Semua Bab Ex-Husband's Regret: Bab 111 - Bab 120

Gusto kong maniwala sa kanya, pero hindi ko magawa. Hindi ako minahal ng pamilyang nagpalaki sa akin at dalawampu't walong taon na nila ako. Hindi ko inaasahan na mamahalin din ako nina Nora at Theo. Hindi nila ako kilala at sa itsura ng mga bagay na talagang mahal nila si Ethan."Paano ka nakakasigurado na anak mo ako?" Tanong ko na tumayo. “Maaaring pinaghalo ni Ethan ang mga bagay bagay. Hindi ako kamukha ng sinuman sa inyo"Maganda sila sa mundong ito at ako lang. Walang kapansin pansin sa aking itsura.Sagot ni Ethan sabay abot sa akin ng isang sobre. “Kinuha ko ang buhok mo at nagpa DNA test. Ito ay tumugma sa isang daang porsyento"Binuksan ko ito at binasa ang nilalaman nito. Hindi siya nagsisinungaling na totoo. Ang DNA ko ay tumugma sa DNA nina Nora at Theo.“Meron kang brown na buhok at ang magandang brown na mata ng iyong ina” dagdag ni Theo pagkatapos ni Ethan. “Kahit na wala ng mga pisikal na katangiang ito, alam ko pa din. Sa kaibuturan ko alam kong ikaw ang anak na

May nangyari siguro dahil napunta ako sa kanila."Kung ganoon, bakit mo ako pinapasok kung ayaw mo?" Nagtanong ako.Natahimik ang lahat habang sumagot siya. "Noong si Travis ay dalawang taon ay nagawa niyang lumabas ng bahay. Sa oras na napagtanto ko, tatawid na siya sa kalsada. May paparating na sasakyan at alam kong hindi ako makakalapit sa kanya sa oras, napasigaw ako sa takot. Naalerto siguro si Winnie ng takot ko. Hindi ko alam kung paano niya ito ginawa, o kung nasaan siya o kung paano siya lumipat. Iniligtas niya si Travis noong araw na iyon, ngunit na coma siya sa loob ng dalawang buwan. Pinutol nila ang kanang kamay niya dahil masyadong nasira ito. Nagkaroon din siya ng pilay mula noon dahil sa permanenteng pinsala sa kanyang balakang”Huminga siya ng malalim bago ito pinakawalan. “Tinanggap namin ang kahilingan niya dahil pakiramdam namin ay may utang kami sa kanya. Kahit na sinubukan naming bayaran siya, hindi ito magiging sapat para iligtas si Travis at ang kanyang pinag

Kahit na ngayon, ng bumalik ako at sigurado ako na ang mga bagay ay tumitingin kay Rowan, kailangan niyang pumunta at sirain ito. Halos hindi na ako pinapansin ni Rowan. Simula noong araw na iyon sa party ng hapunan ay hindi na siya tumatawag o nagpapa-check up sa akin.Nakatuon ang atensyon niya kay Ava. It makes me hate her more because once again, she's taking him from me. Hindi ko nais na aminin ito, ngunit nagbago ang mga bagay. Si Rowan ay hindi ang parehong batang lalaki na nahulog na mahal ko sa akin.Maaaring hindi niya ito alam, ngunit masasabi ko. May nararamdaman siya para kay Ava. Hindi ko alam kung ano talaga ang nararamdaman niya para sa kanya, pero nandoon ang nararamdaman. Ang pinakakinatatakutan ko ay ang pag-ibig niya sa kanya. Hindi ko alam ang gagawin ko kung totoo iyon. It would really break my heart if that's the case.Kinuha ko ang phone ko, tinawagan ko ang best friend ko."Hi love" Sagot ni Molly sa unang ring.Pabagsak akong humiga sa kama habang pinipig

Tahimik akong pumasok sa kwarto at umupo sa pinakadulong upuan. Inayos ko ang disguise ko, just to make sure na okay ang lahat bago patahimikin ang phone ko.Pinapanood ko habang nagbibigay ng patotoo si Chief Officer Brian.Nasa kanan si Ethan kasama ang kanyang abogado. Nasa likod niya ang mga magulang ko. Sa kabilang banda, nasa kaliwang bahagi ang piskal.Mas maraming tao ang bahaging ito. Nandoon ang ilan sa mga pulis. Ganoon din sina Travis, Letty at ang nakakagulat na si Rowan. Hindi ko inaasahan na nandito siya. Kinamumuhian niya si Ethan, at si Rowan ay ang uri na gustong panoorin ang kanyang mga kaaway na bumagsak at nasusunog.Pagtingin ko sa setting, napagtanto kong nakaupo ako sa gilid ni Ethan."At paano nagsusumamo ang iyong kliyente laban sa mga kaso ng departamento ng pulisya?" Tanong ng judge, isang babae na parang nasa sixties na.Bulong ni Ethan sa tenga ng kanyang abogado bago sumagot ang lalaki."Guilty" Malakas niyang sabi."Sige kung gayon, maaari kang m

Pumupuno ng luha ang mga mata ko. Damn it. Masyado akong naging emosyonal nitong mga nakaraang linggo."Kailangan ko ng oras" Mahinang sabi ko sa kanya. Sinusubukan kong ibalik ang aking damdamin.Nagpakawala siya ng hininga. “Bibigyan kita ng oras kung iyon ang kailangan mo, pero laging tandaan na mahal kita. Lagi kitang dinadala sa puso ko kahit na akala ko namatay ka na. Sana ay mapagkakatiwalaan mo ako at alam kong nandito lang ako palagi para sayo kung kailangan mo ako"Sus. Napakasarap sa pakiramdam na hinahanap ako, ngunit hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko pa sila. Tangning panahon lamang ang makapagsasabi."Okay" sagot ko bago ibinaba ang tawag.Naiintindihan ko ang sinasabi niya, pero hindi ko alam. Paano kung naghahanap lang siya ng makakapitan? Ang ibig kong sabihin ay nasa kulungan ang pinakamamahal niyang anak, adopted man o hindi, kaya siguro naghahanap lang siya ng mapupuno sa kakulangan. Iyon ang kinatatakutan ko. Ng ginagamit. Sa pagiging second choice tulad