Share

บทที่ 137 ยังไม่เข็ดอีกเหรอ

เมื่อพูดจบ ฟู่ซิวเป่ยก็ปล่อยเธอไป

ฮั่วซินกัดฟันกรอด

“หลีเกอ อย่าเพิ่งได้ใจไป ฉันต้องหาทางไล่แกออกจากเมืองปินเฉิงให้ได้ ทำให้แกเสื่อมเสียชื่อเสียง”

หลีเกอได้ยินก็รู้สึกขำ เหลือบมองไปทางฮั่วจิ้นเฉิงที่อยู่ไม่ไกลนัก

แล้วพูดว่า “ประธานฮั่วคะ คุณหนูฮั่วคงจะเมาใหญ่แล้ว ไม่ทันไรก็เริ่มพูดจาเพ้อเจ้อ ยังไงรบกวนช่วยพาเธอกลับบ้านด้วยนะคะ”

ฮั่วจิ้นเฉิงก้าวฉับ ๆ เข้ามา สีหน้ามืดมัว คว้าแขนฮั่วซิน

“ตามพี่มา!”

“พี่ชาย ฉันกำลังสั่งสอนผู้หญิงคนนี้ให้พี่อยู่นะ จะลากฉันไปไหน?”

“ยังไม่เข็ดอีกเหรอ?” เมื่อฮั่วจิ้นเฉิงพูดจบ ฮั่วซินถึงได้สังเกตเห็นสายตาคนอื่นที่มองมาจากรอบด้าน

ทันใดนั้นก็รู้สึกอับอายเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองเพิ่งทำลงไป ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที

ในที่สุดก็ถูกฮั่วจิ้นเฉิงลากออกจากงานเลี้ยงไป

พอเธอจากไปแล้ว ฟู่ซิวเป่ยก็ถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นยังไงบ้าง? ไหวไหม?”

หลีเกอพยักหน้าเบา ๆ “ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

“ก่อนหน้านี้เธอก็ชอบรังแกคุณแบบนี้เหรอ? สามปีที่ผ่านมาคุณใช้ชีวิตยังไง?” ในคำพูดของฟู่ซิวเป่ยแฝงไปด้วยความเจ็บปวด

จากการกระทำของฮั่วซินเมื่อครู่ ทำให้เขาไม่สามารถจินตนาการได้

ว่าหลีเกอใน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status