Share

บทที่ 117 เพื่อน นั่นเมียเก่านายไม่ใช่เหรอ

ในขณะเดียวกัน ภายในห้องอาหารส่วนตัวของโรงแรมแชงกรีลา ได้ยินเสียงดังโครมครามดังลั่น ผู้อำนวยการหูโกรธจนทุบทำลายข้าวของภายในห้องราบคาบ

“นังเด็กเมื่อวานซืน! กล้ามาข่มขวัญฉันต่อหน้าคนอื่น!”

ผู้อำนวยการหูเตะเก้าอี้ตรงหน้าอย่างแรง เก้าอี้จึงล้มลงกับพื้นทันที

ดวงตาของเขาหรี่ลง

เรื่องนี้จะปล่อยผ่านไปไม่ได้!

ขืนปล่อยผ่านไป วันหลังอาจจะถูกหลีเกอข่มเหงจนโผล่หัวไม่พ้นน้ำตลอดไป

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก “ฉันไม่สนว่าแกจะใช้วิธีไหน แต่ฉันต้องการให้หลีเกอเสื่อมเสียชื่อเสียงจนต้องออกจากตี้เซิ่ง”

หลังจากวางสาย ผู้อำนวยการหูก็กำลังจะออกไป แต่กลับได้ยินเสียงเคาะประตูห้องเสียก่อน

“ใคร?”

เขาถามอย่างระมัดระวัง วินาทีต่อมาประตูห้องก็ถูกเปิดออก

“คุณหูคะ ท่านประธานของเราขอเชิญคุณไปพูดคุยค่ะ!”

ผู้อำนวยการหูทำหน้างง “ท่านประธานของคุณคือใคร?”

“เฉียวเจิ้นสยงค่ะ…”

ผู้อำนวยการหูคุ้นเคยกับชื่อนี้ดี แต่เขากับเฉียวเจิ้นสยงไม่เคยมีความเกี่ยวข้องใด ๆ ต่อกันนี่

“คุณเฉียวมาเชิญผมมีธุระอะไร?”

“ถ้าคุณไปเดี๋ยวจะทราบเองค่ะ”

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้อำนวยการหูก็ตัดสินใจเดินตามคนที่มาเชิญเขา

...

ห้าทุ่มตรง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status