All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 561 - Chapter 570

“ฝานฝานรู้เรื่องไหม? แล้วมีท่าทียังไง?” เวินเหลียงถาม“ฉันเคยถามฝานฝานแล้ว ทั้งสองครั้งดูเหมือนฝานฝานจะทำใจไม่ได้ ต้องมีคนมาช่วยฝานฝานตัดสินใจ”เวินเหลียงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “แต่ว่า...”“ไม่ต้องการคำว่าแต่ว่า เรากับฝานฝานคลุกคลีอยู่ด้วยกันมานานแค่ไหน ฝานฝานเห็นเราอยู่ในตำแหน่งเดียวกันกับคุณอาแล้ว เธอเข้าใจไหมว่ามันหมายความว่าอะไร?”“เข้าใจแล้ว”หลังวางสาย เวินเหลียงก็กลับรถตรงไหล่ทางแยกด้านหน้า แล้วมุ่งหน้าไปเจอกับฟู่เจิงที่หน้าประตูหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเธอจอดรถตรงลานจอดรถหน้าป้อมตำรวจบริการประชาชน ไม่นานเท่าไร ป้ายทะเบียนรถที่คุ้นเคยก็แล่นเข้ามาเวินเหลียงลงจากรถแล้วเดินไปยังที่ว่างหน้าประตูหน่วยงานบริการประชาชนฟู่เจิงเดินมาพร้อมฟู่ซือฝานเมื่อเห็นเจ้าตัวน้อยลงจากรถ เวินเหลียงก็โบกไม้โบกมือ “ฝานฝาน”ฟู่ซือฝานวิ่งเหยาะสองก้าว มุ่งหน้าเข้ามาจูงมือของเวินเหลียงเอาไว้ “คุณป้า”เสียง ‘ปัง’ ดังขึ้นเสียงหนึ่งฟู่เจิงปิดประตูรถ ก่อนจะใส่กุญแจรถเข้าไปในกระเป๋ากางเกง พร้อมมองประเมินเวินเหลียงชืด ๆ สองสามทีมองไปเธอดูไม่ได้เป็นอะไรมาก คงจะบาดเจ็บแค่ตรงแขนที่เดียว?เวินเหลียงชำเลือ

ฉะนั้น ในวันก่อนตรุษจีนนั่นดูเหมือนเว่าเขาจะเป็นคนบังคับให้เวินเหลียงเลิก ทว่าอันที่จริงเวินเหลียงแค่พายเรือไปตามน้ำเท่านั้นทั้ง ๆ ที่เธอเองก็อยากเลิกกับเมิ่งเซ่อ ทว่าต่อหน้าเขาดันทำท่าทางไม่อยากเลิกแถมยังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟใส่เขาอีกผู้หญิงคนนี้ หลังจากหย่ากับเขา ก็กล้าหาญขึ้นมากจริง ๆ!ฟู่เจิงถอดหูฟังบลูทูธออก แล้วลวดมือโยนไปในช่องเก็บของเลยเปลวเพลิงในใจของเขาเริ่มลุกโชนขึ้นเรื่อย ๆ ใกล้จะควบคุมไม่อยู่แล้วในหัวโห่ร้องไห้หันกลับไปคิดบัญชีกับเวินเหลียง กดเธอลงบนที่นอนแล้วทำให้เธอร้องไห้ ดูซิว่าเธอยังกล้าทำให้เขาโกรธอยู่อีกไหม!ทว่าก็มีสติส่วนหนึ่งบอกให้เขากดความคิดนี้เอาไว้ขณะที่รอติดไฟแดง ฟู่เจิงล้วงกล่องบุหรี่และไฟแช็กออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเอง จากนั้นดึงบุหรี่มาคาบไว้ระหว่างฟันมวนหนึ่ง กำลังจะจุดไฟ ทันใดนั้นก็นึกถึงฟู่ซือฝานที่อยู่ที่นั่งด้านหลังขึ้นมา เขาจึงเก็บไฟแช็กวางกลับไปอีกครั้งไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว ฟู่เจิงสตาร์ตรถอีกครั้งขณะมาถึงยังคฤหาสน์ย่านซิงเหอวาน บุหรี่ที่คาบไว้ในปากก็ถูกเขากัดจนไม่เหลือชิ้นดีแล้วหลังพาฟู่ซือฝานกลับมาส่งที่บ้าน ฟู่เจิงก็กลับรถมุ่งหน้า

ฉู่ซืออี๋หวนนึกขึ้นได้ว่า ปีนั้นตอนที่เธอเพิ่งถูกช่วยกลับมา และเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการพบหน้าเธอ ในช่วงเวลานั้นฟู่เจิงดูเงียบมาก และไม่เคยพูดถึงเรื่องเลิกกันเลยเธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกตกต่ำ การโทษตัวเอง ความกลัดกลุ้มใจ การไม่ได้นอนทั้งคืนของเขา แม้จะเป็นแบบนี้แต่เขาก็ไม่เคยสูบบุหรี่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ฟู่เจิงที่มีฐานะเป็นคุณชายแห่งตระกูลฟู่ลืมกินลืมนอน ทุ่มเทกายใจเรียนอย่างหนัก เป็นนักเรียนสามดี[1]คนหนึ่งตอนที่ตามจีบเขา ฉู่ซืออี๋ที่มีความมั่นใจมาตลอดพบเจอกับล้มเหลวไม่เป็นท่า ถึงได้เผชิญหน้าหน้ากับฟู่เจิงอย่างจริงจัง เขาเป็นเด็กผู้ชายที่ไม่เหมือนกับลูกหลานตระกูลไฮโซทั่วไปเลยเขามีการแสวงหาของตัวเอง มีการยืนหยัดเป็นของตัวเองเธอคิดว่าเขาจะยืนหยัดในหลักการของตัวเองมาโดยตลอดทว่าไม่นึกเลยว่าจะถูกเวินเหลียงพังทลายลงอย่างง่ายดายฟู่เจิงบีบก้นบุหรี่กดลงไปในที่เขี่ยบุหรี่ ขณะยกแขนขึ้นเสื้อผ้าตรงไหล่ย่อมเลิกขึ้นจนเผยให้เห็นเค้าโครงของกล้ามเนื้อออกมา “ออกหน้ามาระบุตัวผู้ต้องหา คุณมีเงื่อนไขอะไรก็พูดมาได้เลย”ขณะรับสายฟู่เจิง ฉู่ซืออี๋ก็คาดเดาจุดประสงค์ของเขาเอาไว้แล้ว ในใจเธออดไม่ได

หลังผู้กำกับตะโกนว่าผ่าน เวินเหลียงก็หยิบเสื้อคลุมขนสัตว์ไปให้ฉู่ซืออี๋ตอนบ่ายยังมีฉากของฉู่ซืออี๋อีก พวกเธอกินข้าวเที่ยงกันที่กองถ่ายขณะที่เวินเหลียงเอาข้าวเที่ยงไปให้ฉู่ซืออี๋ ก็ได้ยินฉู่ซืออี๋รับสายอยู่ในรถ ราวกับว่าเป็นคนจากออฟฟิศของเธอโทรมา แสดงออกประมาณว่าทางนักลงทุนส่งบทละครมาสองสามเรื่อง มาถามให้ฉู่ซืออี๋เลือกหน่อยในบทละครสองสามเรื่องนั้น เวินเหลียงเคยได้ยินสองเรื่อง ล้วนเป็นบทละครนักลงทุนขั้นถัดไปเห็นดีเห็นงามแล้วทั้งนั้น ศิลปินมากมายต่างตบตีแย่งชิงกันเพื่อเข้าไปผู้กำกับและคนเขียนบทละครของบทละครหนึ่งในนั้นเข้าขาทำงานด้วยกันมาหลายครั้ง ได้รับรางวัลมานับไม่ถ้วน ล้วนเป็นบุคคลผู้ประสบความสำเร็จที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างยิ่งในวงการ เป็นละครฟอร์มยักษ์เรื่องหนึ่งที่เหลืออีกสองสามเรื่องเธอลองตรวจสอบดูแล้ว ล้วนเป็นละครที่สร้างขึ้นมาจากนิยายชื่อดังทั้งสิ้น แน่นอนว่าย่อมมีกระแสอยู่ในตัวเองอยู่แล้วเวินเหลียงประหลาดใจไปครู่หนึ่งในสองวันนี้ตอนที่เธอพัก ได้ยินทีมงานในกองถ่ายและนักแสดงตัวประกอบคุยกัน ก็พอจะเข้าใจวงการนี้ขึ้นมาบ้างแล้ว คนที่เป็นฝ่ายเลือกบทละครได้ก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะด

“หา?”เวินเหลียงที่จู่ ๆ ก็ถูกขานชื่อสะดุ้งโหยง เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะพบว่าทุกคนมองมาที่เธอเป็นสายตาเดียวกันในฐานะผู้ช่วยคนหนึ่ง เธอพยายามลดความรู้สึกการมีตัวตนของตัวเองลงต่ำที่สุดแล้ว ทว่าทำไมผู้กำกับยังถามความคิดเห็นจากเธออีกล่ะ?เดี๋ยวนะเหมือนว่าผู้กำกับจะรู้จักเธอด้วย?“คุณคิดว่าตรงนี้อวี้หม่านควรมีปฏิกิริยายังไง?” ผู้กำกับเจิ้งถามขึ้นอีกรอบเวินเหลียงเห็นสีหน้าของผู้กำกับดูจริงจังเป็นอย่างมาก เธอจึงไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน “ฉันยังไม่เคยอ่านบทละคร ไม่รู้ว่าตรงนี้เป็นฉากประมาณไหน ฉันจะพูดในมุมของผู้ชมคนหนึ่งนะคะ ถ้าในใจของอวี้หม่านเต็มไปด้วยการแสวงหาตั้งแต่เริ่มแรก กลับกันได้สูญเสียคุณค่าของการตั้งค่าบทละครตัวนี้ไปแล้ว สูญเสียความเป็นตัวเองในตอนแรกไปท่ามกลางพวกตัวร้าย ฉันคิดว่า คนดูอาจจะยิ่งชอบดูการแสดงที่คนดี ๆ คนหนึ่งถูกบีบให้เปลี่ยนไปอยู่ในเส้นทางดำมืดภายใต้แรงกดดันของชีวิตมากกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ตัวละครอวี้หม่านก็จะยิ่งมีอรรถรสมากขึ้น และเพิ่มความรู้สึกอินไปด้วยในขณะเดียวกัน”บทตัวร้ายที่ถูกบีบจนกลายเป็นพวกตัวร้ายมักจะดึงดูดความโศกเศร้าและความเห็นอกเห็นใจมากกว่าพ