แชร์

บทที่ 79

เสิ่นหรูโจวเดินไปที่โต๊ะ หยิบโสมขึ้นมามอง “ของดีเชียว”

เมี่ยวตงรู้สึกว่าท่าทีของท่านอ๋องที่มีต่อคุณหนูดีขึ้นไม่น้อย คุณหนูเองก็นับได้ว่าอดทนถึงที่สุด จนวันหนึ่งความยากลำบากผ่านพ้นไป นางก็มีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจเช่นกัน

“ท่านอ๋องส่งยาบำรุงมามากมายเพียงนี้ ดูเหมือนจะยังนึกถึงท่านอยู่”

เสิ่นหรูโจวส่งเสียง “หึ” อย่างเย็นชา บนใบหน้างามมีร่องรอยของการเหยียดหยามฉายแวว

ใครอยากให้เขานึกถึงกันเล่า? อย่าเพิ่งรังเกียจนางเป็นพอ!

“ข้าจะนำสิ่งเหล่านี้ไปที่ห้องคลังนะเจ้าคะ” เมี่ยวตงยิ้มและจัดเก็บยาทั้งหมดอย่างเรียบร้อย

แต่เสิ่นหรูโจวหยุดนางไว้: “ไม่จำเป็น เอาไปขายเถอะ”

นางเหยียดนิ้วออกก่อนจะชี้ไป พลางส่งยิ้มด้วยความพึงพอใจ “ของพวกนี้ล้วนมีค่ามาก ต้องขายได้ราคาดีแน่นอน”

“อะไรนะ?” เมี่ยวตงตกใจ “ท่านจะขายทั้งหมดนี้เลยหรือ? ยากนักที่ท่านอ๋องจะส่งของให้ท่าน…”

แม้ว่าของขวัญชิ้นนี้จะได้รับมาเพราะพระชายารอง แต่ก็ยังถือว่าเป็นของขวัญอยู่ดี คุณหนูจะขายจริงหรือ?!

มันเหลือเชื่อมากจริง ๆ !

เสิ่นหรูโจวมองสมุนไพรอันล้ำค่า บนใบหน้างามสงบราบเรียบ “มันไม่ได้พิเศษกว่าสิ่งใดเลยนี่ ทำตามที่บอกเถอะ”

ของของเซ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status