แชร์

บทที่ 47

“สตรีคนอื่นต่างก็อ่อนโยนราวกับน้ำ เคารพนอบน้อมต่อสามี แต่เจ้าล่ะ? ในฐานะที่เป็นภรรยา ไม่เพียงไม่ช่วยเหลือสามีรักษาหน้า ยังทำให้ข้าต้องอับอายขายขี้หน้า เป็นสตรีที่ไร้ซึ่งเหตุผล!”

เขาผู้เป็นท่านอ๋องผู้สง่าผ่าเผยถูกตบหน้าสองฉาดต่อหน้าทุกคน เรียกได้ว่าเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!

เสิ่นหรูโจวถูกเขาตะคอกใส่จนเจ็บแก้วหู นางพลางนวดหู พลางจ้องเซียวเฉินเหยี่ยน

นางหัวเราะพรวดเบา ๆ เอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่เสแสร้ง “ถ้าหากท่านอยากได้สตรีที่อ่อนโยน ไปหามู่หว่านหรงได้ ข้าไม่มีทางทำตัวเช่นนั้นอย่างเด็ดขาด”

“เฮอะ ข้าก็คิดว่าเจ้าทำเช่นนั้นไม่ได้เช่นกัน” ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวเฉินเหยี่ยนตึงเครียด เหลือบตามองฉินอวี่แวบหนึ่ง ฉินอวี่หน้านิ่ง ราวกับตัดขาดจากทางโลก

ไม่อยากขายขี้หน้าต่อหน้าคนนอก เซียวเฉินเหยี่ยนกำลังจะก้าวขาเดินจากไป เสิ่นหรูโจวเรียกเขาเอาไว้ “ท่านห้ามลืมว่า ยังติดค้างคำสัญญากับข้าอยู่สามข้อ”

เซียวเฉินเหยี่ยนชะงักฝีเท้าลง หันหน้ากลับมามอง เผยให้เห็นใบหน้าด้านข้างที่สมบูรณ์แบบ “จะเสนอเงื่อนไขย่อมได้ มาหารือกันในห้องของข้า”

พูดจบ เขาก็เดินออกจากคุก

เสิ่นหรูโจวลงมือหนักจริง แก้มทั้งสองข้างของเขา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status