All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 391 - Chapter 400

ในตอนที่เวินเหลียงเห็น ผ้าปูที่นอนก็ถูกกรงเล็บแหลมคมของมันข่วนจนเป็นขุยไปหมดแล้วเนื่องจากขามันสั้นเกินไป กระโดดขึ้นมาไม่ได้เวินเหลียงเลิกผ้าห่มขึ้นไปบนเตียง ปล่อยให้ปุ๊กลุกปีนไปปีนมาอยู่บนเตียง แล้วปิดไฟนอน…แปดโมงเช้าของวันต่อมา เธอป้อนของกินให้ปุ๊กลุกอีกนิดหน่อย หลังใส่คอลล่าให้มันเสร็จสรรพ เวินเหลียงก็ออกจากบ้านไปแปดโมงห้าสิบนาที เวินเหลียงก็มาถึงยังร้านกาแฟ เธอมองดูหน้าจอโทรศัพท์ หาที่นั่งห่างไกลผู้คนนั่งลง แล้วส่งข้อความไปหาอวิ๋นเฉียว “ฉันถึงแล้ว”อวิ๋นเฉียวตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว “รอผมสักสองสามนาที”ผ่านไปประมาณเจ็ดแปดนาที ในตอนใกล้จะเก้าโมงแล้วนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านกาแฟ อายุน่าจะประมาณสามสิบกว่าปี ตัวท่อนบนสวมแจ็คเก็ตหนังสีน้ำตาล ท่อนล่างสวมกางเกงคาโก้ สวมแว่นกันแดด ผมเผ้ายาวรุงรังเล็กน้อย มองไปเหมือนไม่ได้ตัดมาเป็นเวลานานชายหนุ่มหยุดอยู่ตรงประตูร้านกาแฟ พร้อมทั้งมองไปรอบ ๆเวินเหลียงมองไป ทั้งสองคนสบตากันชายหนุ่มเดินตรงดิ่งมาทางเวินเหลียงเลย ก่อนจะลากเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าเวินเหลียงออกแล้วนั่งลงไป “คุณเวิน?”“คุณอวิ๋น?”“ผมเอง” อวิ๋นเฉียวพยักหน้า ก่

อันที่จริง ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดโปงออกไป เช่นนั้นเวินเหลียงจะต้องเกิดเรื่องขึ้นต่อหน้าอวิ๋นเฉียวอย่างแน่นอนมีแค่เวินเหลียงตายแล้วเท่านั้น ถึงจะไม่ต้องสืบเรื่องนี้ต่อแม้แต่ผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเวินเหลียงยังกล้าเผชิญหน้ากับภัยคุกคามการข่มขู่เหล่านั้น เพียงเพื่อหาความจริงให้แจ่มชัดให้พ่อตัวเอง แล้วทำไมเขาถึงไม่กล้าล่ะ?ยิ่งไปกว่านั้น ในยุคที่อินเทอร์เน็ตได้รับการพัฒนาแล้วยุคนี้ การเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ อะไรก็จะถูกโพสต์ลงในอินเทอร์เน็ต และเดิมทีตัวเวินเหลียงเองนั้นก็มีระดับการให้ความสนใจยู่แล้ว บวกกับตระกูลฟู่อีก คนเหล่านั้นต้องไม่กล้าทำอะไรแน่อวิ๋นเฉียวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจอย่างแน่วแน่ “คุณเวิน ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะรับภารกิจที่คุณมอบหมาย”เขาไม่รู้ว่าการตัดสินใจของเขามันถูกหรือผิดเขารู้แค่ว่าในวินาทีนี้ เขาเชื่อฟังเสียงหัวใจของตัวเอง ไร้ซึ่งความละอายต่อมโนธรรมของตัวเอง“จริงเหรอคะ?” เวินเหลียงตกตะลึง นัยน์ตาเผยความปลื้มอกปลื้มใจออกมาเล็กน้อย“จริงครับ การตายของนักข่าวเวินในปีนั้น ผมเองก็รู้สึกเสียใจมากเหมือนกัน หวังว่าในวันนี้สิบปีให้หลัง ผมจะท

หลังจากผ่านมรสุมข่าวแฉ ในเฟซบุ๊กบัญชีหลักของเวินเหลียงก็มีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นมาไม่น้อยใต้โพสต์ที่เธอโพสต์รูปใบสำคัญการหย่าไว้ในเฟซบุ๊กโพสต์ก่อน มีคนมากมายเข้ามาคอมเมนต์แสดงออกว่าเข้าใจเธอผิดไป สงสารเธอและสนับสนุนเธอในช่องแสดงความคิดเห็นทีแรกเธอไม่คิดอยากจะลงชื่อเข้าใช้บัญชีเฟซบุ๊กนี้อีกเพียงแต่ในยุคที่อินเทอร์เน็ตพัฒนาจนถึงจุดสูงสุดยุคนี้นั้น ไม่ว่าจะเป็นการเคลื่อนไหวเล็กการเคลื่อนไหวน้อยล้วนแล้วแต่ถูกโพสต์ลงในอินเทอร์เน็ตทั้งนั้น กระทั่งมีเรื่อง ‘สืบคดีในเฟซบุ๊ก’ มากมายเวินเหลียงไม่แน่ใจว่าคนที่อยู่เบื้องหลังการตายของพ่อเป็นใครกันแน่ แต่เธอเป็นกังวลว่าหากเรื่องที่เธอแอบสืบด้วยตัวเองถูกแพร่งพรายออกไป เธออาจมีจุดจบเดียวกับพ่อก็เป็นได้ฉะนั้นเธอจึงต้องรักษาระดับความดังของตัวเองเอาไว้ เตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้ให้เรียบร้อยหากตนตายไป เรื่องจะได้เป็นข่าวดังยังมีอีกความเป็นไปได้หนึ่ง คืออวิ๋นเฉียวสืบหาเบาะแสร่องรอยออกมาได้ ทว่าเนื่องจากสาเหตุเรื่องขั้นตอน หรือการขัดขวางของหนอนบ่อนไส้ ไม่สามารถตรวจสำนวนคดีและตัดสินคดีใหม่ได้ถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะได้ใช้ระดับความดังและกระแสของตัวเองกดดั

“หนูเคยได้ยินคุณย่าพูดถึง คุณย่าร้องไห้ด้วย หนูปลอบคุณย่าว่าไม่ต้องร้องนะคะ”“ฝานฝานทำถูกแล้ว” ฟู่เจิงชมคุณท่านจากไปอย่างกะทันหัน แม้แต่ฟู่เจิงยังไม่ทันได้พูดประโยคสุดท้ายกับคุณท่านเลยในเมื่อไม่ได้เจอหน้าเป็นครั้งสุดท้าย ฟู่ชิงเยว่จึงไม่ได้กลับมา คงจะรอจนกว่าจะถึงปีใหม่“งั้นคุณลุงต้องอยู่กับคุณป้าแน่ ๆ!” ฟู่ซือฝานมองฟู่เจิงพลางยิ้มอย่างเริงร่าสีหน้าของฟู่เจิงแข็งทื่อ “ฝานฝาน ตอนนี้ลุงกับป้าไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว”“ทำไมล่ะคะ? สามีภรรยาก็อยู่ด้วยกันทั้งนั้น เหมือนคุณย่าทวดกับคุณปู่ทวด” ในดวงตากลมโตของฟู่ซือฝานเต็มไปด้วยความสงสัย“เพราะลุงหย่ากับป้าแล้ว ฝานฝานรู้ไหมว่าหย่าหมายความว่าอะไร? หมายความว่าลุงกับป้าไม่ได้เป็นสามีภรรยากันอีกต่อไปแล้ว”บนใบหน้าน้อย ๆ ของฟู่ซือฝานเผยสีหน้าผิดหวังออกมา “คุณป้าสวยขนาดนั้น ทำไมคุณลุงถึงหย่ากับคุณป้าล่ะคะ? คุณลุงจะแต่งงานกับคุณน้าอีกคนใช่ไหมคะ?”คุณน้าอีกคน หมายถึงฉู่ซืออี๋ ฟู่ซือฝานรู้ถึงการมีตัวตนของเธอ“ไม่ใช่ ลุงไม่ได้อยากแต่งงานกับคนอื่น ลุงไม่ได้อยากหย่ากับป้า แต่ป้าเป็นคนอยากหย่ากับลุง”“จริงเหรอคะ?” ใบหน้าของเจ้าตัวน้อยเต็มไปด้วยท

เจ้าตัวน้อยโอบคอของฟู่เจิงเอาไว้ พร้อมชมด้วยความตื่นเต้นดีใจ “ว้าว! คุณลุง คุณลุงเก่งมากจริง ๆ! หนูชอบคุณลุงสุด ๆ!”“เพราะลุงอุ้มเธอมือเดียวได้งั้นเหรอ?”“อืม ๆ! พ่อของสวี่เซ่อก็อุ้มเขาขึ้นมาด้วยมือเดียวได้เหมือนกัน! ฝานฝานไม่มีพ่อ คุณลุงทำให้หนูรู้สึกเหมือนถูกพ่ออุ้มเลย”เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่เจิงก็มองฟู่ซือฝาน พลางเจ็บปวดใจเล็กน้อยเจ้าเด็กน้อยตรงหน้าคนนี้ ดูเหมือนจะไม่รู้จักคิดไม่มีสมอง ทว่าอันที่จริงรู้ประสีประสาทุกอย่างเด็กหญิงตัวน้อยที่น่ารักขนาดนี้ ทำไมพ่อแม่ของเธอถึงได้ใจแข็งทิ้งไปได้นะ? ไม่เหมาะจะเป็นพ่อแม่คนจริง ๆ!มีแวบหนึ่งฟู่เจิงผุดความคิดที่จะรับเลี้ยงฟู่ซือฝานขึ้นมาเขาเพียงแค่อยากอยู่กับเวินเหลียง พวกเขาคงไม่มีลูกด้วยกันอีก รับเลี้ยงฟู่ซือฝานบางทีอาจเป็นตัวเลือกที่ไม่เลวก็ได้เพียงแต่เขาจะเอ่ยปากออกไปสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ ต้องรอจนกว่าเขาจะจีบเวินเหลียงกลับมาได้ แล้วถามความคิดเห็นของเวินเหลียงพวกเขากลับไปกินข้าวเที่ยงกันที่บ้านใหญ่ เจ้าหนูน้อยเหนื่อยแล้ว เธอง่วงจนลืมตาไม่ขึ้นฟู่เจิงถามขึ้นเบา ๆ ว่า “ฝานฝาน ลุงพาเธอกลับไปบ้านลุงเลยนะ ตอนนี้เธอนอนบนรถไปก่อนสักพ