บทที่ 577

ถังซือซือกำลังลิ้มลองเค้กก้อนน้อย พร้อมทั้งชำเลืองมองเงาร่างของฟู่เจิง กะพริบตาปริบ ๆ “อาเหลียง ทำไมถึงยังไม่กลับอีกล่ะ? เธออย่าบอกฉันนะว่าเป็นเพราะอีตามืดบอดฟู่น่ะ?!”

“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ?” เวินเหลียงเลิกคิ้ว “มีเรื่องอื่นจริง ๆ เธอคอยดูก็สิ้นเรื่องแล้ว”

“โอเค” ถังซือซือฝืนเชื่อ

เธอเงยหน้ามองสีหน้าของเวินเหลียง ก่อนจะเม้มริมฝีปากล่าง “อาเหลียง...ฉันถามอะไรเธออย่างหนึ่งสิ...”

คำถามนี้มันติดค้างอยู่ในใจเธอมานานแล้ว แต่เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของเวินเหลียง ก็เลยไม่เคยถามออกมา

“อะไรเหรอ? เธอถามมาสิ”

“ก่อนหน้านี้เธอ...ชอบอีตามืดบอดฟู่มากใช่ไหม?”

ในตอนที่ถังซือซือรู้ว่าเวินเหลียงกับฟู่เจิงแต่งงานกัน การแต่งงานของพวกเขาก็เข้าสู่ภาวะวิกฤติแล้ว แต่คบหากันมานานขนาดนี้แล้ว เธอก็ยังสัมผัสร่องรอยอะไรออกนิดหน่อย...เวินเหลียงคงเคยชอบฟู่เจิง

อย่างน้อยในช่วงที่อยู่กินกันฉันสามี เธอน่าจะชอบฟู่เจิง

บางทีความรู้สึกยังลึกซึ้งอยู่ ไม่อย่างนั้นเพิ่งจะหย่ากันแท้ ๆ เวินเหลียงคงไม่ชินชาขนาดนั้น แม้ว่าความรู้สึกเจ็บปวดส่วนหนึ่งจะเป็นเพราะลูก...

เวินเหลียงชะงักไป พลางเม้มปากแล้วยิ้ม “ใช่”

ใบหน้าของถังซ