"Anong ginagawa niya dito?" Rowan booms, ang kanyang malamig na kulay abo na mga mata ay bumubulusok kay Ethan.Wala talaga ako sa mood humarap sa mga pagwawala niya. Oo nandiyan siya para sa akin kahapon, pero hindi ibig sabihin na may sasabihin siya kung sino ang nasa bahay ko.Si Theo o dapat ko bang sabihing dad ay nilinis ang kanyang lalamunan. Medyo magtatagal bago masanay sa ideyang tawagin siyang dad.Ang tunog ng kanyang boses ay humahatak sa mata ng lahat sa kanya."Theo Howell?" Nagtatakang sabi ni Rowan ngunit mabilis niya itong itinago. "Anong ginagawa mo dito?"Nagkatinginan kaming lahat ni Rowan. Lumipat ang mga mata niya mula kina Theo at Nora saka bumalik sa akin. Dahan dahang ikinonekta ang mga tuldok.“Matagal na panahon din Rowan, gayunpaman hindi ko masasabi na ako ay masaya sa kung paano mo trinato ang aking anak” Sabi ni Theo na may mapanganib na ngiti sa kanyang mga labi."Ang ibig niyang sabihin ay, naiinis kami sa paraan ng pakikitungo mo at ng iyong pa
May nangyari siguro dahil napunta ako sa kanila."Kung ganoon, bakit mo ako pinapasok kung ayaw mo?" Nagtanong ako.Natahimik ang lahat habang sumagot siya. "Noong si Travis ay dalawang taon ay nagawa niyang lumabas ng bahay. Sa oras na napagtanto ko, tatawid na siya sa kalsada. May paparating na sasakyan at alam kong hindi ako makakalapit sa kanya sa oras, napasigaw ako sa takot. Naalerto siguro si Winnie ng takot ko. Hindi ko alam kung paano niya ito ginawa, o kung nasaan siya o kung paano siya lumipat. Iniligtas niya si Travis noong araw na iyon, ngunit na coma siya sa loob ng dalawang buwan. Pinutol nila ang kanang kamay niya dahil masyadong nasira ito. Nagkaroon din siya ng pilay mula noon dahil sa permanenteng pinsala sa kanyang balakang”Huminga siya ng malalim bago ito pinakawalan. “Tinanggap namin ang kahilingan niya dahil pakiramdam namin ay may utang kami sa kanya. Kahit na sinubukan naming bayaran siya, hindi ito magiging sapat para iligtas si Travis at ang kanyang pinag
Emma"Hindi pa rin ako makapaniwala na si Ava ay isang Howell" Sabi ni Travis habang papasok kami sa bahay ng aming magulang.Ako mismo ay nahihirapan sa balita. Parang surreal ang lahat. Parang hindi ko kayang paniwalaan ng pagmamahal ko ang lahat ng nabunyag.“Alam ko naman diba?” Ungol ko.Akala ko may lamang ako sa kanya. Ang pag alam na inampon siya ay ang pinakamagandang pakiramdam kailanman. Matapos sabihin sa amin ni Ethan na talagang mayaman ang kanyang mga magulang, nawasak ang bawat masayang pakiramdam. Nais kong nanggaling siya sa mahirap na background. Bibigyan sana ako nito ng advantage sa kanya kahit mayaman siya ngayon.Kung siya ay nanggaling sa isang mahirap na pamilya, ako ay palaging mas mahusay kaysa sa kanya. Superior sa kanya in a way. The way our society works is that, you’re respected more if your family has connection. Kung ang iyong pamilya ay may ugat at nagmula sa mahabang pila ng pera. Maaaring mayaman ka at igagalang nila iyon, ngunit mas igagalang k
Kahit na ngayon, ng bumalik ako at sigurado ako na ang mga bagay ay tumitingin kay Rowan, kailangan niyang pumunta at sirain ito. Halos hindi na ako pinapansin ni Rowan. Simula noong araw na iyon sa party ng hapunan ay hindi na siya tumatawag o nagpapa-check up sa akin.Nakatuon ang atensyon niya kay Ava. It makes me hate her more because once again, she's taking him from me. Hindi ko nais na aminin ito, ngunit nagbago ang mga bagay. Si Rowan ay hindi ang parehong batang lalaki na nahulog na mahal ko sa akin.Maaaring hindi niya ito alam, ngunit masasabi ko. May nararamdaman siya para kay Ava. Hindi ko alam kung ano talaga ang nararamdaman niya para sa kanya, pero nandoon ang nararamdaman. Ang pinakakinatatakutan ko ay ang pag-ibig niya sa kanya. Hindi ko alam ang gagawin ko kung totoo iyon. It would really break my heart if that's the case.Kinuha ko ang phone ko, tinawagan ko ang best friend ko."Hi love" Sagot ni Molly sa unang ring.Pabagsak akong humiga sa kama habang pinipig
Ava.Naramdaman mo na ba na parang nabubuhay ka lang sa mga galaw? Parang wala lang at walang totoo sa paligid mo? Ginogoogle ko ito. Sinabi ni G****e na ito ay isang paraan ng paghihiwalay. Nangyayari ito lalo na sa mga may sapat na gulang na nagkaroon ng trauma sa pagkabata. Ito ay isang mekanismo ng pagkaya kung saan ang tao ay naghihiwalay sa kanya mula sa kung ano ang nakakasakit o nagdudulot sa kanila ng stress.Pagkatapos kong basahin iyon, napagtanto ko na baka tama si Letty. Siguro kailangan ko ng tulong. Propesyonal na tulong. Siguro kailangan ko nang magpatingin sa therapist. Alam kong may mga isyu ako. Malalim na trauma na hindi ko nakaya.Bumuntong hininga ako, tumayo ako at nagsimulang maglakad sa kwarto. Ang takbo ng isip ko at kahit anong mangyari, hindi ako mapakali. Itinulak ko ang lahat mula noong panahong lahat ay nasa bahay ko. Tumanggi akong tumawag o makipag-usap sa sinuman.Gusto ko lang mapag isa. Upang iproseso ang lahat sa aking sarili. Minsan nararamdama
Tahimik akong pumasok sa kwarto at umupo sa pinakadulong upuan. Inayos ko ang disguise ko, just to make sure na okay ang lahat bago patahimikin ang phone ko.Pinapanood ko habang nagbibigay ng patotoo si Chief Officer Brian.Nasa kanan si Ethan kasama ang kanyang abogado. Nasa likod niya ang mga magulang ko. Sa kabilang banda, nasa kaliwang bahagi ang piskal.Mas maraming tao ang bahaging ito. Nandoon ang ilan sa mga pulis. Ganoon din sina Travis, Letty at ang nakakagulat na si Rowan. Hindi ko inaasahan na nandito siya. Kinamumuhian niya si Ethan, at si Rowan ay ang uri na gustong panoorin ang kanyang mga kaaway na bumagsak at nasusunog.Pagtingin ko sa setting, napagtanto kong nakaupo ako sa gilid ni Ethan."At paano nagsusumamo ang iyong kliyente laban sa mga kaso ng departamento ng pulisya?" Tanong ng judge, isang babae na parang nasa sixties na.Bulong ni Ethan sa tenga ng kanyang abogado bago sumagot ang lalaki."Guilty" Malakas niyang sabi."Sige kung gayon, maaari kang m
It's been a month simula nang mangyari ang buong bagay kay Ethan. Okay lang ba ako? Talagang hindi. Masakit pa ba? T*ngina oo. Naka move on na ba ako? Talagang hindi.Ang mga bagay ay hindi naging madali. Araw araw ay mas lalo kong nalulunod ang sarili ko sa dagat ng sakit at dalamhati. Akala ko okay na ako ng magdesisyon akong mag move on kay Ethan. Ngayon ko lang napagtanto na baka nagsisinungaling lang ako sa sarili ko.Ang pagkakanulo ni Ethan ay nabasa ang lahat ng iba pang sakit na sinubukan kong ilibing. Lahat ng sakit sinubukan kong kalimutan. Parang bumalik ako ngayon sa square one. Ang tanging bagay ay nagkaroon pa ako ng ilang mga bagong peklat na sumasakit sa aking puso at kaluluwa.Dumadaan ako sa mga araw sa ulap. Namumuhay lang ng manhid. Lumipas ang oras at mga bagay dahil hindi naman talaga ako nabubuhay. Nakasurvive lang ako. Pagkuha ng bawat araw ng paisa isa.Parang naka move on na ang lahat, pero parang na stuck lang ako. Natigil sa walang katapusang ikot ng sa
Pumupuno ng luha ang mga mata ko. Damn it. Masyado akong naging emosyonal nitong mga nakaraang linggo."Kailangan ko ng oras" Mahinang sabi ko sa kanya. Sinusubukan kong ibalik ang aking damdamin.Nagpakawala siya ng hininga. “Bibigyan kita ng oras kung iyon ang kailangan mo, pero laging tandaan na mahal kita. Lagi kitang dinadala sa puso ko kahit na akala ko namatay ka na. Sana ay mapagkakatiwalaan mo ako at alam kong nandito lang ako palagi para sayo kung kailangan mo ako"Sus. Napakasarap sa pakiramdam na hinahanap ako, ngunit hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko pa sila. Tangning panahon lamang ang makapagsasabi."Okay" sagot ko bago ibinaba ang tawag.Naiintindihan ko ang sinasabi niya, pero hindi ko alam. Paano kung naghahanap lang siya ng makakapitan? Ang ibig kong sabihin ay nasa kulungan ang pinakamamahal niyang anak, adopted man o hindi, kaya siguro naghahanap lang siya ng mapupuno sa kakulangan. Iyon ang kinatatakutan ko. Ng ginagamit. Sa pagiging second choice tulad
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction