All Chapters of ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: Chapter 281 - Chapter 290

ที่จริงฉู่เชียนหลีมาเพื่อหานางอัน แต่กลับถูกปฏิเสธการต้อนรับนอนแล้ว?กวาดสายตามองความมืดมิดภายในห้อง ไม่มีแสงเทียน ไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อยเฮอะหลบหน้าหลบหน้าได้แค่วันเดียว แต่ไม่สามารถหลบหน้าได้ตลอดไป สิ่งที่ฉันอยากรู้ จะช้าหรือเร็วก็ต้องง้างปากของแกได้อยู่ดี!คืนนี้ฉู่เชียนหลีอยู่ที่จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่วันต่อมานางเฝ้าอยู่ที่เรือนของนางอันตลอดหนึ่งวันเต็ม นางอันก็เอาแต่นอนตลอดหนึ่งวันเต็ม บอกว่าเป็นโรคลมหนาวอาการหนัก ไม่สามารถลุกได้ ไม่พบใครทั้งนั้นฉู่เชียนหลีไม่รีบร้อนวันที่สามวันนี้ เป็นวันที่พระชายาอ๋องหลีจะกลับจวน จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่จัดงานเลี้ยงกลับจวน ต้อนรับการกลับมาของทั้งสองคน ทุกคนในจวนไปรอต้อนรับที่ประตู แน่นอนว่าย่อมรวมถึงนางอันนางอันหลบอยู่ในห้อง คิดถึงลูกสาว แต่ก็หวาดกลัวฉู่เชียนหลี กอดผ้าห่มสองจิตสองใจไม่กล้าออกไป“ฮูหยิน คุณหนูใกล้จะถึงจวนอัครมหาเสนาบดีแล้ว!”หมอมอเฒ่าที่คอยปรนนิบัติถามอย่างไม่เข้าใจ “เหตุใดท่านต้องหวาดกลัวพระชายาอ๋องเฉินขนาดนี้? เมื่อก่อนตอนที่นางอยู่ที่จวนอัครมหาเสนาบดี ขี้ขลาดตาขาว ไม่มีท่าทีคุกคาม เชื่อฟังท่านมาก ไม่กล้าเถียงส

เสียงที่ดังก้องกังวานลอยมา ทำให้บรรดาคนใช้ที่อยู่นอกเรือนได้ยินกันหมดไฉนเลยที่ฉู่เชียนหลีจะไม่รู้เจตนาเล็ก ๆ นั่นของนาง ?เจตนาจะทำให้นางแปดเปื้อน แล้วค่อยให้บรรดาคนรับใช้วิพากษ์วิจารณ์ หนึ่งส่งต่อไปเป็นสิบ สิบส่งต่อไปเป็นร้อย ทำลายชื่อเสียงของนางนางเคยแม้กระทั่งประสบกับความตาย ยังกลัวเรื่องนี้?ฉู่เชียนหลียกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา เดินเข้าไปหานางอันอย่างช้า ๆ “นางแต่งงานไปแล้ว ไม่มีทางที่จะอยู่ที่จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ได้ตลอดไป เจ้าคิดว่าข้างัดปากท่านไม่ได้หรืออย่างไร? สิบวัน ยี่สิบวัน?”“หนึ่งเดือน?”นางเดินเข้าไปใกล้อย่างช้า ๆ นางอันกลับเห็นว่าลูกสาวอยู่ จึงจับข้อศอกของบุตรสาวเอาไว้ เงยหน้าขึ้นมา“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรเลยสักนิด เจ้าจะต้องบีบบังคับให้ข้าตายถึงจะพอใจใช่หรือไม่? ถ้าหากเจ้าเกลียดข้ามากละก็ ถ้าเช่นนั้นข้าไปตายเสียดีกว่า”เสแสร้งพูดเสียงดังเสียงแผ่กระจายเมื่อบรรดาคนใช้ได้ยิน ก็แอบตกใจที่แท้ พระชายาอ๋องเฉินเป็นคนที่อิทธิพลแข็งแกร่ง ชอบบีบบังคับคนขนาดนี้...แม้แต่มารดาผู้ให้กำเนิดก็ยังจะทำร้าย!ฉู่เชียนหลีฉีกยิ้ม “เช่นนั้นท่านก็ไปตายเสียสิ”“เจ้า!”นา

“เจียวเจียว แม่ก็รอเสวยสุขแล้วนะ เจ้าน่ะจะได้ดิบได้ดีเพราะลูกชาย แม่ก็จะได้อานิสงส์ไปด้วย หลานชายคนโตของฝ่าบาทเชียวนะ จะต้องมีคนอิจฉาไม่น้อย”“เจียวเจียว เจ้าจะต้องเพิ่มอารมณ์ให้มากขึ้น พูดกับเจ้าตามตรง เมื่อสองวันก่อนแม่ได้เจอกับฮูหยินเฒ่าคนหนึ่ง ขอยาสมุนไพรให้กำเนิดลูกชายมาแผ่นหนึ่ง ได้ข่าวว่า คนที่กินยาตามตำรา ได้ลูกชายทุกคน”“เจียวเจียว...”“แม่!”นางอันจมดิ่งอยู่ในโลกของตนเอง พูดฉอด ๆ ตอนที่กำลังพูดด้วยความจริงจัง ในที่สุดฉู่เจียวเจียวก็ตะคอกเสียงต่ำอย่างอดไม่ได้ ตัดบทนางเงยหน้าขึ้น สีหน้าแย่เป็นอย่างยิ่งบรรยากาศก็แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก“อ๋องหลีเขา...ไม่เคยแตะต้องข้าเลยสักนิด...”พระชายาอ๋องหลีกลับจวน จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่คึกคักหลังมื้ออาหาร กลับจวนเฟิงเจิ้งหลีกับฉู่เจียวเจียวเดินออกไปพร้อมกัน ฉู่เจียวเจียวขึ้นรถม้า เขายืนเอามือไพล่หลังอยู่ที่เดิม ไม่มีเจตนาที่จะนั่งรถคันเดียวกันคนขับรถม้ายกแส้ยาวขึ้นกำลังจะขับรถม้าออกไป“ช้าก่อน!”ฉู่เจียวเจียวเอ่ยปากพูดอย่างอดไม่ได้ แหวกม่านหน้าต่าง จ้องมองชายหนุ่มชุดขาว ท่าทางอ่อนโยน เห็นได้ชัดว่าอยู่ใกล้มาก แต่กลับมีความรู้สึ

เฟิงเย่เสวียนถามตัวเอง เมื่อครู่นี้เขาไม่ได้พูดคำที่รุนแรงเลยแม้แต่ประโยคเดียว แล้วก็ยังแฝงไปด้วยทัศนคติที่ดี มาตามหาฉู่เชียนหลีด้วยความจริงใจ ไม่ได้มีเจตนาที่จะดุนางเขาสาบานรถม้ามาถึงจวนอ๋องเฉินไม่รอให้จอดสนิท ฉู่เชียนหลีก็เปิดม่าน กระโดดลงไป บุ้ยปากอย่างไม่พอใจ“ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกคน ให้แสงหน่อยก็สว่างไสวขึ้นมาเลย ทำไม ท่านพูดแค่ไม่กี่ประโยค ข้าก็ต้องรักท่านจนหัวปักหัวปำเลยอย่างนั้นหรือ? ถ้าเช่นนั้นข้าจะพูดบ้างสักสองประโยค...”เฟิงเย่เสวียนหูตั้ง “เจ้าพูดมาสิ! ข้ารออยู่”“...”ฉู่เชียนหลีค้อนเขาทีหนึ่งอย่างอารมณ์เสีย สะบัดก้น แล้วเดินเข้าไปในจวนสีหน้าของชายหนุ่มอ่อนโยน ริมฝีปากบางยกขึ้นแฝงไปด้วยรอยยิ้ม “เชียนหลี รอข้าด้วย”“เดินชักช้า ท่านขาเป๋หรืออย่างไร!”“...”หากวันใดเชียนหลีเหมือนสตรีนางอื่น รู้หนังสือรู้มารยาท ดูแลสามีสั่งสอนลูก อ่อนโยนสง่างาม สามีเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง เชื่อฟังทำตัวดี...อย่าคิดเลยนอกเสียจากว่าฟ้าถล่มแต่เขาชื่นชอบท่าทางแยกเขี้ยวยิงฟัน หยิ่งผยองของนางมีเพียงหนึ่งเดียวน่ารักที่สุดดูดีชายหนุ่มเดินเอามือไพล่หลัง เดินตามด้านหลังช้า ๆ ฉู

ฉู่เชียนหลีชะงักเล็กน้อยถ้าหากว่าเลือกแล้ว...“เท่าที่รู้ รัชทายาทเป็นคนเจ้าชู้ ถึงแม้ว่าในจวนจะมีพระชายารัชทายาทอยู่แล้ว แต่กลับควบคุมนิสัยของเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ถ้าหากเขาเลือกคนที่ท่านแนะนำ อาจจะเป็นเพราะชื่นชอบจริง ๆ”“แต่ก็อาจจะเป็นเพราะ...มีแผนการอื่น”ถ้าหากนางเป็นรัชทายาท เป็นศัตรูคู่แค้นกับเฟิงเย่เสวียน ย่อมบีบคั้นคนทั้งหมดของเฟิงเย่เสวียนเลือกที่จะรับอนุ ก็ต้องยึดหลักที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองด้วยทันใดนั้น ก็ได้กลิ่นแผนการชั่วร้ายบางอย่างนางปิดสมุดที่อยู่ในมือ ส่งคืนให้พ่อบ้าน “เช่นนั้นก็อย่าแนะนำเลย ก็พูดว่าที่ท่านนี้ไม่มีตัวเลือกที่เหมาะสม เลือกพระชายารองไม่ใช่แต่งตั้งพระชายารัชทายาท คงจะไม่ได้เข้มงวดขนาดนั้น”ไม่เข้าร่วมเรื่องนี้ ต่อให้มีแผนการใหญ่กว่านี้ ก็เป็นแค่การคุยโวเฟิงเย่เสวียนกลับไม่ใช่ไม่คิดแบบนี้ แต่ฝ่าบาทได้ทรงตรัสแล้ว“เชียนหลีอาจจะยังไม่รู้ ฝ่าบาทอบรมสั่งสอนบรรดาองค์ชายตั้งแต่เด็ก พี่น้องปรองดอง ห้ามทะเลาะกัน ฆ่าแกงกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำล้วนเป็นคนกลาง เพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง รวมทั้งครั้งนี้ด้วย”ถ้าหากเขาไม่แนะนำใครสักคน รัชทายา