tea party?"Parang kakaiba. So out of the n
Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami
Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m
Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing