All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 651 - Chapter 660

ไม่ใช่สิ ต้องเป็นผู้ชายชาติชั่ว!ถังซือซือหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา มองดูเลขาหยางเดินเข้าไปในห้องนอนของเวินเหลียงตาปริบ ๆผ่านไปไม่นาน ประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมเสียงดังเอี๊ยด ฟู่เจิงที่อยู่ในชุดสูทรองเท้าหนังเดินออกมาจากในห้อง เสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อยหมดจดเลขาหยางเดินตามอยู่เบื้องหลังเขาหลังได้ยินเสียง ถังซือซือก็หันไปมอง ไฟโทสะที่อยู่ในใจอดไม่ได้ที่จะค่อย ๆ ลุกโชนขึ้นมาเธอพยายามอดกลั้นความโกรธ พร้อมปั้นหน้ายิ้มแย้มออกมา “คุณฟู่ คุณมาตั้งแต่เมื่อไรคะเนี่ย? ทำไมฉันไม่รู้เลย? หรือว่าคุณมีวิชาพลางตัว?”เขาฟังการถากถางในคำพูดของถังซือซือออก ฟู่เจิงยิ้มชืด ๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเธอ “คุณถัง ขอโทษด้วยนะครับ เมื่อคืนอาเหลียงบอกว่าคุณหลับไปแล้ว ก็เลยไม่กล้ารบกวนคุณ”ถังซือซือกระตุกรอยยิ้มมุมปากเวินเสี่ยวเหลียง!ฟู่เจิงพูดขึ้นอีกว่า “ขอบคุณการดูแลและการปลอบโยนที่คุณถังมีต่อเวินเหลียงมานานขนาดนี้มากนะครับ ถ้าไม่ได้คุณเกรงว่าอาเหลียงคงไม่มูฟออนได้เร็วขนาดนี้แน่ ผมรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งจริง ๆ ครับ ถ้าคุณถังต้องการอะไร ก็รีบบอกผมมาได้เลยนะครับ ผมรู้ว่าคุณถังค่อนข้างมีอคติกับผมเพราะเร

ฮั่วตงเฉิงเองก็มาเข้าร่วมงานอภิปรายนี้ด้วยเช่นกัน หลินอี้หน่วนไปขอโควตาอาสาสมัครกับทางผู้จัดงานหลานสาวของคุณนายฮั่ว ลูกพี่ลูกน้องของฮั่วตงเฉิง ทางผู้จัดงานย่อมไม่มีทางขี้เหนียวอยู่แล้วหลินอี้หน่วนเดาว่าฟู่เจิงเองก็คงมาร่วมงานด้วยเช่นกัน แต่ไม่นึกเลยว่าเขาจะมอบภาพจำที่แสนฝังใจแบบนี้ให้เธอได้เขายืนอยู่บนเวที พูดเจื้อยแจ้วไพเราะน่าฟัง ไร้สคริปต์ตลอดการพูด เนื้อหาลึกซึ้ง ทำเอาคนอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดไปตามเขาออร่าของผู้มีตำแหน่งระดับสูงที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดประเภทนั้น ทำเอาคนไม่สามารถละสายตาได้จริง ๆในใจของหลินอี้หน่วนนั้น เสน่ห์ส่วนบุคคลของฟู่เจิงได้ทะลุเนื้อหาสุนทรพจน์ของเขาไปแล้วตลอดการพูด เธอเอาแต่จ้องหน้าเขาอยู่ตลอด ละเลยสุนทรพจน์ของเขาไปโดยสิ้นเชิง...แม้เธอเองจะฟังไม่ค่อยเข้าใจอยู่แล้วก็ตามคนแรกที่ทำให้หลินอี้หน่วนอึ้งทึ่งประเภทนี้ได้ คือฮั่วตงเฉิงลูกพี่ลูกน้องในนามของเธอนับตั้งแต่ที่เธอมาถึงเมืองจิงในตอนเด็ก และเริ่มรู้จักฮั่วตงเฉิง เขาก็เป็นคนที่มีคารมคมคาย โดดเด่นเหนือคนอื่น ๆ มาตลอด เป็นคนที่ได้แค่หวังแต่ไกลเกินเอื้อมหลินอี้หน่วนถูกเขาดึงดูดเข้าเต็มเปาแม้พวก

“...”“ถ้าพูดจบแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”มองเงาเบื้องหลังของฟู่เจิงที่เดินออกไป หลินอี้หน่วนก็พลางเดือดดาลจนหน้าแดงก่ำเธอไม่เชื่อว่าเธอจะคว้าฟู่เจิงมาครองไม่ได้!อย่างเวินเหลียงยังเป็นเมียของเขาได้ แล้วทำไมเธอหลินอี้หน่วนจะเป็นไม่ได้ล่ะ?เธอด้อยกว่าเวินเหลียงตรงไหน?หลินอี้หน่วนกำลังคิดจะตามไป ทว่าจู่ ๆ เบื้องหลังก็มีคนมาเรียกให้เธอหยุด “คุณหลินครับ”เธอหันหน้ากลับไปมอง เป็นเลขาของฮั่วตงเฉิง “เลขาหลิว? มีเรื่องอะไรเหรอคะ? พี่ใช้ให้คุณมาเรียกฉันเหรอคะ?”“คุณฮั่วบอกว่าตอนนี้คุณอย่าเพิ่งตามไป ให้อดใจรอไว้ก่อน ถึงเวลาเขาจะส่งข่าวให้คุณเอง ให้คุณขึ้นไปที่ห้องของโรงแรมชั้นบนได้เลย”หัวใจของหลินอี้หน่วนพลันเต้นรัวขึ้น ส่วนลึกในใจผุดความปลื้มปีติออกมาสายหนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องของเธอออกมือช่วยเธอเหรอ?เธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันจะรอข่าวจากพี่นะ”ผู้นำของเจียงเฉิงออกไปกันหมดแล้ว ฟู่เจิงกำลังทักทายกับคนของทางผู้จัดงาน ฮั่วตงเฉิงเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้าทางผู้จัดการรีบทักทายพร้อมฉีกยิ้ม “คุณฮั่ว เป็นครั้งแรกที่ได้มาร่วมงานที่เจียงเฉิง ไม่ได้ต้อนรับคุณไม่ดีใช่ไหมครับ?”“เปล

เวินเหลียงขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังทำเป็นปากแข็งทั้งที่จริงในใจยอมแล้ว เธอฝืนตอบรับ “ก็ได้ คุณรอฉันแป๊บนะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” น่าหงุดหงิดจริง ๆเธอวางงานที่อยู่ในมือลง หยิบเสื้อโค้ตแล้วออกไปจากห้อง“อาเหลียง ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว เธอจะไปไหนอีก?” ถังซือซือนั่งอยู่ในโซฟา พลันเอ่ยถามขึ้นมาเวินเหลียงชะงักฝีเท้า พร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก “คืนนี้มีซีนถ่ายทำตอนกลางคืนน่ะ...”“อ้อ...” ถังซือซือมองเธออย่างมีความหมายลึกซึ้งทีหนึ่ง “งั้นเธอไปเถอะ”เวินเหลียงเปลี่ยนรองเท้าตรงที่เปลี่ยนรองเท้าเงียบ ๆถังซือซือถามขึ้นอีกว่า “แล้วคืนนี้เธอจะกลับมาอีกไหม?”“ดูสถานการณ์ก่อนแล้วกัน”“โอเค”ยังอีกแค่ระยะหนึ่งเท่านั้น เวินเหลียงก็จะถึงโรงแรมแล้วเธอใส่หูฟังบลูทูทแล้วต่อสายหาฟู่เจิว “ฮัลโหล ฉันใกล้จะถึงแล้ว ให้ไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินหรือว่ารอคุณอยู่ข้างนอก?”“ข้างนอก เธอขับรถมาจนถึงถนนฉงชิ่ง จอดตรงข้ามร้านสะดวกซื้อเหม่ยอี๋เจีย รอฉันอยู่บนรถ”เวินเหลียงไม่เข้าใจเล็กน้อย ทว่าก็ยังตอบตกลง “โอเค”หลังวางสาย ในช่วงที่เธอไม่ทันรู้ตัว ทำไมโทรศัพท์ของฟู่เจิงยังมีแบตอยู่?หรือว่าเขาไปยืมพาวเวอร์แบงค์มา?เวินเหล

ฟู่เจิงมองเงาร่างของเธอ พลางฉีกรอยยิ้มอันงดงามออกมา แล้วกลับไปยังที่นั่งด้านหลังภายในรถคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเวินเหลียงสตาร์ตรถ พร้อมเปิดกระจก พลางลอบตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะเอารถไปล้างให้ได้“ฟู่เจิง คืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”เมื่อครู่ตอนที่อยู่เบาะที่นั่งด้านหลัง เธอเห็นร่องรอยการเสียดสีบนผนังบนเสื้อเสื้อโค้ตของเขา“มีคนคิดเล่นงานฉัน หลังจากที่จับได้ว่าฉันหนีออกจากห้องของโรงแรม ก็ให้คนมาเฝ้าทางออกของโรงแรมเอาไว้ ตรวจสอบจากบันไดหนีไฟทุกชั้น ฉันก็เลยต้องปีนกำแพงออกมา”หลังเข้าไปในห้อง เมื่อเสี่ยวหวังออกมา ฟู่เจิงก็ไปที่ระเบียงทันทีเขาปีนลงมาที่ชั้นสามสิบเอ็ดจากทางระเบียงห้องนั้นเป็นห้องว่างเขารู้ว่าฮั่วตงเฉิงไม่มีทางปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่ ออกไปทางประตูปกติไม่มีทางหนีพ้น จึงจงใจอาศัยความต่างของเวลา ขึ้นลิฟต์จากชั้นสามสิบเอ็ดลงมายังชั้นสอง แล้วเข้าไปแอบอยู่ในห้องน้ำตอนที่คนของฮั่วตงเฉิงมาตรวจสอบห้องน้ำ เขาก็ปีนออกจากห้องน้ำทางหน้าต่างไปยังระเบียงของห้องที่ใกล้ที่สุดคนเหล่านั้นคิดแค่ว่าเขาจะต้องลงบันไดแน่ และไม่มีทางลงมาจากตึกได้เร็วขนาดนั้น พวกเขาตรวจสอบชั้นล่างไม่ค่อ