เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 58
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:07:20บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 59
มันจะทำให้เสียรสชาติมากเซียวเฉินเหยี่ยนหันศีรษะมาอย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นความรังเกียจในก้นบึ้งดวงตาของเสิ่นหรูโจว ไฟโทสะกลุ่มหนึ่งก็ลุกโชนขึ้นมานี่มิใช่สิ่งที่นางต้องการหรือ นางลงแรงมากถึงเพียงนั้นเพื่อดึงดูดความสนใจของเขา มิใช่อยากให้พวกเขาใกล้ชิดกันมากขึ้นหรือ?แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่นางทำเพื่อเขาพวกนั้น เขาก็พยายามอดทน นิ้วเรียวกำแน่น กล่าวเย้ยหยันว่า “ได้ ในเมื่อเจ้าปฏิเสธข้า เช่นนั้นก็ช่างเถอะ อย่าได้เสียใจก็แล้วกัน”“พรุ่งนี้เป็นวันกลับบ้านเดิม พรุ่งนี้เช้าเจ้าตื่นให้เร็วหน่อย จัดของให้เรียบร้อย อย่าให้ข้าต้องรอเจ้า”สีหน้าของเสิ่นหรูโจวแปรเปลี่ยนเล็กน้อย “หมายความว่าอย่างไรกัน ท่านจะกลับบ้านเดิมกับข้า?”“ดวงตาของเขามืดมิด แววตาเย็นเยียบดุจน้ำแข็ง” “หืม เจ้าไม่ต้องการ?”เสิ่นหรูโจวลุกขึ้นมาอย่างฉับพลัน ใบหน้าที่เดิมสงบ เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มในเสี้ยววินาที“เซียวเฉินเหยี่ยน ท่านว่างมากใช่หรือไม่? หากท่านไม่มีสิ่งใดทำ สามารถกลับห้องไปนอนได้ สามารถไปเฝ้าที่หัวเตียงของมู่หว่านหรง สวดภาวนาให้นาง ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ อย่ามาเกะกะสายตาข้า”“ข้าขอพูดอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย ข้าไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 60
มีบางครั้งเขายิ่งเป็นเป็นบ้า เสียสติถึงขั้นคิดจะล่วงเกินนาง เช่นนั้นยังน่ากลัวกว่าเซียวเฉินเหยี่ยนในยามนี้มากข้อมือบางถูกเซียวเฉินเหยี่ยนกุมจนเจ็บ ทว่าเสิ่นหรูโจวมิได้รีบดึงออก แต่กลับเชิดคางขึ้นเล็กน้อย แย้มริมฝีปากอย่างแผ่วบาง“เซียวเฉินเหยี่ยน ท่านอยากรู้ว่าข้าต้องการสิ่งใด ข้าสามารถบอกท่านได้ ก็ใช้เงื่อนไขที่ท่านติดค้างข้าอยู่สามข้อ ดูว่าท่านจะสามารถทำได้หรือไม่”“เวลานี้มาต่อรองเงื่อนไขกับเขา ช่างรู้จักเลือกเวลาเสียจริง!”เซียวเฉินเหยี่ยนจ้องนาง สีหน้ามืดครึ้มจนน่ากลัว สะกดกลั้นไฟโทสะ น้ำเสียงทุ้มต่ำแสดงอาการหมดความอดทน พ่นออกมาคำหนึ่งว่า “พูด”เสิ่นหรูโจวกล่าวโดยไม่ลังเลว่า “ข้าต้องการหย่า”เซียวเฉินเหยี่ยนพลันตกตะลึงไป เขาคิดว่านางจะเอ่ยถึงการร่วมหอ คิดไม่ถึงว่ายังคงเป็นการหย่าร้าง!จากนั้น หัวใจของเขาก็รู้สึกโมโหอย่างไม่รู้ที่มา พลันความโกรธเกรี้ยวที่ต้องการจะทำลายล้างสายหนึ่งก็โหมกระหน่ำเข้ามา “ไม่ได้”เนตรหงส์ของเสิ่นหรูโจวเลิกขึ้น ที่จริงแล้วนางก็ไม่ได้ตั้งความหวังสูงนัก การหย่าร้างมิใช่จะทำได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น“เช่นนั้นเงื่อนไขในการหย่าร้างต้องเปลี่ยนแปลง ทองคำล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 61
ดวงตาใสกระจ่างของเสิ่นหรูโจวมองเซียวเฉินเหยี่ยนอย่างแน่วแน่“เงื่อนไขที่สอง ยามนี้ข้ายังคงเป็นพระชายา ดังนั้นเมื่อข้าอยู่ในจวนอ๋อง ก็ควรมีฐานะเฉกเช่นที่พระชายาควรมี”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวเฉินเหยี่ยนก็เลิกคิ้วขึ้น มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มหยัน “เจ้ายังไม่มีฐานะ? เจ้าอยู่ในจวนอ๋องใช้อำนาจทำตามอำเภอใจ ไม่มีผู้ใดโอหังยิ่งไปกว่าเจ้าแล้ว!”เหอะ นางมีฐานะอย่างนั้นหรือ?แต่ไรมาเซียวเฉินเหยี่ยนล้วนคิดไปเองว่าได้มอบสิ่งต่างๆ ให้นางมากมาย นางเป็นผู้ที่ได้รับประโยชน์มากที่สุด ไม่เห็นความไม่เป็นธรรมทั้งมวลที่นางได้รับอยู่ในสายตา ไม่รู้แม้แต่น้อยว่า นางต้องทนทุกข์ทรมานมากเพียงใดบนใบหน้าดวงน้อยที่ประณีตงดงามของเสิ่นหรูโจวไร้ซึ่งรอยยิ้มอีกต่อไป กล่าวอย่างเย็นชาว่า“ที่ข้าต้องการ คือให้เหล่าข้ารับใช้ในจวนอ๋อง รวมถึงมู่หว่านหรงที่มีฐานะเป็นชายารอง ปฏิบัติต่อข้าตามมารยาทที่ควรปฏิบัติต่อพระชายา ไม่อาจล่วงเกินข้า ยกตัวอย่างเช่นเรื่องที่มู่หว่านหรงจับข้าขังคุกใต้ดินในวันนี้ ไม่อาจเกิดขึ้นอีก”“อีกอย่าง ในเมื่อข้ามีฐานะเป็นพระชายา เยี่ยงนั้นท่านอ๋องเช่นท่านก็ควรอยู่ร่วมกับข้าอย่างให้เกียรติ อย่างน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 62
“ไม่รู้จักดีชั่ว” เขาแค่นเสียงเย็นครั้งหนึ่ง สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปเห็นสีหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนไม่ดีนัก เมี่ยวตงตัวสั่น รีบเข้าไปดูเสิ่นหรูโจว“พระชายาท่านไม่เป็นไรกระมัง?” นางสำรวจเสิ่นหรูโจวรอบหนึ่งด้วยความเป็นห่วงยิ่งเซิ่นหรูโจวทอดตามองเงาหลังของเซียวเฉินเหยี่ยน หัวเราะเสียงเย็นครั้งหนึ่ง จากนั้นกล่าวกับเมี่ยวตงว่า “ข้าไม่เป็นอันใด พรุ่งนี้ก็จะกลับบ้านเดิมแล้ว เจ้าไปเตรียมการเถิด”เมี่ยวตงเห็นนางไร้รอยขีดข่วนแม้เพียงปลายผม จึงได้วางใจ “เจ้าค่ะ ข้าน้อยทราบแล้ว”รุ่งเช้าวันถัดมา เสิ่นหรูโจวตื่นมาชำระกายแต่เช้าวันนี้นางสวมอาภรณ์สีแดงเจิดจ้าตลอดเรือนร่าง นางมีผิวขาว ชุดกระโปรงสีแดงยิ่งขับให้ผิวของนางดูขาวยิ่งกว่าหิมะ ดวงหน้าที่งดงามโดยกำเนิดเป็นสีชมพูจางๆ ก่อให้เกิดภาพลักษณ์ที่แตกต่าง ทั่วทั้งร่างราวกับโบตั๋นดอกตูมที่ผลิบาน งดงามแต่ไม่ยั่วเย้า เฉิดฉายแต่ไม่ทิ้งรสนิยมเมี่อเมี่ยวตงได้เห็นก็อดตะลึงค้างไปไม่ได้ แม้ว่านางจะปรนนิบัติอยู่ข้างกายเสิ่นหรูโจวมานานหลายปี แต่ยังคงถูกรูปโฉมของนางทำให้ตกตะลึง“พระชายา ท่านงดงามเหลือเกินเจ้าค่ะ”รูปโฉมเช่นนี้ ท่านอ๋องกลับไม่ชอบ รอจนท่านอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 63
ทหารยามตอบอย่างเคารพว่า “ท่านแม่ทัพกับท่านแม่ทัพน้อยไปเข้าเฝ้าแล้วขอรับ แต่ว่า น่าจะใกล้กลับมาแล้วขอรับ”เสิ้นหรูโจวส่งเสียง “อ่อ” ครั้งหนึ่ง ก้นบึ้งของดวงตามีความผิดหวังวาบผ่านถึงขนาดเคยเอ่ยปากด้วยตนเองว่า ยินยอมแม้กระทั่งตัดขาดกับตระกูลเสิ่น แต่จะต้องแต่งงานกับเซียวเฉินเหยี่ยนให้ได้นางกล่าวคำพูดหนักเช่นนั้น จะต้องทำร้ายจิตใจของพวกเขาแน่ วันนี้พวกเขาไม่อยู่ก็เป็นเรื่องปกติ“เจ้าไปทำงานเถิด ข้าจะไปพบท่านย่าก่อน”ทหารยามคารวะอย่างเคารพ เสิ่นหรูโจวนำเมี่ยวตงเดินเข้าไปในเรือนนานแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน มองดูเครื่องใช้และสิ่งของตกแต่งทั้งหลายในจวน ในใจของเสิ่นหรูโจวรู้สึกซับซ้อน คัดจมูกขึ้นมาข้ารับใช้ในจวนเมื่อเห็นนางก็ปรากฏสีหน้าประหลาดใจและยินดีขึ้นมา ต่างพากันเข้ามาคารวะ นางล้วนยิ้มให้บางๆ เป็นการตอบรับเดิมนางคิดจะใช้ทางลัด เดินทะลุผ่านสวนดอกไม้ไปที่เรือนของท่านย่า คิดไม่ถึงว่าจะได้พบเข้าในสวนดอกไม้แล้วแสงอาทิตย์เจิดจ้า บุพชาติเบ่งบานราวภาพปักหลากสีสัน เงาร่างสองสายหนึ่งชราหนึ่งเยาว์วัยเดินมาจากทางพุ่มดอกกุหลาบหญิงชราท่านนั้นมีผมขาวโพลนเต็มศีรษะ ใบหน้าแดงระเรื่อ บุคลิกงามส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 64
เดิมข้ายังกังวลว่าเจ้ายังโกรธบิดากับพี่ชายของเจ้าอยู่ วันนี้จะไม่กลับบ้านเดิมแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจ้ายังคงกลับมา เช่นนี้ก็ดีมาก กับข้าวที่ข้าให้คนทำไว้จะได้ไม่เสียเปล่า ล้วนเป็นของที่เจ้าชอบทั้งสิ้น เสิ่นหรูโจวที่มิได้สัมผัสถึงความอบอุ่นจากคนในครอบครัวนานแล้ว ทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮูหยินผู้เฒ่า เพียงครู่เดียวขอบตาก็แดงแล้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เศร้าโศก และหนักใจแต่ไรมาท่านยาก็รักใคร่เอ็นดูนาง แม้ว่าอายุจะมากแล้วแต่ยังคงคิดถึงนางอยู่ตลอด นางชอบกินอะไร ชอบสวมใส่สิ่งใด ล้วนจำได้อย่างแม่นยำยิ่งท่านย่าในยามนี้มีความสุขถึงเพียงนี้ แต่ในชาติที่แล้วนางกลับมิได้กลับจวน แม้จะกล่าวว่ามีเหตุผลที่สุขภาพไม่ดี แต่สุดท้ายก็ยังผิดต่อความคาดหวังแรงกล้าของผู้ชรา ท่านย่าคงจะรู้สึกผิดหวังและรู้สึกแย่มากใช่หรือไม่เสิ่นหรูหลันยกน้ำชามาให้พวกนางด้วยตนเอง กล่าวเสียงเบาว่า “เมื่อครู่ท่านย่าเดินมาสักพัก จะต้องกระหายน้ำแล้วเป็นแน่ ดื่มน้ำชาพักผ่อนหน่อยเถิดเจ้าค่ะ หรูโจวก็ดื่มน้ำเพิ่มความชุ่มชื้นให้ลำคอหน่อยเถิด อีกเดี๋ยวจะต้องพูดคุยเป็นเพื่อนท่านย่าให้มากหน่อย” กล่าวจบ นางก็ไปยืนอยู่ข้างฮูหยินผู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 65
เหล่าข้ารับใช้ที่อยู่ด้านข้างพากันพยักหน้า มองเสิ่นหรูโจวอย่างกังวล เกรงว่านางจะไม่ฟังคำเตือนแล้วทำเรื่องเหลวไหลเสิ่นหรูหลันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย กังวลอยู่บ้างเช่นกันพวกเขาล้วนไม่เชื่อคุณหนู เพราะพวกเขามิเคยได้เห็นความร้ายกาจของคุณหนู อีกครู่ก็รอถูกคุณหนูทำให้ตกตะลึงเถิด!เสิ่นหรูโจวถูกแม่นมเจิ้งห้ามปรามก็มิได้โกรธ อธิบายอย่างใจเย็นว่า“แม่นมโปรดวางใจ หากไม่มีความมั่นใจ ข้าจะไม่มีทางรักษาท่านย่าอย่างเหลวไหลโดยเด็ดขาด ท่านย่าถูกโรคขาทรมานทั้งวันคืน ข้าเห็นแล้วในใจเป็นทุกข์นัก อีกอย่าง โรคนี้ไม่อาจปล่อยให้ล่าช้าต่อไปได้แล้ว” แม่นมเจิ้งทำสีหน้าเคร่งขรึม ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อถือ“หากคุณหนูเป็นห่วงฮูหยินผู้เฒ่า ก็ยิ่งมิอาจเหลวไหล การรักษาโรคมิใช่การเล่นสนุกของเด็ก มิอาจทดลองโดยสุ่มสี่สุ่มห้า หากอาการแย่ลงขึ้นมา นั่นเป็นเรื่องที่ถึงแก่ชีวิตได้! คุณหนูท่านไปพักผ่อนดีกว่านะเจ้าคะคนอื่นก็มองไปที่เสิ่นหรูโจวโดยไม่กล่าววาจาเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าล้วนไม่ต้องการให้นางลงมือทดลองดูในยามนี้ ฮูหยินผู้เฒ่ากลับกุมมือของเสิ่นหรูโจว เอ่ยปากอย่างหนักแน่นยิ่งว่า “ในเมื่อจูจูเอ๋อร์ต้องการลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 66
เมื่อได้ยินเช่นนั้นทุกคนก็ตะลึงไป พากันมองไปยังเสิ่นหรูโจวคิ้วงามของเสิ่นหรูโจวพลันขมวดเล็กน้อย ในดวงตามีความรำคาญอยู่บ้างเซียวเฉินเหยี่ยนสติไม่ดีหรืออย่างไร ไม่ง่ายเลยที่นางจะได้กลับบ้านสักครั้ง ยังจะมาสร้างเรื่องให้นางอีก ช่างไร้เหตุผลนัก!ที่มาเป็นบ่าวรับใช้ธรรมดาผู้หนึ่ง เมื่อเห็นทุกคนก็รีบทำความเคารพอย่างนอบน้อม “คารวะพระชายา ฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่น และคุณหนูเสิ่นขอรับ” ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวด้วยเสียงขรึมเล็กน้อยว่า “จวนอ๋องเกิดเรื่องใดขึ้นกัน จึงจะด้องให้กลับไปเดี๋ยวนี้ให้ได้?”“เรื่องนี้…” บ่าวรับใช้ถูมือ ใบหน้าเผยความลำบากใจ “ผู้น้อยเป็นเพียงผู้ถ่ายทอดคำพูดขอรับ เกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ บ่าวก็ไม่แน่ใจ แต่ท่านอ๋องสั่งการไว้แล้ว ว่าจะต้องเชิญพระชายากลับไปให้ได้ขอรับ”เกิดสิ่งใดขึ้น? นั่นยังต้องคิดอีกหรือ จะต้องเป็นมู่หว่านหรงหาเรื่องอีกแล้วอย่างแน่นอน!วันนี้เป็นวันกลับบ้านเดิมของนาง ขอเพียงรู้ความสักเล็กน้อยล้วนไม่มีทางมารบกวน เซียวเฉินเหยี่ยนช่างรู้จักเหยียบย่ำคนยิ่งนักเสิ่นหรูโจวเหลือบมองบ่าวรับใช้ทีหนึ่ง น้ำเสียงแข็งกระด้างว่า “ข้าไม่กลับ เจ้ากลับไปเถิด”ใบหน้าของบ่าวรับใช้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 270
เสิ่นหรูโจวกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “เช่นนั้นก็ไม่ผิดแล้ว ในเวลานี้ ความสามารถในการทำงานของตับของพระองค์ได้รับความเสียหายอย่างมากแล้ว” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวจิ่นซีก็คล้ายจะเจ็บยิ่งกว่าเดิมแล้ว เจ็บจนยืดเอวไม่ขึ้นมองเซียวจิ่นซีที่มีสีหน้าเจ็บปวด เซียวเฉินเหยี่ยนก็ขมวดคิ้ว “เช่นนั้นมีวิธีการรักษาหรือไม่?”เสิ่นหรูโจวมิได้รีบกล่าว นางหยิบขวดยาเล็กๆ ขวดหนึ่งออกมาจากถุงผ้า เทยาลงบนในกลางฝ่ามือเม็ดหนึ่งยื่นไปที่เบื้องหน้าเซียวจิ่นซี “ทรงเสวยสิ่งนี้ลงไปก่อน” เซียวจิ่นซีฝืนยืดเอวขึ้น มองเสิ่นหรูโจวด้วยสีหน้าหวาดระแวง “นี่คือสิ่งใด?”“สายพระเนตรขององค์หญิงทรงไม่ดีหรือเพคะ นี่คือยาอย่างไรเล่าเพคะ”เซียวจิ่นซีไม่เชื่อว่าเสิ่นหรูโจวจะปรารถนาดีเช่นนี้ ลังเลอยู่นานไม่ยอมรับไปเสิ่นหรูโจวจึงชักมือกลับมา กล่าวอย่างไม่อนาทรร้อนใจว่า “ไม่เสวยก็ช่างเถอะ ปล่อยให้ทรงปวดตายก็แล้วกัน” เซียวจิ่นซีกัดฟัน คว้าแย่งมาจากนั้นยัดเข้าปากไปเสิ่นหรูโจวโค้งริมฝีปาก หัวเราะอย่างเย้ยหยันทีหนึ่ง จากนั้นจึงพูดวิธีการรักษาออกมา “ตับของพระองค์ยามนี้เสียหายแล้ว หากทรงต้องการมีชีวิตรอด ก็จะต้องตัดตับของพระองค์ออก
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 269
เซียวจิ่นซีคิดจะบันดาลโทสะอีกครั้ง ทว่าเซียวเฉินเหยี่ยนขมวดคิ้วมองนาง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เสด็จพี่ แทนที่จะทรงตรัสสิ่งใดด้วยโทสะเพื่อความสะใจเพียงชั่วครู่ มิสู้ทรงให้เสิ่นหรูโจวตรวจอาการให้พระองค์อย่างว่าง่ายดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ การรักษาพระวรกายให้หายดีสำคัญที่สุดนะพ่ะย่ะค่ะ"เต๋อเฟยก็เกลี้ยกล่อมเช่นกัน “นั่นสิ จิ่นซี อย่าได้เสียเวลาอีกเลย รีบให้หรูโจวตรวจให้เจ้าเถอะ” สุดท้ายแล้ว เซียวจิ่นซีก็ต้องการรักษาชีวิตตน ไม่ว่าจะเคียดแค้นเสิ่นหรูโจวอย่างไร ยามนี้ก็มิใช่เวลาที่จะมาก่อเรื่อง นางจึงแค่นเสียงเย็นครั้งหนึ่ง แล้วก็ไม่กล่าวสิ่งใดอีกเซียวเฉินเหยี่ยนมองไปยังเสิ่นหรูโจว พูดเสียงเบาว่า “นี่เป็นพระบัญชาของเสด็จพ่อ เจ้าก็อย่าได้เอาแต่ใจ” เดิมเสิ่นหรูโจวก็ไม่คิดจะจากไปจริงๆ เพียงแค่ขู่เซียวจิ่นซีไปอย่างนั้น บัญชาของฮ่องเต้ไม่อาจฝืน นอกจากนี้ นางก็จำเป็นจะต้องสร้างโอกาสให้ตนได้หย่าเช่นกันนางเดินกลับไปอย่างเรื่อยเฉื่อย นั่งลงข้างกายเซียวจิ่นซี “รบกวนองค์หญิงทรงยื่นพระหัตถ์ออกมาด้วยเพคะ” สีหน้าของเซียวจิ่นซีไม่น่ามอง ทว่ายังคงทำตามครั้งก่อนที่เสิ่นหรูโจวตรวจอาการให้เซียวจิ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 268
เมื่อเสิ่นหรูโจวได้ยินคำพูดประโยคสุดท้าย สีหน้าก็ผ่อนคลายลงไม่น้อยดูไปแล้ว จนถึงตอนนี้ยังคงถือได้ว่าราบรื่น ด่านเคราะห์ของท่านพ่ออยู่ที่การศึกครั้งสุดท้าย ไม่รู้ว่าเวลานี้ยาของนางส่งไปถึงหรือยัง หากดูตามเวลาก็น่าจะทันการอยู่ขอเพียงท่านพ่อใช้ยาของนาง ก็จะไม่ทิ้งโรคเรื้อรังไว้ในภายหลังแล้วนับแต่ได้ถือกำเนิดใหม่กลับมา นางยังมิได้พบท่านพ่อเลย นางจะต้องทำให้ท่านพ่อกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้เซียวเฉินเหยี่ยนเห็นว่าเมื่อนางได้ฟังข่าวของบิดาและพี่ชาย อารมณ์ก็คล้ายจะสงบลงไม่น้อย จึงลองกล่าวว่า “ในอนาคต เจ้ายังคงแก้นิสัยของเจ้าหน่อยเถิด” เสิ่นหรูโจวเงยหน้ามองเขา “นิสัยของข้าเป็นอย่างไร?”“ทุกครั้งที่เจ้าพบกับองค์หญิงเจาหยาง ล้วนมีเรื่องกันจนตึงเครียด” เซียวเฉินเหยี่ยนพยายามพูดอย่างละมุนละม่อม หวังว่านางจะรับฟัง “ถึงอย่างไรนางก็เป็นเสด็จพี่หญิงของข้า เมื่ออยู่ต่อหน้านาง เจ้าก็แสดงท่าทีที่ดีสักหน่อย อย่าใช้อารมณ์ไปเสียทุกเรื่อง” เสิ่นหรูโจวหัวเราะอย่างเยาะหยันทีหนึ่ง กล่าวอย่างดูแคลนว่า “ท่านอย่าได้มาบงการข้า” บนใบหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนมีความไม่พอใจวาบผ่าน "หากเจ้ามีสิ่งใดไม่พอใจ อยาก
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 267
เริ่มจากชายแดนส่งข่าวด่วนมา บิดาและพี่ชายของเสิ่นหรูโจวจึงนำทัพไปช่วยที่ชายแดน ภาพเหตุการณ์เปลี่ยนไป กลายเป็นฉากที่รายงานการรบถูกส่งมา ท่านแม่ทัพเสิ่นถูกธนูของศัตรูยิงทะลุมือ เนื่องจากขาดแคลนยาและสิ่งของทำให้ไม่มียารักษา ทว่าก็ยังคงรบชนะต่อมา หลังจากแม่ทัพใหญ่เสิ่นกลับมาถึงเมืองหลวงพร้อมชัยชนะ ก็ล้มป่วยจนต้องนอนอยู่บนเตียงตลอด ส่วนที่จวนอ๋อง เสิ่นหรูโจวกับมู่หว่านหรงทะเลาะกันครั้ง เขาจึงลงโทษกักบริเวณให้นางสำนึกตน นางบังเอิญเป็นหวัดพอดี จึงนอนซมลุกไม่ขึ้น ทำให้ไม่รู้เรื่องที่ท่านแม่ทัพใหญ่เสิ่นได้รับบาดเจ็บผ่านไปไม่กี่วันเมื่อนางรู้ข่าว ก็มาขอร้องต่อหน้าเขา ต้องการให้เขาไปส่งของบำรุงจำนวนหนึ่งไปให้บิดา เขามองใบหน้าที่อ่อนแรงและซีดขาวของนาง ไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย มองดูนางอย่างเย็นชาท้ายที่สุดเขายังคงให้คนไปส่งของ ทว่าเด็กรับใช้ส่งไปในนามของเขา รอจนพวกเขารู้เรื่อง เรื่องราวก็ผ่านไปนานแล้ว ความสัมพันธ์ของเสิ่นหรูโจวและตระกูลเสิ่นก็มาถึงจุดเยือกแข็งแล้วเช่นกัน นั่นเป็นครั้งแรกที่นางปวดใจอย่างที่สุด และก็เป็นครั้งแรกที่นางใส่อารมณ์กับเขา ดั่งเช่นในยามนี้เซียวเฉิยเหยี่ยนยันรถม้าไว้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 266
สีหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนไม่น่ามองอยู่บ้าง “หรือเจ้าจะให้ข้ายืนรอเจ้าอยู่ด้านนอก?”“ท่านจะนั่งยองลงก็ได้เช่นกัน” ใบหน้าของเสิ่นหรูโจวไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย “ข้าขอบอกท่านไว้เลย เวลานี้ไม่ว่าข้าจะมองท่านที่ใดก็ขัดตาไปหมด หากท่านไม่ต้องการสร้างความอับอายให้ตนเอง ก็อย่าได้มายั่วโมโหข้า!”กล่าวจบ นางก็หมุนตัวเดินเข้าประตูไป จากนั้นปิดประตูลงดัง ‘ปัง’เซียวเฉินเหยี่ยนยืนอยู่ที่เดิม เขากำหมัดแน่นมองประตูใหญ่ที่ถูกปิดสนิท เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก ทว่าในใจก็เกิดความรู้สึกถึงความแตกต่างขึ้นมาเช่นกันในอดีต ทั้งดวงตาและหัวใจของเสิ่นหรูโจวล้วนมีแต่เขา ไม่มีทางกีดกันเขาไว้ภายนอกอย่างเด็ดขาด ทว่า ในยามนี้ เขาไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งจะเหยียบเข้าประตูเรือนของนางแล้วอย่างนั้นหรือ?ทว่า ความรู้สึกของคนเปลี่ยนแปลงได้ง่ายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ เหตุใดเขาจึงโชคไม่ดีเช่นนี้ แต่งงานได้เพียงช่วงสั้นๆ สิบกว่าวัน นางก็ไม่หลงเหลือความรักให้เขาแล้วหลังเสิ่นหรูโจวปิดประตูลง ก็เข้าสู่ห้องของตนเมี่ยวตงเดินมาหาพร้อมรอยยิ้ม “คุณหนูกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ ท่านอยากทานสิ่งใด บ่าวจะไปเตรียมให้เจ้าค่ะ” “ไม่ต้องแล้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 265
ชาติก่อนมู่หว่านหรงอาศัยว่าได้รับความโปรดปราน มักแย่งของนางอย่างเปิดเผย ของพระราชทานที่ในวังประทานให้ชายาเอกทุกงานเทศกาลนางก็จะแย่ง ไปช่วยเหลือราษฎรจนสร้างผลงาน นางก็จะแย่งอีก เซียวเฉินเหยี่ยนไม่เคยสนใจแม้แต่น้อย เวลานี้ยิ่งดี แม้แต่ตัวเขาเองก็จะมาแย่งรางวัลของนางด้วย!เซียวเฉินเหยี่ยนถูกคำพูดของเสิ่นหรูโจวซัดไปเป็นชุด ทำให้ภายในใจรู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่บ้างเขาจับข้อมือเสิ่นหรูโจวแน่นไม่ยอมปล่อย ความโมโหในก้นบึ้งของดวงตาปรากฏขึ้นแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว แปรเปลี่ยนเป็นความมืดมิด จับจ้องไปที่เสิ่นหรูโจวแล้วกล่าวว่า “หากข้าไม่ชิงลงมือก่อนเจ้าก้าวหนึ่ง เจ้าก็คงจะไปขอให้เสด็จพ่อประทานการหย่าให้แล้ว” “ไม่ผิด!” เสิ่นหรูโจวตอบอย่างไม่ลังเลนี่เป็นเรื่องที่นางเฝ้าปรารถนา รอคอยมาสองชาติ!“เจ้า…" เซียวเฉินเหยี่ยนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ รู้สึกว่าอารมณ์ความรู้สึกอันซับซ้อนนับหมื่นอัดอั้นอยู่ในอก อึดอัดจนหายใจไม่ออก”โดยพื้นฐานแล้ว เขาดูแคลนต่อการแย่งผลงานสตรี ที่ทำเช่นนี้ ประการแรก เป็นเพราะจดหมายฉบับนั้นของมู่หว่านชิง ประการที่สอง…เขาคิดได้ว่า เสิ่นหรูโจวจะใช้คำสัญญานี้มาหย่ากับเขา เขารู้สึกไม่อยากห
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 264
ฉินหมิงตะลึงไป ถามอย่างไม่แน่ใจว่า “ท่านอ๋องไม่เป็นอะไร? คำพูดนี้ของนายน้อยหมายความว่าอย่างไร?”ลู่หวายหนิงดึงฉินหมิงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด พยายามระงับความตื่นเต้น ลดเสียงเบาลงแล้วกล่าวว่า “ความหมายก็คือบนร่างของอาจารย์ไม่มีผื่นขึ้น อาจารย์อาการภูมิแพ้ไม่กำเริบตอนอยู่กับพี่สาวน่ะสิ” ดวงตาทั้งคู่ของฉินหมิงเบิกกว้าง พูดอย่างตกใจว่า “จริงหรือขอรับ?”ลู่หวายหนิงหัวเราะออกมา “จริงแท้แน่นอน ข้าทำการยืนยันแล้ว” ฉินหมิงรู้สึกไม่อยากเชื่อ “หลายปีมานี้ ไม่ว่าสตรีนางใดสัมผัสท่านอ๋อง ก็ล้วนทำให้ท่านอ๋องเกินอาการแพ้ มีเพียงหญิงที่นายท่านพบในปีที่แล้วนางนั้นที่ไม่เป็นไร” “พูดไปแล้ว ตามหาสตรีนางนั้นไม่เจอเสียที ช่างน่าเสียดายนัก คิดไม่ถึงว่าพระชายาของอ๋องอู่เฉิงก็ไม่ทำให้นายท่านเกิดอาการแพ้เช่นกัน ช่างเป็นเรื่องดีจริงๆ ราวสวรรค์ได้สรรค์สร้างมา” “นั่นสิ!” ลู่หวายหนิงเห็นด้วยอย่างมาก “อาจารย์หาผู้หญิงคนนั้นไม่เจอสักที อย่างนั้นพี่สาวก็เป็นคู่ชะตาที่สวรรค์ลิขิตมาให้อาจารย์แล้ว! ถ้าพวกเขามาอยู่ด้วยกันเร็วหน่อยก็ดี ข้าแทบรอวันนั้นไม่ไหวแล้ว!”ฉินหมิงพยักหน้า จากนั้นก็รีบส่ายหน้าอย่างรุนแรงทันที “
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 263
ในขณะที่พูด เขาก็ยื่นศีรษะเข้าไป มองซ้ายมองขวาเป่ยซิวเยี่ยนยื่นมือออกไปผลักหัวของเขาเบาๆ “ไม่ต้องดูแล้ว ไม่มีหรอก” ลู่หวายหนิงตกใจอย่างมาก ดวงตาเบิกจนกลมโตมองไปที่เป่ยซิวเยี่ยนบนใบหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็งของเป่ยซิวเยี่ยน ก็มีความประหลาดใจอยู่อย่างเลือนรางเช่นกันลู่หวายหนิงยังคงรู้สึกไม่ยากที่จะเชื่ออยู่บ้าง จึงทำการยืนยันอีกครั้ง “อาจารย์ขอรับ เมื่อครู่พี่สาวสัมผัสถูกท่านแล้วใช่หรือไม่ขอรับ?” เป่ยซิวเยี่ยนเอนกายไปด้านหลัง พิงลงบนพนักเก้าอี้ ดวงตาล้ำลึกดุจบึงน้ำอันเยือกเย็นหรี่ลงเล็กน้อยเรื่องที่เขาเป็นภูมิแพ้ผู้หญิงมีน้อยคนนักที่จะรู้ เมื่อครู่คิดจะหยุดนางเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรง แต่กลับทำให้เรื่องกลับตาลปัตรไปกุมมือของนางเข้าโดยบังเอิญ จนเกิดเป็นผลลัพธ์ที่ไม่ได้ตั้งใจขึ้นมา ด้วยเหตุนี้ เขามั่นใจว่าอีกครู่อาการของตนต้องกำเริบ จึงปล่อยให้นางเปลี่ยนยาให้ตนเสียเลย คิดไม่ถึงว่า จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีอาการผิดปกติอะไรอาการคันชาบริเวณเอวคล้ายจะยังไม่จางหายไป ปลายนิ้วที่เย็นเล็กน้อยตกลงบนหน้าท้องของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับการยั่วเย้า เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ลู่หวายหนิงร้อ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 262
เป่ยซิวเยี่ยนมองดวงหน้าที่งดงามดั่งหยกของนาง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความคาดหวัง หัวใจของเขาก็อ่อนลงอย่างน่าประหลาด “ในเมื่อข้ารับปากเจ้าแล้ว ก็ไม่มีทางผิดคำสัญญา เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็ต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน”เสิ่นหรูโจวพลันหัวเราะออกมาแล้ว มองเป่ยซิวเยี่ยนอย่างซาบซึ้ง “ท่านผู้สำเร็จราชการ ท่านเป็นคนดีจริงๆ ข้าจะต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อรักษาท่านให้ได้แน่” ไม่ว่าในชาติก่อนเขาจะก่อกบฏ เพราะเหตุใด เหตุใดจึงถูกคนขนานนามว่าเป็นพญามัจจุราชที่มีชีวิต แต่สำหรับนางแล้ว เขาก็คือคนดีคนหนึ่งเป่ยซิวเยี่ยนตะลึงไปเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยยิ้มที่แย้มบานราวบุปผาของนาง ริมฝีปากบางก็อดโค้งขึ้นเล็กน้อยไม่ได้เช่นกัน “คำชมของพระชายาช่างแปลกใหม่เหลือเกิน” นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนพูดว่าเขาเป็นคนดีแปลกใหม่? แปลกใหม่ตรงที่ใดกัน?เสิ่นหรูโจวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ว่าบาดแผลของเขาได้รับการจัดการเรียบร้อยแล้ว นางจึงถือกล่องยาขึ้นมา“ท่านผู้สำเร็จราชการ สองสามวันนี้บาดแผลของท่านกำลังสมานตัว จะคันอย่างมาก เพียงระวังอย่าไปเกาก็จะหายดีแล้ว เช่นนั้นข้าก็ขอตัวก่อนแล้ว” เป่ยซิวเยี่ยนพยักหน้าเบาๆ รอจนเสิ่
