All Chapters of เศรษฐีสาวขอเอาคืน: Chapter 131 - Chapter 140

น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความหมายตอกย้ำ แต่มีเพียงฮั่วซินเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกผิดแค่ไหนเมื่อหลีเกอได้ยินพิธีกรพูดชื่อฟู่ซิวเป่ย สายตาของเธอก็ฉายไปด้วยแววแห่งความประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้ตกใจมากนักเมื่อคิดถึงสายโทรเข้าของแม่บุญธรรมทุกอย่างดูเหมือนจะมีที่มาที่ไป!เธอเงยหน้าพร้อมยิ้มเล็กน้อย จิบไวน์ในแก้วจนหมดขณะนี้ ทุกคนในงานต่างมองไปในทิศทางเดียว รอคอยด้วยความใจจดใจจ่อภายใต้ความคาดหวังของทุกคน ร่างสูงเพรียวก็เดินสวนทางกับแสงไฟออกมาทีละก้าว ท่าทางของเขาสง่างาม ทุกย่างก้าวเป็นจังหวะจนกระทั่งเขาเดินขึ้นไปบนเวที แสงไฟสาดส่องไปที่ตัวเขา ทุกคนจึงได้เห็นโฉมหน้าของเขาอย่างชัดเจนชายหนุ่มสวมสูทสีม่วง ทำให้รูปร่างของเขาดูสูงเพรียว ใบหน้าคมลึกแฝงไปด้วยเสน่ห์ที่แปลกใหม่ ออร่าอันโดดเด่นทำให้ผู้คนถึงกับร้องว้าวตั้งแต่แรกเห็น“โอ้โฮ ผู้ชายคนนี้หล่อมาก! หล่อสุด ๆ ไปเลย!”“ตรงสเปกฉันเลย!”“หล่อขนาดนี้เชียว แถมความสามารถยังโดดเด่นอีก สวรรค์ปิดประตูบานไหนของเขาไว้กันนะ!”“...”ฟู่ซิวเป่ยรับรู้ถึงสายตาของทุกคน แต่ไม่ได้สะทกสะท้าน ดวงตาอันลึกล้ำของเขาสำรวจฝูงชน ก่อนจะหยุดอยู่ที่หลีเ

จนกระทั่งทั้งสองคนเดินไปจนสุดทางเดิน ฟู่ซิวเป่ยจึงหยุดฝีเท้า “เข้าไปกันเถอะ คำตอบรออยู่ข้างใน” พูดจบเขาก็ผลักประตูเบา ๆ แล้วเดินเข้าไป“คุณปู่หลีครับ ผมพาหลีเกอมาหาแล้ว!”หลีเกอตกใจ รีบมองตามสายตาไปก็พบว่าหลีเจิ้งเฟยกำลังนั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้“คุณปู่!” หลีเกอดีใจมาก วิ่งปรี่เข้าไปกอดหลีเจิ้งเฟยทันที“คุณปู่ ทำไมมาที่ปินเฉิงทั้งทีแล้วไม่ยอมบอกหลานกันคะ?”“ฉันบอกให้เขาปิดเรื่องนี้จากเธอเอง ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าเซอร์ไพรส์เหรอ?” เสียงของจ้าวเหิงดังขึ้นหลังจากนั้น หลีเกอประหลาดใจซ้ำสอง “แม่บุญธรรม คุณก็มาด้วยเหรอคะ?”จ้าวเหิงเดินมาหาเธอ ยื่นมือไปจิ้มจมูกเธอเบา ๆ“ฉันจะไม่มาได้ยังไงกัน อ้อ เรื่องในที่ประชุมคณะกรรมการบริหาร พวกเรารู้เรื่องที่เธอพูดหมดแล้วนะ!”หลีเกอรู้สึกอาย!“เรื่องที่เธอเดิมพันกับผู้อำนวยการหูไม่ใช่ความลับอีกต่อไปแล้ว จากนี้เธอจะทำยังไงต่อไปล่ะ?”หลีเกอแลบลิ้นออกมา พูดว่า “ก็คงต้องทำงานให้หนักขึ้น ดันผลประกอบการให้ได้ตามเป้า”“ดีมาก! ไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้ ดูเหมือนว่าเธอจะมีความมั่นใจอยู่พอสมควร แบบนี้ก็ดี ฉายแววมุ่งมั่นเหมือนสมัยฉันยังหนุ่ม ๆ!”หลีเจิ้งเฟยชื่

เมื่อฟู่ซิวเป่ยได้ยิน สายตาของเขาก็เย็นลงทีละน้อย แก้วไวน์ในมือสั่น ของเหลวสีแดงเข้มแกว่งไปมาเรื่องที่หลีเกอเคยถูกอดีตแม่สามีและน้องสะใภ้กลั่นแกล้งนั้น เขารู้สึกคับแค้นใจแทนเสมอมา“สวัสดีค่ะ คุณฟู่” ฮั่วซินดูเหมือนจะไม่รู้สึกว่าบรรยากาศมีอะไรผิดปกติ ยื่นมือขวาออกไปหาฟู่ซิวเป่ยโดยตรงยื้อกันอยู่นาน ฟู่ซิวเป่ยก็ไม่มีทีท่าว่าจะจับมือเธอฮั่วซินรู้สึกอับอายเล็กน้อย จึงชักมือกลับอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “คุณฟู่ยังหนุ่มอยู่เลย แต่ดำรงตำแหน่งเป็นถึงประธานเอฟแอลกรุ๊ปแล้ว วันนี้ฉันโชคดีมากเลยค่ะที่ได้เห็นคุณฟู่ หวังว่าในอนาคตตระกูลฮั่วของเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกับเอฟแอลกรุ๊ปนะคะ”ฟู่ซิวเป่ยยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้ไม่ได้แผ่ไปถึงดวงตา “ขอบคุณคำชมของคุณฮั่ว แต่เรื่องความร่วมมือ เกรงว่าคงขอผ่านไปก่อน”คำพูดของฟู่ซิวเป่ยนี้ออกจะไม่ให้เกียรติฮั่วซินสักเท่าไหร่ผู้คนรอบข้างก็ไม่คิดว่าฟู่ซิวเป่ยที่เพิ่งมาถึงจะกล้าปฏิบัติต่อตระกูลฮั่วซึ่งเป็นเจ้าถิ่นแบบนี้หลายคนต่างก็รู้สึกกังวลใจแทนฟู่ซิวเป่ยฮั่วซินก็ตกตะลึงเช่นกัน ใบหน้าที่ยิ้มแย้มพลันแข็งค้าง ในที่สุดรอยยิ้มก็ค่อย ๆ เลือนหายไม่เคยมีสักครั้งที่เธอไ

หลีเกออมยิ้มอย่างสุภาพ ปฏิเสธว่า “ไม่เป็นไรค่ะ เลขาหลิน เดี๋ยวจะมีคนมารับฉัน”“งั้นฉันขอไปส่งคุณที่หน้าประตูนะคะ” หลินซืออี้ไม่ให้โอกาสหลีเกอปฏิเสธ ทำท่าผายมือเชิญหลีเกอพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินออกไปทั้งรองเท้าส้นสูงที่หน้าประตู ฟู่ซิวเป่ยกำลังพูดคุยกับหุ้นส่วนของเอฟแอลกรุ๊ปหลายราย สายตาเหลือบไปเห็นหลีเกอที่กำลังเดินมาจากไม่ไกลนัก“ประธานหลิว เรื่องโครงการเทคโนโลยีนาโนรุ่นใหม่ พรุ่งนี้ เราจะไปคุยกันที่บริษัทของคุณต่อนะครับ”“ได้เลยครับ ประธานฟู่ ผมยินดีต้อนรับเสมอ”หลังจากส่งหุ้นส่วนไปแล้ว ฟู่ซิวเป่ยก็เดินไปหาหลีเกออย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าไหล่ของเธอเปลือยเปล่า ฟู่ซิวเป่ยก็ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออก “ข้างนอกหนาว”พูดจบก็คลุมเสื้อคลุมให้หลีเกอหลินซืออี้ที่อยู่ด้านหลังเห็นฉากนี้ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ยังแปลกใจเล็กน้อยที่ฟู่ซิวเป่ยแสดงท่าทีอ่อนโยนต่อหลีเกอ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน“รถของฉันมาแล้วค่ะ” หลีเกอเห็นป้ายทะเบียนที่คุ้นเคย“ฟู่ซิวเป่ย พรุ่งนี้เจอกันนะคะ”ฟู่ซิวเป่ยพยักหน้า ส่งหลีเกอขึ้นรถแล้วโบกมือให้คนขับรถสตาร์ทรถแล้วขับออกไป จนกระทั่งรถหายลับไป ในที่สุ

การที่เธอสามารถเข้าหาฟู่ซิวเป่ยได้ แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้มีวิธีการอันชาญฉลาด ไม่แปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้เฉียวซีอวิ๋นเคยบอกว่าหลีเกอเป็นคนที่แทรกแซงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฮั่วจิ้นเฉิง!ดูเหมือนว่าสิ่งที่ซีอวิ๋นพูดจะถูกต้องจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้จัดการได้ยากเมื่อคิดได้ดังนี้ แม้ว่ากู้หว่านชิงจะไม่เต็มใจ แต่ก็ยังต้องก้มหัวลงขอโทษทันที “ขอโทษค่ะ คุณฟู่ ฉันเผลอพูดอะไรที่ไม่เหมาะสม ต้องขออภัยด้วยค่ะ”แต่ฟู่ซิวเป่ยกลับพูดว่า “คนที่คุณกู้ควรขอโทษไม่ใช่ผม”กู้หว่านชิงตกใจ!ให้เธอไปขอโทษหลีเกองั้นเหรอ?เป็นไปไม่ได้!ถ้าไม่ใช่เพราะหลีเกอ ครอบครัวลุงของเธอคงไม่ล้มละลาย และเฉียวซีอวิ๋น ลูกพี่ลูกน้องของเธอคงไม่ถูกจำคุก! เธอตั้งใจว่าวันนี้จะต้องสอนบทเรียนหลีเกอให้จงได้“คุณฟู่คะ ฉัน…”ฟู่ซิวเป่ยมีสีหน้าเย็นชา นิ้วเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ ความกดดันที่มองไม่เห็นแผ่ซ่านไปทั่วห้องประชุมขนาดใหญ่ความอดทนของฟู่ซิวเป่ยมีจำกัดเมื่อเห็นว่าเธอไม่มีทีท่าจะขอโทษ เขาก็ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตัวเอง “ถ้าอย่างนั้น วันนี้เราคงไม่ต้องคุยเรื่องความร่วมมือกันแล้ว เอฟแอลกรุ๊ปของเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาโปรเจ็กต์นี