จนกระทั่งทั้งสองคนเดินไปจนสุดทางเดิน ฟู่ซิวเป่ยจึงหยุดฝีเท้า “เข้าไปกันเถอะ คำตอบรออยู่ข้างใน” พูดจบเขาก็ผลักประตูเบา ๆ แล้วเดินเข้าไป“คุณปู่หลีครับ ผมพาหลีเกอมาหาแล้ว!”หลีเกอตกใจ รีบมองตามสายตาไปก็พบว่าหลีเจิ้งเฟยกำลังนั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้“คุณปู่!” หลีเกอดีใจมาก วิ่งปรี่เข้าไปกอดหลีเจิ้งเฟยทันที“คุณปู่ ทำไมมาที่ปินเฉิงทั้งทีแล้วไม่ยอมบอกหลานกันคะ?”“ฉันบอกให้เขาปิดเรื่องนี้จากเธอเอง ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าเซอร์ไพรส์เหรอ?” เสียงของจ้าวเหิงดังขึ้นหลังจากนั้น หลีเกอประหลาดใจซ้ำสอง “แม่บุญธรรม คุณก็มาด้วยเหรอคะ?”จ้าวเหิงเดินมาหาเธอ ยื่นมือไปจิ้มจมูกเธอเบา ๆ“ฉันจะไม่มาได้ยังไงกัน อ้อ เรื่องในที่ประชุมคณะกรรมการบริหาร พวกเรารู้เรื่องที่เธอพูดหมดแล้วนะ!”หลีเกอรู้สึกอาย!“เรื่องที่เธอเดิมพันกับผู้อำนวยการหูไม่ใช่ความลับอีกต่อไปแล้ว จากนี้เธอจะทำยังไงต่อไปล่ะ?”หลีเกอแลบลิ้นออกมา พูดว่า “ก็คงต้องทำงานให้หนักขึ้น ดันผลประกอบการให้ได้ตามเป้า”“ดีมาก! ไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้ ดูเหมือนว่าเธอจะมีความมั่นใจอยู่พอสมควร แบบนี้ก็ดี ฉายแววมุ่งมั่นเหมือนสมัยฉันยังหนุ่ม ๆ!”หลีเจิ้งเฟยชื่
“พี่ชาย!” ยังไม่ทันจะเดินไปถึงสองก้าว เขาก็ถูกฮั่วซินขวางทางไว้สีหน้าของฮั่วจิ้นเฉิงเย็นชาลงเล็กน้อย “มีอะไร?”ฮั่วซินโอ้อวดเกินจริง จึงถูกพวกลิ่วล้อตัวเล็ก ๆ เยาะเย้ยต่าง ๆ นานา ตอนนี้จึงมาหาฮั่วจิ้นเฉิงเพื่อขอให้ช่วยเอาคืนในสายตาของเธอ มีเพียงฮั่วจิ้นเฉิงเท่านั้นที่พอจะช่วยเธอได้ เพราะในปินเฉิง ทุกคนต่างก็ต้องเกรงใจตระกูลฮั่ว“พี่ชาย พี่กับประธานฟู่ของเอฟแอลกรุ๊ปสนิทกันแค่ไหน?”เมื่อพูดถึงฟู่ซิวเป่ย ดวงตาของฮั่วจิ้นเฉิงก็เย็นเยียบลงไปอีกสองสามเท่า มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย “ไม่สนิท แต่มีคนหนึ่งที่ดูจะสนิทกับเขามาก”ฮั่วซินตกใจเล็กน้อย มองตามสายตาไป ก็เห็นหลีเกอและฟู่ซิวเป่ยอยู่ท่ามกลางฝูงชนเปลวไฟแห่งความอิจฉาระเบิดออกมาในทันที มือกำแน่น“หลีเกอ นังผู้หญิงคนนี้ เพิ่งจะหย่าออกจากตระกูลฮั่วของเราไปไม่กี่วันก็ไปเกาะเอฟแอลกรุ๊ปแล้ว ไร้ยางอายจริง ๆ”ยิ่งไปกว่านั้น ฟู่ซิวเป่ยเป็นผู้ชายที่โดดเด่นมาก หลีเกอจะคู่ควรกับเขาได้อย่างไร? ฮั่วจิ้นเฉิงได้กลิ่นความหึงหวงจากน้องสาวที่ไม่น้อยไปกว่าตัวเขา จึงเข้าใจในทันที“เธอชอบฟู่ซิวเป่ยคนนี้เหรอ?”ฮั่วซินฮึดฮัด “พี่ไม่คิดเหรอว่านังหลีเกอมันคู
เมื่อฟู่ซิวเป่ยได้ยิน สายตาของเขาก็เย็นลงทีละน้อย แก้วไวน์ในมือสั่น ของเหลวสีแดงเข้มแกว่งไปมาเรื่องที่หลีเกอเคยถูกอดีตแม่สามีและน้องสะใภ้กลั่นแกล้งนั้น เขารู้สึกคับแค้นใจแทนเสมอมา“สวัสดีค่ะ คุณฟู่” ฮั่วซินดูเหมือนจะไม่รู้สึกว่าบรรยากาศมีอะไรผิดปกติ ยื่นมือขวาออกไปหาฟู่ซิวเป่ยโดยตรงยื้อกันอยู่นาน ฟู่ซิวเป่ยก็ไม่มีทีท่าว่าจะจับมือเธอฮั่วซินรู้สึกอับอายเล็กน้อย จึงชักมือกลับอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “คุณฟู่ยังหนุ่มอยู่เลย แต่ดำรงตำแหน่งเป็นถึงประธานเอฟแอลกรุ๊ปแล้ว วันนี้ฉันโชคดีมากเลยค่ะที่ได้เห็นคุณฟู่ หวังว่าในอนาคตตระกูลฮั่วของเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกับเอฟแอลกรุ๊ปนะคะ”ฟู่ซิวเป่ยยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้ไม่ได้แผ่ไปถึงดวงตา “ขอบคุณคำชมของคุณฮั่ว แต่เรื่องความร่วมมือ เกรงว่าคงขอผ่านไปก่อน”คำพูดของฟู่ซิวเป่ยนี้ออกจะไม่ให้เกียรติฮั่วซินสักเท่าไหร่ผู้คนรอบข้างก็ไม่คิดว่าฟู่ซิวเป่ยที่เพิ่งมาถึงจะกล้าปฏิบัติต่อตระกูลฮั่วซึ่งเป็นเจ้าถิ่นแบบนี้หลายคนต่างก็รู้สึกกังวลใจแทนฟู่ซิวเป่ยฮั่วซินก็ตกตะลึงเช่นกัน ใบหน้าที่ยิ้มแย้มพลันแข็งค้าง ในที่สุดรอยยิ้มก็ค่อย ๆ เลือนหายไม่เคยมีสักครั้งที่เธอไ
เมื่อพูดจบ ฟู่ซิวเป่ยก็ปล่อยเธอไปฮั่วซินกัดฟันกรอด“หลีเกอ อย่าเพิ่งได้ใจไป ฉันต้องหาทางไล่แกออกจากเมืองปินเฉิงให้ได้ ทำให้แกเสื่อมเสียชื่อเสียง”หลีเกอได้ยินก็รู้สึกขำ เหลือบมองไปทางฮั่วจิ้นเฉิงที่อยู่ไม่ไกลนักแล้วพูดว่า “ประธานฮั่วคะ คุณหนูฮั่วคงจะเมาใหญ่แล้ว ไม่ทันไรก็เริ่มพูดจาเพ้อเจ้อ ยังไงรบกวนช่วยพาเธอกลับบ้านด้วยนะคะ”ฮั่วจิ้นเฉิงก้าวฉับ ๆ เข้ามา สีหน้ามืดมัว คว้าแขนฮั่วซิน“ตามพี่มา!”“พี่ชาย ฉันกำลังสั่งสอนผู้หญิงคนนี้ให้พี่อยู่นะ จะลากฉันไปไหน?”“ยังไม่เข็ดอีกเหรอ?” เมื่อฮั่วจิ้นเฉิงพูดจบ ฮั่วซินถึงได้สังเกตเห็นสายตาคนอื่นที่มองมาจากรอบด้านทันใดนั้นก็รู้สึกอับอายเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองเพิ่งทำลงไป ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีในที่สุดก็ถูกฮั่วจิ้นเฉิงลากออกจากงานเลี้ยงไปพอเธอจากไปแล้ว ฟู่ซิวเป่ยก็ถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นยังไงบ้าง? ไหวไหม?”หลีเกอพยักหน้าเบา ๆ “ฉันไม่เป็นไรค่ะ”“ก่อนหน้านี้เธอก็ชอบรังแกคุณแบบนี้เหรอ? สามปีที่ผ่านมาคุณใช้ชีวิตยังไง?” ในคำพูดของฟู่ซิวเป่ยแฝงไปด้วยความเจ็บปวดจากการกระทำของฮั่วซินเมื่อครู่ ทำให้เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลีเกอใน
หลีเกออมยิ้มอย่างสุภาพ ปฏิเสธว่า “ไม่เป็นไรค่ะ เลขาหลิน เดี๋ยวจะมีคนมารับฉัน”“งั้นฉันขอไปส่งคุณที่หน้าประตูนะคะ” หลินซืออี้ไม่ให้โอกาสหลีเกอปฏิเสธ ทำท่าผายมือเชิญหลีเกอพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินออกไปทั้งรองเท้าส้นสูงที่หน้าประตู ฟู่ซิวเป่ยกำลังพูดคุยกับหุ้นส่วนของเอฟแอลกรุ๊ปหลายราย สายตาเหลือบไปเห็นหลีเกอที่กำลังเดินมาจากไม่ไกลนัก“ประธานหลิว เรื่องโครงการเทคโนโลยีนาโนรุ่นใหม่ พรุ่งนี้ เราจะไปคุยกันที่บริษัทของคุณต่อนะครับ”“ได้เลยครับ ประธานฟู่ ผมยินดีต้อนรับเสมอ”หลังจากส่งหุ้นส่วนไปแล้ว ฟู่ซิวเป่ยก็เดินไปหาหลีเกออย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าไหล่ของเธอเปลือยเปล่า ฟู่ซิวเป่ยก็ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออก “ข้างนอกหนาว”พูดจบก็คลุมเสื้อคลุมให้หลีเกอหลินซืออี้ที่อยู่ด้านหลังเห็นฉากนี้ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ยังแปลกใจเล็กน้อยที่ฟู่ซิวเป่ยแสดงท่าทีอ่อนโยนต่อหลีเกอ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน“รถของฉันมาแล้วค่ะ” หลีเกอเห็นป้ายทะเบียนที่คุ้นเคย“ฟู่ซิวเป่ย พรุ่งนี้เจอกันนะคะ”ฟู่ซิวเป่ยพยักหน้า ส่งหลีเกอขึ้นรถแล้วโบกมือให้คนขับรถสตาร์ทรถแล้วขับออกไป จนกระทั่งรถหายลับไป ในที่สุ
เพิ่งจะนั่งลง หญิงสาววัยสามสิบกว่า ๆ สวมแว่นกรอบดำก็เดินเข้ามา ดูเป็นคนเคร่งขรึมเธอถือแฟ้มเอกสารไว้ในมือ เมื่อเข้ามาแล้วก็ทักทายฮั่วจิ้นเฉิงก่อน “ประธานฮั่ว ไม่พบกันนานเลยนะคะ”ฮั่วจิ้นเฉิงเงยหน้าขึ้น คิ้วกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ารู้จักอีกฝ่าย “ผู้จัดการกู้"กู้หว่านชิงพยักหน้าเล็กน้อย แต่กลับมองไปที่หลีเกอที่อยู่ไม่ไกลนัก สายตาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “ท่านนี้คงจะเป็นคุณหนูหลีสินะ”น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกหลีเกอขมวดคิ้ว สัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงความไม่เป็นมิตรของหญิงสาวตรงหน้าแต่ในความทรงจำของเธอ เธอไม่เคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับหญิงสาวคนนี้มาก่อน“สวัสดีค่ะ ฉันหลีเกอ”หลีเกอแนะนำตัวอย่างสุภาพ แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับกอดอก แสดงท่าทีหยิ่งยโส “ฉันรู้จักคุณดี ภรรยาเก่าของประธานฮั่ว”คำพูดนี้ทำให้บรรยากาศในห้องประชุมที่กว้างขวางเย็นเยียบลงไปเล็กน้อย“คุณหนูหลี อายุยังน้อยก็สามารถขึ้นเป็นประธานของบริษัทตี้เซิ่งได้แล้ว แสดงว่ามีความสามารถที่ไม่ธรรมดา ไม่ทราบว่าคุณหนูหลีมีความรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีนาโนมากน้อยแค่ไหน?”หลีเกอยิ้มตามมารยาท ตอบกลับอย่างสุภาพและเป็นทางการ“พอใช้ค่ะ ได้ศึกษามา
การที่เธอสามารถเข้าหาฟู่ซิวเป่ยได้ แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้มีวิธีการอันชาญฉลาด ไม่แปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้เฉียวซีอวิ๋นเคยบอกว่าหลีเกอเป็นคนที่แทรกแซงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฮั่วจิ้นเฉิง!ดูเหมือนว่าสิ่งที่ซีอวิ๋นพูดจะถูกต้องจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้จัดการได้ยากเมื่อคิดได้ดังนี้ แม้ว่ากู้หว่านชิงจะไม่เต็มใจ แต่ก็ยังต้องก้มหัวลงขอโทษทันที “ขอโทษค่ะ คุณฟู่ ฉันเผลอพูดอะไรที่ไม่เหมาะสม ต้องขออภัยด้วยค่ะ”แต่ฟู่ซิวเป่ยกลับพูดว่า “คนที่คุณกู้ควรขอโทษไม่ใช่ผม”กู้หว่านชิงตกใจ!ให้เธอไปขอโทษหลีเกองั้นเหรอ?เป็นไปไม่ได้!ถ้าไม่ใช่เพราะหลีเกอ ครอบครัวลุงของเธอคงไม่ล้มละลาย และเฉียวซีอวิ๋น ลูกพี่ลูกน้องของเธอคงไม่ถูกจำคุก! เธอตั้งใจว่าวันนี้จะต้องสอนบทเรียนหลีเกอให้จงได้“คุณฟู่คะ ฉัน…”ฟู่ซิวเป่ยมีสีหน้าเย็นชา นิ้วเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ ความกดดันที่มองไม่เห็นแผ่ซ่านไปทั่วห้องประชุมขนาดใหญ่ความอดทนของฟู่ซิวเป่ยมีจำกัดเมื่อเห็นว่าเธอไม่มีทีท่าจะขอโทษ เขาก็ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตัวเอง “ถ้าอย่างนั้น วันนี้เราคงไม่ต้องคุยเรื่องความร่วมมือกันแล้ว เอฟแอลกรุ๊ปของเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาโปรเจ็กต์นี
“ก่อนอื่น ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความไว้วางใจ เทคโนโลยีนาโนเป็นอุตสาหกรรมใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้นในช่วงสองปีที่ผ่านมา…”กู้หว่านชิงยืนอยู่บนเวทีหลักด้วยความมั่นใจ พูดอย่างคล่องแคล่ว เธอเลื่อนสไลด์พาวเวอร์พอยต์เพื่อนำเสนอข้อมูลโดยละเอียดให้กับทุกคนต้องบอกว่าการที่กู้หว่านชิงสามารถขึ้นมาเป็นผู้จัดการได้ ความสามารถของเธอย่อมไม่ธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นทักษะการพูดหรือความเชี่ยวชาญด้านวิชาชีพส่วนตัว ล้วนอยู่ในระดับมืออาชีพหลังจากที่เธอแนะนำอย่างคล่องแคล่ว เธอก็ปิดเอกสารในมือ ยิ้มให้กับทุกคน“ข้างต้นคือความคิดบางส่วนของฉันเอง หากทุกท่านมีข้อสงสัยใด ๆ สามารถสอบถามได้เลย เราจะได้พูดคุยถกเถียงกัน”ขณะที่กู้หว่านชิงพูด เธอก็ใช้สายตาสำรวจทุกคน สุดท้ายสายตาก็หยุดอยู่ที่หลีเกอ“คุณหลี ในฐานะประธานของบริษัทตี้เซิ่ง ฉันอยากทราบว่าคุณมีคำแนะนำดี ๆ ให้กับแผนการของเราบ้างไหมคะ? ลองให้คำแนะนำเราสักหน่อย”กู้หว่านชิงพูดชี้นำไปที่หลีเกอโดยตรง เมื่อเธอพูดจบ สายตาของทุกคนก็พุ่งไปที่หลีเกอหลีเกอไม่ได้มองข้ามการเยาะเย้ยในสายตาของอีกฝ่าย เพียงแต่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่มีคิดจะเคลื่อนไหวใด ๆเมื่อเห็นว่าหลีเกอไม่สะท