Share

บทที่ 585

เธอรับปากฟู่ซือฝานเอาไว้ เธอจะไปส่งเขาเข้าเรียนในวันเปิดเรียน

ฟู่ซือฝานถือถุงกระดาษใบใหญ่ ห้อยโตงเตงจนถึงพื้น เธอมองเวินเหลียงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน่าสงสาร “คุณป้าคะ หนูถือไม่ไหว คุณป้าพาหนูเข้าไปส่งหน่อยโอเคไหมคะ?”

เจ้าตัวน้อยที่แสนฉลาด เธอค้นพบอย่างเฉียบไวว่าราวกับสองสามวันนี้คุณลุงกับคุณป้าทะเลาะกัน

ถ้าจะพูดให้ถูก คุณลุงทะเลาะอยู่คนเดียว ส่วนคุณป้าเหมือนคนที่ไม่ได้เป็นอะไรเลย

ตอนนี้คุณลุงอยู่บ้าน เธอจะยอมพลาดโอกาสทองนี้ได้เสียที่ไหน?

เวินเหลียงกะพริบตาปริบ ๆ พร้อมบีบใบหน้าน้อย ๆ แดงแจ๋ของเจ้าตัวน้อย แล้วรับถุงกระดาษมาจากในมือของฟู่ซือฝาน “ไปเถอะ เดี๋ยวอาไปส่งเธอข้างในเอง”

เธอลอบส่ายหน้าอยู่ในใจ ตระหนักได้ว่าที่ตัวเองทำไปเมื่อครู่มันไม่เหมาะสม

ทั้ง ๆ ที่ตัดสินใจแล้วว่า จะเอาเรื่องระหว่างเธอกับคนคนนั้นมาเกี่ยวพันกับฟู่ซือฝานไม่ได้ ทว่าเมื่อครู่ เธอกลับไม่อยากเข้าไปโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่อยากเจอคนคนนั้น

มิหนำซ้ำ ความระแวดระวังของเธอยังชัดเจนเกินไปจนถูกเจ้าตัวน้อยจับได้อีก

เวินเหลียงลอบถอนหายใจอยู่ในใจเฮือกหนึ่ง ต่อไปจะทำแบบนี้ไม่ได้

ประตูห้องรับแขกเปิดอยู่ แสงไฟอุ่น ๆ สะท
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status