Gusto kong maniwala sa kanya, pero hindi ko magawa. Hindi ako minahal ng pamilyang nagpalaki sa akin at dalawampu't walong taon na nila ako. Hindi ko inaasahan na mamahalin din ako nina Nora at Theo. Hindi nila ako kilala at sa itsura ng mga bagay na talagang mahal nila si Ethan."Paano ka nakakasigurado na anak mo ako?" Tanong ko na tumayo. “Maaaring pinaghalo ni Ethan ang mga bagay bagay. Hindi ako kamukha ng sinuman sa inyo"Maganda sila sa mundong ito at ako lang. Walang kapansin pansin sa aking itsura.Sagot ni Ethan sabay abot sa akin ng isang sobre. “Kinuha ko ang buhok mo at nagpa DNA test. Ito ay tumugma sa isang daang porsyento"Binuksan ko ito at binasa ang nilalaman nito. Hindi siya nagsisinungaling na totoo. Ang DNA ko ay tumugma sa DNA nina Nora at Theo.“Meron kang brown na buhok at ang magandang brown na mata ng iyong ina” dagdag ni Theo pagkatapos ni Ethan. “Kahit na wala ng mga pisikal na katangiang ito, alam ko pa din. Sa kaibuturan ko alam kong ikaw ang anak na
"Anong ginagawa niya dito?" Rowan booms, ang kanyang malamig na kulay abo na mga mata ay bumubulusok kay Ethan.Wala talaga ako sa mood humarap sa mga pagwawala niya. Oo nandiyan siya para sa akin kahapon, pero hindi ibig sabihin na may sasabihin siya kung sino ang nasa bahay ko.Si Theo o dapat ko bang sabihing dad ay nilinis ang kanyang lalamunan. Medyo magtatagal bago masanay sa ideyang tawagin siyang dad.Ang tunog ng kanyang boses ay humahatak sa mata ng lahat sa kanya."Theo Howell?" Nagtatakang sabi ni Rowan ngunit mabilis niya itong itinago. "Anong ginagawa mo dito?"Nagkatinginan kaming lahat ni Rowan. Lumipat ang mga mata niya mula kina Theo at Nora saka bumalik sa akin. Dahan dahang ikinonekta ang mga tuldok.“Matagal na panahon din Rowan, gayunpaman hindi ko masasabi na ako ay masaya sa kung paano mo trinato ang aking anak” Sabi ni Theo na may mapanganib na ngiti sa kanyang mga labi."Ang ibig niyang sabihin ay, naiinis kami sa paraan ng pakikitungo mo at ng iyong pa
May nangyari siguro dahil napunta ako sa kanila."Kung ganoon, bakit mo ako pinapasok kung ayaw mo?" Nagtanong ako.Natahimik ang lahat habang sumagot siya. "Noong si Travis ay dalawang taon ay nagawa niyang lumabas ng bahay. Sa oras na napagtanto ko, tatawid na siya sa kalsada. May paparating na sasakyan at alam kong hindi ako makakalapit sa kanya sa oras, napasigaw ako sa takot. Naalerto siguro si Winnie ng takot ko. Hindi ko alam kung paano niya ito ginawa, o kung nasaan siya o kung paano siya lumipat. Iniligtas niya si Travis noong araw na iyon, ngunit na coma siya sa loob ng dalawang buwan. Pinutol nila ang kanang kamay niya dahil masyadong nasira ito. Nagkaroon din siya ng pilay mula noon dahil sa permanenteng pinsala sa kanyang balakang”Huminga siya ng malalim bago ito pinakawalan. “Tinanggap namin ang kahilingan niya dahil pakiramdam namin ay may utang kami sa kanya. Kahit na sinubukan naming bayaran siya, hindi ito magiging sapat para iligtas si Travis at ang kanyang pinag
Emma"Hindi pa rin ako makapaniwala na si Ava ay isang Howell" Sabi ni Travis habang papasok kami sa bahay ng aming magulang.Ako mismo ay nahihirapan sa balita. Parang surreal ang lahat. Parang hindi ko kayang paniwalaan ng pagmamahal ko ang lahat ng nabunyag.“Alam ko naman diba?” Ungol ko.Akala ko may lamang ako sa kanya. Ang pag alam na inampon siya ay ang pinakamagandang pakiramdam kailanman. Matapos sabihin sa amin ni Ethan na talagang mayaman ang kanyang mga magulang, nawasak ang bawat masayang pakiramdam. Nais kong nanggaling siya sa mahirap na background. Bibigyan sana ako nito ng advantage sa kanya kahit mayaman siya ngayon.Kung siya ay nanggaling sa isang mahirap na pamilya, ako ay palaging mas mahusay kaysa sa kanya. Superior sa kanya in a way. The way our society works is that, you’re respected more if your family has connection. Kung ang iyong pamilya ay may ugat at nagmula sa mahabang pila ng pera. Maaaring mayaman ka at igagalang nila iyon, ngunit mas igagalang k
Kahit na ngayon, ng bumalik ako at sigurado ako na ang mga bagay ay tumitingin kay Rowan, kailangan niyang pumunta at sirain ito. Halos hindi na ako pinapansin ni Rowan. Simula noong araw na iyon sa party ng hapunan ay hindi na siya tumatawag o nagpapa-check up sa akin.Nakatuon ang atensyon niya kay Ava. It makes me hate her more because once again, she's taking him from me. Hindi ko nais na aminin ito, ngunit nagbago ang mga bagay. Si Rowan ay hindi ang parehong batang lalaki na nahulog na mahal ko sa akin.Maaaring hindi niya ito alam, ngunit masasabi ko. May nararamdaman siya para kay Ava. Hindi ko alam kung ano talaga ang nararamdaman niya para sa kanya, pero nandoon ang nararamdaman. Ang pinakakinatatakutan ko ay ang pag-ibig niya sa kanya. Hindi ko alam ang gagawin ko kung totoo iyon. It would really break my heart if that's the case.Kinuha ko ang phone ko, tinawagan ko ang best friend ko."Hi love" Sagot ni Molly sa unang ring.Pabagsak akong humiga sa kama habang pinipig
Ava.Naramdaman mo na ba na parang nabubuhay ka lang sa mga galaw? Parang wala lang at walang totoo sa paligid mo? Ginogoogle ko ito. Sinabi ni G****e na ito ay isang paraan ng paghihiwalay. Nangyayari ito lalo na sa mga may sapat na gulang na nagkaroon ng trauma sa pagkabata. Ito ay isang mekanismo ng pagkaya kung saan ang tao ay naghihiwalay sa kanya mula sa kung ano ang nakakasakit o nagdudulot sa kanila ng stress.Pagkatapos kong basahin iyon, napagtanto ko na baka tama si Letty. Siguro kailangan ko ng tulong. Propesyonal na tulong. Siguro kailangan ko nang magpatingin sa therapist. Alam kong may mga isyu ako. Malalim na trauma na hindi ko nakaya.Bumuntong hininga ako, tumayo ako at nagsimulang maglakad sa kwarto. Ang takbo ng isip ko at kahit anong mangyari, hindi ako mapakali. Itinulak ko ang lahat mula noong panahong lahat ay nasa bahay ko. Tumanggi akong tumawag o makipag-usap sa sinuman.Gusto ko lang mapag isa. Upang iproseso ang lahat sa aking sarili. Minsan nararamdama
Tahimik akong pumasok sa kwarto at umupo sa pinakadulong upuan. Inayos ko ang disguise ko, just to make sure na okay ang lahat bago patahimikin ang phone ko.Pinapanood ko habang nagbibigay ng patotoo si Chief Officer Brian.Nasa kanan si Ethan kasama ang kanyang abogado. Nasa likod niya ang mga magulang ko. Sa kabilang banda, nasa kaliwang bahagi ang piskal.Mas maraming tao ang bahaging ito. Nandoon ang ilan sa mga pulis. Ganoon din sina Travis, Letty at ang nakakagulat na si Rowan. Hindi ko inaasahan na nandito siya. Kinamumuhian niya si Ethan, at si Rowan ay ang uri na gustong panoorin ang kanyang mga kaaway na bumagsak at nasusunog.Pagtingin ko sa setting, napagtanto kong nakaupo ako sa gilid ni Ethan."At paano nagsusumamo ang iyong kliyente laban sa mga kaso ng departamento ng pulisya?" Tanong ng judge, isang babae na parang nasa sixties na.Bulong ni Ethan sa tenga ng kanyang abogado bago sumagot ang lalaki."Guilty" Malakas niyang sabi."Sige kung gayon, maaari kang m
It's been a month simula nang mangyari ang buong bagay kay Ethan. Okay lang ba ako? Talagang hindi. Masakit pa ba? T*ngina oo. Naka move on na ba ako? Talagang hindi.Ang mga bagay ay hindi naging madali. Araw araw ay mas lalo kong nalulunod ang sarili ko sa dagat ng sakit at dalamhati. Akala ko okay na ako ng magdesisyon akong mag move on kay Ethan. Ngayon ko lang napagtanto na baka nagsisinungaling lang ako sa sarili ko.Ang pagkakanulo ni Ethan ay nabasa ang lahat ng iba pang sakit na sinubukan kong ilibing. Lahat ng sakit sinubukan kong kalimutan. Parang bumalik ako ngayon sa square one. Ang tanging bagay ay nagkaroon pa ako ng ilang mga bagong peklat na sumasakit sa aking puso at kaluluwa.Dumadaan ako sa mga araw sa ulap. Namumuhay lang ng manhid. Lumipas ang oras at mga bagay dahil hindi naman talaga ako nabubuhay. Nakasurvive lang ako. Pagkuha ng bawat araw ng paisa isa.Parang naka move on na ang lahat, pero parang na stuck lang ako. Natigil sa walang katapusang ikot ng sa
ConniePatay na patay ako habang sumasakay sa elevator papunta sa penthouse ko. Isang araw na lang kung saan ako nagtatrabaho ng lampas sa aking normal na oras ng trabaho para hindi na ako bumalik sa isang walang laman na apartment.Miss ko na si Reaper.Noong una ko siyang nakita sa ospital pagkatapos mabaril si Ava, hindi ko masyadong inisip ang paghila na naramdaman ko patungo sa kanya. Oo naman, instant ang atraksyon at naramdaman ko na lang na kilala siya ng kaluluwa ko, pero siya si Reaper. Ang parehong lalaki na kumidnap sa isa sa aking matalik na kaibigan.Kung tapat ako, hindi ko kailanman naramdaman para sa isang lalaki ang naramdaman ko para kay Reaper noong unang pagkakataon. Hindi ako naaakit sa isang lalaki sa unang pagkakataon na makita ko sila. Ito ay isang bagay na nabubuo habang nakikilala ko sila. Sa Reaper ito ay naiiba at natakot ang crap out sa akin.Akala ko ito na ang unang pagkikita. Na iyon na ang huling pagkakataon na makita ko siya at sa lalong madaling
“Gabriel.”Sa sandaling sinubukan niya ang kahabaan, tinitiyak na handa akong mabuti, nagdagdag siya ng isa pa, pareho silang nagbomba sa loob at labas sa akin, na kumukulot upang kumakamot sa aking G-spot. Hindi nagtagal para mabuo ang aking orgasm.Sumalubong sa akin ang nakatalukbong na tingin ni Gabriel, isang fraction lang ang layo ng aming mga labi sa isa't isa, habang nagsasalo-salo kami ng mga hininga sa maliit na buga ng hangin. Kahit anong makita niya sa mukha ko ay napapangiti siya at ang isa pang daliri ay umiikot ng mahigpit sa clit ko.Gumiling ako laban sa kanya, hinahabol ang sensasyon hanggang sa manginig ang buong katawan ko sa hawak niya. Patuloy niyang itinutulak, dinidiin ang palad niya sa clit ko, binubunot iyon hanggang sa muli akong bumalik, hinihingal at umiiyak papasok sa kwarto.Ng tuluyang tumigil sa panginginig ang aking mga hita at ang mga bituin ay kumikislap sa aking mga mata, itinaas ko ang aking mukha sa kanya. Nakakuyom ang panga ni Gabriel at sob
Katulad ng mga nakaraang umaga, nagising ako na nasa dibdib ko ang kamay ni Gabriel. Hindi ko alam kung ano ang tungkol sa kanya, ngunit para sa ilang kakaibang dahilan ay palaging nangyayari ito.Maglalakbay kami pauwi ngayon at hindi ako sigurado kung ano ang mararamdaman tungkol doon. Kahapon ay nalampasan ko ang isang linya ng pinayagan ko siyang bumaba sa akin. Pakiramdam ko ay wala nang urong ngayon.Huwag mo akong intindihin. Nagustuhan ko ang bawat minuto ng ginagawa namin. Gustung gusto ko ang bawat segundo ng paggugol ng oras sa kanya nitong mga nakaraang araw... ngunit mayroon lamang itong takot na walang totoo. Na malapit na akong magising at mapagtanto na ito ay walang iba kundi isang panaginip.May parte sa akin na gustong gusto ito kaya nasasaktan ako. At meron ang isa pang parte na nagdududa sa kung ano man ang nangyayari sa pagitan namin.Na para bang napansin ang aking iniisip, bumaba ang kamay ni Gabriel sa dibdib ko at pumulupot sa bewang ko. Hinila niya ako pal
Hinubad niya ang panty ko at naramdaman ko ang isang kamay niya na bumabalik sa tiyan ko at dumudulas sa pagitan ng mga hita ko. Nauutal ang puso ko, pero desperado pa rin ako sa haplos niya. Bumuka ang bibig ko sa halik niya, umuungol sa labi niya, habang itinataas ko ang balakang ko sa halik niya, nagmamakaawa na huwag siyang tumigil. Ang kanyang mga daliri ay dumudulas sa aking makinis na balat at humahaplos sa aking clit, na gumugulong sa bundle ng mga ugat.T*ngina, mabilis akong nilabasan. Nagsisimulang manginig ang aking mga paa sa kama, ang aking ulo ay nakatagilid pabalik sa kutson. Humalakhak si Gabriel sa aking balat bilang pagsang ayon, ang aking mga paa ay nakabuka ng malawak na nag aalok sa kanya ng isang tanawin hanggang sa aking katawan. Nanlaki ang mga mata ko, ang mainit niyang tingin sa mukha ko."Ang sexy naman nito." Gumalaw siya mula sa aking clit upang ipasok ang isang daliri sa loob, kinulot ito upang kuskusin ang aking G-spot.Nanginginig ang katawan ko, bum
Nakalapat sa akin ang bibig ni Gabriel sa ikalawang pagsara ng pinto sa likuran namin. Matigas ang halik niya at halos maparusahan."Walang hahawak sa kung ano ang akin at huwag kang magkakamali dahil ikaw ay akin, Harper," Ungol niya, puno ng galit ang boses.“Nagsasayaw lang ako nang lumapit siya sa akin,” Depensa ko sa sarili ko, “Sinubukan kong lumayo pero hinawakan niya ako.”Naging tense ang mga bagay sa pagitan namin ni Gabriel nitong mga nakaraang araw. Nakaka tense, hindi dahil masama ang mga bagay, kundi dahil maganda talaga. Walang ibang nangyari pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon. Kumain kami, uminom at nagkwentuhan. Kahit na ang halik na iyon ang naging highlight ng gabi.Marami pang naghahalikan sa pagitan namin mula noon. Mga halik na mas gusto ko pa. Naging addiction ko na ang mga halik niya. Nakakabaliw, alam ko, pero hindi ko sila kayang pigilan. Sa sandali na hinalikan niya ako, natunaw ako.Apat na araw na ang nakalipas mula noong hapunan, hindi na ako naglag
Kumilos ako sa beat ng music pakiramdam ko lahat ng takot ko ay nahuhugasan. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapasok sa club. Hindi kailanman dumalo sa anumang party na hindi kasama ang mga party sa trabaho ng aking mga magulang. Ito ang una para sa akin.Ang aking mga magulang ay hindi mahigpit, ngunit wala akong mga kaibigan at ako ay napakaintrovert na walang sinuman sa paaralan na bago ako umiral. Hindi ako naimbitahan sa mga party simple dahil lagi akong magisa, malamang invisible ako.Ang sarap sa pakiramdam na uminom at makapagpahinga lang. Ngayon ang huling araw namin sa Tokyo at naging maayos ang lahat. Nakuha ni Gabriel na sumang ayon sila sa kanyang mga tuntunin sa deal.Nandito kami, sa magarbong club na ito dahil ang isa sa mga namumuhunan ay gustong ipagdiwang ang deal na ito, na kung saan ay isang malaking deal na magdadala ng bilyon bilyon sa Wood corporation.Nagpatuloy ako sa pag indayog sa music, nakapikit ang aking mga mata at nasa ere ang mga kamay. Bakit hindi
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin