LOGINShare
บทที่ 583
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 584
เวินเหลียงมองสีหน้าของฟู่เยว่ ในเวลาเพียงครู่เดียวไม่รู้เลยว่าที่เขาพูดออกมาเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่ถ้าเป็นเรื่องจริง แล้วเขากับผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกัน? ทำไมถึงบอกซูชิงอวิ๋นภรรยาที่ร่วมเรียงเคียงหมอนไม่ได้?ถ้าเขาพูดโกหก เขาพูดออกมาแบบนี้มันจะมีความหมายอะไร?เธอยังอยากถามอะไรต่อ ทว่าจู่ ๆ เสียงริงโทนโทรศัพท์ก็แว่วดังขึ้นมาเสียก่อนเวินเหลียงล้วงโทรศัพท์ออกมาดู เป็นสายของจี้ตัน ในใจเธอเต้นระรัวสองสามที เธอส่งสายตาให้ฟู่เยว่ทีหนึ่งก่อนจะเดินออกไปรับโทรศัพท์ตรงที่ไกลหน่อย“จับตัวจางกั๋วอันได้หรือยัง?” หลังรับสายเวินเหลียงก็ถามขึ้นอย่างอดรนทนไม่ไหวน้ำเสียงของจี้ตันที่อยู่ปลายสายฟังดูละอายเล็กน้อย “ขอโทษครับ จับตัวไม่ได้ครับ จางกั๋วอันตกไปอยู่ในมือคนอื่นแล้ว”เวินเหลียงอึ้งไป หัวใจเต้นตึกตักขึ้นเสียงหนึ่ง “ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น?”เป็นคนที่คนที่อยู่เบื้องหลังส่งไปช่วยจางกั๋วอันหรือเปล่า?ถ้าเป็นแบบนี้ ก็คงยากจะจับตัวจางกั๋วอันได้อีกแถมฉู่ซืออี๋ก็ไม่ยอมระบุตัวคนร้ายแล้วด้วยควรทำยังไงดี...ถึงจะแก้แค้นให้พ่อได้?“ครับ ตอนที่ไล่ตามจับจางกั๋วอัน พวกเราเจอการขัดขวางสองร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 585
เธอรับปากฟู่ซือฝานเอาไว้ เธอจะไปส่งเขาเข้าเรียนในวันเปิดเรียนฟู่ซือฝานถือถุงกระดาษใบใหญ่ ห้อยโตงเตงจนถึงพื้น เธอมองเวินเหลียงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน่าสงสาร “คุณป้าคะ หนูถือไม่ไหว คุณป้าพาหนูเข้าไปส่งหน่อยโอเคไหมคะ?”เจ้าตัวน้อยที่แสนฉลาด เธอค้นพบอย่างเฉียบไวว่าราวกับสองสามวันนี้คุณลุงกับคุณป้าทะเลาะกันถ้าจะพูดให้ถูก คุณลุงทะเลาะอยู่คนเดียว ส่วนคุณป้าเหมือนคนที่ไม่ได้เป็นอะไรเลยตอนนี้คุณลุงอยู่บ้าน เธอจะยอมพลาดโอกาสทองนี้ได้เสียที่ไหน?เวินเหลียงกะพริบตาปริบ ๆ พร้อมบีบใบหน้าน้อย ๆ แดงแจ๋ของเจ้าตัวน้อย แล้วรับถุงกระดาษมาจากในมือของฟู่ซือฝาน “ไปเถอะ เดี๋ยวอาไปส่งเธอข้างในเอง”เธอลอบส่ายหน้าอยู่ในใจ ตระหนักได้ว่าที่ตัวเองทำไปเมื่อครู่มันไม่เหมาะสมทั้ง ๆ ที่ตัดสินใจแล้วว่า จะเอาเรื่องระหว่างเธอกับคนคนนั้นมาเกี่ยวพันกับฟู่ซือฝานไม่ได้ ทว่าเมื่อครู่ เธอกลับไม่อยากเข้าไปโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่อยากเจอคนคนนั้นมิหนำซ้ำ ความระแวดระวังของเธอยังชัดเจนเกินไปจนถูกเจ้าตัวน้อยจับได้อีกเวินเหลียงลอบถอนหายใจอยู่ในใจเฮือกหนึ่ง ต่อไปจะทำแบบนี้ไม่ได้ประตูห้องรับแขกเปิดอยู่ แสงไฟอุ่น ๆ สะท
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 586
เวินเหลียงเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจฟู่เจิงไปเจรจาเงื่อนไขกับฉู่ซืออี๋เพื่อเธอ?เพราะฉะนั้นแหล่งเงินทุนของฉู่ซืออี๋เหล่านั้น แล้วก็งานเลี้ยงงานนั่น ล้วนเป็นเงื่อนไขที่ฉู่ซืออี๋เสนอ?“จริงเหรอ? คุณไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม?” เวินเหลียงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย“จริงเสียยิ่งกว่าจริงอีกค่ะ!” เลขาหยางรีบพยักหน้ารัว ๆ “ฉู่ซืออี๋รับปากว่าจะไประบุตัวคนร้ายหลังจบงานเลี้ยง แต่ไม่นึกเลยว่า...”เวินเหลียงแค่นเสียงฮึเบา ๆ เสียงหนึ่ง “ฟู่เจิงโง่จริง ๆ เขาคิดว่าเขาตอบรับเงื่อนไขพวกนั้นแล้ว ฉู่ซืออี๋จะไประบุตัวคนร้ายเหรอ? ไม่มีทางหรอก”แน่นอนว่าตัวเวินเหลียงเองก็โง่เช่นกันทั้งสองคนโง่ไปด้วยกัน ถูกฉู่ซืออี๋แกล้งปั่นหัวเล่นจนหัวหมุนไปหมดเลขาหยางยิ้ม “ไม่ว่ายังไง นี่ล้วนเป็นความตั้งใจของประธานฟู่ทั้งสิ้น”“ในเมื่อเขาไม่อยากบอกฉัน แล้วจุดประสงค์ที่คุณมาบอกฉันคืออะไรเหรอคะ?” เวินเหลียงเลิกคิ้วถามเลขาหยางบีบจมูก “...ช่วงนี้ประธานฟู่อารมณ์ไม่ค่อยดีเลย...”เวินเหลียงพลันเข้าใจขึ้นมาในทันที เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “คุณตอบคำถามฉันอีกคำถามสิคะ”“คุณว่ามาสิคะ”“ก่อนหน้านี้ที่ฉู่ซืออี๋ถูกข
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 587
เลขาหยางถอนหายใจ “ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณเวิน”เมื่อเวินเหลียงขับรถกลับมาถึงบ้าน เธอก็ไปเปิดไลฟ์คอร์สเรียนถ่ายภาพในห้องทำงานก่อนเป็นอันดับแรกน้ำเสียงของฮั่วตงเฉิงแว่วดังออกมาจากลำโพงเสียงเขาแหบเล็กน้อย น้ำเสียงราบเรียบ พูดออกมาเจื้อยแจ้วไพเราะน่าฟัง ไม่นานก็ทำเอาเธอจมดิ่งไปอยู่ในความรู้ของการถ่ายภาพฉบับมืออาชีพเวินเหลียงจดบันทึกอย่างตั้งใจกระทั่งเรียนมาถึงเรื่องหนึ่ง ฮั่วตงเฉิงก็หยุดชะงักไป เขาไอเบา ๆ สองที ก่อนจะดื่มน้ำอีกอึกหนึ่ง แล้วกลับมาสอนต่อไม่รู้ว่าเวินเหลียงรู้สึกไปเองหรือเปล่า เธอรู้สึกว่าฮั่วตงเฉิงดูเหนื่อยล้าเล็กน้อยคาบเรียนถ่ายภาพจบลง การเล่นซ้ำไลฟ์ถูกสร้างขึ้นโดยอัตโนมัติ เวินเหลียงเปิดวิดีโอ แล้วเรียนชดเชยในส่วนหน้าที่ตนพลาดไปมีเสียงติ๊งดิงแว่วดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ มีข้อความไลน์เด้งเข้ามาฮั่วตงเฉิง : “วันนี้ตั้งใจเข้าเรียนหรือเปล่า?”เวินเหลียง : “มาเข้าเรียนตอนข้างหน้าไม่ทัน กำลังเล่นไลฟ์ซ้ำเรียนชดอยู่”ฮั่วตงเฉิง : “มีอะไรที่ไม่เข้าใจก็มาถามฉันนะ”เวินเหลียง : “ฉันทราบแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่ตงเฉิง ฉันฟังจากเสียงคุณดูไม่ค่อยสบาย? อย่าลืมใส่เสื้อผ้าหนาหน่อย ด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 588
วันนี้ตอนเช้าฟู่เจิงได้รับข่าวจากลู่เย่า เมิ่งจินถังหนีไปแล้วในวินาทีนั้น เขาก็เข้าใจความรู้สึกของเวินเหลียงและเหตุผลที่เธอแจ้งตำรวจขึ้นมาในทันใด เพราะงั้นพอเห็นเขาอยู่กับฉู่ซืออี๋ ถึงได้โกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟ...ฟู่เจิงตำหนิตัวเองเวินเหลียงเพิ่งจะได้จุดอ่อนของฉู่ซืออี๋มา เมิ่งจินถังดันมาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวข้องกับฉู่ซืออี๋ฉู่ซืออี๋ประสบกับการทรมานที่แสนโหดเหี้ยมประเภทนั้นมากับตัว ไม่ยอมเผชิญหน้ากับโจรเรียกค่าไถ่ ฉะนั้นเขาจึงให้เวลาฉู่ซืออี๋ถ้าเขาบีบให้ฉู่ซืออี๋ไประบุตัวคนร้ายเลย จะทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน บางทีเมิ่งจินถังอาจไม่เผ่นไป...เพราะคดีเรียกค่าไถ่นั่น เขายอมอดทนต่อฉู่ซืออี๋มามากมายเธอไม่ชอบเวินเหลียงจึงไม่ยอมไประบุตัวคนร้าย ข้อนี้เขาเข้าใจได้ทว่าเขานึกไม่ถึงเลยว่า เธอถึงขั้นเลือกที่จะปล่อยโจรเรียกค่าไถ่ที่เคยทำร้ายตัวเองไป!การกระทำของฉู่ซืออี๋ ทำให้ความสงสารสุดท้ายที่ฟู่เจิงมีต่อเธอหายวับไปเช่นกันที่ตกอับมาถึงขั้นอย่างในวันนี้ เธอทำตัวเองทั้งนั้นทว่าฟู่เจิงก็ยังไม่สบอารมณ์นักเมื่อนึกถึงคำพูดของเวินเหลียงเมื่อวาน เขาก็ยังรู้สึกว่ามีก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 589
ถ้าเธอเปลี่ยนจากเรียก ‘ฟู่เจง’ มาเป็น ‘อาเจิง’ ก็สิ้นเรื่องแล้ว“ฉันได้ยินมาว่าคุณไปเจรจาเงื่อนไขกับเธอ?”จู่ ๆ ฟู่เจิงก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมดทั้งเนื้อตัว “เธอรู้ได้ยังไง?”“เลขาหยางเป็นคนบอกฉัน คุณเองก็ไม่ต้องโทษเขาหรอก ฉันแค่รู้สึกสงสัยเลยบังคับให้เขาพูด รวมถึงความลำบากใจที่คุณบอกคราวก่อนด้วย”ในใจของฟู่เจิงเต้นตึกตัก ๆ ขึ้นมาเสียงหนึ่ง พร้อมอดไม่ได้ที่จะกำนิ้วขึ้น “เธอรู้เรื่องหมดแล้ว?”ความลำบากใจที่เขาบอกคราวก่อน...“อืม” เวินเหลียงพูดต่ออีกว่า “หลังจากรู้เรื่องทั้งหมด ฉันถึงได้รู้ว่าฉันเข้าใจคุณผิดไป ที่คุณปล่อยฉู่ซืออี๋ออกมา ล้วนเป็นเพราะฉัน อาเจิงขอโทษนะ”ฟู่เจิงชะงักไป พร้อมกลั้นหายใจเอาไว้ เงียบไม่พูดไม่จาเป็นอย่างที่เธอพูดจริง ๆแต่เขารู้สึกเหมือนว่าตรงไหนมันไม่ถูกต้องสักอย่าง...“แต่ว่าฟู่เจิง ฉันเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งเหมือนกันนะ ฉันไม่ต้องการให้คุณทำให้ฉันกลายเป็นคนที่กำลังงมโข่ง ภายใต้ชื่อว่าทำเพราะหวังดีกับฉัน เรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมคุณถึงปิดบังฉัน?”ฟู่เจิงเม้มริมฝีปาก ก่อนจะย้อนถามว่า “เรื่องสำคัญขนาดนี้ เรื่องอะไร?”เวินเหลียงชะงักไปครู่หนึ่ง “คุณคิดว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 590
“เธอมาที่บ้านฉันสิ ฉันจะกระหืดกระหอบให้เธอฟังเป็นยังไง?” ฟู่เจิงเอ่ย“หึ ฝันหวานเชียวนะ”หัวข้อบทสนทนานี้ทำเอาเวินเหลียงอายม้วน เธอไม่อยากพูดอะไรมากมาย จึงทำได้เพียงพูดหาข้ออ้าง “ดึกแล้ว ฉันจะนอนแล้ว แค่นี้นะ”“ฝันดี” ฟู่เจิงพูดขึ้นโดยไร้ซึ่งความอาลัยอาวรณ์“เดี๋ยวก่อน ฉันนึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง”“เธอว่ามาสิ”“วันนี้ฉันเจอพี่สะใภ้ใหญ่ที่บ้านใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ตั้งท้องแล้ว แต่เธอบอกกับฉันว่า พี่ใหญ่ยังติดต่อกับผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกคนนั้นอยู่ ไม่งั้นคุณให้คนไปสืบดูหน่อยสิว่าตกลงผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกนั่นเป็นใครกันแน่” เวินเหลียงเอ่ยฟู่เจิงพลันประหลาดใจ “แน่ใจนะว่าพี่ใหญ่ยังติดต่อกับเขาอยู่?”“พี่สะใภ้ใหญ่ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กับมากับหู”“โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันจะให้คนไปสืบหาหลักฐานดู”หลังวางสาย เวินเหลียงก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะหัวเตียง แล้วปิดไฟนอนส่วนฟู่เจิง พอเขามองบันทึกการโทรที่แสดงอยู่บนหน้าจอ มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกรอยยิ้มออกมา เหมือนยิ้มทว่าก็ไม่ได้ยิ้มนึกถึงคำพูดของเวินเหลียงเมื่อครู่แล้ว นัยน์ตาของฟู่เจิงก็ลึกซึ้ง จมดิ่งไปในความคิดหลังจากรู้ว่าคนขับรถของฟู่เยว่น่าส
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 591
เวินเหลียงไม่ได้อยากมากินข้าวมื้อนี้อะไรเลย เพียงแค่อยากมาดูระดับที่แท้จริงของตัวเองเท่านั้น ก่อนอัปโหลดรูปภาพเธอไม่ได้ให้ฮั่วตงเฉิงดู แน่นอนว่าเธอเชื่อว่าพอฮั่วตงเฉิงได้เห็นแล้ว ก็จะให้คะแนนอย่างยุติธรรมฮั่วตงเฉิงพิงพนักพิงเก้าอี้ พร้อมทั้งส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่ใช่ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง”เวินเหลียงประหลาดใจ “เรื่องอะไรเหรอคะ?”ฮั่วตงเฉิงล้วงโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋าเสื้ออย่างเอื่อยเฉื่อย ก่อนจะสไลด์หน้าจอสองสามที แล้วนำไปวางตรงหน้าเวินเหลียง “เธอรู้จักคนคนนี้ไหม?”เวินเหลียงก้มหน้าดู เห็นเพียงในหน้าจอเป็นรูปภาพที่ไม่ได้มีความคมชัดมากภาพหนึ่ง ผู้ชายที่อยู่ในภาพถูกผู้ชายอีกสองสามคนกดตัวไว้บนพื้นเธอเพ่งสายตามองไปทีหนึ่ง ทันใดนั้นนัยน์ตาก็เป็นอันต้องหดตัว หัวใจเต้นตึกตัก ๆ ขึ้นมาในทันที พร้อมมองฮั่วตงเฉิงอย่างด้วยความตื่นเต้น “จางกั๋วอัน?!!”ฮั่วตงเฉิงยิ้ม “ลูกค้าคนหนึ่งของฉันบังเอิญเจอที่ชายแดนเข้า กำลังถูกกำลังคนสองกลุ่มไล่ล่า ฉันเลยไปสอบถามดู เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับเธอ”เวินเหลียงไม่กล้าเชื่อหลังจากที่เมิ่งจินถังหนีไป จางกั๋วอันถูกคนอื่นจับตัวไป เธอก็แทบจะสิ้นหวังแล้วไม่นึกเลยว่
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
