แชร์

บทที่ 71

ครั้นเซียวเฉินเหยี่ยนเห็นท่าทางตกใจของนางก็เม้มริมฝีปากแล้วพูดขึ้น “ข้าไม่ได้ฟั่นเฟือน ตั้งแต่หว่านหรงสลบไปเมื่อวานจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้สึกตัวเลย หมอหลวงบอกว่าถ้านางไม่ตื่น นางก็อาจจะมีอันตรายถึงแก่ชีวิต”

อารมณ์ของเสิ่นหรูโจวนิ่งลงเล็กน้อย ภายในรถม้าที่มีแสงสลัว ดวงตาวิหคเพลิงของนางสว่างไสวราวกับดวงดารา นัยน์ตาเต็มไปด้วยแววเยือกเย็น

“ท่านรีบร้อนเรียกข้ากลับจากตระกูลเสิ่น เพียงเพื่อให้ข้าทำยาให้อนุตัวน้อยของท่านหรือ”

เซียวเฉินเหยี่ยนมองเสิ่นหรูโจว ร่องรอยของความไม่พอใจพาดผ่านบนใบหน้าหล่อเหลา

“ข้าแค่อยากได้เลือดของเจ้าสักหน่อย หว่านหรงกำลังตกอยู่ในอันตราย การช่วยคนเป็นเรื่องสำคัญ ได้แต่หวังว่าเจ้าจะรู้หลักการทั่วไปนะ”

รู้หลักการทั่วไป? หลักการทั่วไปนี้ที่เซียวเฉินเหยี่ยนพูดก็เพื่อให้นางต้องเจ็บช้ำน้ำใจ จะได้ช่วยอนุตัวน้อยของเขาน่ะสิ!

บนริมฝีปากของเสิ่นหรูโจวมีรอยยิ้มเย้ยหยัน ความโกรธเพิ่มสูงขึ้นอยู่ในใจ

มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความรักหรอก นางเพียงเกลียดตัวเองในชาติที่แล้ว และรู้สึกสงสารตัวเองในชาติที่แล้วด้วย เพื่อที่จะได้รักเขา ไม่ว่าความเจ็บช้ำน้ำใจใดก็ยินดีที่จะรับไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status