บททั้งหมดของ เศรษฐีสาวขอเอาคืน: บทที่ 111 - บทที่ 120

สายตาของเธอสอดส่ายไปทั่ว แล้วหยุดอยู่ที่ผู้อำนวยการหู เธอขบเม้มริมฝีปากแล้วถาม “ผู้อำนวยการหูหมายความว่ายังไงคะ?”“คุณต้องแสดงผลงานบางอย่างให้ทุกคนเห็น พิสูจน์ความสามารถของคุณ ผมว่าเอาอย่างนี้ดีไหม ลดลงมาเหลือสามสิบเปอร์เซ็นต์ก็แล้วกัน ถ้าภายในหนึ่งปี คุณสามารถเพิ่มผลตอบแทนของบริษัทได้ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ ตำแหน่งประธานบริษัทก็จะเป็นของคุณ พวกเราทุกคนในที่นี้ยินดีทำงานถวายหัวให้ แต่ถ้าไม่ได้อย่างนั้น... เกรงว่าคงยากที่จะยอมรับ”เมื่อผู้อำนวยการหูพูดจบ ทุกคนก็พากันทำท่าสนใจผลประกอบการสามสิบเปอร์เซ็นต์ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำสำเร็จ แม้แต่หลีหานก็ยังไม่สามารถทำได้ถึงระดับนี้ดังนั้นนี่จึงเป็นการกลั่นแกล้งที่ชัดเจน!“ผู้อำนวยการหู คุณกับฉันต่างก็รู้ดีว่าสำหรับบริษัทข้ามชาติอย่างตี้เซิง แม้แต่การเพิ่มผลงานเพียงสิบเปอร์เซ็นต์ก็เป็นเรื่องยาก แต่คุณกลับเรียกร้องให้เพิ่มถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ คุณคิดอะไรอยู่กันแน่?” เจิ้งหลิ่วอดทนไม่ไหวจึงโต้ตอบแต่คนอื่น ๆ กลับไม่มีใครกล้าออกมาพูด!ผู้อำนวยการหูไม่สนใจ พูดด้วยท่าทีไม่แยแส “ฮ่า ๆ นั่นแหละถึงจะพิสูจน์ความสามารถของคุณหลีได้ ถ้าเธอทำได้ตามเป้าห

เมื่อกลับมาถึงบริษัทตี้เซิ่งแล้ว ฉีอวิ๋นเทียนก็ตรงดิ่งไปที่ห้องทำงานของเธอทันที“เทพธิดา ตอนนี้ไหน ๆ ตัวตนของคุณก็เปิดเผยแล้ว เรามาทำตามความปราถนาของพ่อแม่แล้วแต่งงานกันเถอะ!”หลีเกอไม่ลังเลที่จะส่ายหัวปฏิเสธทันที “ขอโทษที ฉันยังไม่มีแผนจะแต่งงานใหม่”“งั้นถ้าคุณอยากแต่งงานเมื่อไหร่ช่วยบอกผมด้วยนะ ผมพร้อมจะแต่งงานกับคุณทุกเมื่อเลย”หลีเกอรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย พูดอย่างหมดหนทาง “คุณชายฉี เราเข้ากันไม่ได้หรอก ฉันเคยบอกคุณไปแล้ว ทำไมคุณยังไม่ยอมรับความจริงซะที”“ตรงไหนที่เข้ากันไม่ได้ล่ะ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินสิ คุณยังไม่รู้จักผมดีพอเลย ยังไม่ทันไรก็ปฏิเสธผมแล้ว” ฉีอวิ๋นเทียนพูดออกมาด้วยความใจร้อน“ถ้าอย่างนั้นคุณรู้จักฉันดีแค่ไหน?” หลีเกอถามกลับ ทำให้ฉีอวิ๋นเทียนอึ้งไปครู่หนึ่ง กว่าจะตอบกลับออกมาได้ “ไว้ค่อย ๆ เรียนรู้กันไปหลังจากคบกันก็ได้ อนาคตยังอีกยาวไกล…”แต่ฉีอวิ๋นเทียนไม่มีความมั่นใจเลย สุดท้ายเหมือนตัดสินใจอะไรได้สักอย่าง “คุณรู้สึกว่าผมไม่รู้จักคุณดีพอ ถึงได้ปฏิเสธผมอย่างนั้นเหรอ? งั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะค่อย ๆ เรียนรู้เกี่ยวกับคุณให้มากขึ้น…”หลีเกอรู้สึกหมดหนทาง เธอจ

มุมปากของหลีเกอปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ดูเหมือนว่าผู้อำนวยการหูไม่ค่อยต้อนรับฉันสักเท่าไหร่เลย”ถึงพูดอย่างนั้น แต่ก็อดที่จะก้าวเท้าเดินเข้าไปไม่ได้ผู้อำนวยการหูเองก็ไม่คิดว่าจะโดนหลีเกอจับได้คาหนังคาเขา ราวกับโดนจับได้ว่ากำลังทำความชั่วลับหลัง บรรยากาศจึงค่อนข้างอึดอัดอย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นจิ้งจอกเฒ่าแล้ว ไม่นานสีหน้าท่าทีก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม“คุณหนูหลีเกอพูดอะไรอย่างนั้น ผมจะไม่ต้อนรับคุณได้ยังไง?” พูดพลางก็ลุกขึ้นลากเก้าอี้ให้หลีเกอนั่งด้วยตัวเองหลีเกอจึงนั่งลง เงยหน้าขึ้นสบกับดวงตาที่กำลังพิจารณาเธออยู่ เมื่อทั้งสี่ตามาบรรจบกัน ก็เกิดประกายไฟที่มองไม่เห็นแลบแปลบออกมา“บังเอิญจัง คุณชายฮั่วก็อยู่ที่นี่ด้วย” หลีเกอขมวดคิ้วแล้วเริ่มพูดก่อน “ดูเหมือนฉันจะมาขัดจังหวะพวกคุณสินะ”“อย่าพูดว่าขัดขังหวะเลย แค่บังเอิญพูดถึงคุณเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าคุณหนูหลีเกอเพิ่งแยกตัวออกไปจากตระกูลฮั่ว ก็ได้รับตำแหน่งประธานบริษัทตี้เซิ่งของตระกูลได้อย่างมั่นคง ผู้อำนวยการหูกำลังชื่นชมคุณอยู่เลย บอกว่าคุณมีความสามารถมาก จนถึงกับประกาศกร้าวในที่ประชุมว่าจะเพิ่มผลประกอบการขึ้นเป็นร้อยละสามสิบภายในหน

ในขณะเดียวกัน ภายในห้องอาหารส่วนตัวของโรงแรมแชงกรีลา ได้ยินเสียงดังโครมครามดังลั่น ผู้อำนวยการหูโกรธจนทุบทำลายข้าวของภายในห้องราบคาบ“นังเด็กเมื่อวานซืน! กล้ามาข่มขวัญฉันต่อหน้าคนอื่น!”ผู้อำนวยการหูเตะเก้าอี้ตรงหน้าอย่างแรง เก้าอี้จึงล้มลงกับพื้นทันทีดวงตาของเขาหรี่ลงเรื่องนี้จะปล่อยผ่านไปไม่ได้!ขืนปล่อยผ่านไป วันหลังอาจจะถูกหลีเกอข่มเหงจนโผล่หัวไม่พ้นน้ำตลอดไปเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก “ฉันไม่สนว่าแกจะใช้วิธีไหน แต่ฉันต้องการให้หลีเกอเสื่อมเสียชื่อเสียงจนต้องออกจากตี้เซิ่ง”หลังจากวางสาย ผู้อำนวยการหูก็กำลังจะออกไป แต่กลับได้ยินเสียงเคาะประตูห้องเสียก่อน“ใคร?”เขาถามอย่างระมัดระวัง วินาทีต่อมาประตูห้องก็ถูกเปิดออก“คุณหูคะ ท่านประธานของเราขอเชิญคุณไปพูดคุยค่ะ!”ผู้อำนวยการหูทำหน้างง “ท่านประธานของคุณคือใคร?”“เฉียวเจิ้นสยงค่ะ…”ผู้อำนวยการหูคุ้นเคยกับชื่อนี้ดี แต่เขากับเฉียวเจิ้นสยงไม่เคยมีความเกี่ยวข้องใด ๆ ต่อกันนี่“คุณเฉียวมาเชิญผมมีธุระอะไร?”“ถ้าคุณไปเดี๋ยวจะทราบเองค่ะ”หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้อำนวยการหูก็ตัดสินใจเดินตามคนที่มาเชิญเขา...ห้าทุ่มตรง

ในขณะเดียวกันหน้าบาร์ ฮั่วซินถือโทรศัพท์โทรหาฮั่วจิ้นเฉิง แต่ไม่มีใครรับสาย หญิงสาวที่เดินอยู่ข้างเธอรีบถาม “แน่ใจเหรอว่าพี่ชายเธออยู่ที่นี่”ฮั่วซินพยักหน้ารัว ๆ แล้วพูดว่า “พี่ซีอวิ๋น ไม่ผิดหรอก พี่ชายฉันต้องอยู่ที่นี่แน่นอน”คนที่มาด้วยกันกับเธอคือ เฉียวซีอวิ๋น!เดิมทีเธอถูกเฉียวเจิ้นสยงส่งเข้าไปในสถานกักกัน ตระกูลเฉียวทอดทิ้งเธอไปแล้ว ตระกูลหลีก็ส่งหลักฐานที่สมบูรณ์ครบถ้วนมาให้ทันเวลา รอเพียงศาลเริ่มการพิจารณาคดีอย่างไรก็ตาม สถานะของเธอนับว่าพิเศษ เพราะเธอยังตั้งท้องอยู่เฉียวซีอวิ๋นใช้เหตุผลด้านร่างกายไม่อำนวยเพื่อขอประกันตัวเธอโทรหาฮั่วจิ้นเฉิง ส่งข้อความหาเขา อยากจะเจอหน้าเขา แต่ฮั่วจิ้นเฉิงไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าเธออีกเลยเธอจึงกัดฟันคิดหาวิธีบางอย่าง แอบหนีออกมาจากโรงพยาบาลเมื่อได้ยินฮั่วซินบอกว่าฮั่วจิ้นเฉิงอยู่ที่บาร์ เธอถึงได้มาที่นี่“พี่ซีอวิ๋น เราเข้าไปกันเถอะ!”ฮั่วซินพาเฉียวซีอวิ๋นเดินผ่านล็อบบี้ของบาร์ เมื่อสัมผัสกับบรรยากาศที่คึกคักรอบตัว หัวใจของเฉียวซีอวิ๋นก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมา สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างเข้า