Share

บทที่ 561

เวินเหลียงเม้มปากพลางยิ้ม “ฉันมีเรื่องขอร้องฉู่ซืออี๋น่ะ”

“เรื่องอะไรงั้นเหรอ? ถึงต้องขอให้ฉู่ซืออี๋ช่วยให้ได้?”

“เรื่องนี้ขาดเธอไม่ได้จริง ๆ”

โจวอวี่อยากถามต่อ ทว่าในตอนนี้เองผู้ช่วยก็มาเรียกเขาไป “พี่อวี่ จะเริ่มถ่ายทำกันแล้วค่ะ”

โจวอวี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เวินเหลียงโบกไม้โบกมือ “นายรีบไปเถอะ ฉันเองก็จะเปลี่ยนชุดกลับบ้านแล้ว”

โจวอวี่ลุกขึ้นยืนพร้อมพูดเตือนว่า “ฉันรู้สึกว่าที่สลิงขาดวันนี้มันดูแปลก ๆ เธอระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะ”

“อืม ฉันจะระวัง ขอบใจนะ”

“งั้นฉันขอตัวไปถ่ายละครก่อนนะ”

หลังโจวอวี่ออกไป เวินเหลียงก็มองดูรอบข้าง ไม่เห็นเงาร่างของฉู่ซืออี๋แล้ว

เวินเหลียงเปลี่ยนเอากล่องยาไปให้ทีมงานหน้าเซ็ต ก่อนจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

หลังเธอจัดการเสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินไปหาคนคุมสลิงทันที

คนคุมสลิงพูดขอโทษเธอทั้งละอายใจ “คุณเวิน ขอโทษนะครับ พวกเราทำงานผิดพลาดเอง จนทำให้คุณเกือบต้องเจออันตราย คุณไม่เป็นอะไรก็นับว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายแล้ว”

เวินเหลียงเม้มปากพลางยิ้ม “มันขาดได้ยังไงคะ? มองออกไหม?”

คนคุมสลิงเอ่ย “ตอนแรกตัดสินว่าเป็นเพราะมันชำรุดหนักมาก เลยต้องรับแร
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status