เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 651
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 652
สองวันนี้มีฉากของซูเมี่ยว ตอนกลางวันเวินเหลียงอยู่ที่กองถ่ายตลอด ถ่ายไปด้วยพลางเรียนรู้ไปด้วยถ่ายซีนกลางคืนเสร็จ เวินเหลียงก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ขณะออกมาจากกองถ่ายก็เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้วโรงถ่ายภาพยนตร์ยังคงเปิดไฟสว่างไสว เมื่อกองถ่ายถ่ายซีนกลางคืนเสร็จ เหล่านักแสดงก็นั่งรออยู่ข้าง ๆ ร้านอาหารแต่ละแห่งนอกโรงถ่ายภาพยนตร์ยังคงเปิดขายอยู่ บางร้านก็เปิดขายตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง“อาเหลียง?”เวินเหลียงกำลังเดินไปทางลานจอดรถ ทันใดนั้นเบื้องหลังก็มีคนเรียกให้เธอหยุดเธอพลันชะงักฝีเท้าแล้วหันหน้าไปมองประเมินชุดการแต่งตัวของเขา ก่อนจะเอ่ยขึ้นทั้งยิ้มแย้มว่า “โจวอวี่? เพิ่งถ่ายเสร็จเหรอ?”โจวอวี่เดินขึ้นหน้ามาทั้งฉีกยิ้ม “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”ภายใต้แสงไฟ เมื่อเขาเห็นว่าบนหน้าเธอมีการแต่งหน้าโอเว่อร์เกินจริงที่เห็นได้เฉพาะในซีรีส์เท่านั้น ก็พลันเลิกคิ้ว “เธอยังถ่ายซีรีส์ที่นี่อยู่เหรอ?”“อืม นายได้ยินเรื่องของฉู่ซืออี๋แล้วใช่ไหม? บทบาทของเธอต้องมีคนแทนที่ ในเวลาสั้น ๆ ผู้กำกับหานักแสดงที่เหมาะสมไม่ได้ ก็เลยให้ฉันมาถ่ายน่ะ”โจวอวี่พยักหน้า “ทำงานมาจนถึงตอนนี้ ไปกินมื้อค่ำด้วยกันไหม?”
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 653
ฮั่วตงเฉิงเองก็มาเข้าร่วมงานอภิปรายนี้ด้วยเช่นกัน หลินอี้หน่วนไปขอโควตาอาสาสมัครกับทางผู้จัดงานหลานสาวของคุณนายฮั่ว ลูกพี่ลูกน้องของฮั่วตงเฉิง ทางผู้จัดงานย่อมไม่มีทางขี้เหนียวอยู่แล้วหลินอี้หน่วนเดาว่าฟู่เจิงเองก็คงมาร่วมงานด้วยเช่นกัน แต่ไม่นึกเลยว่าเขาจะมอบภาพจำที่แสนฝังใจแบบนี้ให้เธอได้เขายืนอยู่บนเวที พูดเจื้อยแจ้วไพเราะน่าฟัง ไร้สคริปต์ตลอดการพูด เนื้อหาลึกซึ้ง ทำเอาคนอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดไปตามเขาออร่าของผู้มีตำแหน่งระดับสูงที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดประเภทนั้น ทำเอาคนไม่สามารถละสายตาได้จริง ๆในใจของหลินอี้หน่วนนั้น เสน่ห์ส่วนบุคคลของฟู่เจิงได้ทะลุเนื้อหาสุนทรพจน์ของเขาไปแล้วตลอดการพูด เธอเอาแต่จ้องหน้าเขาอยู่ตลอด ละเลยสุนทรพจน์ของเขาไปโดยสิ้นเชิง...แม้เธอเองจะฟังไม่ค่อยเข้าใจอยู่แล้วก็ตามคนแรกที่ทำให้หลินอี้หน่วนอึ้งทึ่งประเภทนี้ได้ คือฮั่วตงเฉิงลูกพี่ลูกน้องในนามของเธอนับตั้งแต่ที่เธอมาถึงเมืองจิงในตอนเด็ก และเริ่มรู้จักฮั่วตงเฉิง เขาก็เป็นคนที่มีคารมคมคาย โดดเด่นเหนือคนอื่น ๆ มาตลอด เป็นคนที่ได้แค่หวังแต่ไกลเกินเอื้อมหลินอี้หน่วนถูกเขาดึงดูดเข้าเต็มเปาแม้พวก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 654
“พวกเธอเหมาะสมกันมาก” ฮั่วตงเฉิงยิ้มเล็กน้อยนัยน์ตาของหลินอี้หน่วนประกายความปลื้มปีติออกมา “ขอบคุณค่ะพี่”แม้เธอจะเรียกฮั่วตงเฉิงว่าพี่ แต่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดกับเขาเลย ท่าทีของเขาที่มีต่อเธอก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรขนาดนั้น เดิมทีไอ้ฐานะคุณหนูตระกูลฮั่วนี่มันไม่เคยมีอยู่จริงอยู่แล้วทว่าฮั่วตงเฉิงสนับสนุนเธอ อย่างนั้นก็เป็นคนละเรื่องกัน“เจียงเฉิงไม่เลวเลยนะ เธออยู่ที่นี่อีกสักพักก็ได้”“อืม” หลินอี้หน่วนพยักหน้าเบา ๆ “คุณอาเองก็คงอยู่ที่นี่อีกสองสามวันเหมือนกัน ตงหลินบอกว่า อยากไปเที่ยวเล่นตอนวันหยุดสุดสัปดาห์”ฮั่วตงเฉิงไม่ออกความเห็นใด ๆ เขามองไปในทิศทางที่ฟู่เจิงอยู่ทีหนึ่ง “ไปสิ”“งั้นฉันขอตัวก่อนนะพี่” หลินอี้หน่วนเดินไปในทิศทางที่ฟู่เจิงอยู่ฮั่วตงเฉิงหรี่ตามองเงาร่างที่จากไปของหลินอี้หน่วน เขาเรียกเลขาของตนมากระซิบสั่งงานข้างหูสองสามประโยคเลขาขานรับ จากนั้นก็รีบออกไปทันทีหลินอี้หน่วนเจอฟู่เจิงอยู่บนทางเดินเขายืนล้วงกระเป๋ามือเดียวอยู่ข้างหน้าต่าง มือขวาถือโทรศัพท์แนบหูคุยสาย แขนที่ยกขึ้นมาทิ้งรอยจีบไว้บนสูทพอดีตัวแสนประณีตสองสามร่อง เผยเค้าโครงตรงไหล่อ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 655
“...”“ถ้าพูดจบแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”มองเงาเบื้องหลังของฟู่เจิงที่เดินออกไป หลินอี้หน่วนก็พลางเดือดดาลจนหน้าแดงก่ำเธอไม่เชื่อว่าเธอจะคว้าฟู่เจิงมาครองไม่ได้!อย่างเวินเหลียงยังเป็นเมียของเขาได้ แล้วทำไมเธอหลินอี้หน่วนจะเป็นไม่ได้ล่ะ?เธอด้อยกว่าเวินเหลียงตรงไหน?หลินอี้หน่วนกำลังคิดจะตามไป ทว่าจู่ ๆ เบื้องหลังก็มีคนมาเรียกให้เธอหยุด “คุณหลินครับ”เธอหันหน้ากลับไปมอง เป็นเลขาของฮั่วตงเฉิง “เลขาหลิว? มีเรื่องอะไรเหรอคะ? พี่ใช้ให้คุณมาเรียกฉันเหรอคะ?”“คุณฮั่วบอกว่าตอนนี้คุณอย่าเพิ่งตามไป ให้อดใจรอไว้ก่อน ถึงเวลาเขาจะส่งข่าวให้คุณเอง ให้คุณขึ้นไปที่ห้องของโรงแรมชั้นบนได้เลย”หัวใจของหลินอี้หน่วนพลันเต้นรัวขึ้น ส่วนลึกในใจผุดความปลื้มปีติออกมาสายหนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องของเธอออกมือช่วยเธอเหรอ?เธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันจะรอข่าวจากพี่นะ”ผู้นำของเจียงเฉิงออกไปกันหมดแล้ว ฟู่เจิงกำลังทักทายกับคนของทางผู้จัดงาน ฮั่วตงเฉิงเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้าทางผู้จัดการรีบทักทายพร้อมฉีกยิ้ม “คุณฮั่ว เป็นครั้งแรกที่ได้มาร่วมงานที่เจียงเฉิง ไม่ได้ต้อนรับคุณไม่ดีใช่ไหมครับ?”“เปล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 656
ขณะเดินเฉียดไป เลขาหลิวก็ยัดคีย์การ์ดห้องให้หลินอี้หน่วนเมื่อมาถึงยังโถงลิฟต์ ลิฟต์ทางซ้ายก็ขึ้นไปข้างบนแล้วเธอรีบกดปุ่มลิฟต์ขึ้นทันที ลิฟต์ทางขวาเปิดประตูออกเมื่อมาถึงยังชั้นสามสิบสอง ตอนหลินอี้หน่วนออกมาจากลิฟต์ ก็เจอกับเสี่ยวหวังที่กำลังรอลิฟต์อยู่พอดีดูท่าฟู่เจิงต้องอยู่ในห้องแล้วแน่ ๆหลินอี้หน่วนตามหาหมายเลขห้องอย่างไม่ว่อกแว่กจนเจอเห็นบานประตูปิดสนิท เมื่อนึกภาพว่าฟู่เจิงกำลังรอเธออยู่บนเตียง ในใจของหลินอี้หน่วนก็ทั้งเป็นกังวลและทั้งกระตือรือร้นรูปร่างเขาดีขนาดนั้น คงจะ...เก่งเรื่องนั้นมากใช่ไหม...คนที่ดีเลิศขนาดนี้ ต่อให้มีวาสนาได้ผูกพันกันเพียงชั่วข้ามคืน เธอก็ยอมแม้จะแค่คืนเดียว ยิ่งไปกว่านั้นเธออยากแต่งงานกับฟู่เจิง!เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะรูดบัตรเปิดประตู หลังเข้าไปแล้วก็รีบปิดประตูและทำการล็อกอย่างรวดเร็วภายในห้องเปิดไฟทิ้งเอาไว้หลินอี้หน่วนมองไปรอบ ๆ ทีหนึ่ง พลางขมวดคิ้วเล็กน้อยภายในห้องรับแขกสะอาดเรียบร้อย ว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ ราวกับเป็นห้องใหม่ยังไม่มีใครเข้าพักห้องหนึ่งสายตาของหลินอี้หน่วนทอดไปยังประตูของห้องชุดตอนนี้ฟู่เจิงน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 657
เวินเหลียงขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังทำเป็นปากแข็งทั้งที่จริงในใจยอมแล้ว เธอฝืนตอบรับ “ก็ได้ คุณรอฉันแป๊บนะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” น่าหงุดหงิดจริง ๆเธอวางงานที่อยู่ในมือลง หยิบเสื้อโค้ตแล้วออกไปจากห้อง“อาเหลียง ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว เธอจะไปไหนอีก?” ถังซือซือนั่งอยู่ในโซฟา พลันเอ่ยถามขึ้นมาเวินเหลียงชะงักฝีเท้า พร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก “คืนนี้มีซีนถ่ายทำตอนกลางคืนน่ะ...”“อ้อ...” ถังซือซือมองเธออย่างมีความหมายลึกซึ้งทีหนึ่ง “งั้นเธอไปเถอะ”เวินเหลียงเปลี่ยนรองเท้าตรงที่เปลี่ยนรองเท้าเงียบ ๆถังซือซือถามขึ้นอีกว่า “แล้วคืนนี้เธอจะกลับมาอีกไหม?”“ดูสถานการณ์ก่อนแล้วกัน”“โอเค”ยังอีกแค่ระยะหนึ่งเท่านั้น เวินเหลียงก็จะถึงโรงแรมแล้วเธอใส่หูฟังบลูทูทแล้วต่อสายหาฟู่เจิว “ฮัลโหล ฉันใกล้จะถึงแล้ว ให้ไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินหรือว่ารอคุณอยู่ข้างนอก?”“ข้างนอก เธอขับรถมาจนถึงถนนฉงชิ่ง จอดตรงข้ามร้านสะดวกซื้อเหม่ยอี๋เจีย รอฉันอยู่บนรถ”เวินเหลียงไม่เข้าใจเล็กน้อย ทว่าก็ยังตอบตกลง “โอเค”หลังวางสาย ในช่วงที่เธอไม่ทันรู้ตัว ทำไมโทรศัพท์ของฟู่เจิงยังมีแบตอยู่?หรือว่าเขาไปยืมพาวเวอร์แบงค์มา?เวินเหล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 658
หูเวินเหลียงแดงเล็กน้อย เธอมองเขาอย่างเหลือจะเชื่อทีหนึ่ง ก่อนจะพูดปฏิเสธ “คุณพูดจาเพ้อเจ้ออะไรอยู่? ฉันจะขับเร็วหน่อย คุณกลับไปจัดการตัวเองที่บ้านแล้วกัน!”ทำไมเขาถึงได้...เอ่ยปากขอร้องให้เธอช่วยขึ้นมาโต้ง ๆ แบบนี้ได้เนี่ย?!นี่มันเหตุการณ์แบบไหนกัน?จะช่วยตามอำเภอใจได้ยังไง?ลูกกระเดือกของฟู่เจิงขยับขึ้นลง ลมหายใจหนักอึ้ง เขาเอ่ยขึ้นอย่างอดกลั้นว่า “ฉันทนรอให้ถึงบ้านไม่ไหวแล้ว...เลี้ยวขวาตรงทางแยกข้างหน้า ไปสวนสาธารณะศูนย์กลาง”เวินเหลียงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหักพวงมาลัยเข้าไปในเลนส์ของรถที่จะเลี้ยวขวาผ่านไปสามนาที รถยนต์ก็แล่นเข้าไปในสวนสาธารณะตอนนี้สวนสาธารณะศูนย์กลางเปิดให้เข้าฟรี สภาพอากาศยังเย็นอยู่ แถมยังเป็นตอนกลางคืน ภายในสวนสาธารณะไม่มีเงาคนแม้แต่คนเดียวเวินเหลียงสุ่มจอดรถข้างถนน เธอรีบกุลีกุจอปลดเข็มขัดนิรภัยออก “ฉันจะออกไปข้างนอก คุณจัดการตัวเองก็แล้วกัน”เธอกำลังจะเปิดประตูรถลงไปจริง ๆ แล้ว ทว่าฟู่เจิงกลับคว้าข้อมือของเธอเอาไว้จากเบาะที่นั่งด้านหลัง มองเธอด้วยสายตาเว้าวอน พร้อมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “อาเหลียง ฉันขอร้องเธอละ ช่วยฉันหน่อยโอเคไหม? ฉันทรมานม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 659
ฟู่เจิงมองเงาร่างของเธอ พลางฉีกรอยยิ้มอันงดงามออกมา แล้วกลับไปยังที่นั่งด้านหลังภายในรถคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเวินเหลียงสตาร์ตรถ พร้อมเปิดกระจก พลางลอบตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะเอารถไปล้างให้ได้“ฟู่เจิง คืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”เมื่อครู่ตอนที่อยู่เบาะที่นั่งด้านหลัง เธอเห็นร่องรอยการเสียดสีบนผนังบนเสื้อเสื้อโค้ตของเขา“มีคนคิดเล่นงานฉัน หลังจากที่จับได้ว่าฉันหนีออกจากห้องของโรงแรม ก็ให้คนมาเฝ้าทางออกของโรงแรมเอาไว้ ตรวจสอบจากบันไดหนีไฟทุกชั้น ฉันก็เลยต้องปีนกำแพงออกมา”หลังเข้าไปในห้อง เมื่อเสี่ยวหวังออกมา ฟู่เจิงก็ไปที่ระเบียงทันทีเขาปีนลงมาที่ชั้นสามสิบเอ็ดจากทางระเบียงห้องนั้นเป็นห้องว่างเขารู้ว่าฮั่วตงเฉิงไม่มีทางปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่ ออกไปทางประตูปกติไม่มีทางหนีพ้น จึงจงใจอาศัยความต่างของเวลา ขึ้นลิฟต์จากชั้นสามสิบเอ็ดลงมายังชั้นสอง แล้วเข้าไปแอบอยู่ในห้องน้ำตอนที่คนของฮั่วตงเฉิงมาตรวจสอบห้องน้ำ เขาก็ปีนออกจากห้องน้ำทางหน้าต่างไปยังระเบียงของห้องที่ใกล้ที่สุดคนเหล่านั้นคิดแค่ว่าเขาจะต้องลงบันไดแน่ และไม่มีทางลงมาจากตึกได้เร็วขนาดนั้น พวกเขาตรวจสอบชั้นล่างไม่ค่อ
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
