All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 581 - Chapter 590

แม้ฟู่เซิงจะไม่ได้พาแฟนมาพบหน้าผู้ใหญ่ แต่เขาก็ต้องออกไปเดตกับเซี่ยหมิ่นอยู่ดีใช่ไหม อาสะใภ้รองคงจะไปสืบจนรู้ใครบ้างที่ไม่หวังให้ลูกชายหาแฟนที่เหมาะสมบ้าง?ตอนแรกที่คุณอาสะใภ้รองรู้ถึงฐานะของเซี่ยหมิ่นก็ไม่ปลื้มใจนักฐานะทางบ้านของเซี่ยหมิ่นธรรมดา พ่อแม่รับจ้างทำงานทั่วไป เธอยังมีน้องสาวอีกสองคน น้องชายอีกหนึ่งคน ทุกคนกำลังอยู่ในวัยเรียน เป็นช่วงอายุที่ต้องใช้เงิน มิหนำซ้ำคุณปู่คุณย่าของเซี่ยหมิ่นก็มีอายุมากแล้ว เจ็บป่วยล้มหมอนนอนเสื่อบ่อย ๆ ลุงใหญ่ของเซี่ยหมิ่นสุขภาพยิ่งย่ำแย่เข้าไปใหญ่ เขากำลังนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสรุปก็คือตระกูลเซี่ยยากจนข้นแค้นเป็นอย่างมากส่วนตัวเซี่ยหมิ่นเองก็เลิกเรียนกลางคันตอนมัธยมต้น เป็นพนักงานขายอยู่ในร้านเสื้อผ้าของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งนี่ช่างแตกต่างกับเงื่อนไขของฟู่เซิงราวฟ้ากับเหวโชคดีที่คุณอาสะใภ้รองไม่ค่อยคิดมากในด้านฐานะ คิดแค่ว่ากว่าลูกชายที่ลุ่มหลงมัวเมาในการพัฒนาและวิจัยเป็นชีวิตจิตใจจะมีแฟนกับเขาสักคนไม่ง่ายเลย ไม่นานเธอก็รับฐานะของเซี่ยหมิ่นได้ คิดว่าตัวเซี่ยหมิ่นเองต้องมีคุณลักษณะที่ลูกชายตนชอบแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นลูกชายของตนคง

เวินเหลียงมองสีหน้าของฟู่เยว่ ในเวลาเพียงครู่เดียวไม่รู้เลยว่าที่เขาพูดออกมาเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่ถ้าเป็นเรื่องจริง แล้วเขากับผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกัน? ทำไมถึงบอกซูชิงอวิ๋นภรรยาที่ร่วมเรียงเคียงหมอนไม่ได้?ถ้าเขาพูดโกหก เขาพูดออกมาแบบนี้มันจะมีความหมายอะไร?เธอยังอยากถามอะไรต่อ ทว่าจู่ ๆ เสียงริงโทนโทรศัพท์ก็แว่วดังขึ้นมาเสียก่อนเวินเหลียงล้วงโทรศัพท์ออกมาดู เป็นสายของจี้ตัน ในใจเธอเต้นระรัวสองสามที เธอส่งสายตาให้ฟู่เยว่ทีหนึ่งก่อนจะเดินออกไปรับโทรศัพท์ตรงที่ไกลหน่อย“จับตัวจางกั๋วอันได้หรือยัง?” หลังรับสายเวินเหลียงก็ถามขึ้นอย่างอดรนทนไม่ไหวน้ำเสียงของจี้ตันที่อยู่ปลายสายฟังดูละอายเล็กน้อย “ขอโทษครับ จับตัวไม่ได้ครับ จางกั๋วอันตกไปอยู่ในมือคนอื่นแล้ว”เวินเหลียงอึ้งไป หัวใจเต้นตึกตักขึ้นเสียงหนึ่ง “ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น?”เป็นคนที่คนที่อยู่เบื้องหลังส่งไปช่วยจางกั๋วอันหรือเปล่า?ถ้าเป็นแบบนี้ ก็คงยากจะจับตัวจางกั๋วอันได้อีกแถมฉู่ซืออี๋ก็ไม่ยอมระบุตัวคนร้ายแล้วด้วยควรทำยังไงดี...ถึงจะแก้แค้นให้พ่อได้?“ครับ ตอนที่ไล่ตามจับจางกั๋วอัน พวกเราเจอการขัดขวางสองร

เวินเหลียงเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจฟู่เจิงไปเจรจาเงื่อนไขกับฉู่ซืออี๋เพื่อเธอ?เพราะฉะนั้นแหล่งเงินทุนของฉู่ซืออี๋เหล่านั้น แล้วก็งานเลี้ยงงานนั่น ล้วนเป็นเงื่อนไขที่ฉู่ซืออี๋เสนอ?“จริงเหรอ? คุณไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม?” เวินเหลียงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย“จริงเสียยิ่งกว่าจริงอีกค่ะ!” เลขาหยางรีบพยักหน้ารัว ๆ “ฉู่ซืออี๋รับปากว่าจะไประบุตัวคนร้ายหลังจบงานเลี้ยง แต่ไม่นึกเลยว่า...”เวินเหลียงแค่นเสียงฮึเบา ๆ เสียงหนึ่ง “ฟู่เจิงโง่จริง ๆ เขาคิดว่าเขาตอบรับเงื่อนไขพวกนั้นแล้ว ฉู่ซืออี๋จะไประบุตัวคนร้ายเหรอ? ไม่มีทางหรอก”แน่นอนว่าตัวเวินเหลียงเองก็โง่เช่นกันทั้งสองคนโง่ไปด้วยกัน ถูกฉู่ซืออี๋แกล้งปั่นหัวเล่นจนหัวหมุนไปหมดเลขาหยางยิ้ม “ไม่ว่ายังไง นี่ล้วนเป็นความตั้งใจของประธานฟู่ทั้งสิ้น”“ในเมื่อเขาไม่อยากบอกฉัน แล้วจุดประสงค์ที่คุณมาบอกฉันคืออะไรเหรอคะ?” เวินเหลียงเลิกคิ้วถามเลขาหยางบีบจมูก “...ช่วงนี้ประธานฟู่อารมณ์ไม่ค่อยดีเลย...”เวินเหลียงพลันเข้าใจขึ้นมาในทันที เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “คุณตอบคำถามฉันอีกคำถามสิคะ”“คุณว่ามาสิคะ”“ก่อนหน้านี้ที่ฉู่ซืออี๋ถูกข

วันนี้ตอนเช้าฟู่เจิงได้รับข่าวจากลู่เย่า เมิ่งจินถังหนีไปแล้วในวินาทีนั้น เขาก็เข้าใจความรู้สึกของเวินเหลียงและเหตุผลที่เธอแจ้งตำรวจขึ้นมาในทันใด เพราะงั้นพอเห็นเขาอยู่กับฉู่ซืออี๋ ถึงได้โกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟ...ฟู่เจิงตำหนิตัวเองเวินเหลียงเพิ่งจะได้จุดอ่อนของฉู่ซืออี๋มา เมิ่งจินถังดันมาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวข้องกับฉู่ซืออี๋ฉู่ซืออี๋ประสบกับการทรมานที่แสนโหดเหี้ยมประเภทนั้นมากับตัว ไม่ยอมเผชิญหน้ากับโจรเรียกค่าไถ่ ฉะนั้นเขาจึงให้เวลาฉู่ซืออี๋ถ้าเขาบีบให้ฉู่ซืออี๋ไประบุตัวคนร้ายเลย จะทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน บางทีเมิ่งจินถังอาจไม่เผ่นไป...เพราะคดีเรียกค่าไถ่นั่น เขายอมอดทนต่อฉู่ซืออี๋มามากมายเธอไม่ชอบเวินเหลียงจึงไม่ยอมไประบุตัวคนร้าย ข้อนี้เขาเข้าใจได้ทว่าเขานึกไม่ถึงเลยว่า เธอถึงขั้นเลือกที่จะปล่อยโจรเรียกค่าไถ่ที่เคยทำร้ายตัวเองไป!การกระทำของฉู่ซืออี๋ ทำให้ความสงสารสุดท้ายที่ฟู่เจิงมีต่อเธอหายวับไปเช่นกันที่ตกอับมาถึงขั้นอย่างในวันนี้ เธอทำตัวเองทั้งนั้นทว่าฟู่เจิงก็ยังไม่สบอารมณ์นักเมื่อนึกถึงคำพูดของเวินเหลียงเมื่อวาน เขาก็ยังรู้สึกว่ามีก

“เธอมาที่บ้านฉันสิ ฉันจะกระหืดกระหอบให้เธอฟังเป็นยังไง?” ฟู่เจิงเอ่ย“หึ ฝันหวานเชียวนะ”หัวข้อบทสนทนานี้ทำเอาเวินเหลียงอายม้วน เธอไม่อยากพูดอะไรมากมาย จึงทำได้เพียงพูดหาข้ออ้าง “ดึกแล้ว ฉันจะนอนแล้ว แค่นี้นะ”“ฝันดี” ฟู่เจิงพูดขึ้นโดยไร้ซึ่งความอาลัยอาวรณ์“เดี๋ยวก่อน ฉันนึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง”“เธอว่ามาสิ”“วันนี้ฉันเจอพี่สะใภ้ใหญ่ที่บ้านใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ตั้งท้องแล้ว แต่เธอบอกกับฉันว่า พี่ใหญ่ยังติดต่อกับผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกคนนั้นอยู่ ไม่งั้นคุณให้คนไปสืบดูหน่อยสิว่าตกลงผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกนั่นเป็นใครกันแน่” เวินเหลียงเอ่ยฟู่เจิงพลันประหลาดใจ “แน่ใจนะว่าพี่ใหญ่ยังติดต่อกับเขาอยู่?”“พี่สะใภ้ใหญ่ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กับมากับหู”“โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันจะให้คนไปสืบหาหลักฐานดู”หลังวางสาย เวินเหลียงก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะหัวเตียง แล้วปิดไฟนอนส่วนฟู่เจิง พอเขามองบันทึกการโทรที่แสดงอยู่บนหน้าจอ มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกรอยยิ้มออกมา เหมือนยิ้มทว่าก็ไม่ได้ยิ้มนึกถึงคำพูดของเวินเหลียงเมื่อครู่แล้ว นัยน์ตาของฟู่เจิงก็ลึกซึ้ง จมดิ่งไปในความคิดหลังจากรู้ว่าคนขับรถของฟู่เยว่น่าส