Share

บทที่ 570

“หา?”

เวินเหลียงที่จู่ ๆ ก็ถูกขานชื่อสะดุ้งโหยง เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะพบว่าทุกคนมองมาที่เธอเป็นสายตาเดียวกัน

ในฐานะผู้ช่วยคนหนึ่ง เธอพยายามลดความรู้สึกการมีตัวตนของตัวเองลงต่ำที่สุดแล้ว ทว่าทำไมผู้กำกับยังถามความคิดเห็นจากเธออีกล่ะ?

เดี๋ยวนะเหมือนว่าผู้กำกับจะรู้จักเธอด้วย?

“คุณคิดว่าตรงนี้อวี้หม่านควรมีปฏิกิริยายังไง?” ผู้กำกับเจิ้งถามขึ้นอีกรอบ

เวินเหลียงเห็นสีหน้าของผู้กำกับดูจริงจังเป็นอย่างมาก เธอจึงไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน “ฉันยังไม่เคยอ่านบทละคร ไม่รู้ว่าตรงนี้เป็นฉากประมาณไหน ฉันจะพูดในมุมของผู้ชมคนหนึ่งนะคะ ถ้าในใจของอวี้หม่านเต็มไปด้วยการแสวงหาตั้งแต่เริ่มแรก กลับกันได้สูญเสียคุณค่าของการตั้งค่าบทละครตัวนี้ไปแล้ว สูญเสียความเป็นตัวเองในตอนแรกไปท่ามกลางพวกตัวร้าย ฉันคิดว่า คนดูอาจจะยิ่งชอบดูการแสดงที่คนดี ๆ คนหนึ่งถูกบีบให้เปลี่ยนไปอยู่ในเส้นทางดำมืดภายใต้แรงกดดันของชีวิตมากกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ตัวละครอวี้หม่านก็จะยิ่งมีอรรถรสมากขึ้น และเพิ่มความรู้สึกอินไปด้วยในขณะเดียวกัน”

บทตัวร้ายที่ถูกบีบจนกลายเป็นพวกตัวร้ายมักจะดึงดูดความโศกเศร้าและความเห็นอกเห็นใจมากกว่าพ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status