เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 62
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-19 16:07:20บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 63
ทหารยามตอบอย่างเคารพว่า “ท่านแม่ทัพกับท่านแม่ทัพน้อยไปเข้าเฝ้าแล้วขอรับ แต่ว่า น่าจะใกล้กลับมาแล้วขอรับ”เสิ้นหรูโจวส่งเสียง “อ่อ” ครั้งหนึ่ง ก้นบึ้งของดวงตามีความผิดหวังวาบผ่านถึงขนาดเคยเอ่ยปากด้วยตนเองว่า ยินยอมแม้กระทั่งตัดขาดกับตระกูลเสิ่น แต่จะต้องแต่งงานกับเซียวเฉินเหยี่ยนให้ได้นางกล่าวคำพูดหนักเช่นนั้น จะต้องทำร้ายจิตใจของพวกเขาแน่ วันนี้พวกเขาไม่อยู่ก็เป็นเรื่องปกติ“เจ้าไปทำงานเถิด ข้าจะไปพบท่านย่าก่อน”ทหารยามคารวะอย่างเคารพ เสิ่นหรูโจวนำเมี่ยวตงเดินเข้าไปในเรือนนานแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน มองดูเครื่องใช้และสิ่งของตกแต่งทั้งหลายในจวน ในใจของเสิ่นหรูโจวรู้สึกซับซ้อน คัดจมูกขึ้นมาข้ารับใช้ในจวนเมื่อเห็นนางก็ปรากฏสีหน้าประหลาดใจและยินดีขึ้นมา ต่างพากันเข้ามาคารวะ นางล้วนยิ้มให้บางๆ เป็นการตอบรับเดิมนางคิดจะใช้ทางลัด เดินทะลุผ่านสวนดอกไม้ไปที่เรือนของท่านย่า คิดไม่ถึงว่าจะได้พบเข้าในสวนดอกไม้แล้วแสงอาทิตย์เจิดจ้า บุพชาติเบ่งบานราวภาพปักหลากสีสัน เงาร่างสองสายหนึ่งชราหนึ่งเยาว์วัยเดินมาจากทางพุ่มดอกกุหลาบหญิงชราท่านนั้นมีผมขาวโพลนเต็มศีรษะ ใบหน้าแดงระเรื่อ บุคลิกงามส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 64
เดิมข้ายังกังวลว่าเจ้ายังโกรธบิดากับพี่ชายของเจ้าอยู่ วันนี้จะไม่กลับบ้านเดิมแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจ้ายังคงกลับมา เช่นนี้ก็ดีมาก กับข้าวที่ข้าให้คนทำไว้จะได้ไม่เสียเปล่า ล้วนเป็นของที่เจ้าชอบทั้งสิ้น เสิ่นหรูโจวที่มิได้สัมผัสถึงความอบอุ่นจากคนในครอบครัวนานแล้ว ทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮูหยินผู้เฒ่า เพียงครู่เดียวขอบตาก็แดงแล้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เศร้าโศก และหนักใจแต่ไรมาท่านยาก็รักใคร่เอ็นดูนาง แม้ว่าอายุจะมากแล้วแต่ยังคงคิดถึงนางอยู่ตลอด นางชอบกินอะไร ชอบสวมใส่สิ่งใด ล้วนจำได้อย่างแม่นยำยิ่งท่านย่าในยามนี้มีความสุขถึงเพียงนี้ แต่ในชาติที่แล้วนางกลับมิได้กลับจวน แม้จะกล่าวว่ามีเหตุผลที่สุขภาพไม่ดี แต่สุดท้ายก็ยังผิดต่อความคาดหวังแรงกล้าของผู้ชรา ท่านย่าคงจะรู้สึกผิดหวังและรู้สึกแย่มากใช่หรือไม่เสิ่นหรูหลันยกน้ำชามาให้พวกนางด้วยตนเอง กล่าวเสียงเบาว่า “เมื่อครู่ท่านย่าเดินมาสักพัก จะต้องกระหายน้ำแล้วเป็นแน่ ดื่มน้ำชาพักผ่อนหน่อยเถิดเจ้าค่ะ หรูโจวก็ดื่มน้ำเพิ่มความชุ่มชื้นให้ลำคอหน่อยเถิด อีกเดี๋ยวจะต้องพูดคุยเป็นเพื่อนท่านย่าให้มากหน่อย” กล่าวจบ นางก็ไปยืนอยู่ข้างฮูหยินผู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 65
เหล่าข้ารับใช้ที่อยู่ด้านข้างพากันพยักหน้า มองเสิ่นหรูโจวอย่างกังวล เกรงว่านางจะไม่ฟังคำเตือนแล้วทำเรื่องเหลวไหลเสิ่นหรูหลันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย กังวลอยู่บ้างเช่นกันพวกเขาล้วนไม่เชื่อคุณหนู เพราะพวกเขามิเคยได้เห็นความร้ายกาจของคุณหนู อีกครู่ก็รอถูกคุณหนูทำให้ตกตะลึงเถิด!เสิ่นหรูโจวถูกแม่นมเจิ้งห้ามปรามก็มิได้โกรธ อธิบายอย่างใจเย็นว่า“แม่นมโปรดวางใจ หากไม่มีความมั่นใจ ข้าจะไม่มีทางรักษาท่านย่าอย่างเหลวไหลโดยเด็ดขาด ท่านย่าถูกโรคขาทรมานทั้งวันคืน ข้าเห็นแล้วในใจเป็นทุกข์นัก อีกอย่าง โรคนี้ไม่อาจปล่อยให้ล่าช้าต่อไปได้แล้ว” แม่นมเจิ้งทำสีหน้าเคร่งขรึม ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อถือ“หากคุณหนูเป็นห่วงฮูหยินผู้เฒ่า ก็ยิ่งมิอาจเหลวไหล การรักษาโรคมิใช่การเล่นสนุกของเด็ก มิอาจทดลองโดยสุ่มสี่สุ่มห้า หากอาการแย่ลงขึ้นมา นั่นเป็นเรื่องที่ถึงแก่ชีวิตได้! คุณหนูท่านไปพักผ่อนดีกว่านะเจ้าคะคนอื่นก็มองไปที่เสิ่นหรูโจวโดยไม่กล่าววาจาเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าล้วนไม่ต้องการให้นางลงมือทดลองดูในยามนี้ ฮูหยินผู้เฒ่ากลับกุมมือของเสิ่นหรูโจว เอ่ยปากอย่างหนักแน่นยิ่งว่า “ในเมื่อจูจูเอ๋อร์ต้องการลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 66
เมื่อได้ยินเช่นนั้นทุกคนก็ตะลึงไป พากันมองไปยังเสิ่นหรูโจวคิ้วงามของเสิ่นหรูโจวพลันขมวดเล็กน้อย ในดวงตามีความรำคาญอยู่บ้างเซียวเฉินเหยี่ยนสติไม่ดีหรืออย่างไร ไม่ง่ายเลยที่นางจะได้กลับบ้านสักครั้ง ยังจะมาสร้างเรื่องให้นางอีก ช่างไร้เหตุผลนัก!ที่มาเป็นบ่าวรับใช้ธรรมดาผู้หนึ่ง เมื่อเห็นทุกคนก็รีบทำความเคารพอย่างนอบน้อม “คารวะพระชายา ฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่น และคุณหนูเสิ่นขอรับ” ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวด้วยเสียงขรึมเล็กน้อยว่า “จวนอ๋องเกิดเรื่องใดขึ้นกัน จึงจะด้องให้กลับไปเดี๋ยวนี้ให้ได้?”“เรื่องนี้…” บ่าวรับใช้ถูมือ ใบหน้าเผยความลำบากใจ “ผู้น้อยเป็นเพียงผู้ถ่ายทอดคำพูดขอรับ เกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ บ่าวก็ไม่แน่ใจ แต่ท่านอ๋องสั่งการไว้แล้ว ว่าจะต้องเชิญพระชายากลับไปให้ได้ขอรับ”เกิดสิ่งใดขึ้น? นั่นยังต้องคิดอีกหรือ จะต้องเป็นมู่หว่านหรงหาเรื่องอีกแล้วอย่างแน่นอน!วันนี้เป็นวันกลับบ้านเดิมของนาง ขอเพียงรู้ความสักเล็กน้อยล้วนไม่มีทางมารบกวน เซียวเฉินเหยี่ยนช่างรู้จักเหยียบย่ำคนยิ่งนักเสิ่นหรูโจวเหลือบมองบ่าวรับใช้ทีหนึ่ง น้ำเสียงแข็งกระด้างว่า “ข้าไม่กลับ เจ้ากลับไปเถิด”ใบหน้าของบ่าวรับใช้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 67
บ่าวรับใช้มีสีหน้าไม่ดี กล่าวตามตรงว่า “ท่านอ๋อง พระชายาไม่เต็มใจกลับมา บอกว่า…บอกว่าที่จวนอ๋องมีเรื่องใดก็ให้ท่านจัดการเอาเองขอรับ”เซียวเฉินเหยี่ยนสีหน้าเคร่งขรึม โบกมือให้คนถอยออกไปถงอวิ๋นเมื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบร้องไห้ออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความร้อนใจว่า “ท่านอ๋อง ขอท่านโปรดคิดหาวิธี หากยังรีรอต่อไปเช่นนี้ พระชายารองเกรงว่า…”“ท่านมิอาจมองดูพระชายารองตายไปได้นะเจ้าคะ ยามนี้มีเพียงเลือดของพระชายาที่สามารถช่วยเหลือพระชายารองได้ แต่พระชายากลับไม่ยินยอมกลับจวน นี่จะทำเช่นใดดีเจ้าคะ?”สีหน้าบนใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่เปรียบของเซียนเฉินเหยี่ยน กลับไร้การเปลี่ยนแปลง“ที่เสิ่นหรูโจวไม่เต็มใจกลับมาก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะถึงอย่างไรวันนี้ก็เป็นวันกลับบ้านเดิมของนาง ไม่มีเหตุผลที่จะบีบบังคับคนให้กลับมาก่อนเวลา แต่สถานการณ์เบื้องหน้าในยามนี้เร่งร้อนเป็นอย่างมาก ไม่อาจเสียเวลาได้แล้วจริงๆ” เขาเหลือบมองมู่หว่านหรงที่ใบหน้าซีดขาวอยู่บนเตียงครั้งหนึ่ง เม้มปาก “ข้าจะไปพานางกลับมา เจ้าดูแลพระชายารองให้ดี” ถงอวิ๋นตาแดง “เจ้าค่ะ ท่านอ๋อง” ส่วนที่จวนแม่ทัพ เมื่อเสิ่นหรูโจวไล่บ่าวรับใช้กลับไปแล้ว ก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 68
“วันนี้เป็นข้าเสียมารยาท ผิดต่อฮูหยินผู้เฒ่า วันหน้า ข้าค่อยมาเยือนเพื่อขออภัยอีกครั้ง” จะพานางกลับจวนจริงๆ!เสิ่นหรูโจวมองท่าทีสูงส่งเย็นชาของเซียวเฉินเหยี่ยน หัวเราะเสียงเย็นครั้งหนึ่ง“วันนี้ข้ากลับมาบ้านเดิม จะมีเรื่องใหญ่เทียมฟ้าใดกัน ท่านอ๋องก็อดทนรอหน่อยเถิด” หัวคิ้วของฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นก็ขมวดเข้าหากันเช่นกันเซียวเฉินเหยี่ยนรู้ว่าผิดมารยาท เม้มปากแล้วจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ข้ารู้ว่าเรื่องนี้ไม่ถูกต้องตามหลักเหตุผล ทว่าเรื่องนี้มีเหตุผล เจ้ากลับไปกับข้าก่อน” เสิ่นหรูโจวรู้สึกว่าน่าขำ ดวงตาเย็นชา “หากท่านยังรู้ว่าเรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผล ก็ไม่ควรมาที่จวนเพื่อบังคับข้า!”ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่กล้ากล่าววาจาเซียวเฉินเหลี่ยนถูกเสิ่นหรูโจวฉีกหน้าอย่างไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย ใบหน้าอันหล่อเหลาพลันไม่น่าดูขึ้นมานี่ยังเป็นครั้งแรกที่เขาทำเรื่องเสียมารยาทเช่นนี้ ทว่าเขาเป็นท่านอ๋อง เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของจวนอ๋อง เสิ่นหรูโจวถึงกลับกล้าทำให้เขาอับอายต่อหน้าทุกคนเช่นนี้ นี่ไม่ต่างกับการดูหมิ่นเลยทีเดียว“เสิ่นหรูโจว อย่าให้มากเกินไปนัก” เขาพลันคว้ามือของนางไว้อย่างกะทันหัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 69
ดูท่า จวนอ๋องคงเกิดเรื่องที่ไม่อาจกล่าวออกมาอย่างเปิดเผยได้จริงๆ นางมองฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นที่มีสีหน้าไม่ดี ยังมีเสิ่นหรูหลันที่มีสีหน้าเย็นชา ก็กำมือเข้าหากันอย่างอดไม่ได้จวนแม้ทัพเข้าข้างคนของตน หากนางยืนกรานไม่ยอมกลับไป ท่านย่ากับพี่สะใภ้ก็จะต่อต้านเพื่อนางจนถึงที่สุดแต่นิสัยเซียวเฉินเหยี่ยนนั้นดื้อรั้น เรื่องที่เขาต้องการทำ ก็มีน้อยคนนักที่จะแปรเปลี่ยนได้ หากเป็นเช่นนี้ จวนแม่ทัพคงเกิดความวุ่นวาย วันนี้ท่านย่ายังป่วยอยู่ อีกทั้งหากท่านพ่อพี่ชายกลับมาเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็จะวุ่นวายใจอีกรอบฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นสีหน้าบึ้งตึง กล่าวส่งแขกด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านอ๋อง หญิงชราผู้นี้…”คำพูดของนางยังไม่ทันกล่าวจบ ก็ถูกเสิ่นหรูโจวกล่าวแทรก “ได้ ข้ากลับจวนก็ได้ ท่านไปรอที่หน้าประตูก่อนเถิด” ฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นมองเสิ่นหรูโจวอย่างคาดไม่ถึง “จูจูเอ๋อร์…”เสิ่นหรูโจวส่ายหัวให้นาง ฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นเม้มปาก ทว่าสีหน้าตึงเครียดของเซียวเฉินเหยี่ยนกลับผ่อนคลายลงเล็กน้อยเพียงแต่น้ำเสียงของเสิ่นหรูโจวราวกับออกคำสั่งก็ไม่ปาน คนจำนวนมากดูอยู่เช่นนี้ เขาเสียหน้าอย่างยิ่ง เมื่อก่อนเขาจึงจะเป็นผู้ที่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 70
วันนี้ตัวเขากับบุตรชาย ‘เสิ่นยี่’ เข้าร่วมการประชุมราชสำนักพร้อมกัน ในตอนเลิกประชุม เสิ่นยี่มีธุระรั้งอยู่ในวัง เขารีบร้อนกลับจวน แต่รถม้ากลับเสีย ทำเอาเขาร้อนใจจนเส้นเอ็นบนหน้าผากกระตุกไม่หยุด โชคดีที่เจอท่านผู้สำเร็จราชการที่จากเมืองหลวงไปหลายวันเข้า ช่วยเขาในยามยากประดุจการมอบถ่านกลางหิมะ ส่งเขากลับมาผู้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานของรถม้า บนร่างสวมเสื้อคลุมสีดำ ด้านในเป็นชุดแพรต่วนสีแดงชาดตลอดร่าง บริเวณเอวห้อยจี้หยกประดับที่เรียบง่ายที่สุด ใบหน้ากว่าครึ่งของเขาซ่อนอยู่ภายใต้ปีกหมวก สามารถเห็นเส้นผมสีขาวเงินได้อย่างเลือนราง ทั่วทั้งร่างให้ความรู้สึกลึกลับและสูงศักดิ์อย่างยิ่งสีริมฝีปากของเขาประดุจหยกโลหิต นิ้วเรียวยาวกำลังเล่นหยกประดับชิ้นหนึ่ง พู่สีชมพูห้อยระอยู่กลางฝ่ามือ กลับเพิ่มความเฉิดฉันให้เขาหลายส่วน“ทางเดียวกัน ไม่ต้องมากมารยาท” เสิ่นมู่ไม่กล้าพูดกับเขามาก และไม่กล้าจ้องมองเขา ท่านผู้สำเร็จราชการสามารถมาส่งเขาได้ก็ถือเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อนแล้ว ยิ่งมิอาจทำให้เขาต้องเสียเวลามากไปกว่านี้อีก“เช่นนั้นผู้น้อยก็ขออำลาก่อนแล้วขอรับ” ชายในเสื้อคลุมสีดำเงยคางขึ้นเล็กน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
บทล่าสุด
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 270
เสิ่นหรูโจวกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “เช่นนั้นก็ไม่ผิดแล้ว ในเวลานี้ ความสามารถในการทำงานของตับของพระองค์ได้รับความเสียหายอย่างมากแล้ว” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวจิ่นซีก็คล้ายจะเจ็บยิ่งกว่าเดิมแล้ว เจ็บจนยืดเอวไม่ขึ้นมองเซียวจิ่นซีที่มีสีหน้าเจ็บปวด เซียวเฉินเหยี่ยนก็ขมวดคิ้ว “เช่นนั้นมีวิธีการรักษาหรือไม่?”เสิ่นหรูโจวมิได้รีบกล่าว นางหยิบขวดยาเล็กๆ ขวดหนึ่งออกมาจากถุงผ้า เทยาลงบนในกลางฝ่ามือเม็ดหนึ่งยื่นไปที่เบื้องหน้าเซียวจิ่นซี “ทรงเสวยสิ่งนี้ลงไปก่อน” เซียวจิ่นซีฝืนยืดเอวขึ้น มองเสิ่นหรูโจวด้วยสีหน้าหวาดระแวง “นี่คือสิ่งใด?”“สายพระเนตรขององค์หญิงทรงไม่ดีหรือเพคะ นี่คือยาอย่างไรเล่าเพคะ”เซียวจิ่นซีไม่เชื่อว่าเสิ่นหรูโจวจะปรารถนาดีเช่นนี้ ลังเลอยู่นานไม่ยอมรับไปเสิ่นหรูโจวจึงชักมือกลับมา กล่าวอย่างไม่อนาทรร้อนใจว่า “ไม่เสวยก็ช่างเถอะ ปล่อยให้ทรงปวดตายก็แล้วกัน” เซียวจิ่นซีกัดฟัน คว้าแย่งมาจากนั้นยัดเข้าปากไปเสิ่นหรูโจวโค้งริมฝีปาก หัวเราะอย่างเย้ยหยันทีหนึ่ง จากนั้นจึงพูดวิธีการรักษาออกมา “ตับของพระองค์ยามนี้เสียหายแล้ว หากทรงต้องการมีชีวิตรอด ก็จะต้องตัดตับของพระองค์ออก
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 269
เซียวจิ่นซีคิดจะบันดาลโทสะอีกครั้ง ทว่าเซียวเฉินเหยี่ยนขมวดคิ้วมองนาง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เสด็จพี่ แทนที่จะทรงตรัสสิ่งใดด้วยโทสะเพื่อความสะใจเพียงชั่วครู่ มิสู้ทรงให้เสิ่นหรูโจวตรวจอาการให้พระองค์อย่างว่าง่ายดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ การรักษาพระวรกายให้หายดีสำคัญที่สุดนะพ่ะย่ะค่ะ"เต๋อเฟยก็เกลี้ยกล่อมเช่นกัน “นั่นสิ จิ่นซี อย่าได้เสียเวลาอีกเลย รีบให้หรูโจวตรวจให้เจ้าเถอะ” สุดท้ายแล้ว เซียวจิ่นซีก็ต้องการรักษาชีวิตตน ไม่ว่าจะเคียดแค้นเสิ่นหรูโจวอย่างไร ยามนี้ก็มิใช่เวลาที่จะมาก่อเรื่อง นางจึงแค่นเสียงเย็นครั้งหนึ่ง แล้วก็ไม่กล่าวสิ่งใดอีกเซียวเฉินเหยี่ยนมองไปยังเสิ่นหรูโจว พูดเสียงเบาว่า “นี่เป็นพระบัญชาของเสด็จพ่อ เจ้าก็อย่าได้เอาแต่ใจ” เดิมเสิ่นหรูโจวก็ไม่คิดจะจากไปจริงๆ เพียงแค่ขู่เซียวจิ่นซีไปอย่างนั้น บัญชาของฮ่องเต้ไม่อาจฝืน นอกจากนี้ นางก็จำเป็นจะต้องสร้างโอกาสให้ตนได้หย่าเช่นกันนางเดินกลับไปอย่างเรื่อยเฉื่อย นั่งลงข้างกายเซียวจิ่นซี “รบกวนองค์หญิงทรงยื่นพระหัตถ์ออกมาด้วยเพคะ” สีหน้าของเซียวจิ่นซีไม่น่ามอง ทว่ายังคงทำตามครั้งก่อนที่เสิ่นหรูโจวตรวจอาการให้เซียวจิ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 268
เมื่อเสิ่นหรูโจวได้ยินคำพูดประโยคสุดท้าย สีหน้าก็ผ่อนคลายลงไม่น้อยดูไปแล้ว จนถึงตอนนี้ยังคงถือได้ว่าราบรื่น ด่านเคราะห์ของท่านพ่ออยู่ที่การศึกครั้งสุดท้าย ไม่รู้ว่าเวลานี้ยาของนางส่งไปถึงหรือยัง หากดูตามเวลาก็น่าจะทันการอยู่ขอเพียงท่านพ่อใช้ยาของนาง ก็จะไม่ทิ้งโรคเรื้อรังไว้ในภายหลังแล้วนับแต่ได้ถือกำเนิดใหม่กลับมา นางยังมิได้พบท่านพ่อเลย นางจะต้องทำให้ท่านพ่อกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้เซียวเฉินเหยี่ยนเห็นว่าเมื่อนางได้ฟังข่าวของบิดาและพี่ชาย อารมณ์ก็คล้ายจะสงบลงไม่น้อย จึงลองกล่าวว่า “ในอนาคต เจ้ายังคงแก้นิสัยของเจ้าหน่อยเถิด” เสิ่นหรูโจวเงยหน้ามองเขา “นิสัยของข้าเป็นอย่างไร?”“ทุกครั้งที่เจ้าพบกับองค์หญิงเจาหยาง ล้วนมีเรื่องกันจนตึงเครียด” เซียวเฉินเหยี่ยนพยายามพูดอย่างละมุนละม่อม หวังว่านางจะรับฟัง “ถึงอย่างไรนางก็เป็นเสด็จพี่หญิงของข้า เมื่ออยู่ต่อหน้านาง เจ้าก็แสดงท่าทีที่ดีสักหน่อย อย่าใช้อารมณ์ไปเสียทุกเรื่อง” เสิ่นหรูโจวหัวเราะอย่างเยาะหยันทีหนึ่ง กล่าวอย่างดูแคลนว่า “ท่านอย่าได้มาบงการข้า” บนใบหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนมีความไม่พอใจวาบผ่าน "หากเจ้ามีสิ่งใดไม่พอใจ อยาก
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 267
เริ่มจากชายแดนส่งข่าวด่วนมา บิดาและพี่ชายของเสิ่นหรูโจวจึงนำทัพไปช่วยที่ชายแดน ภาพเหตุการณ์เปลี่ยนไป กลายเป็นฉากที่รายงานการรบถูกส่งมา ท่านแม่ทัพเสิ่นถูกธนูของศัตรูยิงทะลุมือ เนื่องจากขาดแคลนยาและสิ่งของทำให้ไม่มียารักษา ทว่าก็ยังคงรบชนะต่อมา หลังจากแม่ทัพใหญ่เสิ่นกลับมาถึงเมืองหลวงพร้อมชัยชนะ ก็ล้มป่วยจนต้องนอนอยู่บนเตียงตลอด ส่วนที่จวนอ๋อง เสิ่นหรูโจวกับมู่หว่านหรงทะเลาะกันครั้ง เขาจึงลงโทษกักบริเวณให้นางสำนึกตน นางบังเอิญเป็นหวัดพอดี จึงนอนซมลุกไม่ขึ้น ทำให้ไม่รู้เรื่องที่ท่านแม่ทัพใหญ่เสิ่นได้รับบาดเจ็บผ่านไปไม่กี่วันเมื่อนางรู้ข่าว ก็มาขอร้องต่อหน้าเขา ต้องการให้เขาไปส่งของบำรุงจำนวนหนึ่งไปให้บิดา เขามองใบหน้าที่อ่อนแรงและซีดขาวของนาง ไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย มองดูนางอย่างเย็นชาท้ายที่สุดเขายังคงให้คนไปส่งของ ทว่าเด็กรับใช้ส่งไปในนามของเขา รอจนพวกเขารู้เรื่อง เรื่องราวก็ผ่านไปนานแล้ว ความสัมพันธ์ของเสิ่นหรูโจวและตระกูลเสิ่นก็มาถึงจุดเยือกแข็งแล้วเช่นกัน นั่นเป็นครั้งแรกที่นางปวดใจอย่างที่สุด และก็เป็นครั้งแรกที่นางใส่อารมณ์กับเขา ดั่งเช่นในยามนี้เซียวเฉิยเหยี่ยนยันรถม้าไว้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 266
สีหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนไม่น่ามองอยู่บ้าง “หรือเจ้าจะให้ข้ายืนรอเจ้าอยู่ด้านนอก?”“ท่านจะนั่งยองลงก็ได้เช่นกัน” ใบหน้าของเสิ่นหรูโจวไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย “ข้าขอบอกท่านไว้เลย เวลานี้ไม่ว่าข้าจะมองท่านที่ใดก็ขัดตาไปหมด หากท่านไม่ต้องการสร้างความอับอายให้ตนเอง ก็อย่าได้มายั่วโมโหข้า!”กล่าวจบ นางก็หมุนตัวเดินเข้าประตูไป จากนั้นปิดประตูลงดัง ‘ปัง’เซียวเฉินเหยี่ยนยืนอยู่ที่เดิม เขากำหมัดแน่นมองประตูใหญ่ที่ถูกปิดสนิท เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก ทว่าในใจก็เกิดความรู้สึกถึงความแตกต่างขึ้นมาเช่นกันในอดีต ทั้งดวงตาและหัวใจของเสิ่นหรูโจวล้วนมีแต่เขา ไม่มีทางกีดกันเขาไว้ภายนอกอย่างเด็ดขาด ทว่า ในยามนี้ เขาไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งจะเหยียบเข้าประตูเรือนของนางแล้วอย่างนั้นหรือ?ทว่า ความรู้สึกของคนเปลี่ยนแปลงได้ง่ายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ เหตุใดเขาจึงโชคไม่ดีเช่นนี้ แต่งงานได้เพียงช่วงสั้นๆ สิบกว่าวัน นางก็ไม่หลงเหลือความรักให้เขาแล้วหลังเสิ่นหรูโจวปิดประตูลง ก็เข้าสู่ห้องของตนเมี่ยวตงเดินมาหาพร้อมรอยยิ้ม “คุณหนูกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ ท่านอยากทานสิ่งใด บ่าวจะไปเตรียมให้เจ้าค่ะ” “ไม่ต้องแล้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 265
ชาติก่อนมู่หว่านหรงอาศัยว่าได้รับความโปรดปราน มักแย่งของนางอย่างเปิดเผย ของพระราชทานที่ในวังประทานให้ชายาเอกทุกงานเทศกาลนางก็จะแย่ง ไปช่วยเหลือราษฎรจนสร้างผลงาน นางก็จะแย่งอีก เซียวเฉินเหยี่ยนไม่เคยสนใจแม้แต่น้อย เวลานี้ยิ่งดี แม้แต่ตัวเขาเองก็จะมาแย่งรางวัลของนางด้วย!เซียวเฉินเหยี่ยนถูกคำพูดของเสิ่นหรูโจวซัดไปเป็นชุด ทำให้ภายในใจรู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่บ้างเขาจับข้อมือเสิ่นหรูโจวแน่นไม่ยอมปล่อย ความโมโหในก้นบึ้งของดวงตาปรากฏขึ้นแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว แปรเปลี่ยนเป็นความมืดมิด จับจ้องไปที่เสิ่นหรูโจวแล้วกล่าวว่า “หากข้าไม่ชิงลงมือก่อนเจ้าก้าวหนึ่ง เจ้าก็คงจะไปขอให้เสด็จพ่อประทานการหย่าให้แล้ว” “ไม่ผิด!” เสิ่นหรูโจวตอบอย่างไม่ลังเลนี่เป็นเรื่องที่นางเฝ้าปรารถนา รอคอยมาสองชาติ!“เจ้า…" เซียวเฉินเหยี่ยนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ รู้สึกว่าอารมณ์ความรู้สึกอันซับซ้อนนับหมื่นอัดอั้นอยู่ในอก อึดอัดจนหายใจไม่ออก”โดยพื้นฐานแล้ว เขาดูแคลนต่อการแย่งผลงานสตรี ที่ทำเช่นนี้ ประการแรก เป็นเพราะจดหมายฉบับนั้นของมู่หว่านชิง ประการที่สอง…เขาคิดได้ว่า เสิ่นหรูโจวจะใช้คำสัญญานี้มาหย่ากับเขา เขารู้สึกไม่อยากห
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 264
ฉินหมิงตะลึงไป ถามอย่างไม่แน่ใจว่า “ท่านอ๋องไม่เป็นอะไร? คำพูดนี้ของนายน้อยหมายความว่าอย่างไร?”ลู่หวายหนิงดึงฉินหมิงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด พยายามระงับความตื่นเต้น ลดเสียงเบาลงแล้วกล่าวว่า “ความหมายก็คือบนร่างของอาจารย์ไม่มีผื่นขึ้น อาจารย์อาการภูมิแพ้ไม่กำเริบตอนอยู่กับพี่สาวน่ะสิ” ดวงตาทั้งคู่ของฉินหมิงเบิกกว้าง พูดอย่างตกใจว่า “จริงหรือขอรับ?”ลู่หวายหนิงหัวเราะออกมา “จริงแท้แน่นอน ข้าทำการยืนยันแล้ว” ฉินหมิงรู้สึกไม่อยากเชื่อ “หลายปีมานี้ ไม่ว่าสตรีนางใดสัมผัสท่านอ๋อง ก็ล้วนทำให้ท่านอ๋องเกินอาการแพ้ มีเพียงหญิงที่นายท่านพบในปีที่แล้วนางนั้นที่ไม่เป็นไร” “พูดไปแล้ว ตามหาสตรีนางนั้นไม่เจอเสียที ช่างน่าเสียดายนัก คิดไม่ถึงว่าพระชายาของอ๋องอู่เฉิงก็ไม่ทำให้นายท่านเกิดอาการแพ้เช่นกัน ช่างเป็นเรื่องดีจริงๆ ราวสวรรค์ได้สรรค์สร้างมา” “นั่นสิ!” ลู่หวายหนิงเห็นด้วยอย่างมาก “อาจารย์หาผู้หญิงคนนั้นไม่เจอสักที อย่างนั้นพี่สาวก็เป็นคู่ชะตาที่สวรรค์ลิขิตมาให้อาจารย์แล้ว! ถ้าพวกเขามาอยู่ด้วยกันเร็วหน่อยก็ดี ข้าแทบรอวันนั้นไม่ไหวแล้ว!”ฉินหมิงพยักหน้า จากนั้นก็รีบส่ายหน้าอย่างรุนแรงทันที “
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 263
ในขณะที่พูด เขาก็ยื่นศีรษะเข้าไป มองซ้ายมองขวาเป่ยซิวเยี่ยนยื่นมือออกไปผลักหัวของเขาเบาๆ “ไม่ต้องดูแล้ว ไม่มีหรอก” ลู่หวายหนิงตกใจอย่างมาก ดวงตาเบิกจนกลมโตมองไปที่เป่ยซิวเยี่ยนบนใบหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็งของเป่ยซิวเยี่ยน ก็มีความประหลาดใจอยู่อย่างเลือนรางเช่นกันลู่หวายหนิงยังคงรู้สึกไม่ยากที่จะเชื่ออยู่บ้าง จึงทำการยืนยันอีกครั้ง “อาจารย์ขอรับ เมื่อครู่พี่สาวสัมผัสถูกท่านแล้วใช่หรือไม่ขอรับ?” เป่ยซิวเยี่ยนเอนกายไปด้านหลัง พิงลงบนพนักเก้าอี้ ดวงตาล้ำลึกดุจบึงน้ำอันเยือกเย็นหรี่ลงเล็กน้อยเรื่องที่เขาเป็นภูมิแพ้ผู้หญิงมีน้อยคนนักที่จะรู้ เมื่อครู่คิดจะหยุดนางเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรง แต่กลับทำให้เรื่องกลับตาลปัตรไปกุมมือของนางเข้าโดยบังเอิญ จนเกิดเป็นผลลัพธ์ที่ไม่ได้ตั้งใจขึ้นมา ด้วยเหตุนี้ เขามั่นใจว่าอีกครู่อาการของตนต้องกำเริบ จึงปล่อยให้นางเปลี่ยนยาให้ตนเสียเลย คิดไม่ถึงว่า จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีอาการผิดปกติอะไรอาการคันชาบริเวณเอวคล้ายจะยังไม่จางหายไป ปลายนิ้วที่เย็นเล็กน้อยตกลงบนหน้าท้องของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับการยั่วเย้า เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ลู่หวายหนิงร้อ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 262
เป่ยซิวเยี่ยนมองดวงหน้าที่งดงามดั่งหยกของนาง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความคาดหวัง หัวใจของเขาก็อ่อนลงอย่างน่าประหลาด “ในเมื่อข้ารับปากเจ้าแล้ว ก็ไม่มีทางผิดคำสัญญา เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็ต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน”เสิ่นหรูโจวพลันหัวเราะออกมาแล้ว มองเป่ยซิวเยี่ยนอย่างซาบซึ้ง “ท่านผู้สำเร็จราชการ ท่านเป็นคนดีจริงๆ ข้าจะต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อรักษาท่านให้ได้แน่” ไม่ว่าในชาติก่อนเขาจะก่อกบฏ เพราะเหตุใด เหตุใดจึงถูกคนขนานนามว่าเป็นพญามัจจุราชที่มีชีวิต แต่สำหรับนางแล้ว เขาก็คือคนดีคนหนึ่งเป่ยซิวเยี่ยนตะลึงไปเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยยิ้มที่แย้มบานราวบุปผาของนาง ริมฝีปากบางก็อดโค้งขึ้นเล็กน้อยไม่ได้เช่นกัน “คำชมของพระชายาช่างแปลกใหม่เหลือเกิน” นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนพูดว่าเขาเป็นคนดีแปลกใหม่? แปลกใหม่ตรงที่ใดกัน?เสิ่นหรูโจวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ว่าบาดแผลของเขาได้รับการจัดการเรียบร้อยแล้ว นางจึงถือกล่องยาขึ้นมา“ท่านผู้สำเร็จราชการ สองสามวันนี้บาดแผลของท่านกำลังสมานตัว จะคันอย่างมาก เพียงระวังอย่าไปเกาก็จะหายดีแล้ว เช่นนั้นข้าก็ขอตัวก่อนแล้ว” เป่ยซิวเยี่ยนพยักหน้าเบาๆ รอจนเสิ่
