เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 62
บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 63
ทหารยามตอบอย่างเคารพว่า “ท่านแม่ทัพกับท่านแม่ทัพน้อยไปเข้าเฝ้าแล้วขอรับ แต่ว่า น่าจะใกล้กลับมาแล้วขอรับ”เสิ้นหรูโจวส่งเสียง “อ่อ” ครั้งหนึ่ง ก้นบึ้งของดวงตามีความผิดหวังวาบผ่านถึงขนาดเคยเอ่ยปากด้วยตนเองว่า ยินยอมแม้กระทั่งตัดขาดกับตระกูลเสิ่น แต่จะต้องแต่งงานกับเซียวเฉินเหยี่ยนให้ได้นางกล่าวคำพูดหนักเช่นนั้น จะต้องทำร้ายจิตใจของพวกเขาแน่ วันนี้พวกเขาไม่อยู่ก็เป็นเรื่องปกติ“เจ้าไปทำงานเถิด ข้าจะไปพบท่านย่าก่อน”ทหารยามคารวะอย่างเคารพ เสิ่นหรูโจวนำเมี่ยวตงเดินเข้าไปในเรือนนานแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน มองดูเครื่องใช้และสิ่งของตกแต่งทั้งหลายในจวน ในใจของเสิ่นหรูโจวรู้สึกซับซ้อน คัดจมูกขึ้นมาข้ารับใช้ในจวนเมื่อเห็นนางก็ปรากฏสีหน้าประหลาดใจและยินดีขึ้นมา ต่างพากันเข้ามาคารวะ นางล้วนยิ้มให้บางๆ เป็นการตอบรับเดิมนางคิดจะใช้ทางลัด เดินทะลุผ่านสวนดอกไม้ไปที่เรือนของท่านย่า คิดไม่ถึงว่าจะได้พบเข้าในสวนดอกไม้แล้วแสงอาทิตย์เจิดจ้า บุพชาติเบ่งบานราวภาพปักหลากสีสัน เงาร่างสองสายหนึ่งชราหนึ่งเยาว์วัยเดินมาจากทางพุ่มดอกกุหลาบหญิงชราท่านนั้นมีผมขาวโพลนเต็มศีรษะ ใบหน้าแดงระเรื่อ บุคลิกงามส
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 64
เดิมข้ายังกังวลว่าเจ้ายังโกรธบิดากับพี่ชายของเจ้าอยู่ วันนี้จะไม่กลับบ้านเดิมแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจ้ายังคงกลับมา เช่นนี้ก็ดีมาก กับข้าวที่ข้าให้คนทำไว้จะได้ไม่เสียเปล่า ล้วนเป็นของที่เจ้าชอบทั้งสิ้น เสิ่นหรูโจวที่มิได้สัมผัสถึงความอบอุ่นจากคนในครอบครัวนานแล้ว ทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮูหยินผู้เฒ่า เพียงครู่เดียวขอบตาก็แดงแล้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เศร้าโศก และหนักใจแต่ไรมาท่านยาก็รักใคร่เอ็นดูนาง แม้ว่าอายุจะมากแล้วแต่ยังคงคิดถึงนางอยู่ตลอด นางชอบกินอะไร ชอบสวมใส่สิ่งใด ล้วนจำได้อย่างแม่นยำยิ่งท่านย่าในยามนี้มีความสุขถึงเพียงนี้ แต่ในชาติที่แล้วนางกลับมิได้กลับจวน แม้จะกล่าวว่ามีเหตุผลที่สุขภาพไม่ดี แต่สุดท้ายก็ยังผิดต่อความคาดหวังแรงกล้าของผู้ชรา ท่านย่าคงจะรู้สึกผิดหวังและรู้สึกแย่มากใช่หรือไม่เสิ่นหรูหลันยกน้ำชามาให้พวกนางด้วยตนเอง กล่าวเสียงเบาว่า “เมื่อครู่ท่านย่าเดินมาสักพัก จะต้องกระหายน้ำแล้วเป็นแน่ ดื่มน้ำชาพักผ่อนหน่อยเถิดเจ้าค่ะ หรูโจวก็ดื่มน้ำเพิ่มความชุ่มชื้นให้ลำคอหน่อยเถิด อีกเดี๋ยวจะต้องพูดคุยเป็นเพื่อนท่านย่าให้มากหน่อย” กล่าวจบ นางก็ไปยืนอยู่ข้างฮูหยินผู้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 65
เหล่าข้ารับใช้ที่อยู่ด้านข้างพากันพยักหน้า มองเสิ่นหรูโจวอย่างกังวล เกรงว่านางจะไม่ฟังคำเตือนแล้วทำเรื่องเหลวไหลเสิ่นหรูหลันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย กังวลอยู่บ้างเช่นกันพวกเขาล้วนไม่เชื่อคุณหนู เพราะพวกเขามิเคยได้เห็นความร้ายกาจของคุณหนู อีกครู่ก็รอถูกคุณหนูทำให้ตกตะลึงเถิด!เสิ่นหรูโจวถูกแม่นมเจิ้งห้ามปรามก็มิได้โกรธ อธิบายอย่างใจเย็นว่า“แม่นมโปรดวางใจ หากไม่มีความมั่นใจ ข้าจะไม่มีทางรักษาท่านย่าอย่างเหลวไหลโดยเด็ดขาด ท่านย่าถูกโรคขาทรมานทั้งวันคืน ข้าเห็นแล้วในใจเป็นทุกข์นัก อีกอย่าง โรคนี้ไม่อาจปล่อยให้ล่าช้าต่อไปได้แล้ว” แม่นมเจิ้งทำสีหน้าเคร่งขรึม ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อถือ“หากคุณหนูเป็นห่วงฮูหยินผู้เฒ่า ก็ยิ่งมิอาจเหลวไหล การรักษาโรคมิใช่การเล่นสนุกของเด็ก มิอาจทดลองโดยสุ่มสี่สุ่มห้า หากอาการแย่ลงขึ้นมา นั่นเป็นเรื่องที่ถึงแก่ชีวิตได้! คุณหนูท่านไปพักผ่อนดีกว่านะเจ้าคะคนอื่นก็มองไปที่เสิ่นหรูโจวโดยไม่กล่าววาจาเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าล้วนไม่ต้องการให้นางลงมือทดลองดูในยามนี้ ฮูหยินผู้เฒ่ากลับกุมมือของเสิ่นหรูโจว เอ่ยปากอย่างหนักแน่นยิ่งว่า “ในเมื่อจูจูเอ๋อร์ต้องการลอ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 66
เมื่อได้ยินเช่นนั้นทุกคนก็ตะลึงไป พากันมองไปยังเสิ่นหรูโจวคิ้วงามของเสิ่นหรูโจวพลันขมวดเล็กน้อย ในดวงตามีความรำคาญอยู่บ้างเซียวเฉินเหยี่ยนสติไม่ดีหรืออย่างไร ไม่ง่ายเลยที่นางจะได้กลับบ้านสักครั้ง ยังจะมาสร้างเรื่องให้นางอีก ช่างไร้เหตุผลนัก!ที่มาเป็นบ่าวรับใช้ธรรมดาผู้หนึ่ง เมื่อเห็นทุกคนก็รีบทำความเคารพอย่างนอบน้อม “คารวะพระชายา ฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่น และคุณหนูเสิ่นขอรับ” ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวด้วยเสียงขรึมเล็กน้อยว่า “จวนอ๋องเกิดเรื่องใดขึ้นกัน จึงจะด้องให้กลับไปเดี๋ยวนี้ให้ได้?”“เรื่องนี้…” บ่าวรับใช้ถูมือ ใบหน้าเผยความลำบากใจ “ผู้น้อยเป็นเพียงผู้ถ่ายทอดคำพูดขอรับ เกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ บ่าวก็ไม่แน่ใจ แต่ท่านอ๋องสั่งการไว้แล้ว ว่าจะต้องเชิญพระชายากลับไปให้ได้ขอรับ”เกิดสิ่งใดขึ้น? นั่นยังต้องคิดอีกหรือ จะต้องเป็นมู่หว่านหรงหาเรื่องอีกแล้วอย่างแน่นอน!วันนี้เป็นวันกลับบ้านเดิมของนาง ขอเพียงรู้ความสักเล็กน้อยล้วนไม่มีทางมารบกวน เซียวเฉินเหยี่ยนช่างรู้จักเหยียบย่ำคนยิ่งนักเสิ่นหรูโจวเหลือบมองบ่าวรับใช้ทีหนึ่ง น้ำเสียงแข็งกระด้างว่า “ข้าไม่กลับ เจ้ากลับไปเถิด”ใบหน้าของบ่าวรับใช้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 67
บ่าวรับใช้มีสีหน้าไม่ดี กล่าวตามตรงว่า “ท่านอ๋อง พระชายาไม่เต็มใจกลับมา บอกว่า…บอกว่าที่จวนอ๋องมีเรื่องใดก็ให้ท่านจัดการเอาเองขอรับ”เซียวเฉินเหยี่ยนสีหน้าเคร่งขรึม โบกมือให้คนถอยออกไปถงอวิ๋นเมื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบร้องไห้ออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความร้อนใจว่า “ท่านอ๋อง ขอท่านโปรดคิดหาวิธี หากยังรีรอต่อไปเช่นนี้ พระชายารองเกรงว่า…”“ท่านมิอาจมองดูพระชายารองตายไปได้นะเจ้าคะ ยามนี้มีเพียงเลือดของพระชายาที่สามารถช่วยเหลือพระชายารองได้ แต่พระชายากลับไม่ยินยอมกลับจวน นี่จะทำเช่นใดดีเจ้าคะ?”สีหน้าบนใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่เปรียบของเซียนเฉินเหยี่ยน กลับไร้การเปลี่ยนแปลง“ที่เสิ่นหรูโจวไม่เต็มใจกลับมาก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะถึงอย่างไรวันนี้ก็เป็นวันกลับบ้านเดิมของนาง ไม่มีเหตุผลที่จะบีบบังคับคนให้กลับมาก่อนเวลา แต่สถานการณ์เบื้องหน้าในยามนี้เร่งร้อนเป็นอย่างมาก ไม่อาจเสียเวลาได้แล้วจริงๆ” เขาเหลือบมองมู่หว่านหรงที่ใบหน้าซีดขาวอยู่บนเตียงครั้งหนึ่ง เม้มปาก “ข้าจะไปพานางกลับมา เจ้าดูแลพระชายารองให้ดี” ถงอวิ๋นตาแดง “เจ้าค่ะ ท่านอ๋อง” ส่วนที่จวนแม่ทัพ เมื่อเสิ่นหรูโจวไล่บ่าวรับใช้กลับไปแล้ว ก็
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 68
“วันนี้เป็นข้าเสียมารยาท ผิดต่อฮูหยินผู้เฒ่า วันหน้า ข้าค่อยมาเยือนเพื่อขออภัยอีกครั้ง” จะพานางกลับจวนจริงๆ!เสิ่นหรูโจวมองท่าทีสูงส่งเย็นชาของเซียวเฉินเหยี่ยน หัวเราะเสียงเย็นครั้งหนึ่ง“วันนี้ข้ากลับมาบ้านเดิม จะมีเรื่องใหญ่เทียมฟ้าใดกัน ท่านอ๋องก็อดทนรอหน่อยเถิด” หัวคิ้วของฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นก็ขมวดเข้าหากันเช่นกันเซียวเฉินเหยี่ยนรู้ว่าผิดมารยาท เม้มปากแล้วจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ข้ารู้ว่าเรื่องนี้ไม่ถูกต้องตามหลักเหตุผล ทว่าเรื่องนี้มีเหตุผล เจ้ากลับไปกับข้าก่อน” เสิ่นหรูโจวรู้สึกว่าน่าขำ ดวงตาเย็นชา “หากท่านยังรู้ว่าเรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผล ก็ไม่ควรมาที่จวนเพื่อบังคับข้า!”ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่กล้ากล่าววาจาเซียวเฉินเหลี่ยนถูกเสิ่นหรูโจวฉีกหน้าอย่างไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย ใบหน้าอันหล่อเหลาพลันไม่น่าดูขึ้นมานี่ยังเป็นครั้งแรกที่เขาทำเรื่องเสียมารยาทเช่นนี้ ทว่าเขาเป็นท่านอ๋อง เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของจวนอ๋อง เสิ่นหรูโจวถึงกลับกล้าทำให้เขาอับอายต่อหน้าทุกคนเช่นนี้ นี่ไม่ต่างกับการดูหมิ่นเลยทีเดียว“เสิ่นหรูโจว อย่าให้มากเกินไปนัก” เขาพลันคว้ามือของนางไว้อย่างกะทันหัน
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 69
ดูท่า จวนอ๋องคงเกิดเรื่องที่ไม่อาจกล่าวออกมาอย่างเปิดเผยได้จริงๆ นางมองฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นที่มีสีหน้าไม่ดี ยังมีเสิ่นหรูหลันที่มีสีหน้าเย็นชา ก็กำมือเข้าหากันอย่างอดไม่ได้จวนแม้ทัพเข้าข้างคนของตน หากนางยืนกรานไม่ยอมกลับไป ท่านย่ากับพี่สะใภ้ก็จะต่อต้านเพื่อนางจนถึงที่สุดแต่นิสัยเซียวเฉินเหยี่ยนนั้นดื้อรั้น เรื่องที่เขาต้องการทำ ก็มีน้อยคนนักที่จะแปรเปลี่ยนได้ หากเป็นเช่นนี้ จวนแม่ทัพคงเกิดความวุ่นวาย วันนี้ท่านย่ายังป่วยอยู่ อีกทั้งหากท่านพ่อพี่ชายกลับมาเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็จะวุ่นวายใจอีกรอบฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นสีหน้าบึ้งตึง กล่าวส่งแขกด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านอ๋อง หญิงชราผู้นี้…”คำพูดของนางยังไม่ทันกล่าวจบ ก็ถูกเสิ่นหรูโจวกล่าวแทรก “ได้ ข้ากลับจวนก็ได้ ท่านไปรอที่หน้าประตูก่อนเถิด” ฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นมองเสิ่นหรูโจวอย่างคาดไม่ถึง “จูจูเอ๋อร์…”เสิ่นหรูโจวส่ายหัวให้นาง ฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นเม้มปาก ทว่าสีหน้าตึงเครียดของเซียวเฉินเหยี่ยนกลับผ่อนคลายลงเล็กน้อยเพียงแต่น้ำเสียงของเสิ่นหรูโจวราวกับออกคำสั่งก็ไม่ปาน คนจำนวนมากดูอยู่เช่นนี้ เขาเสียหน้าอย่างยิ่ง เมื่อก่อนเขาจึงจะเป็นผู้ที่อ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 70
วันนี้ตัวเขากับบุตรชาย ‘เสิ่นยี่’ เข้าร่วมการประชุมราชสำนักพร้อมกัน ในตอนเลิกประชุม เสิ่นยี่มีธุระรั้งอยู่ในวัง เขารีบร้อนกลับจวน แต่รถม้ากลับเสีย ทำเอาเขาร้อนใจจนเส้นเอ็นบนหน้าผากกระตุกไม่หยุด โชคดีที่เจอท่านผู้สำเร็จราชการที่จากเมืองหลวงไปหลายวันเข้า ช่วยเขาในยามยากประดุจการมอบถ่านกลางหิมะ ส่งเขากลับมาผู้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานของรถม้า บนร่างสวมเสื้อคลุมสีดำ ด้านในเป็นชุดแพรต่วนสีแดงชาดตลอดร่าง บริเวณเอวห้อยจี้หยกประดับที่เรียบง่ายที่สุด ใบหน้ากว่าครึ่งของเขาซ่อนอยู่ภายใต้ปีกหมวก สามารถเห็นเส้นผมสีขาวเงินได้อย่างเลือนราง ทั่วทั้งร่างให้ความรู้สึกลึกลับและสูงศักดิ์อย่างยิ่งสีริมฝีปากของเขาประดุจหยกโลหิต นิ้วเรียวยาวกำลังเล่นหยกประดับชิ้นหนึ่ง พู่สีชมพูห้อยระอยู่กลางฝ่ามือ กลับเพิ่มความเฉิดฉันให้เขาหลายส่วน“ทางเดียวกัน ไม่ต้องมากมารยาท” เสิ่นมู่ไม่กล้าพูดกับเขามาก และไม่กล้าจ้องมองเขา ท่านผู้สำเร็จราชการสามารถมาส่งเขาได้ก็ถือเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อนแล้ว ยิ่งมิอาจทำให้เขาต้องเสียเวลามากไปกว่านี้อีก“เช่นนั้นผู้น้อยก็ขออำลาก่อนแล้วขอรับ” ชายในเสื้อคลุมสีดำเงยคางขึ้นเล็กน
บทล่าสุด
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 270
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 269
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 268
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 267
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 266
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 265
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 264
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 263
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 262
