บทที่ 393

อันที่จริง ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดโปงออกไป เช่นนั้นเวินเหลียงจะต้องเกิดเรื่องขึ้นต่อหน้าอวิ๋นเฉียวอย่างแน่นอน

มีแค่เวินเหลียงตายแล้วเท่านั้น ถึงจะไม่ต้องสืบเรื่องนี้ต่อ

แม้แต่ผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเวินเหลียงยังกล้าเผชิญหน้ากับภัยคุกคามการข่มขู่เหล่านั้น เพียงเพื่อหาความจริงให้แจ่มชัดให้พ่อตัวเอง แล้วทำไมเขาถึงไม่กล้าล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น ในยุคที่อินเทอร์เน็ตได้รับการพัฒนาแล้วยุคนี้ การเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ อะไรก็จะถูกโพสต์ลงในอินเทอร์เน็ต และเดิมทีตัวเวินเหลียงเองนั้นก็มีระดับการให้ความสนใจยู่แล้ว บวกกับตระกูลฟู่อีก คนเหล่านั้นต้องไม่กล้าทำอะไรแน่

อวิ๋นเฉียวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจอย่างแน่วแน่ “คุณเวิน ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะรับภารกิจที่คุณมอบหมาย”

เขาไม่รู้ว่าการตัดสินใจของเขามันถูกหรือผิด

เขารู้แค่ว่าในวินาทีนี้ เขาเชื่อฟังเสียงหัวใจของตัวเอง ไร้ซึ่งความละอายต่อมโนธรรมของตัวเอง

“จริงเหรอคะ?” เวินเหลียงตกตะลึง นัยน์ตาเผยความปลื้มอกปลื้มใจออกมาเล็กน้อย

“จริงครับ การตายของนักข่าวเวินในปีนั้น ผมเองก็รู้สึกเสียใจมากเหมือนกัน หวังว่าในวันนี้สิบปีให้หลัง ผมจะท