All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า: Chapter 41 - Chapter 50

กงฉางจื้อลังเลขึ้นมาทันใด สำหรับด้านการรักษาพูดสองสามคำศัพท์หลอกคนยังได้ แต่หากเป็นการช่วยชีวิตคนจริง ๆ เขาไม่รู้อะไรเลย เกิดกินแล้วตายขึ้นมา……“ทำไมรึ ไม่กล้ากิน?” เสิ่นหรูโจวหรี่มองสายตาเย็นเยียบตกบนร่างกายของเขา “หากท่านยอมรับว่าไม่มีความสามารถและหลอกลวงผู้คนมาตลอด จะไม่แข่งกันก็ได้ ข้ายอมให้โอกาสท่าน”เมื่อได้ยิน กงฉางจื้อสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เสิ่นหรูโจวหมายความว่าอย่างไร หมายความว่าเขาร่วมมือกับพระชายารองหลอกคนงั้นรึ!!เขาอ้าปากแล้วเงยหน้าเห็นสีหน้าเซียวเฉินเหยี่ยนถมึงทึงอย่างน่ากลัว กำลังจ้องมาที่เขาจนสะดุ้งตกใจอย่างแรงไม่ ถ้าไม่ตอบตกลงตอนนี้ ก็เท่ากับยอมรับว่าตนเองเป็นหมอเถื่อน! หมอเถื่อนจะรักษาโรคหัวใจพระชายารองหายได้อย่างไร เมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านอ๋องก็จะสงสัยพระชายารองน่ะสิ!เขาแน่นหน้าอกและจุกที่คอ “พระชายาเอกกล้าแล้วทำไมข้าจะไม่กล้าล่ะ! กินก็กิน!”เสิ่นหรูโจวมองกงฉางจื้อแล้วยิ้มเยาะภายในใจนางรู้ว่ากงฉางจื้อปกป้องมู่หว่านหรงเป็นพิเศษชาติที่แล้วเขาใช้ใบหน้านี้ช่วยมู่หว่านหรงคิดแผนชั่วมาตั้งเท่าไหร่ ทำร้าย(นาง)ตั้งกี่ครั้ง วันนี้ก็เอาคืนทีเดียวเลยแล้วกันนางหันมองลู

ชาติก่อนในฐานะที่กงฉางจื้อเป็นหมอประจำของมู่หว่านหรง ชื่อเสียงของเขาโด่งดังมาก แต่ทว่าเขากลับไม่รู้วิชาหมอเลยตอนอยู่ในจวนก็รวมหัวกับมู่หว่านหรงกลั่นแกล้งเฟิงอวิ๋น คอยคิดจะทำร้ายนางตลอด ตอนอยู่นอกจวน เพราะชื่อเสียงโด่งดังมากเกินไปจึงหลีกเลี่ยงที่จะแสดงฝีมือไม่ได้ในบางครั้ง ทำให้รักษาคนไข้อาการไม่หนักจนถึงแก่ความตาย มิหนำซ้ำยังโยนความผิดให้กับคนไข้ด้วย อำมหิตชั่วร้ายที่สุด!คนเช่นนี้กลับมีชีวิตที่ดีมากในชาติก่อน ให้อภัยไม่ได้จริงๆสีหน้าของกงฉางจื้อมืดทมึงราวกับเถ้าถ่าน เขาคาดไม่ถึงเลยว่าเสิ่นหรูโจวจะรู้วิชาหมอจริง!นี่นางหลอกเขาเสียจนมุม! เขาจ้องมองยาพิษในมือเม็ดนั้น นิ้วมือสั่นเทาไม่ยอมกลืนลงไปสักที“ในเมื่อพระชายาถอนพิษได้แล้ว แสดงว่าพระชายารู้วิชาหมอจริง เช่นนั้นก็ถือว่าพระชายาเป็นคนช่วยชีวิตนายน้อยลู่ไว้แล้วกัน ความดีความชอบนี้ ข้าไม่เอาก็ได้” ดูท่าแล้ว เขาวางแผนจะไม่กินเป็นแน่? ฉินอวี่คับแค้นใจที่หมอเถื่อนคนนี้ฝังเข็มให้กับนายน้อยของเขามั่วซั่วมาก เมื่อเห็นว่ากงฉางจื้อไม่ยอมกินยาเข้าไป เขาพลันเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจทันทีว่า “เจ้าทำเช่นนี้ขี้โกงกันชัดๆ แม้แต่พระชายายังก

เขาจะให้เสิ่นหรูโจวชดใช้ในสิ่งที่ทำ ด้วยความสัมพันธ์ของเขากับพระชายารอง พระชายารองไม่มีทางวางมือและต้องแก้แค้นให้เขาแน่!เสิ่นหรูโจวอ่านปากที่ขยับของเขาออกและขมวดคิ้วทันทีหมายความว่าอย่างไร เขายังมีแผนสำรอง?ทันใดนั้น ร่างกายของกงฉางจื้อพลันชักและลมหายใจก็หยุดทันทีเซียวเฉินเหยี่ยนมองกงฉางจื้อที่ตายตาไม่หลับแวบหนึ่ง จากนั้นถึงขยับสายตามองไปที่เสิ่นหรูโจวฝีมือโหดเหี้ยมจริง ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าทำคนตายจริง ๆแม้ว่าเมื่อก่อนเสิ่นหรูโจวเป็นคนเด็ดเดี่ยวแต่ไม่ถึงขั้นทำให้จนตรอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาอยู่ต่อหน้าเขา นางไม่เคยประพฤติตนเป็นคนแข็งแกร่งเช่นนี้ ราวกับว่านางในตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นอีกคนแล้วเขาหรี่ตาที่เรียวยาวลง นัยน์ตาที่ดำดิ่งลุ่มลึกจ้องไปที่ใบหน้าอันงดงามของเสิ่นหรูโจวเหตุใด เขาถึงรู้สึกว่าคนที่อยู่ภายใต้ผิวหน้านี้ไม่ใช่คนเดียวกันกับเมื่อก่อน……กงฉางจื้อตายแล้ว ใบหน้าของลู่หวายหนิงกับฉินอวี่ไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับไม่มีความเห็นใจแม้แต่เสี้ยวเดียวคนเราทำอะไร สวรรค์ล้วนจับตามองอยู่ ทำความชั่วมากย่อมพิฆาตตนเอง!และการแก้แค้นอย่างฉับไวของเสิ่นหรูโจวก็ชวนให้รู้สึกน่าชื่

“สตรีคนอื่นต่างก็อ่อนโยนราวกับน้ำ เคารพนอบน้อมต่อสามี แต่เจ้าล่ะ? ในฐานะที่เป็นภรรยา ไม่เพียงไม่ช่วยเหลือสามีรักษาหน้า ยังทำให้ข้าต้องอับอายขายขี้หน้า เป็นสตรีที่ไร้ซึ่งเหตุผล!”เขาผู้เป็นท่านอ๋องผู้สง่าผ่าเผยถูกตบหน้าสองฉาดต่อหน้าทุกคน เรียกได้ว่าเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!เสิ่นหรูโจวถูกเขาตะคอกใส่จนเจ็บแก้วหู นางพลางนวดหู พลางจ้องเซียวเฉินเหยี่ยนนางหัวเราะพรวดเบา ๆ เอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่เสแสร้ง “ถ้าหากท่านอยากได้สตรีที่อ่อนโยน ไปหามู่หว่านหรงได้ ข้าไม่มีทางทำตัวเช่นนั้นอย่างเด็ดขาด”“เฮอะ ข้าก็คิดว่าเจ้าทำเช่นนั้นไม่ได้เช่นกัน” ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวเฉินเหยี่ยนตึงเครียด เหลือบตามองฉินอวี่แวบหนึ่ง ฉินอวี่หน้านิ่ง ราวกับตัดขาดจากทางโลกไม่อยากขายขี้หน้าต่อหน้าคนนอก เซียวเฉินเหยี่ยนกำลังจะก้าวขาเดินจากไป เสิ่นหรูโจวเรียกเขาเอาไว้ “ท่านห้ามลืมว่า ยังติดค้างคำสัญญากับข้าอยู่สามข้อ”เซียวเฉินเหยี่ยนชะงักฝีเท้าลง หันหน้ากลับมามอง เผยให้เห็นใบหน้าด้านข้างที่สมบูรณ์แบบ “จะเสนอเงื่อนไขย่อมได้ มาหารือกันในห้องของข้า”พูดจบ เขาก็เดินออกจากคุกเสิ่นหรูโจวลงมือหนักจริง แก้มทั้งสองข้างของเขา

บนใบหน้าของมู่หว่านหรงเต็มไปด้วยความจริงใจ ภายในใจกลับกำลังยิ้มเยาะแน่นอนว่าคำพูดพวกนี้แค่พูดไปอย่างนั้น ท่านอ๋องเอ็นดูนางมาตลอด รังเกียจเสิ่นหรูโจว ไม่มีทางให้นางรับผิดชอบจริง ๆเสิ่นหรูโจวจ้องมองมู่หว่านหรงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน่าขัน สีหน้าเรียบเฉย ราวกับมองเรื่องทั้งหมดได้อย่างทะลุปรุโปร่งตั้งแต่แรกมู่หว่านหรงเหยียบนางก่อน แล้วค่อยเป็นฝ่ายออกมายอมรับ ก็คืออยากจะแสดงความรู้ความและมีน้ำใจไม้ตายนี้ ชาติที่แล้วมู่หว่านหรงมักจะใช้อยู่บ่อย ๆ พูดได้ว่าทดลองหลายครั้งแล้วอย่างไรก็ไม่พลาด ได้รับความเมตตาจากเซียวเฉินเหยี่ยนไม่น้อย ทำให้นางถูกเพ่งเล็งไม่น้อยแต่ว่า ท่าไม้ตายในวันนี้ เกรงว่าจำให้มู่หว่านหรงผิดหวังแล้วเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ดวงตาดำขลับของเซียวเฉินเหยี่ยนมืดครึ้มลงทันที กล่าวด้วยน้ำเสียงหมดความอดทน “หว่านหรง ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะได้ข่าวมาได้อย่างไร เรื่องก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า อย่าได้สอด กลับไปพักผ่อนเถิด”หว่านหรงกำลังทำอะไรกันแน่ ทันทีที่มาก็ตำหนิเสิ่นหรูโจวด้วยเรื่องที่ปั้นแต่งขึ้น ทั้งยังยอมรับผิดแทนเสิ่นหรูโจว ยอมรับผิดอะไร?เสิ่นหรูโจวยิ้มเยาะ ขอบริมฝีปากมีรอ