บทที่ 63

ทหารยามตอบอย่างเคารพว่า “ท่านแม่ทัพกับท่านแม่ทัพน้อยไปเข้าเฝ้าแล้วขอรับ แต่ว่า น่าจะใกล้กลับมาแล้วขอรับ”

เสิ้นหรูโจวส่งเสียง “อ่อ” ครั้งหนึ่ง ก้นบึ้งของดวงตามีความผิดหวังวาบผ่าน

ถึงขนาดเคยเอ่ยปากด้วยตนเองว่า ยินยอมแม้กระทั่งตัดขาดกับตระกูลเสิ่น แต่จะต้องแต่งงานกับเซียวเฉินเหยี่ยนให้ได้

นางกล่าวคำพูดหนักเช่นนั้น จะต้องทำร้ายจิตใจของพวกเขาแน่ วันนี้พวกเขาไม่อยู่ก็เป็นเรื่องปกติ

“เจ้าไปทำงานเถิด ข้าจะไปพบท่านย่าก่อน”

ทหารยามคารวะอย่างเคารพ เสิ่นหรูโจวนำเมี่ยวตงเดินเข้าไปในเรือน

นานแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน มองดูเครื่องใช้และสิ่งของตกแต่งทั้งหลายในจวน ในใจของเสิ่นหรูโจวรู้สึกซับซ้อน คัดจมูกขึ้นมา

ข้ารับใช้ในจวนเมื่อเห็นนางก็ปรากฏสีหน้าประหลาดใจและยินดีขึ้นมา ต่างพากันเข้ามาคารวะ นางล้วนยิ้มให้บางๆ เป็นการตอบรับ

เดิมนางคิดจะใช้ทางลัด เดินทะลุผ่านสวนดอกไม้ไปที่เรือนของท่านย่า คิดไม่ถึงว่าจะได้พบเข้าในสวนดอกไม้แล้ว

แสงอาทิตย์เจิดจ้า บุพชาติเบ่งบานราวภาพปักหลากสีสัน เงาร่างสองสายหนึ่งชราหนึ่งเยาว์วัยเดินมาจากทางพุ่มดอกกุหลาบ

หญิงชราท่านนั้นมีผมขาวโพลนเต็มศีรษะ ใบหน้าแดงระเรื่อ บุคลิกงามส