All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า: Chapter 1 - Chapter 10

“เจ้าว่าอย่างไรนะ” เซียวเฉินเหยี่ยนหยุดการกระทำลงอย่างประหลาดใจ เขาทนความแสบร้อนที่แผดเผาทั่วร่างกายและหัวเราะเยาะอีกครั้ง “เสิ่นหรูโจว คำพูดนี้ลั่นออกมาจากปากของเจ้าฟังแล้วช่างแปลกใหม่เสียจริง!”“เจ้าคิดว่าขอหย่ากับข้า ใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับกับข้าแล้วจะทำให้ข้ามองเจ้ามากกว่าเดิมงั้นรึ! เจ้าจงรู้ไว้ซะ ไม่ว่าเจ้าใช้กลอุบายเท่าใดมีแต่จะทำให้ข้าเกลียดเจ้ามากกว่าเดิมเท่านั้น!”เสิ่นหรูโจวยังไม่ทันโต้กลับ เสียง “ปัง” ก็ดังขึ้น!ประตูที่ปิดสนิทเปิดออกกะทันหัน เสียงพูดรีบร้อนเสียงหนึ่งดังขึ้น “ท่านอ๋อง พระชายามีคนลอบสัง... ย่ะ หย่า!!”ในมือของจวินอู่ถือดาบไว้เล่มหนึ่ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเหมือนระฆัง!พระชายาพูดว่าจะหย่ากับท่านอ๋อง!!พระชายาเสียสติไปแล้วกระมัง!“ตอนนั้นท่านพูดเองว่ารักท่านอ๋องจะแต่งงานกับท่านอ๋องให้ได้ และยังทูลขอพระราชทานกับไท่ซั่งหวงด้วยตัวเองอีก ตอนนี้ท่านกับท่านอ๋องเพิ่งจะแต่งงานกันแล้วจะหย่ากันเลย ท่านคิดจะทรมานท่านอ๋องของพวกเราถึงเมื่อไหร่ขอรับ!!”นางเป็นคนกล้าที่จะรักและกล้าที่จะเกลียด เมื่อชาติก่อนนางรักเซียวเฉินเหยี่ยนจริง ๆ ส่วนงานแต่งพระราชทานน่ะหรือ เหอะ

นางไม่ต้องการเกี่ยวข้องอันใดกับเซียวเฉินเหยี่ยน นางรู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงการกลั่นแกล้งดูหมิ่นและความโหดร้ายในชาติที่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงร่องรอยที่คลุมเครือนี้!นางยกน้ำมาหนึ่งกะละมังและขัดถูทำความสะอาดอย่างรุนแรงจนบาดแผลช้ำถลอก เมื่อเจ็บจนทนไม่ไหวนางถึงยอมนั่งลงอีกครั้งนางกำลังจะหากล่องยาเพื่อทายา จู่ ๆ ตรงหน้ากระจกก็มีกล่องยากล่องหนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศเสิ่นหรูโจวตะลึงไปชั่วขณะ นางเปิดกล่องยาออกด้วยความสงสัย ทันใดนั้นนางพลันเบิกตากว้างเมื่อกล่องยาถูกเปิดออก ก็พบว่ามียาชนิดต่าง ๆ วางซ้อนกันเป็นชั้น ๆ และยังมีอุปกรณ์การแพทย์ครบชุดวางอยู่ตรงหน้านาง!นางขยี้ตาด้วยความไม่เชื่อ คิดจะหายาทาจินชวง แล้วยาจินชวงก็เด้งออกมาทันที เสิ่นหรูโจวรู้สึกหวาดกลัวมาก นางลองหายาถอนพิษ ยาถอนพิษกำหนัด แล้วยาก็เด้งออกมาทันทีเหมือนเดิมมัน…มันน่าอัศจรรย์เกินไปแล้ว!นางเก็บอาการตื่นตกใจเอาไว้ จากนั้นหยิบยาจินชวงออกมา ไม่คิดเลยว่าพื้นที่ที่ว่างเปล่าเมื่อครู่นี้ จู่ ๆ ก็มียาจินชวงแบบเดิมปรากฏขึ้นกลางอากาศอีก!หลังจากได้เกิดใหม่ นางก็ได้รับสมบัติอันทรงพลังเช่นนี้ สวรรค์ทรงโปรดจริง ๆ !เสิ่

หลิงเฟิงที่อยู่ด้านหลังคว้าตัวกอดนางอย่างชำนาญ จ้องเสิ่นหรูโจวเขม็งด้วยความขุ่นเคือง: “พระชายา! แม้สถานะของพระชายารองจะไม่ดีเท่าท่าน แต่นางก็หาใช่คนที่ท่านจะรังแกได้ไม่! ข้าจะไปเชิญท่านอ๋องมาเดี๋ยวนี้ ให้ท่านอ๋องลงความเห็นเสียหน่อย!”ตบหน้ากลับเจ็บไปถึงหัวใจ ช่างเป็นเรื่องประหลาดในใต้หล้าเสียจริง!เสิ่นหรูโจวส่งเสียงหัวเราะเย้ยหยัน เร่งนำเข็มเงินสองเข็มในช่องสุญญากาศออกมาอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันได้สังเกตว่านางเคลื่อนไหวเช่นไรก็เข้าใกล้มู่หว่านหรงเสียแล้ว เพียงออกแรงหนักสองครั้งจึงได้ยินเสียงกรีดร้องแหลมบาดหู…“กรี๊ด!”ใบหน้าของมู่หว่านหรงซีดเผือดกะทันหัน หัวใจเจ็บแปลบ เจ็บปวดจนเหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผาก นางมองเสิ่นหรูโจวอย่างเหลือเชื่อ “ท่าน ท่านทำอะไรข้า!”หลิงเฟิงคิดว่านางกำลังแสดงละครอีกรอบ ครั้นพบว่านางตัวสั่นเทาจากเจ็บปวดจึงมองเสิ่นหรูโจวด้วยความหวาดกลัวจนหน้าถอดสี“พระชายา ท่านทำอะไรกับพระชายารอง!”เสิ่นหรูโจวยังคงยิ้มเล็กน้อย หยิบเข็มเงินกลับมาโดยไม่หลบซ่อน“เจ้าไม่ได้มองหาเซียวเฉินเหยี่ยนเพราะเจ็บหัวใจหรอกหรือ หากหัวใจของเจ้าไม่ได้เจ็บแล้วจะตามหาเขาได้อย่างไร”นางอยากแสด

“อีกอย่าง จวินอู่ไม่ได้บอกท่านว่าข้าทุบตีคนอื่นหรือไร หรือว่าท่านคิดว่าข้ายังถูกข่มเหงได้ง่ายเช่นเมื่อก่อน”ความเจ็บของเซียวเฉินเหยี่ยนหายไป เขามองนางพลางคลายความสงสัยเล็กน้อย บางทีนางอาจจะแทงเข็มโดยมิมีหลักการใดก็เป็นได้ มีความถมึงทึงบนใบหน้าหล่อเหลาไร้ผู้เทียบเคียง“เจ้าน่ะหรือถูกข่มเหงได้ง่าย เจ้าทุบตีนางจนหมดสติ จนโรคหัวใจกำเริบ จิตใจโฉดชั่วเช่นนี้ก็เรียกว่าถูกข่มเหงด้วยหรือ แล้วหว่านหรงไปทำอันใดให้เจ้าขุ่นเคือง เจ้าถึงต้องทำร้ายนางรุนแรงเพียงนั้น”เสิ่นหรูโจวยิ้มเหยียดหยัน ลำคอแดงก่ำ ในคอรู้สึกราวกับถูกไฟแผดเผาแม้เซียวเฉินเหยี่ยนจะพบเพชรตัดเพชร วางกลยุทธ์เผด็จศึกในระหว่างทางยึดครองราชบัลลังก์ แต่ตราบใดที่เกี่ยวข้องกับสองพี่น้องนั่น ไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็ยังคงโง่เขลา แม้แต่สตรีที่แสร้งทำตัวใสซื่อเช่นมู่หว่านหรงซึ่งมีกลอุบายต่ำเตี้ย เพียงบุญคุณก็สามารถทำให้เขาหัวหมุนได้แล้ว“นางดูแคลนข้าดุด่าข้า ข้าก็ควรจะตอบแทนความกรุณาสิ ทำไมหรือ พระชายาผู้ยิ่งใหญ่เช่นข้าหรือจะสอนบทเรียนให้ชายารองไม่ได้เลยท่านบอกว่าข้าโฉดชั่วแต่ท่านก็ลงมือกับชายาของตนโดยไม่ถามไถ่เรื่องราว หรือท่านไม่โหดร้าย ไ

เสิ่นหรูโจวเข้าไปในหออวี้เหอ ห่อขนมแป้งกรอบและไก่ย่างดอกกุ้ยอวี่สองส่วนทว่าของในมือยังไม่ได้ส่งต่อก็ได้ยินเสียงที่ทั้งคุ้นหูทั้งน่ารำคาญดังขึ้นมา...“จิ๊จิ๊ บังเอิญจังเลยนะ ท่านกับข้าพบกันทุกที่เลย”เสิ่นหรูโจวกวาดมองคนที่เดินเข้ามาในปราดเดียว ครั้นเห็นหลิงเฟิงเดินประคองมู่หว่านหรงเข้ามา ดวงตาพลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา ส่งเสียงจิ๊ด้วยความเดียดฉันท์“สามารถกระโดดโลดเต้นได้เร็วเช่นนี้ ดูแล้วข้าคงลงมือเบาเกินไป”สีหน้าของมู่หว่านหรงแข็งค้าง แท้จริงแล้วหัวใจของนางยังคงเจ็บอยู่ เพียงแต่บรรเทาลงบ้างแล้วแต่หลิงเฟิงบอกว่าท่านอ๋องสั่งสอนเสิ่นหรูโจวอย่างฉุนเฉียว อีกทั้งยังได้ยินว่าเสิ่นหรูโจวลอบออกจวน นางจึงยิ่งรู้สึกว่าเสิ่นหรูโจวคงถูกท่านอ๋องตำหนิเป็นแน่ เช่นนั้นถึงได้ออกจวนมาผ่อนคลายอารมณ์!ก่อนนี้เสิ่นหรูโจวมักจะแอบเศร้าโศกอยู่ตลอดหลังจากถูกท่านอ๋องตำหนิ นางย่อมไม่สามารถพลาดโอกาสได้ทีขี่แพะไล่เช่นนี้ ดังนั้นจึงตามมามู่หว่านหรงบิดผ้าเช็ดหน้าด้วยท่าทีอวดดีพลางส่งเสียงหัวเราะ ท่าทางแสนเย่อหยิ่ง“เสิ่นหรูโจว เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว หรือท่านยังจะกล้าเอาเข็มมาแทงข้าอีก เป็นไปได้หรือไม่ว่าท