แชร์

บทที่ 52

ลูกกลอนจินสุย?

เสิ่นหรูโจวเลิกคิ้ว มู่หว่านหรงถึงกลับให้นางกินยาประเภทนี้?

ลูกกลอนจินสุยเป็นยาต้องห้าม บรรเทาอาการเจ็บปวดได้ดีมาก ในช่วงเวลาสั้นๆเส้นประสาทจะถูกทำให้ด้านชา แต่มิได้หมายความว่าร่างกายจะหายดี อีกทั้งเนื่องจากมีฤทธิ์ที่เย็นเกินไป หลังจากรับประทานแล้วก็ยากจะมีทายาทได้อีก

เหอะ หลิงเฟิงถือเป็นสุนัขรับใช้ชั้นดีตัวหนึ่งที่อยู่ข้างกายมู่หว่านหรง ทั้งวางแผนออกอุบาย และเชี่ยวชาญในการเป็นแพะรับบาป ชาติก่อนตอนที่มู่หว่านหรงใส่ร้ายนางแล้วถูกนางเปิดโปง สาวใช้นางนี้ยังเคยช่วยรับเคราะห์ตายแทนมู่หว่านหรงด้วย

และด้วยเหตุนี้ ชาติก่อนนางจึงไม่มีโอกาสลงมือกับมู่หว่านหรงอีก การที่ศัตรูใช้ชีวิตอย่างสุขเสรีเช่นนี้ ทุกคราที่ยิ้มออกมา ล้วนแต่เป็นการหยามหมิ่นนางทั้งสิ้น

ภายในก้นบึงของดวงตามีประกายแข็งกร้าววาบผ่าน เสิ่นหรูโจวพลันยื่นมือออกไป นิ้วขาวราวหยกจิ้มลงบริเวณใต้กระดูกไหปลาร้าของหลิงเฟิงอย่างแรง กดลงบนจุดชีพจร

ความเจ็บปวดโจมตีเข้ามาอย่างฉับพลัน หลิงเฟิงเงยหน้ามองนางอย่างตื่นตระหนก “พระชายา นี่ทรงทำสิ่งใดเพคะ?”

ฉินอวี่ที่มองดูอยู่ด้านข้างก็ไม่เข้าใจเช่นกัน

ที่เสิ่นหรูโจวสกัดจุดชีพจรก็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status